Adam Gwara ЗЕМЛЯ, и другие стихи.
-Ziemio ziemio-
moja Ziemio zawirowałaś
równowagi przez ciebie nie mam
moja ziemio literą małą
moja z dużej litery Ziemio
mógłbym wszystkie wytrzymać burze
ale nie ma już atmosfery
moja Ziemio z litery dużej
moja ziemio z małej litery
mokra ziemio ciepła po deszczu
przyciągana do serca gwiazdy
jakbyś mogła zapachnieć jeszcze
Ziemio ziemią literą każdą
ag
- Земля земля-
моя земля зашаталась
я теряю равновесие из-за тебя
моя малая земля
моя большая Земля
я мог бы выдержать ураган
но больше нет атмосферы
моя Земля большая
моя земля малая
влажная земля теплая после дождя
притягивает к сердцу звёзды
если бы еще могла так пахнуть
и Земля землёй
ag
MANDRAGORA
Tylu do mnie podobnych
Tak różnych od siebie
Przechodziło przez rzeki
Których dziś już nie ma
Pierwszy gdzieś pod kurhanem
Drugi pod parkanem
Trzeci w obłok się zmienił
Kominem uleciał
Teraz nic nas nie różni
Prócz stanu skupienia
I układu współrzędnych
Na tarczy zegara
Co się stało być może
Kiedyś się odstanie
A co stać się nie mogło
Wzejdzie mandragorą
Ktoś ją wyrwie i krzyknie
Jakby wyrwał siebie
Nie znając przeznaczenia
Nie pozna co zyskał
ag
МАНДРАГОРА
Столько похожих на меня
И непохожих друг на друга
Переходило через реки
Которых сегодня уже нет
Одни где-то под курганом
Другие под забором
Третьи превратились в облако и
Вылетели в трубу
Теперь нас ничто не отличает
Кроме агрегатного состояния
И системы координат
На циферблате часов
Что случилось возможно
Когда-нибудь повторится
А что не могло случиться
Взойдет мандрагорой
Кто-то вырвет ее и закричит
Как будто он вырвал себя
Не зная судьбы
Не узнает что снискал
SYZYFIE
bądź szczęśliwy syzyfie kamień i tak spadnie
kamienie mają prawo zsuwać się po zboczu
jeżeli nie podniesiesz co złego się stanie
inni przyjdą po tobie i będą go toczyć
syzyfie bądź szczęśliwy otrzymałeś górę
aż do nieba z pochylnią odliczonych godzin
twój głaz nie byle jaki z samego marmuru
a czas nie zmarnowany próbuj się pogodzić
życie jest grą losową z jedyną wygraną
dla ciebie przeznaczono do toczenia kamień
szczęśliwy bądź syzyfie nie jesteś za karę
góry w piach się rozsypią i zamienią w wydmy
na których cień odmierzą słoneczne zegary
bądź szczęśliwy że jesteś
że jesteś klepsydrą
syzyfie
ag
сизиф.
твоё счастье сизиф камень пусть падает
камни имеют право катиться по склону
если ты его не поднимешь что такого
другие придут за тобой и покатят его
твоё счастье сизиф ты получил гору
до небес со склонами размеченными по часам
твой камень не простой из самого мрамора
и время не потрачено впустую попытайся примириться
жизнь это азартная игра с единственной победой
тебе назначено катать камень
твоё счастье сизиф тебе это не в наказание
горы в песок рассыпаются и превращаются в дюны
на которых тени отмеривают солнечные часы
твоё счастье что ты
клепсидра
TYLE Z NAS DZISIAJ
Tyle miłości w opuszczonym domu
zostanie po nas, co kurzu na krzesłach.
Nam ozimina spod śniegu nie wzeszła.
I nie zbierzemy jej kłosem spełnionym.
Jeszcze plączemy pajęczyny wiatrom.
Jeszcze łapacze snów pleciemy z łyka.
Ale powoli zaczynamy znikać.
Jutro nas lustra nawet nie wypatrzą.
Zostaną koty kurzu w zakamarkach.
Pustka pokoju. Ciemność korytarza.
Cień na firance. Stygnąca kawiarka.
Nie przesunięta ramka kalendarza.
Szyby matowe wyglądaniem marca.
Drobinki soli na wyschniętych twarzach.
ag
ТОЛИКА ОТ НАС СЕГОДНЯ
Толика любви в покидаемом доме
Пылью на креслах останется после нас.
Наша озимь из-под снега не поднялась.
И её не сберём мы ни колосом ни соломой.
Мы еще плачем как в паутине ветер.
Еще ловушки для снов плетём из лыка.
Но постепенно мы начинаем никнуть.
Завтра нас даже зеркало не заметит.
Кошачья шерсть останется в закомарках.
Пустота комнаты коридором продлится.
Тень на занавеске. Остывающая кофеварка.
Не перевёрнутая календарная страница .
Стёкла матовые от высматривания марта.
Крупинки соли на высохших лицах.
Ag
POKÓJ
mam obowiązki
muszę was zatrzymać
mam prawo do milczenia
ale nie korzystam
mam obowiązek krzyczeć
mój pokój jest ślepy
wybiję okno w murze
wrzaskiem się roztrzaskam
mam taki obowiązek
żeby was zatrzymać
choćby na pół minuty
tyle trwa czytanie
КОМНАТА
я обязан
я должен вас удержать.
у меня есть право на молчание
но я им не воспользуюсь
я обязан кричать
моя комната слепа
я выбью окно в стене
я криком взорвусь
я обязан
удержать вас
хотя бы на полминуты
чтения
ag
Adam Gwara
RAMA
Być tylko ramą wśród przepychu rzeczy
A cóż dopiero odczuwać w jej wnętrzu
Martwą naturę nieskończenie piękną
W miedzianym błysku zdmuchiwanej świecy
Uchwycić płomień nim płótno opuści
Dać nieśmiertelność jednodniowym makom
Monetom cytryn martwym oczom ptaków
Refleksom noża odbitym w ciemności
Na tle tak czarnym że obraz bez granic
Zdałby się wieczną abstrakcyjną pustką
Naturą której natury nie znamy
Łatwiej uwierzyć w optyczne oszustwo
W fenomen światła ujętego w ramę
Największy sekret wykradziony lustrom
РАМА
Стать просто рамой для великолепия вещей
Чтобы ощутить внутри себя
Бесконечную красоту натюрморта
В медной вспышке задуваемой свечи
Ловить пламя прежде чем оно холст оставит
Дарить бессмертие макам однодневкам
Монетам лимонов мертвым глазам птиц
Рефлексам ножа отраженным в темноте
На фоне такой черноты что картина без границ
Казалась бы вечной абстрактной пустотой
Натурой природу которой мы не знаем
Легко поверить в оптический обман
В феномен света заключенного в раме
Величайший секрет украденный зеркалами.