Михал Витольд Гайда

Удержанное.

Видишь ли то что будет, или тревожишь память,
сидя на сходах дома, когда  дыханием ловишь
винный вкус тени сада и хлебный знакомый запах
шерсти  пшеничной , спутанной после ливня?

Маки давно отцвели; их спелое семя
высыпалось курганом на деревянном подносе.
Все здесь вроде обычно,  только немного иначе
 пруд возле сада  блестит зеркальной эмалью.

И по другому, чем прежде, звучат неспокойным
хором канцоны лягушек и камышовые фуги.
 Если захочешь, концерт повторят они  снова,
 и солнце задержится, чтобы светиться подольше.

Между вчера и завтра медленно мост переходишь,
 что в вышине перекинут по лёгким пернатым тучам.
 Хотел бы остаться ещё в этом месте подольше,
 но проще всего здесь  навсегда остаться.

Michał Witold Gajda.
Zatrzymane 

Widzisz chwilę z przyszłości czy wspominasz przeszłość 
siedząc na schodach domu, gdy próbujesz łapać 
winny smak cienia sadu i chlebowy zapach 
 pszenicznej sierści ziemi zmierzwionej po deszczu? 

Maki dawno przekwitły; ich dojrzałe ziarno 
 usypało się w kurhan na drewnianej tacy. 
 Wszystko takie zwyczajne, a jednak inaczej 
 błyszczy staw przy ogrodzie lustrzaną emalią. 

Odmiennie niż zazwyczaj, w niespokojnym chórze 
żaby toczą canzony i fugi sitowia. 
 Jeśli zechcesz, powtórzą swój koncert od nowa, 
 a słońce się zatrzyma, żeby świecić dłużej. 

Między wczoraj a jutrem, wolno zmierzasz mostem 
 rozpiętym gdzieś wysoko na pierzastej chmurze. 
 Chciałbyś jeszcze w tym miejscu pozostać na dłużej, 
 chociaż zostać na zawsze byłoby najprościej.