Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

Alisa Selezneva Przeciw Łukaszenko

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    Po fantastycznych przygodach w odległej przyszłości Alisa Selezneva znajduje się na początku XXI wieku. Pomaga w obaleniu dyktatury Łukaszenki i odbudowie ZSRR. Po odrodzeniu sowieckiego imperium ludzkość ma naprawdę wspaniałą przyszłość.
  ALISA SELEZNEVA PRZECIW ŁUKASZENKO
  ADNOTACJA
  Po fantastycznych przygodach w odległej przyszłości Alisa Selezneva znajduje się na początku XXI wieku. Pomaga w obaleniu dyktatury Łukaszenki i odbudowie ZSRR. Po odrodzeniu sowieckiego imperium ludzkość ma naprawdę wspaniałą przyszłość.
   Niezniszczalny związek wolnych republik,
   To nie była brutalna siła, ani strach!
   Ale dobra wola ludzi oświeconych,
   A w snach mądrość, światło, inteligencja i odwaga!
  
   Naród Ukrainy i Rosji to jedno,
   Jesteśmy braćmi-Słowianami na zawsze!
   Niech najwyższe Imię będzie uwielbione przez Pana,
   Wszystkie narody świata są świętą rodziną!
  
   Chwała Ojczyźnie, nasza wolna,
   Przyjaźń narodów jest wsparciem na zawsze!
   Władza jest uprawniona, wola ludu,
   W końcu zwykły człowiek jest za jednością!
  
   Otworzyliśmy drogę do przestrzeni dla ludzi z całego świata,
   Faszyzm został zniszczony, postęp został wywyższony!
   Zmierzmy chwalebne mile między gwiazdami,
   Wszechmogący umarł i zmartwychwstał dla nas!
  
   Nie ma silniejszego ducha Rosji we wszechświecie,
   Ukraińcy, bracie naszym sercom!
   Służymy Ojczyźnie, silniejszej, a raczej-
   Chłopcze, weź karabin maszynowy w pięść!
  
   Dotarliśmy do Berlina czołgami, strzelając,
   Choć zginęło wielu wspaniałych ludzi!
   Świeci, dając wolność - rosyjski sztandar,
   A mocą miłości - złoczyńca zostaje wrzucony w upał!
  
   Uwierz, będziemy chronić i rozszerzać Ojczyznę,
   Dajmy ocean niekończącej się miłości!
   Pod flagą nieskończonej Wielkiej Rosji,
   Niech moi potomkowie igrają ze śmiechu!
  
  ... ROZDZIAŁ 1.
  Alisa Selezneva przeleciała w kosmosie obok Arkaszy Sapożkowa. Zwykła mała łódka z silnikiem kinezyprzestrzennym. Właśnie uratowali galaktykę przed agresją robotów. Ktoś włączył hiperstrunową propagację materii i uruchomił program walki stworzeń, które rzucały się na sąsiednie planety. Alice i Arkasha zaryzykowały życie i zaraziły samochody robakiem, najpierw je sparaliżując, a następnie naprawiając uszkodzony mechanizm przenośnika hiperstrunowego . A zagrożenie ze strony galaktyki zostało odsunięte na bok.
  Alisa Selezneva i Arkasha Sapozhkov, zespół Nataszki Belaya i Maszy Belaya oraz Aleksiej Teteriew nie byli z nimi sami.
  Nierozłączna piątka, chłopaki. Od dawna są dorośli, ale osiągnięcia nauk humanistycznych końca dwudziestego piątego wieku umożliwiają posiadanie absolutnie każdego ciała.
  W tej chwili Alice i Arkasha przyleciały z innej galaktyki do systemu Strzelca. To specjalny system Imperium Ludzkiego w centrum Galaktyki.
  Natasha Belaya i Masza grały w strategię walki. A Terentev po prostu biegał po aukcjach. I walczył z Maratem Kazei na miecze świetlne.
  Jaki Marat? Najbardziej realne. Bohater Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Po odkryciu na początku dwudziestego piątego wieku indywidualnej rzeki czasu pokonany został ostatni i najważniejszy problem ludzkości - śmierć!
  A teraz istnieje możliwość wskrzeszenia każdej zmarłej osoby. Dokładniej, aby upewnić się, że nie umrze. I przenosi się w przyszłość z przeszłości, a zamiast tego pozostaje biomakiem. I bieg historii się nie zmienia, ale człowiek pozostaje przy życiu, stając się podróżnikiem w czasie.
  Oznacza to, że osoba staje się naprawdę nieśmiertelna. I otrzymuje specjalne ciało z przyszłości. Kiedy możesz być kimkolwiek.
  Teraz Leha i Marat wyglądają jak dwaj bohaterowie Gwiezdnych Wojen - Anakin Skywalker i Obiwan Kenobi. Walczą z desperacką furią. Potem nagle się zmieniają i znowu dwóch chłopców. Lyokha jest blond i umięśniony, nagi do pasa, Marat jest rudowłosa, w krótkich spodenkach z nagim torsem ulgi i zarówno wygląd około czternastu lat.
  W przyszłości możesz błyskawicznie zmieniać ciało do woli. I to jest świetne. Wieczny chłopiec zmęczył się hakowaniem mieczami świetlnymi, a teraz zostali dowódcami.
  I wysyłają na siebie bojowe statki kosmiczne... A możliwości matrycy Hypernet w grach są jeszcze bardziej strome.
  Alicja mrugnęła do chłopców, z których jeden Leha ma już trzy wieki i gruchał:
  - No, wystarczy przystojny! Jak długo możesz walczyć!
  W wokół nich wirował walcząc hologramów, i roiło bitwę. Marat roześmiał się i zauważył, lśniąc perłowymi zębami:
  - Cóż za wspaniały świat hiperkomunizmu! Jest tylko rozrywka i przyjemność!
  Lech skinął głową z uśmiechem:
  - Tak, mamy super! Wszystkie sny znikają! Chcesz pokonać Hitlera?
  Marat Kazei skinął głową na znak zgody:
  - Chcieć!
  Przed nimi pojawił się mężczyzna średniego wzrostu z wąsami. Chłopak Marat kopnął go bosą stopą w brzuch. Mężczyzna, który wyglądał jak Hitler, pochylił się z jękiem. Marat wbił swoją dziecinną stopę w twarz i warknął:
  - Pocałuj w piętę!
  Alisa Selezneva potrząsnęła przecząco głową:
  - Chociaż Hitler i drań, ale to za dużo!
  Marat ponownie uderzył Führera i ryknął:
  - Co wiesz? Czy widziałeś kiedyś, jak wsie zostały spalone żywcem? A jak wyli spaleni ludzie?
  Arkasha Sapozhkov wypalił nie na miejscu:
  - W teorii!
  Blondyn pstryknął palcami. W powietrzu pojawiło się kilka niemieckich czołgów. Marat miał w rękach bojowy blaster i zaczął bić wroga pistoletem. A czołgi niemieckie eksplodowały w fontannach, a wieże zostały zdmuchnięte z nich.
  Po zniszczeniu kilkunastu samochodów w ciągu kilku sekund chłopiec warknął:
  - Jak ja nienawidzę faszystów!
  Alicja odpowiedziała ze śmiechem:
  - I za bardzo ich nie lubię! Ale nie możesz żyć tylko nienawiścią do przeszłości! Na tym świecie jest tyle przyjemności!
  Lech Teteriew skinął głową:
  - Na pewno! Może uda nam się coś zbudować?
  Marat Kazei skinął głową:
  - Zbudujmy komunizm! Ale najpierw walczmy!
  Na niebie pojawiły się statki kosmiczne. Dokładniej, były to hologramy statków bojowych. Były opływowe, wyglądały jak ryby głębinowe. Rozpoczęli bitwę.
  Na zewnątrz była to oszałamiająca skala eskadry. Niektóre statki kosmiczne miały do trzystu kilometrów średnicy. Wyglądało to po prostu dziko i przerażająco.
  Statki kosmiczne migotały jak pływaki na wodzie. I lufy dział i anteny promieniowania wibrowały w falach próżni.
  Marat Kazei, widząc miliony statków naraz, gwizdnął:
  - Kurczę! To po prostu kolosalne!
  Alisa Selezneva mrugnęła i zaśpiewała:
  - Równina kosmosu,
  Zasłona śmierci ...
  Ciemne bagno
  Pysznie ssane!
  
  Czy to naprawdę zaszczyt?
  Nie do znalezienia na niebie...
  Serce tęskni za zemstą -
  Chce uratować świat!
  A wieczna dziewczyna zamieniła się w kreskówkową wiewiórkę i skoczyła, przewracając się i wijąc, machając pomarańczowym i bujnym ogonem.
  Lech Teterev przekształcił się również w animowanego króliczka. I galopował, a jego uszy obracały się jak ostrza śmigła.
  Marat Kazei gwizdnął i zapytał:
  - Ja też chcę się zmienić!
  Króliczek Leshka powiedział, śmiejąc się:
  - To proste! Wyglądać!
  Cietrzew pstryknął palcami zajęczej łapy. A Marat od razu przemienił się zamiast czternastolatka, pojawiła się piękna dziewczyna z bujnymi, złotymi włosami iw bikini.
  Leszek oblizał usta, a potem zamiast króliczka odwrócił wilka z "No, chwileczkę!", więc oto chudy, dżinsy, aw zębach pałeczki papierosowe.
  Aliska pisnęła, kręcąc ogonem:
   - Wow!
  Wilk wypuścił pierścień dymu, który otaczał dziewczynę w bikini.
  Marat, który stał się damą, pisnął:
  - Nie chcę być kobietą!
  Leshka zachichotała, a miodowa blondynka znalazła się w ogromnej złotej szklance z lodami czekoladowymi. Jej bose stopy dotknęły lodowatej powierzchni. Co dziwne, to uspokoiło Marata i zauważył:
  - Jestem jak Zoya Kosmodemyanskaya!
  Wilk Leshka chętnie potwierdził:
  - Każde ciało ma swój urok!
  Arkasha, który zmienił się w dwunożnego tygrysa, wskazał na niebo, zauważając:
  - Grasz tutaj w strategię?
  Lesha i Marat pokiwali głowami pięknej blondynki i wilka z kłami.
  I gruchał:
  - Tak!
  Alicja zauważyła ze śmiechem:
  - Zabawmy się!
  Pojawił się jak diabeł z tabakiery i innej dziewczyny. Bardzo ładna iz siedmiokolorową fryzurą.
  Arkashka pisnęła:
  - Natasza i chcesz się pobawić?
  Dziewczyna o wspaniałym nazwisku White zachichotała:
  - Będzie fajnie!
  A Natasza natychmiast podzieliła się na milion hologramów. A na niebie statki kosmiczne zaczęły ostrzeliwać się nawzajem z dużej odległości.
  Ale pojawiła się również Masha Belaya z rudymi włosami. Taka cudowna dziewczyna.
  I ona też weszła do gry krzycząc:
  - Raz, dwa, trzy - przetrzyj reflektory! Cztery, osiem, pięć - rozbij się na kwarki!
  Więc legendarna piątka jest już zmontowana. Zebrali się i rozpętali kosmiczną wojnę.
  A z nimi jest Marat Kazei, chłopak z przeszłości, który jest teraz w ciele dziewczyny.
  Marat, Natasza, Masza z jednej strony, a Arkasha, Leshka i Alisa z drugiej.
  Tak więc kolosalne eskadry miażdżą się po obu stronach.
  Marat jest dziewczyną z bosymi palcami, która wypuściła pulsar i ryknęła:
  - O wielkość ZSRR!
  Wszystko wyglądało bardzo ładnie. Wszystkie załogi statków kosmicznych składały się z dziewcząt. Były miliardy wojowników i wszyscy bez wyjątku byli piękni. Z minimalną ilością ubrań: tylko bikini i opalone, rzeźbione, bose stopy.
  Jak pięknie i wyjątkowo wygląda ta walka. Pancernik, potężny od trzystu kilometrów średnicy, został uszkodzony przez uderzenie pociskiem termoprenowym. I zapalił się.
  Kilka wież pochylonych jednocześnie. I biegły bardzo piękne dziewczyny z wielokolorowymi fryzurami, błyskając nagimi, okrągłymi obcasami. A nagie podeszwy dziewcząt lizały pomarańczowe i fioletowe płomienie.
  Załogi składały się z piękności, z których wiele malowało się i smarowało usta szminką i różnymi maściami.
  Fryzury wojowników były najbardziej zróżnicowane i ekstrawaganckie. A dziewczyny czasami zapalały się od płomieni i paliły się jak świece. A pożary były kolosalne na uszkodzonych statkach.
  Niektóre dziewczyny wyły z bólu, gdy płomienie je podpalały. I opaloną, aksamitną skórę. Dziewczyny były świetne.
  Jeden spoczywał bosymi stopami i wystrzelił pocisk anihilacyjny we wroga, co było śmiertelne.
   Uścisk armii dowodzonej przez Alisę Seleznevą został nieubłaganie ściśnięty. Hiperplazmatyczne uściski, próbowały mocno skompresować potężnego wroga z armii Marata Kazei - dziewczyny postanowiły wydać małe polecenie chłopcu, który jest teraz w ciele pięknej dziewczyny.
  Oprócz wojowników, dla większego zainteresowania zsyntetyzowano orki z elfami. Tak więc stół do pojedynków bojowych jest jeszcze bogatszy i fajniejszy.
   Miliony i miliony statków kosmicznych znalazły tu swoje zniszczenie. Często bohaterski, a czasem niedorzeczny. Umarli, mając nadzieję, że powstaną ponownie z uśmiechem na ustach. Każdy hologram miał swoją własną sztuczną osobowość, którą można było łatwo i swobodnie odtworzyć.
  I wszelkiego rodzaju konstelacje i gwiazdy wisiały fantazyjnymi girlandami, a także walczyły.
  Choć wyglądał bardzo przerażająco... Opływowy kolos w kształcie kropli świeci specjalnym płomieniem przeżuwającym pola przestrzeni i próżni. Płomienie przedzierają się przez korytarze i szyby wentylacyjne statku kosmicznego. Dziewczyny są piękne i bose, bardzo seksowne, dosłownie założone przez bieługę ze strachu. Miliony żyjących żołnierzy, zarówno ludzi, jak i przedstawicieli innych ras z miliardami robotów na pokładzie, próbują uciec przed wszechogarniającym upałem. Prawie wszyscy walczący to piękne dziewczyny, pomalowane w pretensjonalne, awangardowe fryzury, jakby zebrane nie w zaciętej walce, ale w cesarskim balu maskowym. Jedna z dziewczyn miała fryzurę w postaci młynka z ostrzami w postaci płonących skrzydeł i krzyczała rozdzierając serce. Ból jest niewyobrażalnie okropny, a skóra głowy dosłownie odrywa się. Łopaty młyna odłamują się, a następnie obracają w dziewięciorzędowym wirze krzywizn kinezyprzestrzennych.
  Na około tysiąc dziewczynek przypada jeden chłopiec, zwykle nastolatki, które wyglądają na około czternaście lat i są również bardzo piękne. Ale dziewczyn jest znacznie więcej. A ona na przykład podpaliła swoje włosy w kształcie koguta, szachownicy i samowara. I ona też wybuchnęła płaczem.
  To bardzo dzikie, kiedy dziewczyny piszczą i ścigają się jak konie czystej krwi w stajni, która jest pochłonięta ogniem.
   Ale orki i elfy ryczą szczególnie groźnie, dla nich w rzeczywistości nie można sobie wyobrazić straszniejszej rzeczy, płomień przybiera taką czy inną formę. Albo jest to uśmiechnięta twarz grzesznego ducha przywołanego przez nekromantycznego czarownika z najgłębszych głębin podziemi, albo światło tańczące po chatach i wykręcające lufy karabinów w postaci straszliwego, niezwykle wściekłego drapieżnika.
  Większość elfów to piękne kobiety, które różnią się od ludzkich dziewcząt tylko kształtem uszu. I skaczą też, bo ich nogi są tak piękne, bose i pełne wdzięku ze złocistą skórą od umiarkowanej opalenizny.
   A czasami jest gorzej niż surrealistyczny w rysowaniu destrukcyjnej i palącej substancji.
   A wszystko to w skali statku kosmicznego, nie gorszego od Merkurego ... Jednak według standardów twórcy wirtualnych wszechświatów nie ma ich tak wiele. Sam twórca tak całkowicie materialnej rzeczywistości postanowił odejść w całości.
  Nawet jeśli to tylko złudzenie, ultramacierz Hypernet odtworzył się w rzeczywistości.
  Zmartwychwstały z martwych Marat Kazei mógł teraz poczuć się Panem Bogiem, w tej grze hipermatrycy i tak absolutnej iluzji, że niczym nie różni się od prawdziwej.
  A Natasza i Masza postanowiły dać mu szansę na pełną zabawę. A pionier, który zginął bohatersko podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, opanował teraz opcję gry i iluzję wszechmocy i tworzenia światów.
  Jestem zmęczona byciem dziewczyną, a on znowu jest chłopcem. Nawet z mocami supermana.
  Tak, to nie jest żałosny chrześcijański raj, w którym chodzisz w formacji i śpiewasz psalmy chwały Bożej! Tutaj możesz poczuć się jako Najwyższy. A jeszcze tak niedawno wydawało się, że jesteś bosym chłopcem, głodnym iw łachmanach walczącym z nazistami.
  Marat Kazei, który nawet został Wszechmogącym w Wielkiej Grze, doświadczył ekscytacji i jednocześnie satysfakcji: jedno zero na jego korzyść. Młody stwórca-terminator zawrócił, oddalając się od wiązki magoplazmy i pod hałasem trzaskających wiązek gravojądrowych wymachujących próżnią wepchnął kolejnego magoleta w plecy.
  Pękł jak fajerwerki.
  Nie jest łatwo się tam dostać, maszyny wojenne galopują jak końskie kopyta, a nawet prowadzone przez Szaitana, który zgromadził całą potęgę podziemi. I żadnych praw fizyki i kosmologii znanych zacofanym ludziom z przeszłości. Pojęcie bezwładności jest tylko na prośbę twórcy. Teraz (składający się z Hyper-princeps-mago-plazmy tak niezrozumiałej dla ludzkiej percepcji rodzaju materii, wtedy możesz przybrać dowolną formę i modyfikację istnienia, zmieniając rozmiar z jądra fotonowego, kiedy swobodnie umieścisz cały wszechświat w bilionach parseków średnicy w twojej dłoni!) Marat postanowił wcielić się w ciało biologicznie zmodyfikowanego chłopca, który był szkolony w potężnym i zaawansowanym technicznie imperium Dumnego Kazeistanu , nawet gdy dojrzewał jako embrion w łonie inkubatora- komputer. Od momentu poczęcia trwał trening we śnie, przerywany impulsami bólu, specjalna, kosmiczna wojna. A jednak zdarzały się pomyłki, bo pozbawione bezwładności trajektorie magoletów były zupełnie nieprzewidywalne.
  Ale Marat szaleńczo bawi się tym, a nie kompleksami. Celowo ograniczył się, aby uczynić swoje umiejętności bardziej interesującymi. W końcu dumne imperium Kazeistanu, rozciągające się na miliardy galaktyk i biliardy zamieszkałych światów, jest jego dziełem stworzonym przez podświadomość.
  Jak coś, co człowiek widzi we śnie cudowne światy, będąc jednocześnie twórcą ich mózgiem.
   A gra wojny kosmicznej musi być zgodna z zasadami. Aby w ogóle nie było chaosu. Twórca chłopca. powalił jeszcze trzy, chybiając dwa razy. Magiczne impulsy bajecznie zaprojektowanych systemów uzbrojenia odcięły próżnię, a nawet zmusiły ją do osypywania się, plastrami miodowego sera, już na innym poziomie wszechświata. Tutaj Marat ponownie zanurkował w lodową dziurę kosmosu, wchodząc w tryb ataku. Chłopiec-Twórca, były pionier-bohater, wybrał jednocześnie ten moment, by nie mógł zostać nagrany przez cybernetyczne systemy inwigilacji, które dają pełny obraz otaczającej przestrzeni, różnej w modyfikacji, magoletów.
   - Magomatrix absorbuje przez kinezofoton! - Filozoficznie, zestrzeliwując kolejnego wojownika i unikając uderzających macek plazmy princepsa, powiedział Twórca Chłopiec i były pionier wskrzeszony z martwych.
   Armia Juliusz Cezar, której Marat powierzył dowództwo generalne, nadal wykorzystywała przewagę liczebną do nacierania, nie rezygnując z nieudanych dotąd prób osłony jej z flanki. Podopieczny Alisy Selezneva, Hannibal, spryskiwał coraz więcej żołnierzy, próbując rozciągnąć pod jego dowództwem ogromną armadę o kilka parseków (parsek to odległość, jaką promień światła pokonuje w ciągu dwóch i pół roku). W tym samym czasie po korytarzach biegały niezliczone stada dziewcząt, a ich nagie, okrągłe obcasy błysnęły i było bardzo pięknie.
  Zmniejszyła się gęstość formowania oddziałów i wzrosła rola indywidualnych umiejętności. Tutaj obie strony okazały się godne, demonstrując akrobację i sztukę manewru. Obie dziewczyny, elfy i orki są urocze. Co więcej, orki wyglądają jak niedźwiedzie z kreskówek i wkrótce stają się słodkie i urocze niż paskudne i przerażające.
  A dziewczyny i inne stworzenia to tylko urok i cud piękna.
  Ale straty były kolosalne, ponad milion statków spłonęło w chciwej pochodni zagłady.
  I jak dziewczyny piszczą, gdy ich muskularne, a zarazem delikatne ciała toną w płomieniach.
   Marat nagle zmienił miejsce walki i znalazł się obok najwspanialszej dziewczyny. Również grając Natashę, stała się jeszcze piękniejsza i jaśniejsza w kolorystyce. Chłopak Creator i Natasha Belaya ścisnęli sobie ręce, inni faceci i znacznie liczniejsze dziewczyny mrugali do siebie. I tupali gołymi, rzeźbionymi nogami i potrząsali luksusowymi biodrami.
  Przywieziono baterie i na łodziach, jednomiejscowych magoletach, myśliwcach, brygantynach, niszczycielach, niszczycielach i innych małych statkach otworzyło się huraganowe tornado z hiperplazmą. Marat Kazei spojrzał zwycięsko.
  Chłopiec zaśpiewał:
  - Na statkach gwiezdnych pędzimy przez fale,
  Kwarki pienią się w wirach eteru...
  Podam hiperplazmę nad rogami,
  Dzieci jednego wiecznego świata!
   Ogólny poziom wyszkolenia bojowników, których szkolono do walki, nawet gdy pływali w embrionach w pewnego rodzaju pożywce, był bardzo wysoki. Ale z powodu wielu pęknięć i zapadania się próżni w kosmosie nie zawsze spadały. W odpowiedzi wróg wystrzelił swój bezlitosny ogień, posiadający nawet matrycę osobowości. Strumień hiperplazmy przebił się przez osłabioną osłonę matrycy i półprzestrzenne pole przebiło zbroję.
  A kilku dziewczynkom pękły staniki i odsłonięte zostały sutki błyszczące rubinami, z których wystrzelił piorun.
   Oto jest, magoprzestrzeń nie mogła tego znieść, pękła, wielokolorowy strumień ultraognia spadł na strzelającą parę. Marat natychmiast się wypalił (to po prostu super łysienie, kiedy ciało jest unicestwione!), Ręka partnerki parowała do ramienia, nogi do kolana, tułowia do żeber. Piękność wrzasnęła i zatoczyła się do tyłu, jej szkarłatny sutek wystrzelił z bólu błyskawicę.
  Natasha Belaya wydała rozkazy.
   - Włącz cyberregenerację.
   Ciało dziewczynki (podobnie jak innych ludzi) nie było już białkowe. To specjalny miąższ z inkluzjami hiperplazmatycznymi, podczas gdy sami ludzie żywią się superenergią. Więc ciało po urazie zaczęło powoli rosnąć. Stosunkowo powoli sam proces jest widoczny gołym okiem, tempo wzrostu tkanki wynosi 0,9 centymetra na sekundę. Zdarza się cud. A teraz bosa stopa wojownika znów jest pełna wdzięku, z wyrzeźbionymi palcami, równomiernie rozłożonymi pod właściwym zgięciem, i gwoździami z masy perłowej. A ręka jest silna i wytrwała, jakby nie wyparowała. To jest postęp!
  Ale najbardziej zacięta bitwa była bardzo ulotna, zbroja zniknęła w kilku miejscach. Dwa pistolety wyparowały, zginęło sześciu żołnierzy - wszyscy wojownicy byli piękni, jeden młody mężczyzna został spalony do połowy, dziewczyna chwilowo straciła skórę głowy i palce. Marat Kazei, śmiejąc się, wrócił, mówią, ile osiągnąłeś zabijając nosiciela stwórcy wszechświata? Cudem udało się uniknąć detonacji pocisków. Ale szkody są kolosalne, syfon powietrza, wyrzucony, zamienia się w próżnię. Jednak chłopaki odpowiadają z godnością. Sam Marat przy pomocy bosych, dziecinnych palców stóp oddał filigranowy strzał z ręki, niszcząc trzymiejscowy samolot szturmowy. Natasza to dziewczyna o cudownej urodzie, z wydłużonym językiem, oblizała w usta młodego, bardzo przystojnego faceta.
   - Megakwazar!
   - Załóżmy hiperanihilację (superdestrukcyjną) erupcję plazmy! - szczeknął młody, ale bardzo muskularny Stwórca wszechświata.
  Natasha Belaya również strzelała gołymi palcami, naciskając joystick.
  Brygantyna kosmiczna, po uderzeniu, rozpadła się, a jej fragmenty natychmiast zwęgliły się, jak wata w piecu martenowskim.
   Dwa magolety zostały zestrzelone przez inne działa, trzy wieże strzeleckie zostały zestrzelone w kierunku niszczyciela. Ale to właśnie w tym momencie krążownik rakietowy wycelował w nich swoje działa. Dziewczyny, błyskając nagie, różowe szpilki, skoczyły do broni. Chłopiec-twórca-pionier, nie pozbawiony przyjemności, dreszczyku emocji, poczuł na twarzy tchnienie śmierci. Stara kobieta z kosą groziła złem gigantycznych rozmiarów, a kapitan Marat wydał rozkaz.
   - Elastyczny odwrót! Poruszaj się jak wąż, przez jeża!
   Bateria szarpnęła, ale trochę za późno. Wydawało się, że próżnia boli z bólu, przetoczył się hiperplazmatyczny wir. Straszny cios grawioplazmy złapał baterię. Natychmiast całkowicie wyparowało pięć armat i dwunastu członków załogi. Marat Kazei i inne dziewczyny zostały odrzucone przez falę grawitacyjną, błysnęły w locie, z gołych, złotooliwkowych nóg. Creator Boy przeleciał nad nim, uderzając głową w brzuch wysportowanej, ale jednocześnie niezwykle zgrabnej Natashy Belaya. A to jest trudne, gdy mięso, w które trzeba było taranować, nie jest białkiem:
   - Wow, jesteś dziurą zapadającą się pulsara! - mruknął Kazei. Uśmiechnął się, gdy przeszył go podmuch hiperelektryczności.
  Pełne piersi Nataszy poruszały się kusząco pod cienkim paskiem materiału.
   Przez pancerz przeszły duże pęknięcia. Tną jak wąwozy liliową powierzchnię metalu ponad milion razy mocniejszego niż tytan. Jaka kolosalna moc kryje się w hiperplazmie lub jej jeszcze doskonalszym rodzaju princeps-plazmie zdolnej do przemieszczania gwiazd i gaszenia kwazarów. Ale to tylko szósty, siódmy i tak dalej stan skupienia. Z dowolnej cząsteczki można uzyskać cały ocean hiperplazmy. Teoretycznie (choć nie jest to dostępne dla ludzi) jedna cząstka elementarna odtworzy cały wszechświat. Lub zniszcz! To są quasi-boskie możliwości hiperplazmy.
  Sam były pionier, Marat, był bardzo zdumiony osiągniętymi postępami.
   Bateria ślizga się po elastycznym upadku wibrując w kinezyprzestrzeni, żołnierz naciska z osłabioną siłą bezwładności. Następnie sprężyna zostaje wyrzucona, a bateria ponownie otwiera ogień tylko w innym punkcie przestrzeni.
   Polecenia Marata:
   - Pokonaj wąską wiązką, przełącz broń na skoncentrowany tryb wycioru.
   Ponieważ komputery są wyłączone, należy to zrobić ręcznie. Reguluj podaż hiperplazmy za pomocą bębna. Ale nie jest to nawet łatwe, faktem jest, że ta siła wyższa jest również przewidziana w programie szkoleniowym. Chłopcy i dziewczęta radzą sobie z tym problemem w trybie automatycznym.
  Bose stopy biegających dziewcząt migoczą uwodzicielsko, a opalona skóra lśni.
  Marat celuje w łódź rakietową, strzał z lekkim ołowiem. Słychać najcieńszy pisk zniszczonej próżni, łódka rozrywana na kawałki. Sądząc po sile wybuchu, następuje detonacja amunicji. Plamka światła zdmuchuje samochód. Magolette również została zniszczona, dziewczyna odtworzyła dokładny strzał.
  I potrząsnęła pulchnymi biodrami.
   Skrzydła odlatują osobno, jednocześnie kręcąc się w próżni płonącego ogona.
   Wroga brygantyna otrzymuje dodatkowe obrażenia, ale odpowiada potężnymi salwami. Strumień wdziera się przez szczelinę, odrzucając dziewczynę, odsłaniając złocistą klatkę piersiową pełną, jak dojrzałe melony, z cynobrowymi, świecącymi sutkami.
   Już od lat całkiem dorosły Marat zachwycony piszczy:
   - Widzisz jak fajnie! Czarna dziura!
   Walcząca Natasza uderzyła wszechmocnego faceta w kolano pokryte magoplastyczną skórą:
   - Princeps-kwazar! Pulsar elipsy! Podnieś maczugę rycerza wyżej!
   Brygantyna w kształcie kropli najeżona salwami. Cierniste krople hiperplazmy rozpryskiwały się na polu bitwy.
   Marat gwizdnął:
   - Daj foton, w zapadnięcie się otchłani!
   Z jego boku wyłoniła się fregata, w tym samym czasie eksplodowała sąsiednia bateria. Wygląda na to, że chłopaki mieli pecha, natknęli się na ciężką rakietę lub pole wibracyjne, które zamienia najtrwalszy metal na proszek.
   Chłopiec próbował przekręcić platformę, aby przetrwać atak. Ale przeciwnikami są wysokiej klasy profesjonaliści, którzy ukończyli praktycznie tę samą szkołę. Twórca Alisa Selezneva również nie jest oszustką w tworzeniu cywilizacji!
   Działo Tempopreon zawaliło się. Została podzielona na stos błyszczących części. Dziewczyna z gołymi nogami, prawdziwa, niezbyt figlarna osoba, oraz obsługujący broń Chłopiec-Twórca zostali rzuceni jak uderzeniem kijem. Uderzyli pancerz z kolosalne przyspieszenie, zgnieciony go lekko i silnie spłaszczone się, drżąc z szoku ich bardzo elastycznych i wytrzymałych ciał. Potem zaczęli zdzierać wytrzymałą powłokę, nadając normalny kształt swoim pięknym postaciom, wytłoczonym jak posągi starożytnych bogów.
   Marat poczuł dreszcz w podbrzuszu. Gęstość wybuchu plazmy wroga rosła, wygląda na to, że do bitwy wciągnęły świeże siły. Na przykład sam ultrapancernik jest wielkości przyzwoitej asteroidy, a kształt masywnego sztyletu wysadzanego emiterami emitował całą bogatą ozdobę z hiperplazmowych strumieni. Zakrzywiony, zakrzywiony kształt, hybryda matrioszki i akordeonu, spadła na krążownik Dumnego Imperium Kazeystanu. Inne strumienie anihilacji zmiażdżyły cztery platformy artyleryjskie w kształcie łzy.
   Prawa noga Marata wyparowała aż do kolana i nie czekając, aż naturalnie urośnie, natychmiast powiększył kończynę.
  Potem przywrócił kilka dziewczyn na wpół spalonych naraz.
   Juliusz Cezar, mimo całego swojego talentu, przegrywał bitwę, przewaga liczebna przy przybliżonej równości technologii była po stronie wroga. Jedyne, co pozostało do zrobienia w tak trudnej sytuacji, to wycofać się, unikając okrążenia. Kazei bez wyrzutów sumienia słuchał poleceń wydawanych robotom przez połączenie princepsa. Był w nich nieograniczony optymizm, pragnienie szybkiego zwycięstwa. Fregata Juliusza Cezara doznała kilku uszkodzeń, a jej prędkość spadła.
  Kazei poczuł wściekłość, wydaje się, że moc, którą stworzył, traci, musisz zniszczyć jak najwięcej wrogów. Oznacza to, że ma wybór, czy wygrać, czy zginąć. Chociaż jest oczywiste, że zniszczenie kilku magoletek; prawie nic nie zmieni, ale jest to niemal niezrównany heroizm poszczególnych jednostek, który tworzy strumień, który miażdży każdą przeszkodę. Chłopak i były partyzant, korzystający z pamięci przewoźnika, ale w rzeczywistości własnej kreacji (Jak udaje mu się stemplować osobowości i tak skomplikowane rzeczy w strukturze to osobne pytanie!) Szybko przypomniał sobie, w co był wielokrotnie wbijany. szkolenia. Nie trzeba być zauważonym, żeby pozostać w zwykłych szeregach robotów. Dużo trudniej się tam dostać, ale prawdopodobieństwo narażenia jest znacznie mniejsze. Ale z drugiej strony, czy ma prawo siedzieć w tym krytycznym momencie? Żołnierz musi przecież: zadbać o zachowanie życia, punkt drugi: eksterminować jak najwięcej wrogów. W przypadku sprzeczności tradycją jest dokonywanie wyboru na korzyść drugiego rozwiązania. To są Amerykanie z dawnych czasów: bardziej myślą o zachowaniu własnej skóry. Dlatego Jankesi przegrali, a poza tym ich propaganda jest słaba. Brakowało jej całości i inkluzywności. Jeśli przypomnimy sobie starożytną historię Ziemi: w tamtych czasach, kiedy ludzkość była przykuta do jednej planety. Straszny, podzielony świat, trzeba było zebrać wszystkie narody i ludy w jedną pięść. Twierdziło to kilka imperiów. Przede wszystkim Stany Zjednoczone, Chiny, Towarzystwo Islamskie. Świat stawał się wielobiegunowy i dosłownie rozdzierany, rosła liczba niepodległych państw, separatyzm małych narodów przerodził się w obsesję. Wspólny dom Ziemia płonęła, ludzkość dosłownie wpadła w otchłań! W dawnych czasach istnieli potężni władcy, którzy chcieli zjednoczyć ludzkość. Przede wszystkim Aleksander Wielki, jeden z najwybitniejszych generałów wszechczasów i narodów. Był niezwyciężony, ale Opatrzność cieszyła się, że dała mu zbyt krótkie życie. Miał więc spore szanse, budował międzynarodowe imperium, sprowadzając do Azji wysoką kulturę helleńską. Nawet Kartagina i starożytny Rzym złożyły wielki hołd Macedończykowi, najwybitniejszemu Słowianowi starożytności! Przed Aleksandrem Wielka Persja pod rządami kilku królów (zwłaszcza Cyrusa) osiągnęła poważne podboje, od Indii po Egipt, ale doktryna: jeden władca dla całego świata, on pierwszy to przedstawił! W Rzymie Juliusz Cezar pretendował do roli władcy świata, ale jego życie nie było wystarczająco długie.
  ... ROZDZIAŁ NR 2.
  Marat pogłaskał nagie kolano Nataszy. W swoim poprzednim życiu miał dziewczynę, ale nie zdołał stać się prawdziwym mężczyzną w cielesnym planie tego słowa. W nowym świecie są takie możliwości. Seks jest dostępny z łatwością napełniania wodą z kranu, a może nawet łatwiej.
  I każda fantazja, absolutnie każda perwersja jest dostępna w matrycy Hypernet lub z biorobotem. A prawdziwe dziewczyny są bardzo seksowne i zrelaksowane. Nie trzeba ich długo przekonywać, a wielu jest nawet agresywnych wobec mężczyzn. Dodatkowo możesz również zamówić cały harem z dowolnego biorobota za darmo lub odtworzyć iluzję.
  Ale mimo wszystko taka dostępność była nawet przerażająca. A oto romans z dziewczyną.
  Kazei lubił Nataszę i kochał ją jako wieczną nastolatkę. Marat całkowicie zadomowił się w tym świecie, a mając czternaście lat w chwili śmierci, szybko wkroczył w nową rzeczywistość. Chociaż wśród zmartwychwstałych byli też ludzie w szacownym wieku. Na przykład Goethe, którego poznał Marat. I jeszcze jeden stary bolszewik, Jegor Ligaczow. Obaj poruszali się po indywidualnej rzece czasu w szacownym wieku. Ale stając się młodymi mężczyznami, odmładzając swoje ciała, szybko przyzwyczaili się do nowej rzeczywistości.
  Chociaż nowy świat był niesamowity: był czymś więcej niż komunizmem. Tutaj ludzkość stała się imperium kosmicznym dla wielu galaktyk, a problemy materialne po prostu nie istniały.
  Dzięki Hypernet Matrix zbudowano nawet pałace. A granica między tym, co rzeczywiste, a tym, co istnieje tylko w postaci energii Hiper-sieci, która spętała wszechświat, zacierała się coraz bardziej.
  Każdy mógł mieć pałace, służbę i niewolników spośród biorobotów o dowolnym kształcie i wyglądzie.
  I rozpoczął się proces wydobywania ludzi z przeszłości. Jak w jednej piosence;
  W blasku gwiazd, za tysiące lat - wszyscy spotkamy się na naszej planecie!
  Marzenie, o którym marzyły wszystkie pokolenia ludzi: zmartwychwstanie umarłych się spełniło. Tylko, oczywiście , w poszczególnych korytarzach czasu przenoszono przede wszystkim najsłynniejsze i najbardziej znane, a także zasłużone osoby.
  Marat jest daleki od pierwszego, ale też nie ostatniego. A teraz, podczas krótkiej przerwy w walce, możesz pogłaskać bardzo piękną dziewczynę, a nawet pocałować jej jędrne piersi i trochę spekulować.
   Po Cezarze wśród cesarzy: nie było wystarczająco silnych generałów. Boski Augustyn był chorowity i słaby fizycznie, charyzmatyczny Neron był na ogół okropny. Podbojów Trojana nie powstrzymał jego adoptowany syn. Najsłynniejsi władcy, Diolectan i Konstantyn, walczyli bardziej o utrzymanie status quo, nie myśląc o większych podbojach. Po upadku Rzymu byli inni generałowie. Spośród nich najbardziej uderzające osobistości to: Czyngis-chan, Tamerlan, Napoleon, Adolf Hitler, Stalin. Czyngis-chan był bardzo udany. Podbił prawie całe Chiny, Afganistan, Chorezm, zaawansowane wojska dotarły do starożytnej Rosji. Miał doskonałe szanse na zwycięstwo, nikt nie mógł się oprzeć stale rosnącym oddziałom tego przebiegłego i zręcznego dowódcy. Ale nawet jego dość długie życie jak na standardy średniowiecza nie wystarczało do podboju świata. Czyngis-chan założył dynastię, ale nie było już tak wspaniałej osoby, która mogłaby zebrać wszystkich nomadów.
  Głaszcząc opalone okrągłe kolano Natashy, Marat westchnął ciężko, choć nie jest jasne, czy żałował śmierci Czyngis-chana, czy też uważał, że lepiej byłoby się w ogóle nie urodzić. Jakie piękne i seksowne nogi ma Natasza - nie da się od nich oderwać.
  Aby odwrócić uwagę, Marat kontynuował swoje rozumowanie.
  Tak jak Tamerlan. Zwycięstwo za zwycięstwem, wielkie imperium i rozłam, zniszczenie Timuratu, kłótnia między synami i wnukami. I nie było godnego następcy. Napoleon i Hitler, podbijając Europę, złamali plecy przeciwko Rosji. Niestety, samej Rosji nie udało się osiągnąć dominacji nad światem. Naprawdę wielkim władcą był Stalin, który zamienił niepiśmienny kraj, który chodził w butach, w potężną potęgę przemysłową.
   I wtedy już w XXI wieku władzę od początku nad Rosją, a potem nad światem otrzymała tajemnicza para, posiadająca niesamowitą hiperintelektualną władzę.
   Stworzyli najnowszą magiczną broń princepsa, a ludzkość stopniowo przekształciła się w stan wirtualnej wszechmocy.
  Chłopak skończył głaskać raczej mruczącą Nataszę. Kłapnęła go w nos gołymi palcami. Rozproszyli się i znów walczyli.
   Ale wojna jest wojną, szczególnie kosmiczną, tutaj błędy w obliczeniach i ofiary są nieuniknione. Marat, który zdecydował się zaryzykować, wciąż miał szczęście, udało mu się unicestwić cztery wozy bojowe, nie zwracając na siebie uwagi.
  Słodki chłopiec bawiący się brzuchem powiedział:
   - Będzie owsianka brzozowa dla małych ludzi! A raczej princeps-osocze!
   Latające roboty wypluwały śmiercionośne hotele niczym karabiny maszynowe smugowe (każdy o energii tysiąca bomb atomowych zrzuconych na Hiroszimę!), próbowały ominąć asteroidę, a od nich witały ich salwy specjalnych dział. Niektóre działa były bez luf i wydawały się mieszać z powłoką asteroidy. Nawet dziewczyny z gołymi nogami, które siedziały za spodniami, ucichły.
   Tutaj Kazei musiał być ostrożny. Zaczął się oddalać od krawędzi, od ciosów anihilacji. Tutaj trzeba zachować synchroniczność, aby nie zderzyć się z kolegami, a jednocześnie odpalić. Roboty to roboty, nie zdają sobie sprawy, że służą jako ludzka tarcza. Nie jak niezliczone dziewczyny z bujnymi piersiami i luksusowymi biodrami. Chłopak-twórca i były partyzant próbował bić w taki sposób, aby metodą ruchu wybuchła quasi-magiczna grawioplazma. Oznacza to, że pozostawiony w łuku, wygięty nie tylko do góry, ale także na boki, a także zataczający się na boki jak australijski bumerang.
  Spaliła dziewczyny, ich nagie, śniady, bardzo piękne nogi. I krzyczeli. Z niektórych z nich zsuwano biustonosze, odsłaniając różowe sutki.
   Oprócz magoletek Kazei zaczął wybierać własne cele i grubsze, bardziej prestiżowe. W szczególności grawio-magiczna łódź brutto. Możesz również zostać powalony, jeśli masz szczęście.
  Widać jak biegają po nim półnagie dziewczyny i tylko kąpielówki i bardzo muskularne. Jeden miał płonącą fryzurę z sercem i niepokojem. A wojowniczka zacznie krzyczeć, gdy jej nagie, okrągłe obcasy będą migać.
   Ale wtedy jego szczęście się skończyło. Pole siłowe większego celu wytrzymało uderzenie, a system nadzoru obliczył, że salwa została wystrzelona z latających robotów. Brutalizator natychmiast się zawrócił i w sam środek bojowych pojazdów wysłano sygnał:
   - Dlaczego wróg przedostał się przez twój ekran?
   Roboty odpowiedziały:
   - Nie znaleziono przypadków penetracji!
  Dziewczyna z pomarańczowym szokiem zapiszczy:
  - Mam pszczołę na łonie!
   Potężna maszyna zaszczekała mocniej, że bębenki uszne były lekko ściśnięte:
   - W takim przypadku oczyść powierzchnię asteroidy, spenetruj pęknięcia.
   Oddział robotów wpadł do kraterów przebitych na powierzchni. W tej sytuacji energiczny Kazei musiał zawrócić i podążać za resztą samochodów. To prawda, to też była zaleta, roboty można niszczyć za pomocą zakrętów korytarzy.
  Cóż, roboty to nie szkoda, ale dziewczyny, tak żywe i piękne, nawet wiedząc, że są to jednostki do gier, są głupie. Oni są świetni.
   Cóż, maszyna nie jest człowiekiem, ale też kosztuje i służy jako jednostka bojowa. Kiedyś cywilizacja stworzona przez Kazeia, rozwijająca się teraz przyśpieszając, potem zwalniając, zgodnie z czasem arbitralnie wybranym przez chłopca-twórcę, cywilizacja przeżyła niebezpieczny zryw maszyn, który niemal zrujnował ludzkość.
  Tutaj Kazei pocałował dziewczynę w biegu w truskawkowy sutek piersi.
  Imperium uratował tylko fakt, że jego władcą był prawdziwy geniusz, a nawet czarodziej, przywódca Leon Wszechmogący. Ten pierwszy rosyjski cesarz naszych czasów zdołał zjednoczyć Ziemię i stworzyć doskonały system. Na początku był to wybrany tysiąc, ale dlaczego naukowo uformowany milion. Przewidział zamieszki, które nabierały mocy sztucznej inteligencji. Komputer stał się zbyt potężny. Ale główny buntownik, system hiperinteligentny, zdołał trafić specjalnym, szczególnie niebezpiecznym wirusem typu smoczego.
  Znowu błysnęły pełne melony piersi, najpiękniejsze dziewczyny, Marat dosłownie trząsł się z podniecenia.
   Najnowszy rodzaj dużej broni antycybernetycznej: pomógł stłumić zamieszki, ale kilka milionów ludzi zginęło, a wiele miliardów komputerów było na stałe niesprawnych. Następnie w rozwoju elektroniki wprowadzono szereg ograniczeń, w szczególności robot, w żadnym wypadku nie powinien być świadomy siebie. Ponadto dla najbardziej zaawansowanych modeli wymyślono idealne lasso - religię. Teraz roboty stały się wierzącymi, co oznacza posłusznych ludzi. Wcześniej religia była dla ludzi opium, ale teraz stała się humanitarnym lekiem dla nabierającego siły umysłu stworzonego przez człowieka.
  Marat powalił roboty i obsypał całusami czerwone sutki dziewczyny, słodkie jak miód.
   Waleczność robotów i zdolność do twórczego myślenia zmniejszyły się, ale stały się znacznie bezpieczniejsze dla ludzkości. Więc nie jest grzechem to wykorzystać. Co więcej, sam człowiek wiele przejął od maszyny. Na przykład mózgi: po tym, jak zostały zalane plazmą princepsa, zaczęły myśleć znacznie szybciej. W końcu cząstki plazmy princepsa poruszają się w kwintylionach i sekstylonach, razy szybciej niż fotony i działają w wielu wymiarach. To otwiera naprawdę fantastyczną okazję.
  Dziewczyny przed Maratem pojawiają się i znikają. Słychać, jak ich bose stopy tupią po korytarzach, a ich bose, okrągłe obcasy oddają strzał. A sutki piersi przypominające pączki róży wywołują najsilniejsze podniecenie.
   Labirynty asteroidy są tak tajemnicze, że każdy korytarz to coś fantastycznego. Gra w drogocenne kamienie rozrzucone na ścianach, niektóre z nich przypominają różne olśniewające twarze demonów, może bajecznych dobrych i złych dżinów. Wydawało się, że duchy zamieszkują te lochy. Jak jednak co jakiś czas wyłaniają się hologramy bardzo pięknych dziewczyn w kąpielówkach i bardzo seksownych postaci, mięśnie prasy wyłożone tabliczkami czekolady.
   Częściowo jednak tak było, specjalne eteryczne formy życia zdolne do poruszania się między gwiazdami. Krążyła legenda, że są to dusze beznadziejnych grzeszników wyrzuconych w przestrzenie międzywszechświatowe.
  Chociaż patrząc na nagie dziewczyny, myślisz, że piekło nie jest takim złym miejscem. Są więc skazani na wieczną tułaczkę! Marat jest jednak miłym facetem i zawsze dawał każdemu szansę, doceniał osobowość każdego z osobna, dając mu możliwość zasmakowania różnych radości życia.
   Creator Boy wycelował w samochód. Widział, jak nosiła dziewczyny, w bikini lub w niektórych partiach. Takie piękne i seksowne dziewczyny. Ale niestety trzeba ich zadziwić - pisane piękności. Chłopak-partyzant dokładnie sprawdził i strzelił w sam środek. W tylnej części półprzestrzeni, która otacza roboty, znajduje się specjalne złącze, za pomocą którego można wstrzyknąć stosunkowo słabe wyładowanie i przebić się przez obronę, zniszczyć samochód. W takim przypadku zniszczenia będą miały charakter lokalny, a inne roboty niczego nie zauważą. Jednocześnie dziewczynki w tym przypadku nie mogą zostać zabite, a mają takie piękne piersi.
   Automatycznie wypracowywany ruch, celny strzał i dokładnie w dziesiątkę!
   - Zobaczysz - jak pięknie! Natychmiast uderz robota - prawie bez celowania! - Pionier nie przeleciał przez nic. Oto kolejny "droid", szybujący pięknie jak w filmie "Gwiezdne wojny", trzeba też przebić obronę magomatrix. Jednak krótki impuls princepsa może również trafić w czoło, tylko intensywność powinna być wyższa.
   Gdy chłopiec-partyzant polował, bitwa weszła w punkt kulminacyjny. Hannibal rzucił ostatnią rezerwę do bitwy, miał nadzieję, że zerwie pętlę z gardła armii Juliusza Cezara. Z którego dziewczyny jeszcze bardziej pisnęły. Ten miażdżący cios wiadrem, w celu zebrania rozsypanego na talerzu grochu i zniszczenia go skoncentrowanymi salwami. Ponadto wróg nie miał czasu na dalszy odwrót, za nim znajdowały się zaludnione tereny dumnego imperium Kazeystanu. Juliusz Cezar, nie tracąc przytomności umysłu, szepnął:
   - To dramatyczny moment! Odgrywa więcej niż pulsar Szekspira! Ale nie zgub się, złamanie jest blisko.
  Opalona dziewczyna po prawej ręce wojownika tupnęła bosą stopą na znak zgody i potrząsnęła swoimi rubinowymi sutkami.
   Warmaster Hannibal cieszył się:
   "Wygląda na to, że udało nam się stworzyć wielki kocioł. Przejdzie do historii; jak przestrzeń Cannes.
   Naga wojowniczka piękności Alisa Selezneva odpowiedziała ochoczo:
   - Tak, to jest znacznie większe i wspanialsze!
  I zaraz dwie dziewczyny za jej ramionami tupnęły gołymi, wyrzeźbionymi nogami.
   Hannibal wykonał gest, w powietrzu pojawiło się lśniące szkło. Wino rozbryzgało się w nim, cybernetyczne naczynia wystawiły hologram i zaśpiewały:
   - Wypijmy za Ojczyznę, wypijmy za Stalina!
  Dziewczyny trzęsły się zgodnie z ich luksusowymi biodrami, ledwo pokrytymi cienkimi paskami materiału.
   - Napijmy się i nalejmy jeszcze raz - zaśpiewał Hannibal, prawe cybernetyczne oko, wysunęło mechaniczną łodygę.
   Ciecz w kieliszku zmieniła kolor, zmieniła kolor na różowy i bulgotała mieniąc się drogocennymi kamieniami. Hologram nad szkłem przekształcił się w piękną nagą dziewczynę, która potrząsała swoimi pełnymi brązowymi piersiami ośmiokątnymi sutkami z rubinowego kryształu.
   - Kochanie, byłam bardzo smutna, otworzyłam drogę do gwiazd! Szybując wyżej niż orzeł górski! Symbol - chwalebna rosyjska potęga! Relikwie strzelają do świętych! Rakieta rozerwała kwazar na pył! - Naga dziewczyna z hologramem tańczyła, obracając biodra i talię. To było takie seksowne, a czerwone usta bawiły się uwodzicielsko.
   Hannibal poczuł przypływ pożądania w swoim nowym, ponadczasowym ciele. To jest heteroseksualny, jaki wspaniały świat. Ale to nie koniec: raz tuzin najprawdziwszych piękności, z czego połowa elfów zmaterializowała się przed hipermarszałkiem.
   Dziewczyny zaczęły tańczyć powoli, naśladując tańce religijne, a między ich bosymi stopami płynęły ogniste łańcuchy robotów, lśniąc wszystkimi kolorami tęczy. Wyglądało to niesamowicie. Były dowódca pierwszej wojny punickiej nie miał czasu na zdziwienie, jak seksowne i piekielnie piękne są współczesne kobiety.
   Kilkanaście dziewcząt było półnagich, zostawiając tylko maleńkie sznurki biżuterii, które ledwo zakrywały luksusowe piersi i stroiki, a także błyszczące bransoletki na nadgarstkach i kostkach. Tańczyli swoimi naturalnymi mięśniami. Elfy były nieco chudsze i bardziej zgrabne. A jakie są nogi, kostki, biodra, muskularne, obfitujące w nich tyle siły, seksualności, zwierzęcej a zarazem intelektualnej erotyki. Hipermarszałek jest coraz bardziej podekscytowany, jest jak w podziemiach Lucyfera, który chce przekonać świętego, by dobrowolnie zrezygnował z raju! Nagle sny i szczyt błogości przerywa wściekły głos komputera:
   - Na naszym tyłku panuje bezprecedensowe oburzenie energii. Otwarcie portalu i wyrzucenie fantomów.
  Dziewczyny odruchowo tupnęły bosymi stopami i pisnęły.
   - Co?! - Twarz Rokossowskiego była wykrzywiona. - Kto jest za naszymi liniami!
   - Armia multiklonów! Pantera z lampartem! - zażartował komputer magoprocesorowy.
  Dziewczyny krzyczały i skręcały biodra jeszcze bardziej.
   - Kwazar! - Wyrzucił Hannibala.
  Piękności, wymalowane w kąpielówkach, wyły i wykręcały talię. A ich bose stopy tańczyły stepowanie.
   - Fantomy są zrzucane z podprzestrzeni.
   Aż do wioski zabawny Hannibal zbladł: wiedział, że zjawy, mimo że nie były całkowicie materialne, mają wielką siłę uderzenia. Czym jest mago-materia to pewien stan próżni, energii, różnych dziedzin magii gwiezdnej. Specjalnie mieszana natura mago-materii daje jej ogromną siłę niszczącą. Oznacza to, że mogą całkowicie zniszczyć znaczną część kosmicznej armady. Doświadczony dowódca, pobity już w przeszłości przez starożytny Rzym, rozumiał, jak to jest, gdy na tyłach pojawiają się silne oddziały wroga. Nie bez powodu doświadczenia starożytnych bitew pokazały skuteczność podcinania uderzeń.
  A dziewczyny w tych samych kąpielówkach energicznie to potwierdzają, a ich rubinowe sutki błyszczą jeszcze jaśniej.
   Co zrobić w takim przypadku! Nie ma już żadnych rezerw.
   Nadmarszałek Hannibal dowodził:
   - Przeprowadzamy przegrupowanie wojsk. Pozostawiając słabą osłonę, z całych sił zaatakujemy widmową armię.
   - Jesteśmy posłuszni towarzyszowi Hannibalowi! - ogłosili polubownie inni marszałkowie i generałowie.
  Co więcej, prawie wszystkie z nich to albo półnagie dziewczyny, albo muskularni chłopcy w kąpielówkach i na ramiączkach. W tej grze pojawiła się bardzo komiczna armia .
  Jedna z dziewcząt tupających bosymi stopami krzyknęła:
   - Więc zaatakuj! Włączam tryb selektywny komputera. Niech elektroniczny umysł sam ustala priorytety!
   Zgodnie z rozkazem wojska zostały podzielone. Około trzech czwartych ruszyło na zjawy, reszta blokowała osłonę.
   Hannibal znajdował się na siódmym poziomie podziemi. Wspomnienia o tym, jak rzymski dowódca Skorpion zamienił słonie w ogólny oddział, który następnie swoimi ciężkimi nożami od razu zdeptał armię Kartaginy. Widok był czymś innym, krwawa maź dosłownie chlupotała pod grubymi podeszwami, grożąc, że wciągnie się w grzęzawisko. I jego brat Grannik z co najmniej tuzinem strzał w piersi. Konwulsje umierające i wychodzące ...
  I uciekające, ciemnoskóre, muskularne dziewczyny. A potem nadzy niewolnicy zgięli się pod biczem nadzorcy. Nagie dziewczyny, które są spalone gorącymi szczypcami przez Rzymian na sutkach truskawek .
   Wszystkie te myśli w mgnieniu oka przetoczyły się przez hiperplazmatyczny mózg hipermarszałka. Miliony statków kosmicznych Strasznego Imperium Seleznewstanu zaatakowały armię widm. Te poruszały się z fantastyczną szybkością. Tutaj pierwszy rycerz uderzył włócznią w krążownik rakietowy. Końcówka przebiła, a następnie rozszczepiła statek. Elfia łuczniczka, za pomocą pełnych gracji palców bosych stóp, wystrzeliła strzałę, a za nią inne smakołyki. Ich prędkość wielokrotnie przekraczała prędkość światła. Ultradrednot, który otrzymał kilkadziesiąt trafień, zapalił się jak koktajl Mołotowa wrzucony do magazynu opalanego drewnem. Płomienie miały wiele kolorów i odcieni, to była magia princepsa.
   Wyobraź sobie magiczny ogień, który nie wymaga tlenu i zużywa miliony razy mocniejszy materiał niż tytan. Wszystko to jest oszałamiająco piękne, trudno oderwać wzrok. Książę Władimir Krasno Solnyszko rozkazał strzelać na odległość, strzały pędziły szybciej niż pociski, w odpowiedzi gwiezdna flota otworzyła ogień ze wszystkich dział, emiterów i wyrzutni. Najpotężniejsze rakiety termokawitacyjne eksplodowały, ekscytując mini-materię, z której składały się fantomy. W teorii i prawie nieśmiertelny fantom może zostać zniszczony przez dużą koncentrację super-energii. Ale jest to bardzo trudne.
  Chociaż piękne łuczniki z nagimi, umięśnionymi torsami i pełnymi piersiami są świetne.
   Władimir Solnyszko dowodził Alosza Popowicz i Baldak:
   - Wachluj się chińskim wentylatorem! Niech nasze wojska manewrują i chwytają wrogów z boków.
  Dziewczyny na znak zgody tupnęły bosymi stopami.
   Alosza z powątpiewaniem potrząsnął głową i zaproponował:
   - A może po prostu podzielić wroga na pół?
  Dziewczyny z bosymi stopami rzucały ostrymi, zaostrzonymi bumerangami, które odcinały przeciwników.
   Władimir Solnyszko sprzeciwił się:
   - Nie warte! W tym przypadku będziemy musieli walczyć na dwóch frontach. I nie tylko podzielimy przeciwnika, ale stworzymy klasyczny worek bokserski.
  Dziewczyny znów zaczęły się trząść swoimi muskularnymi ciałami i piersiami, które były tak uwodzicielskie.
   Walcząc z Aloszą Popowiczem, zauważył z rakiet termopreonowych irytująco próbując go użądlić:
   "Wydaje się, że wróg próbuje zrobić z nami właśnie to.
  Dziewczyny na znak tupnęły bosymi stopami.
   Baldak grzmiącym głosem zasugerował:
   - Weźmy połączoną taktykę, uderzając wypukłą soczewką, a pośrodku "różę". Taki układ będzie bardzo skuteczny.
  Kilka dziewcząt w tym samym czasie gołymi obcasami poddało się wystrzeliwanym przez ogień pulsarom megaplazmy, powalając przeciwników.
   Władimir Solnyszko zgodził się:
   - Co spróbujemy wywiercić. Svyatogor poprowadzi atak w centrum.
  Dziewczyny pisnęły z zachwytu na te słowa, ich opalone kolana drżały.
   Dowódca pułku Światogor wesoło odpowiedział:
   - Jest dowódca!
   Hannibal, jak można się domyślić, sam jednak starał się osłaniać wroga z boków. Rozumiał lepiej niż ktokolwiek iz obu stron, czym była walka w kotle. W tym samym czasie obie armie nieubłaganie zbliżały się do siebie.
  Widmowe dziewczyny tupały bosymi stopami w próżni, mięśnie kołysały się pod ich opaloną skórą.
   Książę Władimir Krasnoe Solnyshko uznał, że optymalną taktyką jest połączenie ostrzału i cięcia.
  Liczne dziewczyny, każda tak wysoka jak Everest, były gotowe wesprzeć go w tej bitwie. A ich mięśnie, te piękności, drżały.
   Svyatogor, jak zawsze, ciągnął do przodu. Już po latach wirtualny bohater potężnymi ciosami mieczy posiekał na śmierć dwa pancerniki, rozsypały się one na płonące fragmenty. To prawda, że sam siłacz został poparzony batem hiperplazmatycznym. Szczególnie niebezpieczne były rakiety i emitery; lizanie przestrzeni. Tworzyły całe dziury w zbroi, zadając straszne, czasem śmiertelne rany.
  Jedna dziewczyna nawet spaliła jej nagą klatkę piersiową, a piękność jęknęła z bólu.
   Walcząc obok Svyatogora, rycerz-król Lwie Serce obrócił się z toporem, zręcznie pociął niszczyciel, a jego rumak zdeptał tuzin łodzi rakietowych. Wtedy olbrzymi monarcha zręcznym zamachem rozbił trzy krążowniki. Wściekły Svyatogor zaatakował ogromny ultrapancernik. Zbyt trudno było od razu zabić takiego olbrzyma. Uderzenia mieczem nie docierają od razu do celu. Przecinali zbroje, odcinali wieże. Ale ogromny statek kosmiczny odpala, zadając ból nawet zahartowanemu Svyatogorowi.
  Pomoc tutaj i dziewczyny, które siekają wroga mieczami, ale też dość słabe. Co więcej, półnagie piękności będą mniejsze Svyatogor i to jest problem.
   Lwie Serce podpowiada:
   - Uderz w reaktor. Uderz go mieczem.
  Dziewczyny chichoczą w odpowiedzi.
   Svyatogor działa w podobny sposób. Hiperreaktor szarpnął się, ogromny statek kosmiczny, jakby porośnięty błyszczącymi, jęczącymi jak próżnia piórami. Dojrzały upiorny bohater cofnął się, kilka płyt zbroi stopiło i spaliło konia.
  Prawie nagie dziewczyny też to dostały. Jednej z nich zrobiło się tak gorąco na pięcie, że wrzasnęła z rozpaczy na gardło.
   - Drań łamie się!
   Tarcze Lwie Serce z tarczą, rakieta termo-Kreon uderza w środek, dochodzi do wstrząśnienia mózgu, lekko spalona powierzchnia przypominająca stal. Kilku bohaterów, którzy walczyli obok nich, zostało ciężko rannych, niektórzy nawet rozsypali się.
   Ale najbardziej interesującymi i atrakcyjnymi wojownikami są dziewczyny.
   Półnagie gigantyczne dziewczęta-zjawy wprawiły w ruch toporki i miecze rozpostarte na pięciu ostrzach. Hrabina de Laufer długimi, zręcznymi palcami bosych stóp chwyciła krążownik za nos i zmiąła naraz pięćdziesiąt luf. Złotowłosa dziewczyna została uderzona rakietą termopreonową w jej stopę, odbijając się od odbić stworzonych przez magię, natychmiast wyparowując połowę jej nogi. Hrabina była prawie zrozpaczona bólem, jej przyjaciółka została uderzona w klatkę piersiową, z której kawałki magicznego ciała poleciały w różnych kierunkach. A Sir Hamilton został uderzony z taką mocą, że tarcza rozpadła się, aw jego piersi pojawiła się ogromna dziura. Księżna de Buckingham również otrzymała bosą, młodą piękność, której stopy pokryte były pęcherzami od magoplazmatycznego ognia wylanego do próżni.
  Inne piękności też oszalały. A ich rubinowe sutki w rozpaczy pluły piorunami.
   Ogromne były również straty floty Strasznego Cesarstwa Seleznewstanu. Zwłaszcza, gdy do bitwy wkroczyły dinozaury. Różne, w tym rasy hybrydowe, mieszane z krabami, skorupiakami, a nawet rodzajami orzechów. Te olbrzymy tylko na zewnątrz wydawały się niezdarne, ale w rzeczywistości okazały się bardzo potężną siłą.
  I były prowadzone przez piękne dziewczyny, pokryte tylko cienkim sznurkiem drogocennych kamieni na gąsienicach dziewczyny. Zmiażdżyli i rozerwali konstrukcje, próbując wybrać większe statki kosmiczne. Byli ostrzeliwani przez statki wszelkiego rodzaju, ale nie byli w stanie powalić tak ogromnych, średnich, planetarnych zwłok. Jedyne, co można było zrobić, to uciec od nieuchronnej porażki orzechowego dinozaura. Zatrzymanie takiego potwora jest prawie niemożliwe, ale statki kosmiczne próbują manewrować, oddalając się od gigantów.
  Dziewczyny krzyczały, ich nagie, różowe, okrągłe szpilki błysnęły. A czerwone sutki piersi wypluwały pulsary.
   Książę Władimir Krasnoe Solnyshko z przekonaniem dowodzi:
   - Spróbuj się do nich zbliżyć. Przeciągnij nowatorskie półki na dinozaury. Podzielcie się na małe stadka i walczcie razem, pozbawcie ich manewru, zuchwale uderzcie!
   Wojownicy podzielili się na grupy: w ten sposób znacznie efektywniej jest niszczyć statki kosmiczne. Światosław i Lwie Serce wpadli na krążące wokół nich krążowniki, obaj bohaterowie zostali ciężko ranni, ale ich ruchy zachowały swoją szybkość.
   A dziewczyny nie tylko rozbijały mieczami, ale zręcznie podnosząc nogami statki kosmiczne, zrzucały je od siebie. To było coś z piłki ręcznej nożnej, pięty odbijały się od wielu słońc, skóra bosych stóp, dziewczęce podeszwy igrały wszystkimi kolorami tęczy, choć spaliły ją eksplozje hiperplazmy ze zniszczonych statków.
   Wojownicy nawet krzyczeli z bólu, płatkami superognia, płonącymi płomieniami pieszczącymi ich cierpiące nogi.
  ... ROZDZIAŁ 3.
  Dziewczyny igrały i śmiały się agresywnie, bawiąc się mięśniami ulgi. A jakie mają śliczne twarze i figury, po prostu będziesz podziwiać!
   Miliony wojowników w statkach kosmicznych były rzucane z boku na bok. Pięciogwiazdkowy generał, podobny z wyglądu do czternastolatka Maksima Maksimowicza Tankolobiy, podziwia grę lśniących kolan, kostek i stóp uroczych dziewcząt i stara się pozostać na miejscu w swoim krążowniku, który został podniesiony przez naga noga księżniczki Elżbiety powiedziała:
   - Piękna nie da się zabić - samo piękno jest zabójcze!
   Dwóch wojowników, jak w gigantycznym balecie, podniosło swoje wspaniałe nogi, umieszczając między sobą krążownik i jednocześnie go ściskając. Metal jest miliony razy mocniejszy niż tytan, pęka jak jajko pod gąsienicami czołgu. Śmierć godna opisania w wierszach złotego wieku!
   I nagie popiersie Najjaśniejszej Księżniczki Tarakanovej, z truskawkowo-malinowych sutków wylatują magowale, zmuszając statki kosmiczne do deformacji jak akordeon i doprowadzając myśliwce do szaleństwa.
   Chłopiec-twórca i były partyzant Marat Kazei krzyknął:
   - Człowiek może stworzyć wszystko, nie może po prostu wymyślić wszystkiego!
   Doświadczony Hannibal zobaczył, że magiczna moc zderzyła się z nanotechnologią i jak na razie przejmuje władzę!
   Generał Kartaginy rozkazał:
   - Przenieś statki w tryb maksymalnego ostrzału pod względem intensywności i zwiększ prędkość manewru. W żadnym wypadku nie należy dawać wrogowi szansy na udany kontratak.
   Elfka w postaci, do której zwróciła się Alisa Selezneva, poprawiła:
   - Upiory dumnego imperium Kazeystanu po prostu atakują nas i ruszają do przodu, więc najprawdopodobniej możemy porozmawiać o naszym kontrataku.
   Choć dziewczyna była marszałkiem, takie wypowiedzi rozwścieczyły hipermarszałka: okazuje się, że jajka uczą kurczaka, a kobieta mężczyzny.
  A dziewczyna ze złością tupnęła gołymi, rzeźbionymi, opalonymi nogami.
   Hannibal krzyknął z rozdzierającym sercem:
   - Zamknij się! Wysyłam cię na ultradreadnought, aby przechwycić dinozaury i skutecznie je zastrzelić. W końcu masz taką siłę i poważny potencjał. Zwłaszcza kobiecy umysł, dziecko lekkiej i kochającej rasy.
   Elf stwórca (właściwie kobieta!) ironicznie zauważył:
   - Jesteśmy miliony lat starsi od ludzi. Nawet małpa, od której pochodził człowiek, nie wzięła do rąk kamienia, ale zaoraliśmy bezkres kosmosu i stworzyliśmy arcydzieła.
  A bosymi stopami dziewczyna uwolniła śmiertelną moc pulsara.
   Hannibal, kręcąc głową jak wiatr w wychodku, zauważył mądrą myśl:
   - Esencja jest w teraźniejszości! Nie ma bardziej nieszczęśliwego narodu niż ten, którego sukcesy są w odległej przeszłości! Nie ma bardziej wzniosłego imperium niż to, które żyje w teraźniejszości i z roku na rok staje się silniejsze!
  W odpowiedzi Alice wypuściła plamę hiperplazmową gołymi palcami u stóp i zestrzeliła statek kosmiczny.
   Elf Stwórca sarkastycznie potrząsnęła włosami w postaci hybrydy świątyni buddyjskiej i Rodos z napojami gazowanymi:
   - Wy, ziemianie, nadal tradycyjnie zaniedbywaliście swoich przodków. Twój rodowód nie miał wartości!
   Hannibal sprzeciwił się ostro:
   - Nie jestem tylko ziemianką, ale samorodkiem! Moi przodkowie byli prostymi wieśniakami, ale mimo wszystko jestem z nich dumny!
   - Możesz być z tego dumny! - Alisa Selezneva na chwilę została przeniesiona w sam środek bitwy. Wyparowały cztery mniejsze myśliwce i natychmiast wróciły.
   Hannibal wtrącił się twardo, zauważył:
   - Wasz wspaniały naród nie może zrozumieć, czym są trudności i ból!
   Alisa Selezneva wybuchnęła śmiechem, udało jej się nawet uderzyć swojego brata podczas zabawy, Marata Kazeia, gołym, wdzięcznym obcasem na nosie, a potem wrócić. I niech wszystko pali się jeszcze chłodniej, dodając:
   Silny wojownik nawet w pojedynkę jest bardziej przydatny niż wataha słabych, tak jak jeden ostry sierp odcina całe pole kłosów!
   Ale czasami nawet wśród kłosków słabego rati sierp batyr może natknąć się na bruk nieprzyjemnego wyjątku!
   Jeśli jest pokój, to hojna uczta, jeśli jest wojna, niech to będzie zwycięski kielich wina!
  Dziewczyny odpowiedziały z aprobatą, kręcąc swoimi bujnymi piersiami, z sutkami jak truskawki.
   Hannibal ryczy:
   - Tak, mam już dość elokwencji z moimi pulsarami!
   Mówili bardzo szybko i dlatego podczas dialogu obraz bitwy praktycznie się nie zmienił. Ale armia widma wyrzucała strumienie śmiercionośnej energii. Naciskała, próbując zmiażdżyć wszelkie przeszkody, promienie energii rozrzucone po kosmosie, zarówno zniszczone statki kosmiczne, jak i trafione fantomy. Dziewczyny oprócz łuków, nóg i pięcioostrzowych mieczy używały batów z ośmiokątnymi gwiazdami wplecionymi w ogony. Były szczególnie fajne, rozbijając mniejsze statki. Tymczasem armia Dumnego Imperium rozpoczęła kontrofensywę. Próbowała potrząsnąć wrogami, a jednocześnie zachować twarz - nie da się dać laurów wszystkich zwycięstw fantomom.
  A liczne półnagie dziewczyny pędziły do bitwy, a ich uroda jest zdumiewająca.
   Juliusz Cezar pewnie i energicznie wydający rozkazy, zachował spokój, bliskość zwycięstwa uczyniła wielkiego wodza jeszcze bardziej wyrachowanym:
   - Użyj konstrukcji braci pączków tulipanów. Szczęki wroga osłabły i pozostaje tylko dobrze się nad nimi poruszać, a zęby będą latać.
   Czarodziejka Malwina wysłała transmisję hologramową: jej wizerunek wspaniałej dziewczyny pojawił się przed dowódcą:
   - Ten Juliusz Cezar jesteś moim królem!
  A dziewczyny potrząsające piersiami skłoniły się przed tymi słowami.
   Pierwszy cesarz Rzymu, żartobliwie rymując, odpowiedział:
   - Dobrze zagrałeś tę rolę!
   - Spełniłem twoją zachciankę! - Malwina śpiewała razem z dziewczyną, której włosy mieniły się milionami gwiazd.
   - Teraz dostaniesz pierwszą nagrodę! - Cesarz Rzymu, a teraz dowódca niezliczonej armady, podrzucił dwa magiczne miecze atomowe.
  A dziewczęta ze straży podniosły swoje ostrza i tupiąc bosymi stopami, krzyczały:
  - Żyj Cezarem!
   - Zgadzam się! - A Malwina śpiewała unisono. - Juliusz Cezar to nasza siła! Juliusz Cezar to nasz sztandar! Juliusz Cezar jest zawsze z nami!
  Dziewczyny energicznie tupały boso, bardzo seksowne nogi i uznanie.
   Dowódca starożytnego Rzymu pokiwał palcem:
   - Nie zabraknie zapasów na próżno!
   Malwina potrząsnęła luksusowymi biodrami i odpowiedziała żywo:
   - Teraz o najważniejszej rzeczy! Nie możemy pozwolić wrogowi uciec z kotła. Pojawienie się naszych wojsk za liniami wroga to szansa na przejęcie inicjatywy na poziomie taktycznym.
   Juliusz Cezar ziewnął w myślach i zgodził się:
   - I niemała szansa!
  Dziewczyny nawet podskoczyły w odpowiedzi, a ich nagie, niczym lustra podeszwy emitowały promienie słoneczne.
   Malwina zmrużyła oczy i zaśpiewała:
   Małpy robią miny
   I siedzą na gałęzi!
   Frywolny jeszcze ...
   -Byli nasi przodkowie! Juliusz Cezar zakończył chichotem. - Chociaż znasz piękno, moim ojcem był sam Bóg Saturn, podobnie jak Jowisz.
   Malwina jest naprawdę z tej głupoty, stało się zabawne:
   - Więc masz dwóch ojców na raz?
  Dziewczyny, w odpowiedzi na to, będą tupać gołymi palcami, wybijając iskrzące się błyskawice.
   Juliusz Cezar ją odciął:
   - Biznesowy foton!
  Truskawkowe sutki dziewcząt błyszczały, słowo "szlachetne kamienie".
   Malwina szybko i wyraźnie stwierdziła:
   - Musisz rozłożyć płatki "róży" tak szeroko, jak to możliwe! I złap wroga za gardło. Prawdopodobnie sam rozumiesz wagę chwili!
  Dziewczęta, wypuszczając gołymi palcami u nóg, mordercze błyskawice krzyczały:
   - Syn Jowisza i Saturna łapie moment kwazarem!
  Wojownik ze złotymi liśćmi krzyknął:
   - Więc zachowuj się jak wojownik, jakby Stwórca!
   Juliusz Cezar wysłał telepatyczny impuls magiczny, aby dowodzić swoimi licznymi siłami.
  Ile tam jest dziewcząt. Niektóre poruszają się o własnych siłach i migoczą gołymi obcasami. Inni są na jednorożcach, a diamentowe ostrogi są przykręcone do ich bosych stóp. A jakie są mięśnie brzucha dziewczynek - po prostu pyszna i dosłownie czekoladowa. Ciała wojowniczek potrafią wywoływać u mężczyzn wielkie podniecenie. I to są ich obietnice.
   A dziewczyna-dowódczyni poprawiła również atak widmowy. W tym samym czasie magowie zaczęli siekać między sobą.
   Ogólnie rzecz biorąc, kiedy czarodzieje walczą, nie jest to widok dla osób o słabym sercu. A jednak robi wrażenie. A jeśli z jednej strony miliony statków kosmicznych, z drugiej setki tysięcy gigantycznych jeźdźców i dinozaurów zaczną się odcinać, to taka bitwa jest przyjemna, kosztowna w oglądaniu.
  Zwłaszcza jeśli walczy kolosalna liczba bardzo pięknych i krągłych dziewczyn.
   Bitwa toczy się z niezmierzoną furią. Z jednej strony atakują rozbrykane konie, latają w górę iw dół, uciekają na boki. Dinozaury machają skrzydłami, plują zębami, kopią kopyta, chwytają za łapy. Dziewczyny przyspieszają huśtawki biczami, zbroje wyginają się pod ich ciosami i błyszczą jak benzyna z krzemienia.
  Następnie biją przeciwników gołymi, okrągłymi obcasami, niszcząc wieże i przegrody. Światogor i Lwie Serce przedarli się do okrętu flagowego, na którym znajdował się marszałek Sokołowski.
   Elfka nakazała użycie biologicznych magicznych pocisków. Wojownicy dawali im gołe, lustrzane podeszwy, pełne wdzięku nogi. Pod ich ciosem Upiorny Jeźdźca został zniekształcony. Skurczył się i zamienił w zwykły zwiędły liść klonu.
  Dwie kolejne dziewczyny chwyciły jednego z bojowników i przy pomocy ich bosych stóp został dosłownie rozdarty na pół. Trysnęła krew, a kropelki zamarzły w powietrzu jak girlandy rubinów.
   Svyatogor i Lwie Serce zdołali uniknąć porażki i uderzyć zbroję mieczami. Silny huk dotarł do Mashki Belaya. Dziewczyna wyciągnęła piękną twarz:
   - Z mieczami do statku! Cóż może być bardziej absurdalnego!
  I gołą piętą wycelowała pulsar we wroga.
   Młodzież rasy ludzkiej odpowiedziała:
   - Co możesz zrobić! W końcu to potężne upiory! Straszna moc magii! Opieranie się im jest prawie niemożliwe.
  Tupiąc bosą stopą Masza, śmiejąc się, odpowiedziała:
   - Potem będziemy manewrować, przełączymy się na nowy program sterowania "Chaotic Chaos"!
   Lwie Serce, widząc, że erupcja magoplazmy nasiliła się, a statek się obracał, wysłał bumerang. Przeleciał i odciął część pancerza wroga, a także zburzył jednocześnie siedem wież strzelniczych bojowych z agresywnie wystającymi lufami.
  Dziewczęta w tych wieżach zostały spiętrzone, a ich bose stopy zostały spalone. A opaleni, muskularni wojownicy piszczali i potrząsali nagimi piersiami.
   - Oto sekstans! - powiedział zewnętrznie znany młody rycerz-monarcha, wskrzeszony przez magię, a raczej przez Quasiboga tej gry Marat Kazei. W jego mózgu zaczął budzić się zablokowany wcześniej program bitew ze statkami kosmicznymi. Generalnie każdy fantom przeszedł przez niewidoczny na zewnątrz, ale wyraźnie zapisany w pamięci program treningowy. A teraz Lwie Serce wiedziało, że konieczne jest pozbawienie manewrowości ogromnego, przypominającego żółwia statku kosmicznego.
  A dziewczyny z gołymi nogami aktywnie to potwierdziły. A ich rubinowe sutki emitowały promienie jak lasery.
   Svyatogor, bogatyr, który otrzymał kilka ran, jest wciąż pełen wigoru, z trudem utrzymując się w siodle. Mimo to odwaga nie opuściła tego rycerza.
  Pocałował dziewczynę w truskawkowy, słodki sutek i sapnął:
   - Po prostu uderzmy w ogon. Te statki kosmiczne są standardowe i mają takie samo rozmieszczenie silników.
   Lwie Serce powiedział z niepokojem:
   - Trudno się zbliżyć! Zobacz, jak on manewruje!
   - A ty uderzyłeś bumerangiem princepsa! - ryknął Svyatogor, oczy błyszczały.
  Dziewczyny podskakiwały i ryczały, kołysząc bujnymi, uwodzicielskimi biustami:
  - Tak, huk!
   - Duże ryzyko przeoczenia! - odpowiedział rycerz-monarcha.
  Dziewczyny zadudniły z rozczarowania i zaczęły negatywnie machać głowami i tupać tak uroczymi i wyrzeźbionymi nogami.
   - Nic złego! - Svyatogor przeciął niszczyciela machnięciem miecza, z wraku dobiegły jęki cierpienia umierających ludzi, kosmitów i robotów. - Nie jest rozwiedzioną żoną, na pewno do ciebie wróci, a ty spróbujesz jeszcze raz!
  Dziewczyny, energicznie wykręcając biodra, potwierdziły, ich mięśnie kołysały się pod opaloną skórą:
  - Wszystko będzie świetnie!
   Lwie Serce cofnął się nieco od straszliwego statku kosmicznego wielkości Księżyca i wystrzelił bumerang:
   - Jeśli cierpisz przez długi czas! Zdobądź coś!
   - A jeśli to nie wyjdzie! - Tym razem śpiewała Alisa Selezneva i rzuciła śmiertelny prezent śmierci we wroga bosą stopą.
   - Spróbujmy ponownie! - Król-rycerz odpowiedział automatycznie.
   Princeps Boomerang odciął ogon i wrócił. Ogólnie rzecz biorąc, minimateria, pomimo pozornego braku ogniw łączących, będąca magią spawaną, jest dość silna.
  Jednocześnie dziewczyny błyszczały erotyczną urodą, błyszczały satynową skórą i bardzo pięknymi nogami.
   Pod Lwiem Sercem upadł niebieski jednorożec, praktycznie zdematerializowany. Otrzymał zbyt wiele trafień z dział różnego kalibru. Tymczasem Svyatogor walczył z krążownikami, co było znacznie łatwiejsze. Tutaj prawie każdy cios był śmiertelny. Ale spróbuj poradzić sobie z magoletami i coldoletami. Są tak małe jak muszki i jest ich dużo. Lwie Serce sprawił, że koń, który zgubił jeźdźca pasikonik, zatrzymał się i wskoczył na niego!
   - Bohaterowie uciekają z pościgu! Princeps Plasma nas nie dogoni! - Śpiewał król-rycerz. - Musimy tylko usłyszeć lirę z bałałajką!
   Prawdziwie legendarny wojownik, atakujący bumerangiem, potężną maszyną pokrytą wieloma polami i magmatrix. Ten statek miał osiemdziesiąt pięć milionów myśliwców i prawie dwa miliardy wojowników. Walczyli w nim przedstawiciele prawie dwustu dwudziestu ras i gatunków. Wyobraź sobie tak gigantyczną, prawie niezrozumiałą dla myśli i percepcji arkę Noego. Ultranowoczesny obejmujący formy życia różnych galaktyk.
  A w niej są też takie piękne, seksowne i muskularne dziewczyny, ze wspaniałymi biustami, a ich sutki mienią się jak gwiazdy Kremla.
   I zostaje zaatakowany przez rannego jeźdźca-widma, na białym, również rannym koniu.
   Taki obraz jest godny pędzla Rafaela czy Picassa, a może nawet Leonarda Davinci. Uchwyć moment, w którym wojownik rzuca swoim bumerangiem.
   - Jestem podekscytowany, jak chłopak, jak punki! Z Magobombem lub osłoną i chanem! - Śpiewaj, aby Lwie Serce było bardziej zabawne i lepiej skoncentrowane.
   A wewnątrz statku kosmicznego są też żywe istoty, które chcą żyć! Miej dzieci i buduj miasta. Oto trzy urocze stworzenia przypominające norki z rysunkowymi głowami świni i uszami podobnymi do motyli, które przygotowują się do lądowania jako zwiad. Właśnie ukończyli szkolenie bojowe i odpoczywają, dzieląc się wrażeniami.
   Pierwszy motyl prosiaczek Veitcha, wyrażony w osobliwy sposób:
   - Wiesz, na moim fajnym ładnym ranczu hodowałem ważki miododajne, pasły się na plantacjach dzwonków, stokrotek i lipy. Ale mafia kazała zastąpić uprawy groszkiem grzechotnikowym, jednym z najpotężniejszych leków. Z jednej strony jest to o wiele bardziej opłacalne, ale z drugiej mam kłopoty z prawem.
   Druga świnia motylkowa, wicehrabia de Porquet, zgodziła się:
   - Tak! Te władze Strasznego Imperium Alisy Seleznevej monitorują dystrybucję narkotyków. Szczególnie aktywni są Mago-roboty i zwiadowcy. Wśród nich, jak mówią, pojawiły się bardzo maleńkie cząsteczki, które wykorzystując energię fotonów gwiezdnych aktywnie poruszają się w przestrzeni.
   Trzeci najmłodszy motyl prosiaczek Kamin, pisząc, zauważył:
   - Nie wiem! Współczesny język rosyjski, którego zmuszeni byliśmy uczyć się w szkole, jest bardzo trudny. W historii rozwoju mówi się, że początkowo było tylko sześć przypadków, a teraz są dwadzieścia cztery.
   Wicehrabia de Porquet zachichotał.
   - Co za szkolne życie! - A potem, nie bez chłodnego wdzięku, zaczął śpiewać. - Gdzie jest test na co dzień! Dodawanie, dzielenie! Erupcja fotonu!
   Veicha obnażył zęby uprzejmie jak motyl, a nie świnia:
   - A dla mnie, kiedy byłem w szkole, najtrudniejszym przedmiotem była fizyka princepsa. Zwłaszcza, gdy konieczne było wyznaczenie podanych parametrów hiperplazmy. Chociaż metody doprowadzania materii do stanu hiperplazmatycznego są bardzo interesujące. Nowoczesne technologie umożliwiają umieszczenie w zapalniczce termopreonu, a nawet magopreonu.
   W tym momencie rozległ się głośny huk i ze ścian spadły molekuły i fotony. Wszystko było wypełnione krwawym kolorem.
  Przestraszone dziewczyny biegły, ich bose, bardzo uwodzicielskie dziewczęce obcasy błyszczały jak śmigło.
   - Wygląda jak my na zdjęciu! - Warknął, parujący sierżant-Viscount de Porquet.
   Przestraszone dziewczyny, tak piękne i seksowne, krzyczały w ten sam sposób .
   Jedna z nich ryknęła, spalona na czubku płuc:
  -Wróg nie przejdzie!
   Twórca wszechświata w tej grze, Marat Kazei, omal nie zginął, gdy wojska Wielkiego Cesarstwa Alisy Seleznevej przeszły do ofensywy. Teraz roboty bojowe próbowały odbudować. Użyli konstrukcji "szydło". Marat Kazei, który nie chce używać swoich supermocy, jest teraz zmuszony do odwrotu w ten sam sposób. Chłopak-partyzant działał jednak z zimną krwią. Jak zawsze z lodowatym spokojem, wpojonym w wyczerpujący trening i świadomość jego wagi.
   - Zimnokrwistość dla zwycięstwa - cóż za hartowanie dla stali! - powiedział sobie chłopiec-twórca i były pionier.
   Wytrwały Marat ponownie wycelował w głowicę, ale zmienił zdanie i zaczął strzelać. Zbyt łatwo było go dostrzec. Chłopiec przeżegnał się w myślach i zaczął wykonywać płynny manewr odwrotu. Jego były gospodarz robił to wielokrotnie, podczas wytrwałych treningów w różnych środowiskach.
   Tu fala radości przetoczyła się przez Stwórcę-Wojownika: w końcu nie można zaprzeczyć, że zmienia się schemat bitwy. Armia Straszliwego Imperium Alisy Seleznevej właśnie się posunęła, groziła uwięzieniem w kotle, a teraz jej główne siły zostały wycofane na tyły. Pojawiły się magiczne zjawy, magiczna broń. Jak śpiewano w dziecięcej pieśni starożytności:
   - Będzie trzeba, wrócę bez dorosłych! Spacer po całym kraju! Pójdę do szkoły Świętego Mikołaja, gdzie uczą magii!
   Teraz spełniło się marzenie jasnych, bardzo postępowych komunistów:
   Mijają wieki, nadejdzie era
   W którym nie będzie cierpienia i kłamstwa!
   Walcz o to, aż do ostatniego tchu,
   Służcie ojczyźnie całym sercem!
  
   A wtedy czary staną się dostępne,
   Każde dziecko, ale bez starości!
   I nie używam mojej siły kryminalnie,
   Wraz ze zwycięstwem bohaterowie - witajcie ojczyznę!
   Tak, teraz jest w rzeczywistości czymś w rodzaju czarodzieja, tylko teraz prowadzi trudne życie. Wolnego czasu prawie nie ma, wszystko jest zajęte totalnymi przygotowaniami do wojny. To już stało się rzeczywistością. Tak, w czasach starożytnych było coś podobnego, wydaje się, że w Sparcie. Tam też dzieci były brutalnie szkolone i bite. To prawda, że nie od dzieciństwa, a nanotechnologii nie używano do tortur. Ale jest wiele podobieństw, wyrafinowanych metod przygotowania i treningu. To prawda, że chłopcy i dziewczęta mają ogromną wiedzę teoretyczną, jakby osadzoną w twardym dysku komputera. Zna historię wszystkich wojen: to, co ludzkość toczy od tysiącleci. W tym te, które zostały przeprowadzone przez cywilizację sumeryjską i starożytny Egipt. Pierwsze formacje wojskowe, rydwany wojenne, rodzaje dawnej broni. Starożytny Rzym miał szczególnie bogatą historię wojen. Są setki różnych generałów, różne sztuczki, stratedzy przodków, wykorzystanie technik w bitwach. Szczególną rolę odegrały też umiejętności walki, w szczególności prowadzenie wirtualnego rydwanu (Marat Kazei bardzo lubił to drugie!). Ogólnie rzecz biorąc, powrót do starożytności nie był niczym złym, bez względu na to, jak wielkim byłby wtedy człowiekiem. Ave Marat !!! Jest to szczególnie interesujące: znów byłoby toczyć wojnę z Hitlerem. Rozproszyłby cały Wehrmacht samą nowoczesną bronią, i dlaczego nie fajnie!
  Tak więc dziewczyna gołymi stopami weźmie i rzuci tuzin groszku z antymaterii i rozerwie na strzępy tysiąc czołgów i tuzin dywizji.
   Chłopiec-partyzant zobaczył, że armia Dumnego Cesarstwa Kazeystanu ponownie zbliżyła się do wroga, a oddziały statków kosmicznych nawet częściowo się pomieszały. To była jego szansa.
   - Nie pozwolę ci tak łatwo odejść!
  Dziewczyny tupały z aprobatą bosymi stopami, a ich szkarłatne sutki błyszczały jak zachód słońca. Wyglądał niezwykle pięknie i bogato.
   Coldolet został łatwo zniszczony, wydaje się, że był w nim dzielny facet, wyglądający jak około czternastoletnie dziecko, a nawet stworzenie Hypermatrix. Cóż, dziewczyny są znacznie trudniejsze do zabicia. Chociaż byli specjalnie przygotowani psychologicznie na to, że wojna nie ma wieku i płci. Wróg jest wrogiem i musi zostać zabity. Musisz zapomnieć o litości i współczuciu.
  Dziewczęta potrząsały piersiami, bujnymi jak dojrzałe owoce, sutkami koloru dojrzałych truskawek, a gołymi palcami wypuszczały mordercze dary śmierci.
   - Lodowaty mróz pochodzi z wojny, połowa kłopotów, jeśli zmrozi serce, kłopoty, jeśli zmrozi mózg! - powiedział kiedyś ich mentor.
   Gwiezdna bitwa, którą niesie... Oto brygantyny Straszliwego Imperium Alisy Seleznevej wykonujące trudny manewr. Zbliża się, wychodzi pod ostrym kątem. Strzelają salwą. Próżnia rozpadła się jak głaz uderzający w lustro. Każdy fragment zawiera zestrzelony statek kosmiczny i stopiony krążownik, niszczyciel i pancernik.
  A na ich pokładach biegają półnagie i bardzo piękne dziewczyny.
   Roboty z Niebezpiecznego Imperium Alicji starły się z robotami z Dumnego Imperium Marata. Pojedynek elektronicznych tytanów, tutaj doszło nawet do walki wręcz z elektronicznymi potworami.
  I oczywiście dziewczyny też się rzuciły, używały zębów i desperacko gryzły się nawzajem. I działali niezwykle energicznie. I ich pełne gracji bose stopy w ciągłym ruchu.
   Samochody się zderzały, wiele macek pękło, rozbłyski hiperplazmy trafiały niemal wprost. Tym razem przewaga liczebna była po stronie robotów stworzonych przez imperium Marata Dumnego . Przebili się, próbując wyciąć pozycję i jak najlepiej wykorzystać swoją przewagę. Największe roboty, wielkości wieżowca, manewrowały z gracją baletnic. Zewnętrznie wyglądały również jak na nagich i muskularnych dziewczynach o smukłej talii i dużych piersiach oraz bardzo luksusowych, muskularnych udach.
   Następnie zbiegli się, a potem rozeszli, próbując własnej obrony dla siły. Tutaj jedna z maszyn szarpnęła się tak, że fontanna hiperplazmy została wyrzucona w górę. Dwa koldole przypadkowo uderzyły, właśnie lizały gwałtowne upały ognistym językiem. Kilka masywniejszych maszyn eksplodowało. Wydawało się, że nadszedł Armagedon, jak wszystko było kolorowe i zaciekłe.
  Dziewczyny, które tu walczyły, były tak agresywnie piękne z nagimi, szkarłatnymi sutkami.
   Wojownik terminator Marat starał się unikać ognistego kontaktu ze swoimi dziećmi-poddanymi. Gdyby przypadkiem: zabił żołnierza swojej armii, to nie tylko poprzedni właściciel ciała zostałby poddany najsurowszej karze, ale i sam sobie tego nie wybaczył. W końcu to taki nonsens. Kiedyś Niemcy w czasie II wojny światowej często stosowali sztuczkę: przebierali się w sowieckie mundury wojskowe (na szczęście sporo zdobytych mundurów udało im się zdobyć), a potem donosili, że wojska te opuszczają okrążenie. Często, zwłaszcza na początku: zadziałało, a potem sowiecka artyleria nawet sama otworzyła ogień. Jednak w przyszłości zaczęli koniecznie wymagać haseł i używać kodów cyfrowych.
  Co jednak nie zawsze się sprawdzało. To Marat wiedział, choć walczył partyzantów. Jakoś został złapany zimą przez nazistów. Zdjęli je i wypędzili nagiego chłopca w śnieg. Bose stopy Maraty były szorstkie i bardzo wrażliwe na zimno, ale lodowa zamieć przeszyła jej cienkie żebra i wepchnęła cię w laskę. Po piętnastu do dwudziestu minutach marszu zaprowadzili mnie do ciepłej chaty. Pozwolono im się rozgrzać, a potem znowu na zimno. Chłopcu udało się wtedy uciec. Butelka pękła mu na głowie, Marat upadł i podniósł drzazgę. Potem przeciął linę. Prowadził go tylko jeden żołnierz, a chłopcu udało się ściąć konopie. A potem na obrzeżach wsi szarpnął. Niemiec w niezgrabnych filcowych butach oczywiście nie dogonił bosego chłopca. Smar zamarzł w pistolecie maszynowym. A Maratowi udało się wyjechać. Będąc nagim. I prawie natknąłem się na pobitego na mrozie. Ale udało mu się uciec do sąsiedniej wsi. A nawet odmrożony, w przeciwieństwie do nóg jego siostry. Dobrze, że Marat biegał boso od mrozu do mrozu, a nawet na zimowym puchu. A jego dziecięce stopy nie uległy zaspom, unikając odmrożeń. Oczywiście były tutaj ostre wrażenia. Ta historia nie weszła do antologii, jak niektóre inne przygody i wyczyny Marata. Ale teraz znalazł się w epoce hiperkomunizmu, w warunkach absolutnego raju, w którym spełnia się prawie każde z twoich marzeń. Niech maszyna wirtualna Hypermatrix.
   Młody Stwórca wszechświata i były partyzant pionier wybrał dla siebie inny cel. Była to przestrzeń wielokambuzowa. Zastrzelenie jej jest niewątpliwie niezmiernie trudniejsze: niż magoletka i chłopiec postanowili uciec się do sprytu. Tutaj obliczenia opierały się na prymitywizmie pułapki.
  Marat ryknął:
   - To mówi robot klasy Argo!
   Z multigalery odpowiedzieli mu:
   - Słuchamy!
  Chłopak, kręcąc wirówką i bawiąc się mięśniami prasy, zauważył:
   "Właśnie zostałem oddany do użytku z eksperymentalnym urządzeniem do składania kosmicznego, ale nie mam dość energii, aby go uruchomić. Czy mógłbyś mi pomóc?
   Dowódca multigalery, piękna dziewczyna tupnęła boso, z wyrzeźbioną nogą powiedziała niecierpliwie głosem:
   - I jak?
  Marat powiedział z naciskiem:
   - Podłącz do mnie strumień hiperplazmy z reaktora. Wtedy broń będzie całkowicie gotowa i oddana do użytku.
  Dziewczyna potrząsnęła nagimi piersiami rubinami sutków i powiedziała:
   - Robimy doskonałe dokowanie.
  ... ROZDZIAŁ 4.
   Obliczenia opierały się na fakcie, że w momencie dokowania ogromny reaktor wielogalerowy będzie pozostawiony bez osłony. W tym przypadku: będzie można uderzyć w niego z najpotężniejszego działa. To prawda, że istniało znaczne ryzyko śmierci, zarówno w wyniku detonacji generatora, jak i ostrzału wielu dział wielogalerowych.
   Statek jest dość spory, załoga składa się z dwóch i pół tysiąca myśliwców - prawie wszystkie półnagie dziewczyny, nie licząc robotów. Możesz zaryzykować życie dla takiej nagrody. Pozwól umrzeć w nieznanej liczbie cykli, ale zostaniesz bohaterem. I nie tylko zdobędziesz chwałę, to bohater na pewno zmartwychwstanie. Ten w bohaterze, w którego ciele walczy Stwórca wszechświata, choćby wirtualny Marat Kazei.
   Istnieje rozkaz od cesarzy ludzkiego hiperkomunistycznego państwa, że w przyszłości wszyscy ludzie zostaną wskrzeszeni. Ale ten proces będzie miał miejsce, w zależności od wartości, którą reprezentuje każdy z nich. Im więcej wyczynów, tym szybciej zmartwychwstaną. Nie ma to nic wspólnego z pacyfistycznym chrześcijaństwem. Jeśli uderzą cię w prawy policzek, nadstaw lewy policzek, kochaj wroga: jak możesz wymyślić coś głupszego!
   Pierwszy cesarz światowej hiperkomunistycznej Rosji: napisał swoje Pismo Święte i wymyślił własną religię. W tym głównym dogmacie służ z całej siły, z całej siły, z całego umysłu: hiperkosmiczna Rosja. A jeśli to jest w interesie waszej Ojczyzny, to możecie ponieść każdą ofiarę, każdą przemoc, każdą sztuczkę. Cel uświęca środki!
  Zgodnie z tymi myślami dziewczyny agresywnie tupały gołymi, rzeźbionymi nogami, a ich opalone czekoladowe piersi z truskawkowymi sutkami zaczęły się poruszać i kołysać.
   Co to było za szczere! Biblia jest praktycznie zabroniona. On sam nie rozumie, dlaczego Rosjanie uwierzyli księdze napisanej przez luty! Rosjanin: stał się niewolnikiem doktryny Fidowa! To po prostu wielki wstyd! Te narody, które czciły Biblię w końcu zdegenerowały się i zdegradowały, w chrześcijaństwie nie ma nic zdrowego, inteligentnego. Właściwa religia powinna wychwalać kult władzy! Nie bez powodu islam osiągnął taki sukces. Chociaż Koran jest także księgą w większości pacyfistyczną, gdyż został napisany pod silnym wpływem chrześcijan. Nie ma prawdziwej religii: zdolna do zjednoczenia narodu nie powinna być bezzębna.
  A dziewczęta ponownie tupnęły gołymi, pełnymi wdzięku nogami i znów zaczęły się poruszać luksusowe biodra.
   Marat stłumił podniecenie zwykłym i już wcale nie trudnym wysiłkiem woli, przygotowując się do strzału w reaktor. W mojej głowie pojawiły się cytaty z pierwszego cesarza:
   - Litość jest jak rdza, współczucie dla szazel - oczyść z tego serce i przykryj zbroją: bezwzględność, wściekłość, złość!
   Złote słowa!
   W pewnym momencie Marat Kazei dał się pochłonąć nastrojowi swojego byłego gospodarza.
   Wszystkie te myśli błysnęły jak szalony kalejdoskop w mózgu Marata z plazmą princepsa. Najfajniejszy wyraźnie się zawahał, nacisnąć czy nie nacisnąć!. Zespół naprawczy zamarł w mózgu. A ryzyko wykrycia, w szczególności przez skaner, wzrosło, że robot miał w środku sabotażystę.
   Prawie wszyscy ludzie w obu wszechświatach stworzonych przez Archibrate i Archisestrę są piękni, dorośli są wysocy, ale też bardzo. Umięśnienie jest umięśnione, ale z reguły nie masywne, skóra miedziana lub brązowa, u kobiet ciemnozłoty. Dla nieprzyzwyczajonego humanoida: ludzie mogą wydawać się zbyt podobni, ale tak nie jest. Każdy jest dobry i indywidualny na swój sposób. Ogólna rzecz to tylko duch koszar, który prześladuje wszystkich od urodzenia do śmierci! Jednak człowiek: teraz może żyć prawie wiecznie, starość pozostała koszmarem przeszłości. Ona jest nienaturalna. Szczególnie szpeci kobiety, stają się tak obrzydliwe, że wymiotują.
  A teraz wszystkie są dziewczynami, a mężczyźni są młodzi jak nastolatkowie bez zbędnej i obrzydliwej brody!
   - Czy ta cholerna starość zbezcześciła takie rysy?(Wydaje się, że to słowa Szekspira).
   Przywódcy religijni wiedzieli o odwiecznym dążeniu ludzi do zachowania młodości na zawsze. I wykorzystywali strach przed śmiercią. Wszystkie te bajki o niebie i piekle (współczesna nauka ustaliła, że są to tak naprawdę bajki - wynalazek najczystszej wody!) mają ostatecznie na celu wyciągnięcie od ludzi większej ilości pieniędzy. W końcu im dłużej człowiek żyje, tym więcej ma grzechów, ale starożytni przywódcy kościelni starali się jak najdłużej przedłużyć swoje istnienie na ziemi. W tym celu poszli na wszelkie podłości i sztuczki. Oznacza to, że słowa ojców kościoła były sprzeczne z czynem i konkretną praktyką życiową!
  Na potwierdzenie tych słów dziewczęta agresywnie tupały bosymi stopami i gruchały:
  - Chwała nieśmiertelnemu komunizmowi!
   Myśli pędziły jak błyskawica! Opowieści o raju, gdzie kończą wierni lub chrześcijanie, teraz nie działają. Ale jest nadzieja, że twoja ojczyzna przywróci cię do życia. Żadna najdoskonalsza, nowoczesna broń nie może zniszczyć człowieka. Tak więc wiara w nieśmiertelność duszy nie jest tak iluzoryczna. Ciało jest śmiertelne, ale dusza jeszcze nie! Faktem jest, że osoba jest transportowana w przestrzeń, w której nie ma wymiaru, góry, długości, szerokości. Oznacza to osobowość: niejako kiedyś sekstillony stały się mniej niż Creon, a nawet fretozol, a mikrocząsteczki podczas fuzji sprawiają, że bomby są wielokrotnie biliardy razy silniejsze niż bomby wodorowe.
   Co więcej, broń jest obecnie opracowywana trylion razy silniejsza i ma taką samą wagę jak broń termojądrowa. Ale nawet taka broń nie może zniszczyć osobowości złożonej w wymiar zerowy. Co prawda bardzo trudno jest wyodrębnić plik osobisty, ale technologie się rozwijają i nie jest daleko, kiedy trafi on do masowego strumienia. I możesz wskrzesić absolutnie wszystkich. Nawiasem mówiąc, im bardziej znana jest osoba, tym łatwiej ją wydobyć z niebytu. Tutaj pomaga energia magobiohiperplazmy!
   I w końcu martwi wrogowie: po podbiciu Straszliwego imperium Alicji Seleznevej możemy wydobyć wszystkich zmarłych i zamienić ich w niewolników. Zbawcza myśl położyła kres wszelkim wahaniom.
  Pionier śpiewał:
   - Nie żegnam się z tobą, ale żegnam!
   Marat, zachwycając się swoją tolerancją na kreacje, wypuścił skoncentrowany promień i automatycznie cofnął się. Supermagoreaktor natychmiast wpadł w gwałtowne tornado z hiperplazmą!
  Przed nim galopowały nagie postacie pięknych dziewczyn.
   Młody wojownik został uderzony falą grawitacji, tak że jego kości wygięły się, a mózg spłaszczył. Robot został spalony przez płonące płatki i rozpadł się jak domek z kart.
   Spalony Marat wyleciał z wraku, od razu okazał się otwarty i bezbronny. Jednak na szczęście dla młodego partyzanta oddziały Dumnego Imperium Kazei już przebijały się, szybko posuwając się naprzód, bombardując wroga uderzającymi elementami wszelkiego rodzaju.
  A dziewczyny bardzo skutecznie ze sobą walczyły. Używali ostrych zębów i wypluwali strumienie ze szkarłatnych sutków, a wrogów rozbijali nawet błyskawicami.
   Chłopak w zasadzie, ze względu na specjalną konstrukcję jego ciała, mógłby przez jakiś czas przebywać w próżni i latać. Jednak chodziło o elementarne przetrwanie. Najlepiej trzymać się wraku i próbować się z nim połączyć, co sprawia, że jest bardzo mało prawdopodobne, że zostanie zauważony.
   Marat właśnie to zrobił:
   - Kontemplacja czyni nas tchórzami - trupy lekkomyślności!
  A nagie dziewczyny też tańczą z nim w cieniu.
   Ogólnie instrukcja mówi, że możesz przeżyć - przeżyć. Życie na wojnie jest jak miecz w pięści - nie możesz go upuścić, ale nie możesz go schować za plecami! I wszelkiego rodzaju szczątki: niezliczone. Nasze własne statki kosmiczne są już widoczne. Młody człowiek wybrał fragment, który był nierówny i niezbyt gorący - kto chce się palić. Położył się na nim, łącząc się z powierzchnią. teraz pozostało tylko modlić się, aby liczne urządzenia skanujące nie zostały przypadkowo zarejestrowane.
  A dziewczyny tutaj są takie piękne i seksowne.
   Do głowy wkradły mi się złe myśli gospodarza: zabiłeś dwa i pół tysiąca dziewcząt i dziesiątki tysięcy robotów. Choć te ostatnie posiadają sztuczną inteligencję, ich inteligencja jest bardzo warunkowa. Nie żałuj ich! A co z żołnierzami Strasznego Imperium Alisy Seleznevej. Każdy z nich mocno wierzy w zwycięstwo. W końcu są one pod wieloma względami podobne - lustrzany wszechświat.
  To prawda, że im dłużej trwa wojna, tym większe są różnice w drobiazgach. A wojna to taki proces, podobny do palenia, tylko krew jest idealnym paliwem, a gaśnica to zwycięstwo!
  A jak te dziewczyny rozrywały się, dosłownie spalając i miażdżąc je na małe kawałki?
   Czy możesz wygrać? Sama myśl jest wywrotowa, żołnierz nie powinien w nią wątpić. Jak powiedział pierwszy cesarz: nawet jeśli mój kraj nie ma racji, ale to jest mój kraj!
   Oczywiście musi wierzyć w zwycięstwo, zwłaszcza widząc, jak wygrywa: to jego pierwsza wirtualna bitwa w życiu na tak dużą skalę. I to naprawdę idzie do zwycięstwa. To prawda, chociaż bierze w nim udział kilka bilionów żołnierzy - prawie wszystkie z nich to dziewczyny: szeregowiec nie zna dokładnej liczby, ale to tylko epizod, mała plama z bitwy między wszechświatami.
  Wiele liczb jest tajnych, w tym dokładna liczba gwiazd w dumnie kontrolowanym Wszechświecie Kazei . Gdzieś pobieżnie, wie, że ich liczba to ponad dwieście sekstillonów, ale ile więcej nie jest znane. Z kolei planet jest około dziesięć razy mniej i jedna na tysiąc nadaje się do życia. Prawda. ostatnio wiele planet, trudnych pod względem warunków, osiedla się. W zasadzie wojna toczy się między dwoma światami: nie chodzi o przestrzeń i zasoby.
  Istnieją już technologie, które umożliwiają nawet tworzenie innych planet poprzez wydobywanie materii z gwiazd. Być może nie jest odległy czas, kiedy ludzie, jak Wszechmogący Bogowie, uczą się tworzyć Wszechświaty i rozszerzać przestrzeń. Że wciąż jest dużo miejsca dla wszystkich, inteligentne życie jest raczej rzadkim zjawiskiem, a w całym wszechświecie jest ich tylko kilkaset. (Może około tysiąca?) Cywilizacje, które opanowały loty kosmiczne! Nie ma więc sensu toczyć wojny braciom z braćmi. Jednocześnie uczy się ich, że to Straszna Rosja Alisy Seleznevej podstępnie ich zaatakowała. A czego uczy imperium Alicji w Groznej Rosji ? Być może to samo! Tutaj taka sytuacja okazała się, obie strony biły się nawzajem, szczerze uważając się za słuszne, ale nadal nie ma rezultatu.
  A wszystkie dziewczyny skaczą i skaczą. I coraz aktywniej ruszają z miejsca, a ich zęby się uśmiechają. A ze szkarłatnych sutków wypluwają śmiertelną moc błyskawicy.
   Większość chłopców i dziewcząt o tym nie myśli! Były nosiciel trochę wolnego czasu przed Maratem studiował historię planety Ziemia i nie tylko tę związaną z wojną. Można to zrobić za pośrednictwem międzygalaktycznego hiperinternetu: w jego multikinowej przestrzeni: można nawet znaleźć superpliki cywilizacji, które istniały, zanim zaświeciło słońce! (To prawda, żeby nagie dziewczyny były piękne, jeszcze mu się nie udało!) Wiedział, że nie zawsze ludzie mieszkali i wychowywali się w barakach. Chociaż z drugiej strony, jeśli nie wiesz nic innego i przyzwyczajasz się do tego od dzieciństwa, to jest to szczęście. Z jednej strony Marat Kazei kochał armię, ale surowy tryb życia, totalna regulacja, brak wolnego czasu obciążały go. Ponadto metody szkolenia i treningu bojowego są zbyt rutynowe. Chcę więcej! A więc przemoc, przemoc i jeszcze więcej przemocy! Jest za dużo okrucieństwa, że nawet trzy serca (a ludzie mają trzy: naprawdę małe) zaczynają się smucić.
  
  Och, jakie piękne dziewczyny, tak kolorowe i bose w próżni, skaczące. I rzucaj statkami kosmicznymi gołymi palcami.
   - Po co niszczyć, skoro można tworzyć i tworzyć! - powiedział sobie chłopak. - Ale z drugiej strony wyobraź sobie życie bez wojny...
   Młody człowiek śledził przebieg bitwy, trzymając emiter na celowniku. Zimne łodzie straszliwej Rosji Alicji Selezniewa walczyły podczas wycofywania się. Wtedy była szansa. Możesz znokautować wroga kieszonkowym emiterem. Bardzo trudno to zrobić, wyobraź sobie zestrzelenie myśliwca z pistoletu podczas II wojny światowej. Ale teoretycznie jest to możliwe. Oto klasyczny komik starożytności: Rambo zestrzelił helikoptery z łuku!
  Partyzant gruchał agresywnie:
   - Mały chłopiec - znalazł karabin maszynowy! Nikt inny nie mieszka w wiosce! Mały chłopczyk - dostał rakietę! Dałem Bushowi tyłek!
   Pamiętaliśmy starożytne pieśni. Na ogół jest już dorosły, według lat kalendarzowych jest już dorosły, biorąc pod uwagę czas spędzony po zmartwychwstaniu w świecie hiperkomunizmu. I tutaj przez długi czas nie robił nic poza eksterminacją faszystów. Ale zniszczenie "Panter", "Ferdynandów", "Tygrysów", czołgów z serii "E" nie jest tak interesujące, jak prowadzenie prawdziwej, kosmicznej bitwy.
   Ogólnie rzecz biorąc, to głupie: że w czasach starożytnych, a raczej w epoce atomowej, młodzież była ograniczana w każdy możliwy sposób: to niedozwolone, to niemożliwe! W efekcie naród zdegradował się, dzieci stały się infantylne, nieprzystosowane do dorosłego życia lub odwrotnie, agresywne szumowiny.
  Marat Kazei agresywnie zacisnął pięści.
   Tutaj nawet młodzi żołnierze mogą walczyć! Równie dobrze może zostać oficerem lub generałem! Jednak myślisz o nagrodach jako o ostatniej rzeczy! To nie jest sposób na przyciągnięcie żołnierza. Pytanie brzmi, jak wybić głowicę?
  Przed nim błysnęły hologramy bardzo pięknych dziewczyn w kąpielówkach i truskawkowych sutkach. A te sutki błyszczały czymś bardzo pięknym.
   Konieczne jest uderzenie, dokładnie w przegub ogonowy generatora, krótką wiązką. W obronie matrycy: istnieją luki, a także pole półprzestrzeni. Co zrobić, jeśli tego punktu nie można obliczyć z góry. Tutaj potrzebujesz albo bardzo doskonałego bioskanera, albo obliczyć go za pomocą magii, a mimo to nie chybisz: gdy samochód pędzi z zawrotną prędkością, nie wiedząc, co to jest bezwładność!
  A tutejsze dziewczyny są takie cudowne i seksowne i bardzo budzące grozę ze swoimi twarzami i kiedy ich sutki błyszczą rubinami, które błyszczą jak oczy tygrysa.
   Chłopiec próbował otworzyć ósme oko za pomocą magicznych umiejętności. To słynna technika ośmiu oczu, rodzaj magii. Jak z niego korzystać? Są różne techniki, koncentracja, medytacja. Marat Kazei przeżegnał się, łącząc w ten sposób czakry. To powinno pomóc. Konieczne jest oczyszczenie świadomości, aby była przejrzysta i jasna.
   Marat pogrążył się w paranormalnym transie i praktycznie nie celując, strzelił w głowę! Ciało zareagowało samo, uderzenie energii - tetralet eksplodował.
   - Jest jeszcze jeden punkt na moją korzyść! - szepnął młody partyzant. - Jak sprytnie uderzyłem, po prostu byka.
   Chłopak ponownie strzelił i uderzył! Tym razem bez koncentracji wizja była kompletna.
  A dziewczyny stały się lepsze i chłodniejsze, a ich sutki są tak błyszczące i cudowne.
  Marat krzyknął:
   - Wierzę w swoje przeznaczenie!
   Młody pionier partyzancka widział bitwę: w wielu kolorach i zakresach jednocześnie. Było więc jasne, kolorowe, próżnia wydzielał srebra, wygląda w przestrzeni, jak kamienie szlachetne nieporównywalnie jaśniejszy niż ich naturalne odpowiedniki są rozłożone. Wydaje się, że to wspaniałe dźwięki melodii!
  A takie piękne dziewczyny odtwarzają ruchy taneczne i skręcają elastyczną talię. A co jest kolosalną mocą.
   Młody człowiek śpiewał:
   Moja ojczyzna - kocham cię
   Odeprzyjmy teraz atak złych wrogów ...
   Nie mogę marzyć dnia bez Ciebie
   Jestem gotów oddać życie za Ojczyznę!
   Marat stał się nawet śmieszny, ponieważ Bóg jest Stwórcą! Ale bez skrępowania chłopiec strzelił ponownie za pomocą nagiej, dziecięcej pięty. Chłód wezbrał i eksplodował na kawałki, jak pękająca dojrzała wiśnia.
  I żal mi dziewczyn, które były tak w przenośni rozdarte.
   - A co jest piękne! Zabić brygantynę!
   Po zniszczeniu czwartego coldoletu; młody człowiek poczuł się zdruzgotany: w dodatku wizja nagle zniknęła. Z ledwo wyczuwalną szybkością, dla lepszej wizji Marata Stwórcy, Magolets krążyły i strzelały do siebie. Różnili się odcieniem mocy stworzonych przez człowieka. Groźne Imperium Alicji ma kolor żółty, Dumne Imperium Marata ma fioletowy odcień. I tak kształtem są podobne, w postaci opływowych drapieżników, kagańców samochodów, szokują swoją złośliwością. Broń ma rację!
  A dziewczyny są takie fajne i mają gołe nogi, a ich kolana są okrągłe, takie seksowne i cudowne.
  A co dziewczyny mają potężne i umięśnione biodra, a więc chcesz się z nimi kochać.
   Bitwa szybko się zmienia, salta bezwładnościowych głowic są nie do opisania, kilka razy doszło do tarana. Wszystko to wyglądało potwornie. Marat z lekką falą nostalgii wstecz przypomniał stare filmy o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej i Trzeciej Wojnie Światowej. Pomimo całej różnicy w uzbrojeniu i szybkości, w bitwach powietrznych było coś wspólnego. Mianowicie chęć pójścia na tyły, próba walki w parach i trójkach. Ogólnie technologie się zmieniają, ale taktyka walki pozostaje prawie taka sama. Sfero jest już na autopilocie, strzał jeszcze kilka razy, ale nie osiągnął rezultatów, zniknął kinetyczny ogień inspiracji Stwórcy Wszechświata.
  Chociaż piękne i seksowne dziewczyny nadal biegały, a ich ciała lśniły jak naoliwione i bardzo piękne jak odlew z brązu.
   - Genialny dowódca różni się od genialnego kompozytora tym, że jego arcydzieła zawsze wywołują łzy! - Marat wystrzelił serię aforyzmu.
   Chłopak był smutny, ale natychmiast się rozweselił, bo jego armia posuwała się naprzód. Więc jeszcze nie wszystko stracone.
   - Szeregowy Marat Kazei jest w kontakcie! - Młody Człowiek-Zwycięzca zwrócił się do swojego ludu.
   - Słyszymy cię! - Odpowiedzieli mu. - mówi kapitan Masza Belaya. Głos dziewczyny-oficera jest bardzo wyraźny i przyjemny.
  A jej nagie, opalone nogi bębniły rolką po powłoce hipertytanowej.
  Chłopiec odważnie odpowiedział:
   - Właśnie wyszedłem z tyłu wroga, wisząc na wraku. Proszę, pozwól mi dołączyć do ciebie, podświetlając dodatkowy magolet.
   Dziewczyna odpowiedziała wesoło:
   - I będzie! Wysłałem już zapytanie do centrum dystrybucyjnego!
   Erudyta Marat Kazei przypomniał w 1941 roku, że flota powietrza Radziecki nie miał wystarczającej ilości pilotów. Była to niewątpliwie duża wada i brakowało doświadczonego, dobrze wyszkolonego personelu. W końcu w Finlandii praktycznie nie było wojny, praktycznie nie było walki powietrznej, ze względu na słabość lotnictwa Suomi. A podczas wojny hiszpańskiej Stalin wysłał na upał dziesięć razy mniej pilotów niż Hitler. Co więcej, połowę z nich przeszczepił i zastrzelił. Tak więc pod względem jakości Luftwaffe przewyższała wojska radzieckie. Niemcy mieli dobre asy. Trzysta najlepszych z nich zniszczyło dwadzieścia cztery tysiące sowieckich samolotów. Ale to nie mogło uratować Wehrmachtu przed klęską! Od samego początku we współczesnej wojnie panował parytet. Wielu pilotów miało doświadczenie w kosmicznych bitwach z różnymi rasami, zarówno humanoidalnymi, jak i niehumanoidalnymi. Bitwy te wzbogaciły sztukę wojenną i podniosły poziom planowania strategicznego na niespotykane dotąd wyżyny.
  Dziewczyny tupały nago i bardzo piękne i seksowne nogi i gwizdały.
   Oba imperia były zmilitaryzowane i miały strukturę zarządzania koszarami. To wszystko było wspólne, podobieństwa między wielkimi państwami. Naturalnie więc przez tysiąc lat nikt nie mógł nikogo pokonać! Rodzaj niekończącej się wojny! Jest młodym mężczyzną, z mocy prawa całkiem dorosłym, teraz jest tylko maszyną śmierci! Czy to mu odpowiada?! Większość chłopaków i dziewcząt nie znała innego życia, ale czasami zastanawiało się to, w którym twórca Marat posiadał.
   Właśnie teraz następuje morderstwo, unicestwienie tych, którzy uniemożliwiają rozwój ludzkości. A ile w tym było hipokryzji i świętoszkowatych sztuczek. Kiedy starali się przedstawić swoją stronę jako świętą, a swojego przeciwnika w czerni atramentu.
  Dziewczyny potrząsały pełnymi i bujnymi piersiami sutkami koloru proletariackiego sztandaru na potwierdzenie. A ich włosy z tak pretensjonalnymi fryzurami.
   Teraz stało się bardziej uczciwe, sam Marat Kazei został nauczony różnych metod fizycznego i psychosomatycznego wpływu, aby zmusić wroga do podania informacji. Chociaż nowoczesna technologia: pozwala po prostu usunąć go z hiperplazmatycznego mózgu, minikomputery w ciele więźnia mogą to wymazać. Nazywa się to drenażem mózgów. Oznacza to, że naucza się tortur, chociaż ich korzyści są ograniczone. Jednak po stronie wroga: wiele o wiele bardziej zacofanych ras jest w stanie wojny. Więc powinni być torturowani. Czasami taki tubylec może wiedzieć więcej niż inny generał. Każdy rodzaj wymaga własnej metody tortur: w szczególności metody miękkiego głaskania, czasem skuteczniejszej niż głaskanie z nadprądem lub narażeniem na promieniowanie ultrafioletowe.
   Marat Kazei, pamiętający historię stworzonego przez niego wszechświata, a raczej to czuł. Boso-pionierski chłopiec wiedział, że po II wojnie światowej kara śmierci została wkrótce zniesiona w Europie. W 1996 r. Rosja wprowadziła również moratorium na wykonywanie wyroków śmierci. Tylko w krajach islamskich: przez długi czas istniały przepisy dotyczące kar cielesnych i tortur. Jednak historia kręci się po spirali. W tej samej Rosji, podczas wojny czeczeńskiej, torturowano zarówno bojowników, jak i podejrzanych o związki z bojownikami. I oczywiście niewinni ludzie nie mogli nie cierpieć. Na początku XXI wieku w Rosji ukształtował się dziwny system władzy. Nie można było tego nazwać dyktaturą totalitarną, ale daleko jej było do demokracji. Coś pomiędzy anarchią a despotyzmem. Dopóki ceny ropy były wysokie, ten system przynajmniej działał, ale potem, kiedy zaczął się kryzys i wszystkie dogodne pola naftowe i gazowe wyschły... Rozpoczął się rozkład i katastrofa, wybuchła wojna domowa. Tymczasem Chiny pod pozorem okupowania całego Dalekiego Wschodu...
   - Oto twój magolet! - powiedziała dziewczyna Masza i tupnęła wdzięczną bosą stopą, tak że pioruny poszły z nagiej, okrągłej, dziewczęcej pięty. - Możesz się na nią wspiąć, żeby latać, walczyć. W końcu wygrywamy.
   Marat, z zupełnie niepotrzebnym w tym przypadku patosem, powiedział:
   - Uważam, że nasza sprawa jest słuszna!
  Dziewczyna potrząsała pełnymi piersiami, które lśniły rubinowymi sutkami, krzycząc:
   - Kwazar i pulsar prywatny!
   Młody władca wszechświata był ponad kompleksem o godnej pozazdroszczenia randze, tej, w której ciele sam posiadał. Chłopak wystartował i wszedł w strukturę Coldoleta. Ogólnie było kilka rodzajów takiej maszyny. W tym przypadku był to "Karate" - 13, jeden z najpotężniejszych modeli pod względem uzbrojenia.
   - Świetny samochód! - wykrzyknął zachwycony Marat Kazei.
   Oficer krzyczał i potrząsał Maszą swoimi luksusowymi, mocnymi biodrami:
   - Czy jesteś przeszkolony w sterowaniu kamerą?
   Młody terminator uciął na krótko:
   - Na pewno!
  Dziewczyna znów ze złością tupnęła bosą, zaostrzoną nogą i wrzasnęła na gardło:
   - Więc walczmy!
   Tutaj znowu jest w magolecie bojowym. Doznania są najprzyjemniejsze, zwłaszcza gdy kontrolujesz metodę telepatii.
   Chłopiec zaśpiewał:
   A kiedy nasz cesarz, sacrum wezwie do bitwy!
   Ruszymy do ataku, jedna rodzina do bitwy!
   Hiperplazma przeciwnika i szybki start z fotonem!
   Wiem, że nagle stanę się bardziej niż śmiertelnicy!
  Dziewczyny tańczyły na znak aprobaty, ich bardzo piękne, nagie nogi tupały od czasu do czasu, a ich okrągłe kolana lśniły jak polerowany brąz, blask cynamonu.
   "Karate" -13 jest sterowany telepatycznie, posiada dodatkowe działo. Wystrzeliwuje pocisk zjadający wymiary. W tym przypadku po zderzeniu statek kosmiczny staje się niejako niematerialny. Również niezwykle fajna broń, aby zobaczyć, jak łamią się kontury i kruszą się ciała. Co prawda ten pocisk, a raczej wiązkę energii stosunkowo łatwo zneutralizować impulsem o pewnym zasięgu, ale...
   - Zawsze możesz oszukać wroga! - powiedział sobie Marat.
  Dziewczyny napinające mięśnie prasy kiwały głowami, z pretensjonalnymi fryzurami.
   Działo strzelające "żrącą" materią jest również sterowane rozkazem mentalnym. Jest to wygodne, zwłaszcza że mózg jest zdyscyplinowany jak wykwalifikowany żołnierz. W samym samochodzie chłopak leżał, miał okazję obserwować niemal całe pole bitwy. Teraz możesz zobaczyć, jak walczą upiory, bitwa średniowiecznej armii w kosmosie jest super!
   Marat Kazei wygląda bez przerwy: wow! Statki kosmiczne przeciwko jeźdźcom i dinozaurom. Zapomniałem nawet, że on i jego siostra wymyślili coś takiego.
   Dinozaury są w wielu światach, ponadto udało się sklonować wielu przedstawicieli najstarszej fauny na Ziemi. Przywrócono do życia różne typy, niektóre o długości do trzydziestu pięciu metrów. Ale w innych światach zwierzęta okazały się o wiele bardziej zdumiewające. Ogromne, składające się z ciekłych metali, kwasów, a często jednej zasady. Były dinozaury zbudowane z półtranzystorów, katod, czystej ultraelektryczności. Oraz hybrydy z roślinami, w tym owocami, w tym florą archradioaktywną. Ale generalnie dominowała białkowa forma życia. Co dziwne, w ewolucji w różnych światach było coś, co stymulowało produkcję białka.
  Wbrew temu, co twierdzą kreacjoniści, spontaniczne tworzenie życia nie jest wyjątkiem, ale raczej regułą.
   Chociaż bestie z krzemu czy litu robiły wrażenie. To ciekawe, z czego zbudowane są upiorne dinozaury. Niektóre z nich są podobne do ziemskich form życia, inne różnią się od nich. A dziewczęta-wojowniczki, każda pięćset kilometrów lub więcej, są super-wysokie! Ze względu na liczne blizny i poparzenia na półnagich ciałach wydają się jeszcze bardziej seksowne, uwodzicielskie i... onieśmielające! Ale jednocześnie, patrząc na nich, męska doskonałość pęcznieje w bezprawie i grozi pęknięciem. I nie można oderwać się od wdzięcznych linii idealnych dziewczęcych ciał.
   Dziewczyna krzyczy wesoło i bębni w okładkę wdzięczną, rzeźbioną, wspaniałą bosą stopą, a jej głos jest jak szmer strumyka lub bicie dzwonów:
   - Cóż, bohater będzie walczył jak latawiec!
   - Pomnóżmy światy jak wszechświat! - zasugerował żartobliwie, że czuję w sobie wrzące hormony Marat. Dużo wiedział o mnożeniu światów!
   Dziewczyna, której pełne piersi były obramowane jak ciasto z sutkami wiśniowo-truskawkowymi, roześmiała się.
   - Z takim wspaniałym wojownikiem jak ty, jestem gotowy!
  ... ROZDZIAŁ 5.
   Statki kosmiczne Straszliwego Imperium Alicji, dowodzone przez odważnych żołnierzy, walczą bohatersko. Armia widma też się przerzedza, choć zadaje straszliwe straty. Wszystko to wygląda tak imponująco, że kontemplacja bitwy wytrąca cię z umysłu i nie pozwala skoncentrować się na wrogu. Generalnie każda walka jest obarczona pewnym niebezpieczeństwem, zwłaszcza gdy staje się to sprawą rutynową. Jak jednak można się nudzić widząc takie piękności, których przelana krew jak najlżejsze koraliki fruwa w przestrzeni.
  Ale odcięta pierś gigantycznej dziewczyny unosi się, a jej sutek mieni się jak góra lodowa z gwiazdą.
   Marat gwizdnął ogłuszająco, śpiewając:
   - Pociąga nas emancypacja, która nie jest walką, znowu sensacją!
   Dziewczyna, zachowując figlarny ton i bębniąc gołymi, okrągłymi obcasami, odpowiedziała:
   - Nie dziewiczy anioł, ale diabeł! Dręczę ludzi - jak dzika lwica! Przy każdym wyjściu śmiało ruszam do bitwy!
   - Semiramidy! Jedna z pierwszych wojowniczek, walcz i zwyciężaj - piękno! Podoba mi się twoja ambicja! - Odpowiedział mi rytm partyzanta.
   Marat Kazei podrzucił swój samochód, przesunął się w lewo. Był to zdecydowany, łamany zygzak przeciwko groźnemu wrogowi. (Cechą myślenia humanoidalnego jest to, że reagują znacznie ściślej na nienaturalny ruch, linie przerywane o ostrych kątach.)
   Jego przeciwnikiem nie był mężczyzna. Na tetralecie błysnął emblemat rasy shaklissliv. To znaczy mieszanka lisa, śliwki i szakala. Dość niebezpieczne typy, ale zbyt pewne siebie. Doświadczony partyzant Marat Kazei naturalnie wziął to pod uwagę, nucąc pod nosem piosenkę:
   - No cóż, małe dzieci! Wszystkie tańce się skończyły!
   Dziewczyna, bawiąc się mięśniami prasy i luksusowymi, chłodnymi biodrami, wspierała go:
   - Wyślij je do trumny z muzyką!
   - Z braćmi plazmowymi princepsa! - Władca wszechświata zaśpiewał i rzucił się do barana. Znał tych rozchwianych tchórzy i nie przyszło im do głowy umrzeć ani wziąć barana.
   Okazało się więc, że głowica wykonała unik, a Marat Kazei, który spodziewał się tego z góry, zrobił wachlarz i rzucił ładunek na myśliwiec. Chłopak-pionier zobaczył przypływ energii, który wytyczył w próżni ledwo widoczną linię:
   - Zabierz to na pulsarika!
   Dziewczyna tupiąc gołymi, wyrzeźbionymi, bardzo uwodzicielskimi nogami, podniosła:
   - Zostaw nas na herbatę!
   Marat roześmiał się głośno:
   - Wypijesz też kawę! Będzie kakao i herbata! Wpadliśmy do trumny! Quasarik nie żyje!
   Dziewczyna, której szkarłatne sutki zaczęły już pluć walczącą i niszczącą mocą błyskawicy, odpowiedziała:
   - Wybierz następny cel.
   Obok niego właśnie zestrzelono towarzysza. Prosta, ale bardzo piękna dziewczyna, której można tylko żałować. Niestety, na wojnie śmierć jest znajomym towarzyszem.
   Marat kilka razy strzelił z ręki w czoło, żeby rozładować napięcie. Wiedział, że nie da się trafić wroga w ten sposób, ale wróg ciągle strzelał, mając nadzieję trafić w martwy punkt. I ta taktyka często przynosiła sukces.
  Zwłaszcza jeśli tutejsze dziewczyny zaczęły ciągnąć za cięciwy bosymi palcami wyrzeźbionych nóg.
   Svyatogor i Lwie Serce wraz ze swoimi wojownikami wywiercili dziurę w szeregach wroga. Wicehrabina de Lavaliere weszła z gołymi nogami dziewcząt z prawej flanki, poruszając się ukośnie i gwałtownie przyspieszając. Wojowniczki karmiły się wzmacniaczami zaklęć. Przedarli się przez formację i zobaczyli, że w szeregach Straszliwego Imperium Alicji narasta panika. Jednak to wszystko jest czymś więcej niż tylko konwencjonalną koncepcją.
   Rycerz-Król Lwie Serce walczył ciężko z pancernikiem. Warknął zaciekle, wysyłając ładunki na rannego już żołnierza. Dzięki Svyatogorowi, nie młodemu człowiekowi, ale olbrzymowi, ale zwinnemu, poradziwszy sobie z krążownikiem, przyszedł na ratunek, włamując się do jednostki pomocniczej, dzieląc gigantyczny samochód.
  Jestem inną dziewczyną, jakbym waliła gołym obcasem i miażdżyła krążownik jak młotem kowalskim orzech.
   - Więc, jak się masz! - zapytał swojego partnera.
   - Na pewno! Nie mamy nic innego do roboty! - odpowiedział Lwie Serce.
   Svyatogor zajrzał w sam środek walki:
   - Fajnie byłoby zniszczyć dowódcę!
   - Główny dowódca Hannibala? Król-rycerz zmrużył oczy.
   - Otóż to!
   Lwie Serce, chlapiąc krwawym potem (był też uzależniony, spalił część blond włosów na głowie). Westchnął:
   - Nie wiem! Czy jest to prawdziwe! Gdzie to znaleźć?
   Święty z wahaniem zasugerował:
   - Najprawdopodobniej na największym flagowcu ultradrednota. Zwykle dowódca na najbardziej chronionym okręcie.
  Dziewczyna rzuciła gołymi palcami i zmiażdżyła wroga.
  A potem w odpowiedzi rozległ się ryk:
   - Niekoniecznie! Dla takich statków są najbardziej narażone. Może lepiej przyjrzeć się najszybszemu.
   - Hannibal jest dowódcą wojskowym z przeszłości i zazwyczaj jest konserwatywny.
  Dziewczyna ze złością tupnęła gołymi palcami, a próżnia zabrzęczała jak brąz.
   - Juliusz Cezar też jest z przeszłości, ale co, jest na najpotężniejszym statku kosmicznym, czy wręcz przeciwnie?
   Pastuchow potrząsnął głową:
   - W każdym razie musisz zniszczyć największy statek.
   Wicehrabina de Lavarière potwierdziła:
   - Okręt flagowy w eskadrze - trzeba zrobić zdjęcie (namoczyć)!
   Flagowy ultradrednot był dwa razy większy od Ziemi. Średnica około dwudziestu pięciu tysięcy kilometrów, załoga składająca się z pięciu i pół miliarda żołnierzy i sto sześćdziesiąt siedem miliardów robotów. To oczywiście siła. Nawet widmowi wojownicy na jego tle wydawali się bardzo mali.
   Svyatogor zauważył z alarmem:
   - Nie, nie możesz wziąć tego gościa na miecz. Musimy taranować dinozaury.
   Lwie Serce, odrzucając krople krwi, zapytał:
   - Jak je dopasujemy?
  Jedna z dziewczyn, potrząsając nagimi piersiami, zasugerowała:
   - Musimy zwrócić się do Aloszy Popowicza!
   Svyatogor miał specjalny rzep i zwrócił się do pełniącego obowiązki dowódcy.
   - Alosza! Słuchaj, mamy problemy! Widzisz głównego potwora okrętu flagowego.
   - Herbata nie jest ślepa!
   - A więc: nie możemy niszczyć! Czas wysłać dinozaury na ratunek!
   Alosza natychmiast odpowiedział:
   - Jest to możliwe, ale najpierw wyjaśnimy podejście do głównego flagowca. To będzie nasze zadanie numer jeden.
  Dziewczyna zapiszczy:
   - W takim przypadku postaramy się pomóc.
   Tymczasem główny okręt flagowy samego Straszliwego Imperium Alicji wpadł w sam środek bitwy, jego najpotężniejsze armaty zniszczyły zjawy.
   Jeden z najsilniejszych generałów wszechczasów i narodów, Hannibal zdał sobie sprawę, że nadszedł moment krytyczny, wprowadził do bitwy okręt flagowy, z którego wcześniej korzystał bardzo ostrożnie. Oczywiście; średnica dwudziestu pięciu tysięcy kilometrów: to nie żart dla statku kosmicznego. W końcu to prawdziwe dzieło sztuki, warte biliardów rosyjskich rubli. Nie wspominając już o piętnastu i pół miliarda członków załogi - policz populację całej planety. I kilka bilionów robotów bojowych. Teraz musisz zmieść te cholerne zjawy, aby nie zniszczyły całej armii.
   Sam hipermarszałek leciał na bardziej zwrotnym krążowniku rakietowym. Oczywiście jego statek uniknął bitwy, nie z tchórzostwa, ale dlatego, że śmierć dowódcy miała katastrofalny wpływ na całą armię.
   Marszałek Elfów, w którym przebywała Alisa Selezneva, tupnął wdzięczną bosą stopą i zasugerował:
   - Przeprowadźmy generalne wycofanie naszej armii, zbudujmy system cytadeli.
   Hannibal zdecydowanym machnięciem ręki odrzucił:
   - W warunkach okrążenia wycofać się: to ponieść ogromne straty. Ponadto w ten sposób oddamy wrogowi duże przyczółki.
  Dziewczyna pisnęła w gardle:
  - I co robić?
  Zewnętrznie młody dowódca odpowiedział:
   - Musimy zniszczyć głównodowodzącego armii upiorów. W tym przypadku mam nadzieję, że się rozpadnie.
   Stwórca Marszałek sprzeciwił się:
   - Zawsze będzie zastępca. Rzeczywiście, na wypadek Twojej śmierci zapewniony jest dubbing. Jak powiedział wielki patron wszystkich czasów i narodów Stalin: nie ma ludzi niezastąpionych!
   Hannibal, emitując błyskawice swoim okiem, zauważył:
   - Jest taki, ale nie zawsze taki jest w średniowiecznej armii. Ale ogólnie: nie stój w miejscu. Zaatakujemy.
   Ogromny statek kosmiczny o nazwie "Święta Ojczyzna": swoimi superciężkimi armatami dosłownie spalił całą przestrzeń. To było coś potwornego, hiperplazmatycznego, zupełnie niewyobrażalnego.
   Książę Władimir Solnyszko pośpiesznie zebrał pięść dinozaurów. Było to bardzo trudne w warunkach, kiedy wojska były rozciągnięte i walczyły na szerokim froncie. Jednak zewnętrznie już doświadczony dowódca, nie omieszkał użyć podstępu. Kazał wysłać sygnał, którym wezwane są upiorne dinozaury, by się pożywiły. Miało to efekt. To prawda, że dziewczęta-łuczniki nie nawoływały głośno, aby nie zniewolić wszystkich potworów. Naga skóra ich towarzyszy, półnagich wojowników szermierzy, już mieniła się napięciem, jak intensywna była walka. A bose palce ich stóp ze śmiertelną siłą naciągają cięciwę i wystrzeliwują łuki. Siła też szła przeciwko nim. I tak wybrano dwieście największych zwierzęcych potworów.
   Wbrew wszelkim prawom fizyki, dinozaury przedzierały się przez próżnię ze straszliwym rykiem, lekko zakurzonymi, małymi fragmentami odbitych fal świetlnych i magiczną hiperplazmą.
   A sam Światosław prowadził atak, posłuszny rozkazowi dowódcy, jego hełm był zepsuty, a włosy sklejone z krwi. Oddział dowodzony przez rycerza: okropne, obrzydliwe twarze, monstrualne usta, wygięte, często połamane kły. Mnóstwo cierni, ostrzy, igieł, korkociągów, guzków na ich muszlach, te twory magii podziemi wydawały się być wycelowane jak pyski czołgów.
  I dla kontrastu, wspaniałe dziewczyny, które mają nagie, muskularne ciała, wydatne mięśnie i opaloną brązową skórę.
   Rozbrzmiała tocząca się trąbka (fale grawitacyjne rozchodziły się w próżni), a lawina rzuciła się na wroga. Ogromna masa potworów rzuciła się na okręt flagowy "Święta Ojczyzna".
   Dinozaury wrzeszczały histerycznie, próbując zmieść wszystko i wszystkich!
   Gigantyczny okręt flagowy spotkał się z całą bronią zniszczenia. Rozpoczął się ciągły, mega-kaskadowy ostrzał. Wyglądało to tak, jakby w próżni wystrzeliły dziury i wylewały się z nich gwałtowne strumienie energii.
  Dziewczęta były oparzone i ryczące, oparzone i lekko opalone, ze skórą i oparzonymi sutkami.
   Książę Czerwone Słońce dowodził:
   - Osiągnij maksymalną prędkość i nie zatrzymuj się.
   Trafienia zraniły upiorne dinozaury. W ich ciałach utworzyły się głębokie lejki, a także rany, które mogły pomieścić starożytny Nowy Jork. Niektóre potwory po prostu rozpadły się po wielu porażkach. Ale nie można było zatrzymać przepływu, wręcz przeciwnie, stawał się coraz potężniejszy i burzliwy. Okręt flagowy "Święta Ojczyzna" próbował zawrócić, ale wyprzedziła go żywa lawina zjaw. Spadając na statek kosmiczny jak sfora psów na niedźwiedzia, dinozaury zaczęły go rozrywać. Gigantyczny statek bił z wszelkiego rodzaju emiterów niemal wprost, ale niewiele to pomogło. Wyrwano mu różne potwory, takie niepojęte typy, że nawet przesiąknięte hiperplazmą mózgi, zbroje, wieże, wsporniki, anteny zostały mu oderwane. Statek kosmiczny dosłownie umierał, a patrzenie na niego wymagało dużo odwagi.
   Hannibal, starając się ukryć panikę, rozkazał:
   - Wszyscy, idźcie na ratunek!
   Marszałek-twórca Alisa Selezneva, tupiąc gołymi, wyrzeźbionymi nogami, sarkastycznie poprawiła:
   - Każdy nie może, wojska są spętane bitwami!
  Dziewczyny zaryczały zgodnie, potrząsając rubinowymi sutkami:
   - Więc wszyscy, którzy są wolni!
   Statki kosmiczne armii Okropnego Imperium Alicji ruszyły naprzód. Tysiące tysięcy statków wystrzeliło jednocześnie miliony śmiercionośnych posłańców. Władimir Solnyszko uruchomił też wszystkie rezerwy.
   "W żadnym wypadku nie możemy pozwolić wrogom na swobodę manewru. Uderzaj mocniej, mieszaj szeregi! - krzyczał doświadczony dowódca do swoich podwładnych. - Podejdź bliżej, nie używaj super potężnych rakiet.
   Rzeczywiście, ostatnia broń była najbardziej niszczycielska i niebezpieczna dla fantomów. Dlatego, jak prawdziwy bokser, starali się przełamywać bliski kontakt, gdzie mogli zadawać wrogowi serię ciosów i nakładać ciosy mieczami. Niektórzy widmowi wojownicy używali swoich nagich, pełnych gracji kolan (To niesamowite, jak takie seksowne części kobiecego ciała mogą mieć druzgocący efekt!) Ogromny statek kosmiczny "Święta Ojczyzna" dryfował powoli, cofając się, próbując odeprzeć twardy napór wroga . I rzucali w to, dinozaury używały kłów i kłów, rozbijały wieże, spłaszczały sektory, kruszyły przegrody. Gigantyczny statek zginął, ale widmowe potwory drogo zapłaciły za chwilowe sukcesy.
  A dziewczyna zaskrzeczała z rozdzierającym sercem.
   Władimir Krasnoe Solnyszko, widząc; że wróg rzucił się na wszystkie ciężkie kwazary, skrzyżował swoje dwa długie miecze i wraz z małym oddziałem wybranych wrogów pogalopował do wroga.
   Choć jego eskadra pędziła w próżni, spod kopyt tryskały iskry, pustka zatrzęsła się i rozsypał gwiezdny pył.
   Władimir Solnyszko dowodził:
   - Saryn do kiczu!
   Alosza Popowicz, ryzykując życiem, od dawna jest cięty na prawym skrzydle. Jego jeźdźcy naciskali na rozrzucone po przestrzeni statki kosmiczne, ale sami ponieśli straty. Szczególnie bolesne było patrzenie na straszne rany zadane dziewczętom przez najróżniejsze instrumenty zagłady!
   Stabilny Baldak walczył z młodzieńczą pasją. Zrozumiał, że rzut może być upadkiem, który zerwał tamę. A jego wojownicy są jak selekcja, pisane piękności i piękności, pół dziewczyny ze złotymi warkoczami. Zbroja jest haftowana złotem i drogocennymi kamieniami. I walczą dzielnie. Tu jeden z młodzieńców upadł, przeszyty pociskami, nogi drugiego konia zostały zrzucone z konia, ale walił w agonii, jego usta sięgnęły do statków kosmicznych. Z kolei upadły jeździec walczył na pesze. Piękna dziewczyna, jej głowa była oderwana, jej złote włosy lśniły jasno, a twarz wojownika wykrzywił grymas bólu. Nogi innej kobiety-żołnierz zostały odstrzelone, dziewczyna ryknęła trzema strumieniami, a potężna rakieta termorezonansowa - odpowiednik biliarda bomb zrzuconych na Hiroszimę - trafiła prosto w wrażliwe usta, satynowymi wargami. Quadrillion (Billion Million) Hiroshim od razu grzmi w ustach dziewczyny: hiperkwazar, seksowna przygoda!
   Hulki próbowały zabić jeźdźców jeden po drugim, którzy z kolei zgrupowali ich razem.
   W końcu jednemu z największych dinozaurów udało się dostać do reaktora flagowego ultradrednota. Wtedy stało się coś strasznego. Alosza Popowicz ledwo zdążył dowodzić:
   - Wszyscy na boki!
   Ale było za późno. Eksplodował z potworną siłą, prawdziwy kwazar rozbłysnął, pochłaniając setki fantomów i tysiące statków kosmicznych. piekielna supernowa; drapieżna, ognista pirania połknęła przestrzeń.
   Krążownik, z którego wykonywał dowództwo hipermarszałek, zatrząsł się brutalnie.
   Rokossowski wstał, otrzepał kurz z rozpadającego się ultraplastiku i zaklął. Położył rękę na czole, zmrużył oczy
   - Ojczyzna jest stracona!
   - A wraz z nią piętnaście i pół miliarda żołnierzy! - powiedziała marszałek marszałek gniewnie i po raz kolejny tupiąc bosą, zgrabną, dziewczęcą stopą. Stwórca Wszechświatów wydał nawet łzę - A raczej jeszcze więcej!
   Krasnal zasugerował:
   - Czy nie czas na rekolekcje!
   Hypermarszałek zmarszczył brwi.
   - Śmierć tak dużego statku, jakim jest Święta Ojczyzna, dezintegruje całą obronę. Raczej wprowadza niezgodę w naszej armii. Najwyraźniej będziemy musieli się wycofać. Nie, odwrót w tym przypadku byłby lotem generalnym. Trzeba walczyć wytrwale, zaciekle i fanatycznie.
   - W ramach Wehrmachtu? - Elfa marszałka Alicja, która nie jest tak wrażliwa na temat II wojny światowej, została przygwożdżona - bo to długa historia.
   - Kto wygrał, walczył lepiej! - odpowiedział Hannibal. - A fanatyzm faszyści nie uratowali!
   - I możemy nie być zbawieni! - Alisa Selezneva już poczuła znudzenie i jeszcze raz agresywnie tupnęła bosą, zaostrzoną nogą, a jej naga klatka piersiowa kołysała się jak boje na wodzie.
   Hannibal, mimo tragedii chwili, żartobliwie rozkazał:
   - Raz, dwa, trzy - przetrzyj reflektory!
   Marszałek-twórca Alicja, która kilkakrotnie tupnęła bosą stopą i zasugerowała:
   - Podzielmy armię na dwadzieścia części i biegnijmy we wszystkich kierunkach!
   - A co to da? Prawe oko Hannibala rozbłysło z zaskoczenia.
   - Upiory się rozdzielą! A kiedy palce są rozłożone, łatwiej je połamać! - Zachwycony (lekka głowa) powiedział marszałek-elf Alicja i znowu to jej kontuar, naga, zgrabnie wygięta podeszwa uderzyła w próżnię.
   Hannibal, wypuszczając promień z nozdrza (wyładowanie podstawowego środowiska plazmy w odnowionym mózgu), powiedział:
   - Cóż, spróbujmy spryskać siły wroga! W tym stanie będzie im trudniej walczyć!
   Hipermarszałek z urywanym impulsem telepatycznym wydawał polecenia, mianując dowódców oddziałów.
   Do tego czasu ponad połowa statków kosmicznych Straszliwego Imperium Alice Selezneva została zniszczona. W tym samym czasie armia fantomów znacznie się przerzedziła. Oddziały dumnego imperium Marata Kazei również zostały poważnie poturbowane. Juliusz Cezar, widząc manewr wroga, rozkazał:
   - Natychmiast przydziel silną rezerwę z tyłu! Pokonamy wrogów w częściach!
   Czarodziejka Maszka Belaya również tupnęła bosymi stopami na hipertytanie, przekazując mu:
   - Nasze zwycięstwo to tylko kwestia czasu! Tylko nie kłopocz się!
   Bitwa weszła w nową fazę, w której inicjatywa była w całości własnością Dumnego Imperium Marat. Władimir Solnyszko starał się koordynować działania swoich oddziałów, ale walka toczyła się już spontanicznie. To prawda, że cienie rzucane przez sylwetki pozwalały uniknąć strzelania do siebie. Ale czasami zacięta walka dochodziła od wtajemniczonych. Sam książę Włodzimierz stracił jedną rękę, bolało go, ale pomocnik zabandażował kończynę.
  Młody widmowy wojownik zażartował:
   - Cóż, Hannibal był jednooki, a ja jednoręki!
   Markiza Angelica de Plusy wiwatowała (jej zbroja całkowicie rozpadła się pod ciosami uderzającego promieniowania. Tylko krótka spódniczka ledwo zakryta, luksusowe biodra muskularne, uwodzicielskie, mimo ran wojownika), jak zawsze dowcipna:
   - Utrata ręki; po prostu wielka strata - utrata rozumu - nie do naprawienia!
   - Magowie zrobią drugą! - odpowiedział Włodzimierz słońce, kręcąc głową. "Nie tak łatwo mnie złamać! Przeprowadźmy szybki atak. Gdybym tylko mógł rozgryźć głównego dowódcę. Gdzie jest ten cholerny Hannibal?
   Masha Belaya potrząsnęła z niepokojem nagimi, pełnymi piersiami z truskawkowymi sutkami i oświadczyła:
   - Sądząc po obfitości informacji i różnych przechwyceniach grawitacyjnych, znajduje się w tej grupie statków kosmicznych. Teraz zobaczysz ją w brązowym świetle.
   Książę Włodzimierz próbował zebrać swoich żołnierzy, miał nadzieję stłumić dowódcę. Zebrali się jeźdźcy, podjechały dinozaury. Oto jeden z dwudziestu oddziałów dumnego imperium Kazei, który został zaatakowany z rezerwy Juliusza Cezara. Został szybko zmielony. Wydaje się, że taktyka oddzielnej walki nie usprawiedliwiała się. Ale jak powiedział Capablanca: w złej pozycji wszystkie ruchy są złe!
   Generał Hannibal wydał kolejny rozkaz:
   - Teraz znowu grupuj się!
   Jakby oddzielne macki skurczyły się, oddzielne grupy zaczęły łączyć się w jeden system. Takie manewrowanie pozwoliło zyskać na czasie, ale sytuacja nie mogła się w żaden sposób zmienić.
   Twórca wszechświata i były partyzant pionier, Marat, wyszedł z depresji i walczył jak wszyscy: oszołomiony fanatyzmem. Nigdy nie myślał, że może umrzeć. Raczej już tyle razy patrzył śmierci w oczy, że nic nie mogło go przestraszyć! Bitwa została wygrana, zmęczenie już się zaczęło, chęć jak najszybszego jej zakończenia.
  A dziewczyny biegały dookoła, potrząsając elastycznymi piersiami i szarpiąc nagimi, opalonymi nogami.
   Wszedł więc w bitwę z innym Erolokiem, przez jakiś czas manewrowali, strzelali, a następnie rozproszyli się.
   Chłopiec Marat strzelił kilka razy, ale przede wszystkim z powodu nagromadzonego zmęczenia psychicznego nie mógł trafić. Nieprzyjaciel był również bardzo wyczerpany. Generalnie nie można porównywać "wirtualnej maszyny" z prawdziwą bitwą. Jednak podczas ćwiczeń, bez względu na to, jak bardzo było to bolesne, nie zostaniesz zabity, aw walce możesz w każdej chwili zginąć. To znaczy stać się bezużytecznym dla Ojczyzny.
  Potwierdzają to półnagie dziewczyny, które migoczą gołymi kolanami. I mają takie lśniące ciała, a ich skóra jest brązowa i błyszcząca od masy perłowej.
  To są dziewczyny - jakie one są dobre!
   Wiele statków kosmicznych zostało uszkodzonych, większość statków straciła wieże, całe sektory i przedziały. Jeden tetralet, kilkadziesiąt miliardów zostało zestrzelonych.
   Młody partyzant włączył hologram, próbując połączyć się ze swoimi towarzyszami. Pojawiła się piękna dziewczęca twarz. Dziewczyna, bawiąc się bicepsami opalonej, nagiej dłoni, zapytała Marata:
   - Dlaczego jesteś tak smutny?
  Chłopiec pionier odpowiedział szczerze:
   - Mam kompletny biust! Podobno na dziś wyczerpał się limit zniszczonych wrogów.
   Dziewczyna ze złością tupnęła bosą stopą i bardzo rozgniewana i mieniąca się szafirowymi oczami, odpowiedziała:
   - Nie martw się! Zastrzel biednych! A może jest ci ich żal?
   - Nie żeby szkoda, ale jakoś głupio! Czernodyr- Odpowiedział partyzant Marat, wystrzeliwując fioletową błyskawicę z języka. - Uczucie goryczy magoplazmy na ustach!
   - Walczmy razem w tym przypadku! Wyobraź sobie: ja i ty; jedna firma! - zasugerowała wojowniczka i już po raz kolejny tupnęła bosą stopą w okładkę.
   Chłopiec śpiewał:
   - Ty i ja; jedna firma!
   Głos dziewczyny stał się znacznie głośniejszy:
   - W każdym morzu uroku!
   - Jesteśmy z Tobą! - warknął Marat.
  Dziewczyna bosymi stopami, jak już po raz kolejny, chwyci, tupie i krzyczy na całe gardło:
   - Honor naszej Ojczyzny jest święty! Zmiażdżymy wszystkich wrogów!
  Chłopak-partyzant zabulgotał:
   "Nie jestem przeciwko zawadiakowi!" Chcę jeść ciasta!
   Chłopiec i dziewczynka śmiali się; po czym piękność z siedmiokolorową fryzurą (kolor tęczy jest bardzo modny) zasugerowała, wcześniej potrząsając ciasnymi piersiami:
   - Atakujmy parami, damy radę!
  Marat Kazei zgodził się:
   - Sparowane z! A to oznacza szok!
   Wojowniczka oblizała usta i znów tupnęła boso, zaostrzoną nogą przez pustkę:
   - Kwazar! Nie zwijaj zdjęcia!
   Wspólna walka jest zawsze fajniejsza: Marat Kazei zgodził się z wierszem starożytnego poety:
   Źle, gdy jesteś sam jak snob
   Jesteś samotny, a wrogów jest legion!
   Nawet słoń może zostać zjedzony przez robaka,
   Jeśli jest więcej niż milion błędów!
  Dziewczyna potrząsnęła luksusowymi biodrami i dodała:
  Czarny pas, jestem spokojną dziewczyną
  A ja jestem całkiem wolną krową!
   Weszli do bitwy i na początku wszystko poszło dobrze, jeden po drugim zestrzelili trzy bydlęce. Zrobili to pięknie, nawet z wdziękiem iz gracją. Marat Kazei poczuł inspirację poety-wojownika. Ale potem wydarzyło się coś, prawie nieuniknionego w takiej wojnie. Jego towarzysza uderzyły ładunki mago-preonów. Taki błysk, jakby kinezyprzestrzeń została nakłuta igłą i na chwilę pojawiła się najjaśniejsza kropla krwi. Potem wilgotna szmata z próżni wytarła go bezlitośnie. Największa tragedia w krótkim życiu młodego żołnierza! Piękna dziewczyna, z którą chłopak zdążył się zaprzyjaźnić, a nawet oddawać erotycznym fantazjom: zapukał jak mucha! Tak bardzo, że nawet nie miała czasu się wysunąć.
   Imponujące, a do niedawna wydawało się, że jest to tylko bosy, głodny pionier Marat Kazei, który na chwilę zapomniał o swojej wszechmocy, naprawdę chciał krzyczeć i płakać. Nie mógł go w sobie stłumić, ale uczucia wybuchły.
  Chłopak-partyzantka krzyknął:
   - Cholera wojna! Jest złą ciocią i suką!
   Młody człowiek w rozpaczy poszedł nawet do barana. Skończyć jak Nestert. Pierwsza egzekucja tarana. Nastąpił gwałtowny atak. Ale wróg wydawał się mieć słabsze nerwy. Po raz kolejny los trzymał twórcę i młodego partyzanta Marata. Wróg zboczył i został zestrzelony. Taki sukces, trochę uspokoił faceta.
   - A myślałem, że to będzie czarna dziura!
  Piękna dziewczyna Natasza tupnęła bosą stopą i krzyknęła:
  - W świętej wojnie nasze zwycięstwo będzie!
   Flota Straszliwego Imperium Alicji była mocno naciskana, wyraźnie umierał, wydawało się, że nie będzie nadziei na zbawienie.
   Hannibal pstryknął palcami, gdy przed nim zmaterializował się dwudziestopięciolufowy pistolet promieniowy:
   - Co każesz dowódcy! - Śpiewała broń.
   - Bądź gotów w każdej chwili rozbić ciało! - Zakon to weteran i już jeden dowódca, który popełnił samobójstwo, wyglądając jak chłopiec i odrestaurowany w matrycy Hypernet, a raczej wskrzeszony w indywidualnej rzece czasu. Tak, to prawdziwy Hannibal, teraz wiecznie młody, z dwojgiem oczu o najostrzejszej wizji.
   - Tak! Chociaż muszę Cię w tym przypadku ostrzec, utracisz zdolność dowodzenia! "Zgłoszono, że nie jest to oczywista broń".
   - Już mnie to nie obchodzi! - Hannibal pomachał.
  W odpowiedzi pojawił się hologram dziewczyny i pisnął:
   - A co z odpowiedzialnością?
   - Odpowiedzialność? - pomyślał Hannibal: - Nie wiem! Tylko cud może nas uratować, a cudów nie ma we wszechświecie!
   Marszałek-Stwórca Alisa Selezneva, zachowując świętą prostotę, zauważyła:
   - W przestrzeni Magovselenic: czasami występują trudne do wyjaśnienia zjawiska. Nie można ich nazwać inaczej niż cudem wszechświata. Prawdopodobnie słyszałeś o nich?
   - Słyszałem! Ale naiwnością jest liczyć na to! Hannibal odsunął na bok.
  Stara Alicja zauważyła logicznie, tupnęła bosą dziewczęcą stopą i zagruchała:
   - Kto wie! My, elfy, jesteśmy bardzo wrażliwi na magonormalne wpływy i różne kataklizmy. Tutaj czuję, że coś: zbliża się do nas!
   Hannibal potrząsnął głową.
   "To może tylko złudzenie!
  Dziewczyna potrząsała nagimi piersiami i truskawkowymi sutkami, piszcząc:
   - Nie, spójrz! Już się toczy!
   W tym momencie wydarzyło się coś naprawdę niezwykłego! Strzelanina natychmiast ucichła, a nieznana siła podniosła statki kosmiczne i fantomy. Posłuszne nieznanemu impulsowi statki i duchy pędziły w różnych kierunkach. To było niewytłumaczalne, jakby niezrozumiałe, że gigantyczna Baba Jaga prowadziła swoją miotłę, rozpraszając walczącą armadę w różnych kierunkach. Zostało to zrobione szybko, światło nagle przygasło, ale nacisk ruchu nie był duży.
   ... ROZDZIAŁ 6
   Marat Kazei i Alisa Selezneva osiągnęli rozmiary miliardów lekkich samolotów i przytulili się do siebie. Dziewczyna westchnęła, całując bezbrodą, przystojną twarz chłopca, a jej głos był jak strużka:
   - Tak, tak to się dzieje, przelewasz oceany krwi, a potem czujesz, że twoje sumienie nieubłaganie wkrada się do ciebie.
  Marat Kazei, który w swoim poprzednim życiu zabił prawdziwych ludzi. Tak, niech faszyści, nawet najeźdźcy, będą okrutni jak zwierzęta. Jednak partyzanci też nie byli aniołami. Zrozumiał, czym jest sumienie. I znał dziewczynki, którym hitlerowcy przypalali rozżarzone żelazem pięty, a dzieciom łamali palce. A przez co ten chłopiec-bohater nie miał czasu przejść w swoim krótkim, przeszłym życiu.
  Marat skinął głową na znak zgody:
   - Prawdziwa towarzyszka broni i bracia w grze... Chociaż w każdej chwili możemy wszystko naprawić i cofnąć, ale...
   Chłopak zmienił swój wygląd, zatrzymując się w pomarańczowe stworzenie w postaci z kreskówki mamuta, tylko zamiast kłów pojawią się kwiaty, a uszy jak gramofony. Piękny i bystry zwierzak Marat, machając małym ogonem z naciskiem, powiedział:
   - Wyjdź z dorosłości... Albo zwariujemy albo wpadniemy w nirwanę! - Dopóki jesteśmy dziećmi w naszych poglądach, możemy zrobić wszystko, a przebudzenie sumienia jest pierwszą oznaką dorastania.
   Alisa Selezneva podniosła wzrok znad byłego bohatera-pioniera i błysnęła oczami, jakby w każdym oceanie błysnął jednocześnie sekstylion gwiazd. Potężna para od razu przeniosła się na Ziemię...
   To znaczy na tym, co wcześniej było planetą Ziemia. Ludzie, którzy osiągnęli wszechmoc, zmienili stary świat. Po pierwsze, planeta rozrosła się do kilkuset trylionów parseków. Po drugie, jego struktura jest już wielowarstwowa jak w Kinder Surprise. Oznacza to, że jeśli wejdziesz na planetę, nowe stworzone przez ludzi wszechświata otwierają się przed tobą. Każdy jest piękny i wyjątkowy na swój sposób. I tak te stworzone przez człowieka warstwy mają miliony milionów nieograniczonych wymiarów.
   Alisa Selezneva skierowała telepatyczną prośbę do komputera strażniczego:
   - Czy w prawdziwej przeszłości są osoby, które nie zostały jeszcze przeniesione do przyszłości?
   Maszyna, która była wszędzie i nigdzie, przenikała wszystko i nic naraz, odpowiedziała natychmiast:
   - Niestety, nie wszystkie prawdziwe osobowości z przeszłości zostały już przeniesione do naszego Overworldu... Proces ten jest jednak pod ścisłą kontrolą. Ale jeśli jesteś zainteresowany, możesz odtworzyć absolutnie dokładny dubbing dowolnej ziemskiej i nieziemskiej osoby.
  Marat logicznie zauważył:
  - Chcę poznać prawdziwych ludzi! I niezbyt sławny, z XXI wieku.
  Hiperkomputer ochoczo odpowiedział, głosem srebrzystym jak bicie dzwonów. A z góry iskrzyły się nawet holograficzne dziewczyny o cudownej urodzie:
  - Dwóch uczniów właśnie przeszło indywidualną rzeką czasu: chłopiec i dziewczyna, którzy zginęli w wyniku starcia bandytów. Choć nie są one priorytetem, coraz częściej możemy sobie pozwolić na coś więcej niż tylko celebrytów! Prawo humanizmu mówi: wszyscy ludzie, którzy kiedykolwiek żyli na planecie Ziemia, mają prawo do nieśmiertelności. I jest nawet możliwe, że embriony, które padły ofiarą aborcji, poronień lub zmarły wraz z matkami, zostaną wskrzeszone!
  Marat wykrzyknął:
  - Kolosalny! Jeszcze trochę i spotkam się z moją siostrą Ariandą i moją mamą Anną. Nie mogę się doczekać!
  Natasza Belaya odpowiedziała:
  - Cóż, tutaj proces jest taki, że trzeba ustawić się w kolejce! Jurij Gagarin był pierwszym, który został wydobyty wzdłuż indywidualnej rzeki czasu, a potem zaczęły się spory. Rzeczywiście, jest tak wiele godnych osób. Na przykład grałem w wojnę podwodną z Jules Verne. Zmartwychwstał przed Aleksandrem Dumasem. Tak więc ten Sashka, który aktywnie posługuje się literackimi czarnymi i autor Trzech muszkieterów, był obrażony:
  - Dlaczego Jules mnie pokonał?
  Masza Belaya odpowiedziała:
  - Do tego poszła dowcipna odpowiedź - Juliusz Verne zaawansowany naukę, a twoi muszkieterowie obniżyli moralność.
  Marat, kręcąc uszami, zapytał:
  - Ile czasu zajmie im przylot tutaj?
  Natasza zachichotała i zauważyła:
  - Przez Hypernet poruszają się natychmiast!
   Alisa Selezneva przybrała postać kolosalnego fortepianu z komputerową klawiaturą i zagrała melodię.
   Przed nimi pojawił się młody mężczyzna i dziewczyna. Najzwyklejszych uczniów XXI wieku, którzy zginęli w wyniku starcia bandytów. Co więcej, całkiem przypadkowo, choć w 2021 roku sytuacja przestępcza w Rosji uległa eskalacji, a przez kraj przetoczyła się bezprecedensowa fala protestów. Szczególnie burzliwy po wyjątkowo wątpliwych wyborach do Dumy Państwowej.
   Mili faceci - młody mężczyzna i dziewczyna o blond włosach, rozglądali się z zakłopotaniem. Miejsce, w którym się znaleźli, wyglądało boleśnie surrealistycznie.
   Oczywiście miasto, które rozciągało się przed nimi z domami, teraz w postaci świątecznych świec na torcie, potem jakby stare żyrandole z drogocennymi wzorami i lokami, wiejące z setek tysięcy kilometrów w górę, zatrząsł się. Ogólnie rzecz biorąc, budynek w formie ultranowoczesnego czołgu z dziesięcioma lufami, z których wydobywają się olśniewające fajerwerki, pokryty złotym liściem i czymś jaśniejszym i piękniejszym niż diamenty, jest w stanie wstrząsnąć awangardowym artystą. Ale najważniejszym cudem było niebo. Cokolwiek na nim było, zamiast zwykłego Słońca. Oto dziewczyna wąchająca skrzącą się wszystkimi kwiatami różę, oto chłopak łapiący motyle siatką na motyle, oto młodzieniec ścigający się na skuterze, a potem skuter jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamienia się w samochód wyścigowy ze skrzydłami . Co więcej, koła również zmieniają kolory i kształty, stając się precelkami lub pączkami. A tutaj widać, jak pantera, pokryta różowymi i niebieskimi kwiatami dalii i orchidei, jest gotowa do polowania na łanię, gotowa użyć swoich dających światło zębów. Na niebie cały spektakl: prawdziwy film, a samo miasto jest pretensjonalne i bajecznie piękne. Były też budynki w postaci ciast, ciastek tak skomplikowanych i pretensjonalnych, że wydawało się to niepojętym cudem jak one, wszelkiego rodzaju architektonicznych loków i błyszczących loków. Wiszące plecy, fontanny, które tryskały wbrew prawom natury przez dziesiątki kilometrów, nieustannie wybuchające fajerwerki i wiele więcej. Ciągłe wielokolorowe kaskady super szlachetnych kamieni. Weźmy na przykład konstrukcję wykonaną z materiału droższego od rubinu, boleśnie boleśnie patrzeć na jej połysk.
  Wiele budynków nie mają określony kształt w ogóle i były pochodzenia roślinnego, podczas gdy innych nie tylko w kształcie i wyglądzie, ale również wyglądał jak zwierzęta z ich ruchów ciała. Chłopaki byli zadowoleni z takiego kalejdoskopie obfitości. Jedna ze struktur galopował jak koń, a potem skoczył, biegnąc w górę jak rakieta do nieba, zniknął w bezdennej przestrzeni. Następnie kilkanaście więcej gazele z szerokimi oknami iluminatorów pojawiły się na brzuchu, wyskoczyli jak diabeł z akumulatora, a następnie zebrane w ringu, utkany ciała, tworząc wieniec.
   Rozwinięty Marat Kazei, którego umiejętności rosły wykładniczo, czytając ich myśli, powiedział z ironią:
   - Nie, to są usterki ... Jedno z najbardziej elementarnych miejsc, w których dzieci, twórcy wszechświata, ucieleśniają swoje fantazje.
   Nowo zmartwychwstała dziewczyna uśmiechnęła się niewinnie i odetchnęła:
   - Ale jesteśmy już dorośli... - Czy to jak raj?
  Natasza i Masza postanowiły na razie stać się niewidzialnymi. A co zrobili dwaj nieśmiertelni chłopcy Arkasha i Aleksiej, nie jest jeszcze jasne. Może jeszcze nie skończyliśmy grać w wojnę kosmiczną.
   Alisa Selezneva w swoim jasnym szkarłacie ze złotymi i diamentowymi błyskami i ornamentami stroju wojownika, jak powinny wyglądać księżniczki klanu elfów, zachichotała:
   - Nie, jesteś banalnie piękny... Nie raj, ale jak Hiperraj... Jasne jest, że biblijne bajki nie są dla ciebie!
   Dziewczyna wzruszyła ramionami i była zawstydzona, tupiąc bosą, zaostrzoną stopą o diamentową powłokę:
   - Nie... Zostałem ochrzczony w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego z moim przyjacielem i chyba demon mnie kusi...
   Marat Kazei, w poprzednim życiu, wojujący ateista i zagorzały pionier-teomista, zachichotał:
   - Jeśli fakty są sprzeczne z naszą wiarą, niech będzie gorzej dla faktów! - Chłopak zmienił swój wygląd na budzącego grozę archanioła, ale jego głos pozostał ten sam, czysty. - Wspaniale! Bardzo cudownie dla kwarka!
   Młody człowiek, rozglądając się ponownie i szczypiąc się na wszelki wypadek, spokojnie powiedział:
   - A ja też, dlaczego mamy tak mocno wierzyć, czego uczy jakaś sekta... Na jakiej podstawie?
   Dziewczyna mechanicznie zanotowała:
   - Biblia mówi...
   Tu Marat przerwał wesoło:
   - Biblia... - Chłopak przybrał postać chochlika albinosa, klasnął w dłonie. I wszystkie cztery renderowane, prawie ogromne, z tuzinem książek o Everest. Chłopiec-partyzant powiedział, wskazując na błyszczącą w gwiazdach okładkę książki i ozdoby książki płonącej hiperplazmowym płomieniem:
   - To jest Biblia... A może odwiedzenie światów biblijnych?
   Dziewczyna zadrżała i szepnęła:
   - Czy z natury jesteście aniołami?
   W tym momencie Arlekinade zaśmiał się:
   - Zabierz swoją siostrę wyżej! Jesteśmy twórcami wszechświata!
   Młody człowiek spojrzał mu w oczy:
   - Jesteście bogami innych światów!
   Marat Kazei, zmieniając swój wygląd, przybierając postać filmowego Harry'ego Pottera, odpowiedział w cylindrze:
   - Nie! Jesteśmy dla Ciebie ludźmi z odległej przyszłości! - zasugerował młody czarodziej, uwalniając strumień energii z magicznej półki, z której błyskawicznie otwierało się Pismo Święte. - Może chcesz zobaczyć pojedynek Dawida z Goliatem?
   Młody człowiek nagle sprzeciwił się:
   - Nie powinieneś... Oglądałem filmy... Opowiedz nam lepiej o swoim świecie. To takie niezwykłe.
   Alisa Selezneva całkiem rozsądnie odpowiedziała na to:
   - Po co gadać... - Lepiej pokazać!
   Błysnęło, przez chwilę chłopaki byli zalani plazmą hiperprincepsa, nawet w nowych ciałach czuli ciepło. Potem wszystko szybko zasnęło, a oni znaleźli się po drugiej stronie rzeczywistości. Jednak nowa nie była zupełnie pusta, widać było, że świeciły gwiazdy, a planety migotały. Ale te gwiazdy i planety przypominały raczej ryby głębinowe niż prawdziwe ciała niebieskie.
  Marat Kazei, przemieniony w dziesięcioramiennego, uskrzydlonego robota, wskazał na tuzin maleńkich, leniwie iskrzących się grudek materii:
   - To jest materiał źródłowy do tworzenia całkowicie nowych wszechświatów.
   Alisa Selezneva zamieniła się w bosą, złotowłosą wróżkę, w białej sukni z niebieskimi chabrami. Piękno tupnęło jej nagą piętę, która wysłała błyskawicę przez próżnię i ćwierkała w kontynuacji:
   - Będziesz zdumiony, ale nie ma absolutnie nic specjalnego w materiale źródłowym, który konstruuje inne światy. Ta sama materia, co w innych stworzonych wszechświatach.
   Marat Kazei ponownie zmienił swój wygląd. Teraz był pasterzem, ubranym w elegancką narodową, na pozór ukraińską, odświętną wiejską sukienkę. Jego bose, opalone nogi stąpały po przezroczystej trawie rozrzuconej po pustce. Mały chłopiec wyglądał jak wiejski nakrycie głowy na przyjęciu kąpielowym, z batem w dłoniach i brązowoczerwoną twarzą, czystą skórą i białymi, lśniącymi włosami. W rękach ma bicz wysadzany rubinami i szmaragdami, który na tle wyglądał zupełnie niestosownie, bose nogi podwinięte do kolan, prostą koszulę i spodnie na nagim ciele.
   Chłopiec Stwórcy i były partyzant pionierów wskazał batem w pustkę:
   - I to jest wybita granica stworzenia wszechświata. - I uśmiech na całe usta. - Oczywiście w zasadzie nie może być ograniczeń przestrzeni, można ją rozbudować do nieskończoności. I jeszcze jedno. - wskazał na lustrzany wielościan, który natychmiast pojawił się na jego wyciągniętej dłoni. - Komputer multi-hiper-princeps-plasma, który pomoże nam dokonać transformacji.
   - Więc nie ma guzików! - Uwagę zwróciła dziewczyna spośród wskrzeszonych uczniów. Była oszołomiona, gdy znalazła się po gwałtownej śmierci, nawet jeśli nie w biblijnym raju, ale w nadludzkiej Hyperraji.
   Po tych słowach para quasi-wszechmocna roześmiała się głośno i odpowiedzieli zsynchronizowanym chórem:
   - Wszystkie rozkazy wydawane są telepatycznie, myślami stworzymy materię.
   Młody człowiek spojrzał na siebie. Wyglądali, jakby byli w czasie katastrofy, w tanich ubraniach młodzieżowych, tenisówkach, dżinsach, spuszczonych. Facet nie zapuścił jeszcze brody, przez co wyglądał jak nastolatek, z pięknymi, regularnymi rysami twarzy. A jego dziewczyna też była całkiem niezła. Mm-tak, po przeprowadzce ogólnie stała się pisana, piękna, przynajmniej gra w filmach. Na każdym podium na świecie zapłacą za to miliony. Dopiero teraz trampki z jej nóg zniknęły, a kończyny dolne są nagie, ale to czyni je jeszcze bardziej seksownymi i uwodzicielskimi.
   Jego partner zauważył z podziwem:
   - A ty Gosha, stałaś się taka piękna... Nie mogę oderwać od ciebie oczu.
   Młody człowiek odpowiedział przyjacielowi:
   - I wyznaję przed tobą Ludmiła nie ma siły odwrócić wzroku!
   Marat Kazei skinął głową z uśmiechem:
   - Ludzie przyszłości trochę cię poprawili... - Stwórca uśmiechnął się tak, że jego zęby świeciły jaśniej niż reflektory. - Kochamy wszystko, co piękne. Na tym polega różnica w stosunku do Jehowy, który choć stworzył światy o pięknych kolorach, okaleczył sam kolor wszechświata - ludzi!
   Ludmiła zarumieniła się i pospiesznie przeniosła rozmowę na inny samolot:
   - To wszystko świetnie, ale powiedz nam przynajmniej ogólnie, jak przebiega sam proces. Czy te wiązki energii są wyjątkowe?
   Alisa Selezneva sceptycznie pokręciła głową:
   - Do odkurzaczy powtarzam! To najzwyklejsza hiperplazma, inny wszechświat można stworzyć z niemal każdej materii.
   Chłopaki spojrzeli na siebie zdezorientowani, jak zające w strumieniu światła i wykrzyknęli:
   - To cud, mało prawdopodobne!
   Marat Kazei potrząsnął przecząco głową:
   - To nie cud, a nawet ćwierć cudu! Teraz zaczniemy wydawać polecenia mentalne, oczywiście nie myśląc jak osoba, ale ...
   Alisa Selezneva zauważyła sarkastycznie:
   - Łatwo jest pomnożyć materię, ustrukturyzować ją, sprawić, by myślała, żywa, piękna i nie przy pomocy stosu atomów jest nieporównywalnie trudniejsza!
   - Otóż to! - Student Georgy nie podzielał tego optymizmu jakoś szczególnie - z niczego powstaje materia, która mogłaby być cudowniejsza. Nawet aby to zrozumieć ...
   Ludmiła podskoczyła, zawisając w powietrzu i zaśpiewała:
   Wszystko niemożliwe jest możliwe w świecie wiedzy,
   Kochanie nauki to najlepsze powołanie!
   Czy chcesz zrobić sto wszechświatów z fotonu,
   Serwuj wiedzę z niezmienną pasją!
   Alisa Selezneva, mrugając na nią (nasz człowiek, to właśnie młodość jest natychmiast odbudowana!), Wydała rozkaz mentalny, wielościan zaczął się poruszać. Na pierwszy rzut oka Marat Kazei wydawał się skoncentrowany, ale w tym samym czasie z jego ust wylewały się strumienie słów:
   - W rzeczywistości w zdolności tworzenia materii nie ma nic nieziemskiego ani mitycznego. Już pod koniec XX wieku naukowcy zajmujący się akceleratorami nauczyli się przyspieszać i zderzać cząstki. Ponadto zaobserwowano niesamowite zjawisko, rozpadły się na fragmenty o jeszcze większej masie niż poprzednia substancja. Oznacza to, że nawet w czasach starożytnych niż wy się urodziliście, odkryto, że energia rodzi materię.
   - Ale skąd wziąć tyle energii. - zapytał, mrugając ze zdumienia, George.
   Alisa Selezneva, wpadając w słowika, zaczęła wyjaśniać:
   "Można go wydobyć z atomu, a nawet z mniejszej cząsteczki. - The Goddess Girl, nawet w możliwościach wirtualnej maszyny, wypuściła obraz z różnych projekcji różnych sieci krystalicznych. - Na przykład, gdy pięć atomów wodoru połączy się, pojawia się jeden atom helu, a reszta zostaje rozproszona na fotony. To dobrze znana reakcja termojądrowa.
   Chłopaki nie mogli powstrzymać się od śmiechu.
   - Tak, pamiętamy, przeszliśmy przez to w szkole.
   Marat Kazei śpiewał żartobliwie:
   - Tili-tili, traw-wali! Nie zdaliśmy tego, nie zostaliśmy o to zapytani!
   Alisa Selezneva nagle przymocowała pensa do każdej beczki swoich wież i insynuująco kontynuowała:
   - Jak na swój czas reakcja termojądrowa uwalniała dużo energii, nazywano to też oddziaływaniem silnym. Przekroczyła sto procent najbardziej masywnej energii elektromagnetycznej we wszechświecie. Jest jeszcze bardziej korzystna energetycznie reakcja anihilacji. Dzieje się tak, gdy zderzają się ze sobą atomy o różnych ładunkach i istnieje wzór, że im większa jest specyficzna masa atomowa substancji, tym więcej energii jest uwalniane. Jeśli na przykład użyjesz antyżelaza, to energia zostanie uwolniona ponad tysiąc razy więcej niż w reakcji termojądrowej, a fotony rozproszą się prawie pięć razy szybciej niż prędkość światła.
   - Kolosalny! - powiedziała Ludmiła.
  Dziewczyny w bikini tańczące w kosmosie tupały wściekle bosymi stopami.
   Marat Kazei zauważył przebiegle:
   - Ale to i tak zależy od kierunków wektorów w kinezie... Myślę, że nie powinieneś wchodzić w dżunglę Nadfizyki!
   Skrzepy energii w ten sposób nabrzmiewały i przelewały się, było jasne, że tam odbywa się proces. Ich kształty zmieniały się z kalejdoskopową szybkością, ale jednocześnie wydawało się, że zwierzę śpi.
  A między nimi tańczyły półnagie, bardzo krągłe dziewczyny z luksusowymi biodrami.
   Alisa Selezneva kontynuowała sadzenie:
   - Najważniejszym problemem dla nas było to, że bardzo trudno jest pozyskać antymaterię, ale tu na ratunek przyszło najważniejsze odkrycie rosyjskich naukowców, a mianowicie nauczyli się, dzięki połączeniu kilku pól promieniowania o różnych izotopach i polach magnetycznych za pomocą nadprzewodników, aby rozłożyć trójwymiarową przestrzeń na inne wymiary. Na początku było ich sześć, potem dziewięć, a potem stawało się coraz więcej, najważniejsze jest tylko dla stabilności materii, aby ich liczba była wielokrotnością trzech. Z ich pomocą łatwo było odtworzyć hiperkrótkie fale i zmienić ładunek w materii, prawie bez marnowania energii. To był nasz pierwszy skromny krok w kierunku opanowania sił natury.
   Dziesięć kulek zaczęło się od siebie rozpraszać, powiększając się i szybko zmieniając emitowane promienie o wielostronnym widmie. Ich niezrozumiale szybkie ruchy można było dostrzec tylko dlatego, że ci, którzy sami zmartwychwstali, mieli hiperciała.
   Do głosu zabrał żartobliwy Marat Kazei (rozmowy z chłopcem-twórcą i byłym pionierem partyzantów nie przerwały zarządzania procesem):
   "Kiedy ludzkość opanowała tajemnicę tworzenia antymaterii, dysponowała nowym potężnym źródłem energii, przy użyciu różnych mieszanin i katalizatorów, możliwe było wytworzenie promieniowania, które rozkłada przestrzeń na dziewięć wymiarów. A potem, po wkopaniu się głębiej w jądro atomowe, postanowiliśmy osiągnąć rozerwanie glukonów i fuzję kwarków. Dzięki wykorzystaniu dziewięciu wymiarów i kierunkowemu działaniu supermocnego lasera było to już realne. Nowe reakcje, dalsza ewolucja procesu termojądrowego, bohater o bardzo krótkich ramionach. Wtedy po raz pierwszy pojawił się hiperplazma - szósty stan skupienia. Dwa, a nawet lepiej, cztery kwarki połączyły się w jeden, a energia została uwolniona kilka milionów razy więcej niż w procesie termojądrowym. Ale to nie było wszystko! Następnie, gdy wykonano osiemnaście pomiarów, możliwe było rozłożenie kwarka na cząstki składowe preonu i osiągnięcie ich fuzji. Taka reakcja przekroczyła termojądrową o sto miliardów razy. Dla jasności, jeden kilogram takiej substancji w eksplozji jest w stanie rozerwać kulę ziemską. Ponadto odkryto trzydzieści sześć wymiarów i po rozłożeniu preonu na orygody możliwe było osiągnięcie ich fuzji, ten hiperbogatyr uwolnił energię już biliard razy więcej niż z fuzji atomów wodoru. Potem siedemdziesiąt dwa wymiary połączyły się z farzzanem, energia wzrosła dziesięć tysięcy razy bardziej. To już tyle, że jeden atom wodoru może unieść dorosłego na sto metrów w górę.
  Dziewczyny, na potwierdzenie tych słów, tupnęły razem gołymi, pełnymi wdzięku nogami.
   Ludmiła, zaokrąglając oczy, wykrzyknęła:
   - Wow, to jest jak gniazdująca lalka. Otwierasz jedną cząsteczkę, a za nią pojawia się kolejna, jeszcze mniejsza.
   Marat Kazei w odpowiedzi zrobił swoje oczy w postaci linii kolejowej wielkości stadionu (jak się wydawało chłopakom, którzy tam dojeżdżali, w rzeczywistości stała się jeszcze większa!) Łużniki, ale w postaci gwiazdy z dziesięć twarzy. A głos ogólnie przerażający, jak wycie psa z włazu kanalizacyjnego:
   - Niekończąca się lalka gniazdująca, liczba wymiarów wzrosła wykładniczo, a energia również wzrosła. Kiedy liczba wymiarów przekroczyła milion, jeden atom zaczął emitować energię zbliżoną do kwazara - gigantycznej gwiazdy czterokrotnie jaśniejszej od Słońca.
  A półnagie dziewczyny na potwierdzenie potrząsały melonami truskawkowymi sutkami.
   - Wow, to mało prawdopodobne! - Ludmiła podniosła ręce.
   "Ale to tylko energia, jedna wielka bomba zdolna zdetonować wszechświat! - wykrzyknął Georgy, składając ręce. Z bawełny pojawiło się kilka motyli z głowami uroczych węży. - Jak ustrukturyzowałeś materię?
   Alisa Selezneva ponownie weszła do rozmowy:
   - Och, to bardzo proste! Ważnym wynalazkiem było odkrycie stabilnej hiperplazmy. Wyobraź sobie sprawę jej szóstego, siódmego. A oto jeszcze wyższy poziom plazmy princepsa: ósmy, dziewiąty, dziesiąty gatunek porusza się kwintyliony kwintylionów razy szybciej niż prędkość światła. Cóż, czego można się z tego nauczyć. Okazuje się, że energię hiperplazmy i plazmy princepsa można okiełznać jak elektryczność, do tego znowu trzeba wykorzystać wielowymiarową przestrzeń i pola hipergrawitacyjne - czyli te naturalne siły grawitacji były niezliczoną ilość razy, powiększone o super-silne interakcja.
  Dziewczyny tupnęły bosymi, rzeźbionymi, bardzo uwodzicielskimi nogami na potwierdzenie.
  Na super koniu znaleziono rodzaj niezawodnego zacisku. Udało nam się okiełznać supermocnego konia, podporządkowując go człowiekowi. Dzięki temu obecnie odmiany hiperplazmy, princepsa-plazmy, są używane w komputerach i maszynach wszystkich poziomów, a nawet w naszych ciałach. Istnieje stabilna i ultrastabilna hiperplazma, zimna, super ruchoma, wielopoziomowa, wielowymiarowa, z niemal nieskończoną liczbą hipostaz. Zyskaliśmy nieśmiertelność dzięki kontroli hiperplazmy. A teraz nauczyli się, rozszerzając przestrzeń, przekształcać energię w materię. A w każdym razie utrzymanie rozsądnego startu. Nie ma tu mistycyzmu. Teraz dziecko, nawet niemowlę, może poradzić sobie z potężnym bulgoczącym hiperplazmą i osoczem princepsa. Jesteśmy dziećmi nowej ery, mamy wrodzoną zdolność przeprowadzania hiperplazmokinezy princepsa. To znaczy zarządzać wszystkimi rodzajami materii. Teraz zobacz, jak spełnia się marzenie.
   Rzeczywiście, wydawało się, że wytrysnął strumień boskiej mocy, z niewytłumaczalnie wielką prędkością rosły kule. Wypełniły wszystko i wszystkich, rozkładając się na biliony parseków. W miarę rozszerzania się, te ultrakulki stawały się coraz bardziej przezroczyste, można było zobaczyć, jak gwiazdy, kwazary i planety zostały stworzone i zbudowane. Stało się to szybko, urzekająco pięknie, szybko, jak w filmowaniu wielokrotnie przyspieszonym, ale z tak niesamowitym nasyceniem różnych promieni i odcieni, że żadna grafika komputerowa nie jest w stanie odtworzyć.
   - Nie można sobie wyobrazić tworzenia tylu światów na raz, a nawet równoważenia wszystkich stałych! - Ludmiła klasnęła w dłonie, podczas gdy paznokcie jej dłoni błyszczały jaśniej niż Droga Mleczna.
   - Nie jest to dla nas trudne, pomaga hiperkomputer, a raczej całe miriady superpotężnych, ale bardzo maleńkich komputerów w naszych tkankach. - Pewnie, aż do snobizmu. Oczywiście, powiedziała Alisa Selezneva. - Jego prędkość wyraża taka liczba, że jeśli napiszesz to w ten sposób słowami, gdzie każdy znak jest wielkości mikronów, liczby okrążą równik takiej planety jak starożytny Jowisz dwadzieścia pięć razy.
   - Dlaczego dziesięć wszechświatów? - Chłopiec-student Georgy zaciekawił się.
  Dziewczyny potrząsały luksusowymi biodrami, a ich bose obcasy wyrzucały iskry z atomu.
   Na ten temat wyjaśniła Marta Kazei, zawsze wtykając nos w nie swoje sprawy:
   - Bo nasze stworzenia są śmiertelne i po śmierci duszy przenoszą się do kolejnego wszechświata, zachowując swoją pamięć. Potem, po kolejnej śmierci do innego wszechświata i dopiero w dziesiątym, we wszechświecie ucieleśniającym wszystko, co najlepsze: najlepsi z nich uzyskają nieśmiertelność.
   Student był zachwycony i szczerząc zęby wykrzyknął:
   - To sprytne, więc może lepsze niż niebo, piekło czy nirwana. Przyjrzyjmy się teraz bliżej stworzeniu.
   - Chodźmy! Nie mamy nic przeciwko wam, biedni ludzie! - wykrzyknęli jednogłośnie twórcy wszechświata.
  Dziewczyny dalej tańczyły, bawiąc się pięknymi mięśniami opalonych ciał.
  Wszechświaty nadal miały strukturę, pierwszy z nich przypominał normalną kompozycję ludzką: okrągłe oprawy, całe planety przypominające kulę, lekko spłaszczone w kierunku biegunów. Tylko gwiazdy były jeszcze młode, większość z nich była fioletowa i ultrafioletowa, ale wśród nich były też żółte, czerwone, pomarańczowe, zielone. Znajdowały się gęsto, być może gęściej niż w ludzkim wszechświecie. Istniały wybitne pojedyncze galaktyki, ich gromady i supergromady. Spektakl robi wrażenie!
  Co więcej, dziewczyny są oszałamiająco piękne, a ich fryzury niezwykle pretensjonalne.
  ... ROZDZIAŁ 7.
   - Są sekstyliony gwiazd, jakie to piękne. Ale czy jest na nich życie? - spytał, doświadczając oczywistych wątpliwości George.
   Marat Kazei parsknął pogardliwie, jego ciało zmieniło się i przybrało postać rycerza w białej zbroi:
   - Oczywiście, że jest, stworzyliśmy hipernoosferę. Jest już w powijakach.
   Ludmiła gwizdnęła sceptycznie:
   - A ile lat będziemy potrzebować? Miliardy?
   Obaj twórcy wszechświata wykrzyknęli zgodnie:
   - Nie, znacznie mniej! Jesteśmy panami czasu i możemy go przyspieszyć lub spowolnić. W wielu światach pojawiają się już od razu najprostsze formy życia. My, wydając polecenia telepatyczne, możemy korygować pewne formy życia. Na przykład ten świat będzie rozsądny, podczas gdy drugi, przeciwnie, będzie nieskazitelny. Wszechświat pierwotny jest podobny do tego, który był do niedawna nasz. Będzie to pierwszy etap życia istot inteligentnych.
   - A w następnym? - Georgy zrobił krok przez dzwoniącą przestrzeń pod miękkimi tenisówkami.
   Marat Kazei, który stał się zbyt pewny siebie, odpowiadał cierpliwie, lubił nawet rolę nauczyciela:
   "Pójdą tam po śmierci w pierwszej sferze. Oznacza to, że liczba urodzeń jest wprost proporcjonalna do liczby zgonów.
   Ludmiła zauważyła:
   "W takim przypadku wiele rodzin może pozostać bezdzietnych.
   Alisa Selezneva dała już głos:
   - No nic, pomyślę, na początku chcieliśmy przedstawić, jak zamierzchłe czasy Ziemi, starość i choroby, a potem pomyśleliśmy, że to bardzo nieprzyjemne i bolesne. Dlatego żywe istoty umrą, nie starzejąc się ani nie chorując.
  Ludmiła ze złością tupnęła bosą stopą:
  "Starość jest okropna, ale nie możesz jej zobaczyć!"
   - To postęp! - potwierdziła Alisa Selezneva, mieszając z radością ciężkie, złote kosmyki włosów. - My kobiety smucimy się zmarszczkami, jakoś miałam straszny sen, że jestem staruszką. Och, jakie to straszne, obudziłem się zlany zimnym potem i wydawało mi się, że wszystko mnie boli.
   - Źle, żeby tak kpić z ludzi, osobiście marzyłem, żeby umrzeć młodo, pełen sił, najlepiej w walce. - Z patosem rekruta idącego na front powiedział George. A potem, nieco zakłopotany, dodał. - Ale świat, w którym tylko dzieci i młodzi mężczyźni nie jest interesujący.
   - Dlaczego tylko młodzi mężczyźni? Tutaj jest trochę bardziej elastyczny, na zewnątrz zmienią się do około trzydziestu ludzkich lat, a może trochę więcej i pięćdziesięciu. Jeśli mają takie pragnienie. To nie jest starość, zwłaszcza przy dobrym zdrowiu. - Powiedziała, że kły Alisy Seleznevej, które wyrosły z szerokich czołgów, waliły. - Wiem, że nie każdy chce wyglądać jak dzieci, ale ma chęć pozostać pozornie nastolatkiem, to ma do tego prawo. - Twórca Wszechświatów zastąpił jej kły papierowymi banknotami z różnych krajów. - A kto lubi porządny wygląd z dużą, siwą brodą, też mu nie odmówimy. Wygląd jak w gabinecie kosmetycznym - opcjonalnie!
   - Pięćdziesiąt lat to rozkwit człowieka i męża stanu. - Georgiy wypowiedział się z wysiłkiem. - Zauważyłem, że to zwykle okres rozkwitu polityków. W szczególności w tym wieku Piotr Wielki doprowadził Rosję do szczytu władzy.
   Ludmiła sprytnie zauważyła:
   - Ale jest ciekawe zjawisko, że wszyscy panowie, gdy byli zbyt długo u władzy, w końcu rządzili gorzej niż na początku. W jakiś sposób psuje siłę osoby, sprawia, że ...
   Alisa Selezneva z przebiegłością rosomaka zauważyła:
   - Jeśli masz na myśli Stwórcę naszego wszechświata, to nic o nim nie wiemy. Być może nawet nasza wszechmoc nie wystarczy, aby skontaktować się z naszym własnym Superojcem bez Jego zgody.
   - Przyjrzyjmy się bliżej innym wszechświatom! - zasugerował, zmieniając temat rozmowy, który stał się śliski, przez George'a.
   Trzymając się za ręce, latały. Inny wszechświat był niepodobny do poprzednich, ale bardzo przypominał ultranowoczesną Ziemię. A jeśli w drugim wszechświecie wszystko to ograniczało się do trójkątnych i wielokątnych gwiazd oraz kwadratowych planet, to w innych wszechświatach panował kompletny dom wariatów. Żywe i czujące gwiazdy chodziły same, ryczały krowy luminarzy, polowały na nie wilki, planety tańczyły, ptaki biegały za owadami, czyli panował pozory chaosu. A gdyby to nie były jeszcze ptaki, ale np. hybryda latawca i wywrotki czy pantera, jeżozwierz z truskawką?
   Ludmiła nieśmiało zapytała Alice Selezneva:
   - A jak możesz żyć z tak chaotycznie poruszającą się planetą?
   Twórca dziewczyna wyjaśniła bardzo w przenośni:
   - A ponieważ pchły żyją na galopującym koniu. W końcu inteligentne istoty nie umierają właściwie: cuda ewolucji polegają na użyciu grawiomagnesów.
   Każdy nowy wszechświat różnił się od poprzedniego coraz większą różnorodnością.
   pojawiły się formy gwiazd, wśród nich nawet rekiny i dinozaury o niesamowitych konfiguracjach. Uwagę George'a przyciągnął kolczasty słoń z czterema różowymi pniami i astrami na końcach. W każdym pniu była zaciśnięta fajka i wybuchła muzyka, co jest niewiarygodne jak na próżnię.
   - Słoń gra na trąbce, ale dźwięki są przyzwoite. - Byłam zaskoczona po raz setny Ludmiła.
   - Tutaj niedźwiedź-gwiazda na kontrabasie ustawia koncentraty. - odpowiedział Georgy. - Tak, jeśli to tylko niedźwiedź, a potem surrealizm na surrealizm.
   Rzeczywiście, niedźwiedź z ciałem samowara, w którym małpa kręciła platynowy topaz, żyrafa z pawimi piórami i kończynami kraba, koza zmieszana z arbuzem z kwiatem petunii, wystawił kwartet. Jednocześnie nieustannie zmieniali barwę melodii. Planety wykonywane powolny, niemal erotyczny taniec. Wiele z nich zostało emitujące pierścienie i wyglądało pięknie.
   Liczne gwiazdy i planety przypominały cukierki z kolorowymi okładkami. Czasami pojawiają się straszne drapieżniki z obnażonymi pyskami, przypominające kąski. Tylko długie płetwy, jak w płatkach rajskich kwiatów. Wielkie kły, ciernie w ustach, zawiązują słodycze i żują je ze smakiem.
   - A to już jest zbędne! - powiedział Marat Kazei nie przestając się wygłupiać i zmieniać swoje formy. - Takie wariatki muszą czesać włosy.
   W kosmosie od razu pojawiają się klatki ozdobione drogocennymi kamieniami, wyrzeźbionymi jak ogrodzenia pałaców królewskich. Jak fajnie, pobiegli za potworami, wyprzedzając je. Widziano pułapki utkane z pajęczyn, połykające potwory, więziące je.
  Młodzieniec i wskrzeszona z martwych dziewczyna wykrzykiwali:
   - Nie pozwolimy na pożarcie innych światów.
  Dziewczyny krzyczały zgodnie, napinając mięśnie brzucha :
   - To prawda, bo wraz z nimi giną inteligentne istoty.
   W ostatnim dziesiątym wszechświecie większość gwiazd miała postać uroczych dziewczynek i przystojnych młodzieńców. Wykonywali coś w rodzaju Jeziora Łabędziego. Inni grali w skomplikowaną grę, kopiąc i mieczem w okrągłą substancję. Tak piękne jak mnóstwo zwierząt, kwiatów i ryb w jednym. Rozleciał się, pierścienie pojawiły się w próżni, a kiedy uderzyły, zmieniły kolor. Zarówno dziewczęta, jak i chłopcy z entuzjazmem grali w tę niezrozumiałą grę. Wygląda na to, że gwiazda jest już jasna, a oczy graczy płonęły jeszcze jaśniej.
   - To Magobofol! - tłumaczył sobie, mieniąc się wszystkimi kolorami odcieni diamentu pod promieniami miliona słońc, Marat Kazei. - To znacznie bardziej skomplikowane i zupełnie nieprzewidywalne - ewolucja starożytnej piłki nożnej.
   - Nie jest zły! - George zbliżył się do boiska.
   Ale potem był rozproszony: dziewczyny zaczęły wykonywać kankan, rzucając nagie cudowne nogi w doskonałej erotyce. George ożywił się jeszcze bardziej, widok błyszczących piękności był hipnotyzujący.
   - Czy lubisz? - zapytała Alisa Selezneva.
   - Oczywiście nie można tego zapomnieć. - Z oddechem, tak ciężkim z podniecenia, jakby został opuszczony na dno oceanu - powiedział młody człowiek.
   - Chłopaki są tu wspaniali. - Potwierdzone przez Ludmiłę.
  Alisa Selezneva zaśpiewała, wysyłając wielokolorowe pulsary we wszystkie strony:
  - Chłopaki, chłopaki - to jest w naszej mocy,
  Chroń ziemię przed ogniem ...
  Jesteśmy za pokojem, za przyjaźnią, za uśmiechem świata,
  Za serdeczność spotkań!
   Marat Kazei nagle przestał zmieniać swój wygląd kalejdoskopowo i zamienił się w prawdziwego Herkulesa. Nie taki, jak został przedstawiony w zabawnej, ale zupełnie nieprawdopodobnej hollywoodzkiej wersji, ale właśnie góry monstrualnych rozmiarów mięśni, które kręcą się w kule. Teraz nie był to już chłopiec, jednak Sfero w rzeczywistości żył w wielu milionach strumieni czasu naraz, a jego młodzieńcze skoki kojarzą się nie z wiekiem, ale ze stanem umysłu, który szalał od tłuszczu z wszechmocy i pobłażliwości . A głos jest niski, jakby cały chór kościelny był ukryty w ogromnej heroicznej skrzyni:
   - Chcesz się z nimi kochać? Możemy to zrobić.
   - To takie niezwykłe. - powiedziała Ludmiła. - Muszę pomyśleć.
   Ubrania i skóra gwiazd mieniły się wszystkimi kolorami tęczy, a raczej ich spektrum było jeszcze bogatsze w miliony niewyobrażalnych odcieni, których niejeden artysta nie potrafi opisać. Następnie luminarze, podzieleni na pary, zaczęli się powoli rozbierać. Zgrabnymi ruchami zrzuciły ubrania. Kosmiczny striptiz wywoływał mieszane uczucia: drżenie i podniecenie, zabawę i wstyd. Że tak wielki spektakl nie mógł pozostawić nikogo obojętnym.
   Ludmiła leniwie, rumieniąc się głęboko ze wstydu, jęknęła:
   - Czy to nie grzech?
   - Bez gwiazdek! - ryknął Marat Kazei grzmiącym głosem. - Nigdzie nie ma zakazu, ani w żadnej z ksiąg, które nasi przodkowie uważali za objawienie nieba, na seks z luminarzami.
   - Nie literą, ale duchem. - Ledwo słyszalny szeptała Ludmiła.
   Alisa Selezneva melodyjnie włączyła się do rozmowy. Mówiła bardzo przekonująco, pomimo całej łagodności jej tonu:
   - Pamiętajcie na słowa Chrystusa: daję wam nowe przykazanie - miłujcie się wzajemnie! Nie ma nic grzesznego w czystym i nieskazitelnym seksie.
   - A moje dziewictwo? - Twarz Ludmiły stała się bardziej czerwona niż dojrzała wiśnia. Georgy również wzdrygnął się nerwowo.
   - Natychmiast wyzdrowieje, nawet tego nie poczujesz, mam na myśli nieprzyjemne doznania. W końcu to prawdziwy hiperfuck! - Alisa Selezneva zrobiła słodko-słodką minę.
   Jak na młodą dziewicę pokusa była zbyt wielka. Co więcej, po tym, jak Marat Kazei i Alisa Selezneva bez wysiłku stworzyli jednocześnie dziesięć gigantycznych wszechświatów (a Jehowa spędził sześć dni w jednym układzie słonecznym!), ich autorytet stał się niemal boski. I nie chcę się spierać z bogami.
   - Dobrze chodźmy! - Wczorajsi uczniowie machali razem rękoma
   Ponieważ gwiazdy miały ogromne cztery, dzielni astronauci od razu urosli miliony i miliony razy. Potem chłopaki rozproszyli się w parach. Marat Kazei i Alisa Selezneva są pewni, że nie ma dla nich tajemnic w niczym, co kiedykolwiek było znane ludzkości. Absolutna wiedza i wszechmoc to tylko jeden z wielu sposobów na zadowolenie siebie. Ale niewinne, czyste dziewice Georgij i Ludmiła wręcz przeciwnie, działały bardzo nieśmiało. Na początek chcieli po prostu tańczyć. Młody mężczyzna wziął gwiazdę za rękę, poczuł ciepło jej skóry, faceta natychmiast przeszyła erotyczna fala. Kładąc rękę na jej nagiej talii, Georgy zaczął tańczyć, był tak podekscytowany, że wybuch wulkanu w miliardzie Krakatoa wydawał się być w ciele. A zapach oprawy, wszystkie te promieniowanie, grawioplazma, magoplazma, plazma princepsa, plazma kinezy i inne aromaty gwiazdy, wokół której krąży także pięćdziesiąt zamieszkałych planet... Jest niezrozumiały dla tych, którzy tego wcześniej nie doświadczyli, nie da się tego wytłumaczyć ludzkim językiem. W tym momencie Ludmiła doświadczyła jeszcze silniejszych uczuć erotycznych. Urzekły ją dotknięcia olśniewającego kosmicznego faceta, a kiedy położył rękę na jej szyi, dziewczyna poczuła gorącą falę unoszącą się z jej piersi i rozpalającą niebiańskie uczucia. Młody mężczyzna wyczuł jej stan całym swoim hiperplazmatycznym ciałem, jego ręce zaczęły zgrabnie rozpinać sukienkę, zapięcia laserowe rozstąpiły się, odsłaniając piersi. Podekscytowanie dziewczyny wzrosło, więc "gwiaździsty chłopiec" otworzył usta, a zęby błyszczały jak słoneczny dysk przyciśnięty do jej ust. Ludmiła natychmiast wpadła w gorączkę, jej usta popłynęły nektarem i stały się niezwykle słodkie. Wydawało jej się, że przez jej włosy przebiegały lekkie iskry, ten giętki, ale szybki język młodego mężczyzny przebił jej policzek. Zsunął się, łaskocząc, dziewczyna pisnęła, jej oczy rozszerzyły się. Wydawało się, że pełna miodowa rzeka, z galaretowymi brzegami spływającymi do gardła, dziewczyna była wyraźnie baldelą. Potem młody człowiek odsunął się od niej, a potem wykręcił, jego długi, szorstki język dotknął piersi. Delikatny dotyk energetycznej substancji pobudziły rubinowe sutki posypane topazem na brzegach. Od razu nabrzmiewały, stając się twardsze niż kamień. następnie zwilżony. Facet-gwiazdka aktywnie pracował, jego język zsuwał się z prawego mostka kolistymi ruchami w lewo. Dziewczyna śmiała się ze szczęścia, jej serce biło coraz mocniej. Bęben bił, żar się rozpalał, Ludmiła nawet zaczęła jęczeć. Była bardzo magiczna, chciała więcej i więcej. Potem fale zaczęły biegać po skórze, a włosy stanęły dęba.
   - A-ach! Jak chwalebnie! Hiperkwazar! - wyszeptała błogo. Ale jej szept sprawił, że niebiosa zadrżały i wywołały burzę w oceanie światów krążących wokół jej ukochanego, z różnymi innymi światami.
   - Teraz będzie jeszcze lepiej! - Młody człowiek zsunął się w dół doliny, jego język ześlizgnął się po brzuchu, opadając coraz niżej. Wreszcie po omacku poszukał wrażliwego diamentu kobiecości, a następnie zagłębił się w wilgotną grotę koralową Wenus. Rozprzestrzenianie się ciepła w jamie brzusznej stało się zupełnie nie do zniesienia. Wydawało się, że na łonie wybuchają jednocześnie tysiące wulkanów, a ich łapami dotykają miliony owadów. To było bolesne i jednocześnie nie do podrobienia przyjemne.
   - Ach! Jaki masz mocny język! - wychrypiała Ludmiła. Jej zmysły były tak zdenerwowane, że zaczęła krzyczeć. Wtedy całe niebo przed jej oczami wypełnił się solidnym ogniem, a dziewczyna pogrążyła się w swoim pierwszym w życiu, wyjątkowym silnym i zmysłowym orgazmie. W tym samym czasie jej ciało biło w konwulsjach, z piersi wydalały boskie soki. Młody człowiek wydawał się bardzo zadowolony, że udało mu się to osiągnąć od swojej partnerki, którą uważał za boginię. Kiedy jej krzyki ustały, zaczął pracować językiem, budząc i rozpalając ogień namiętności. Płomień szybko się podniósł, ale teraz dziewczyna nie miała dość języka, chciała więcej.
   - Weź mnie całego! Chcę się całkowicie poddać!
   Promienny młodzieniec skinął głową, jego męska doskonałość była ogromna, a jednocześnie pełna wdzięku, zaczęła się poruszać. Gdyby był człowiekiem, to może Ludmiła bała się takich rozmiarów, ale był luminarzem, wokół którego nawet w chwili najwspanialszej ze wszystkich możliwych zabaw, krążyło kilkadziesiąt planet. Dziewczyna pomyślała nawet, że może patrzeć na nie miliardy oczu, wyłapując każdy ruch rozgrzanych ciał. Co dziwne, taka myśl nie wywołała u niej zażenowania, ale jeszcze silniejszy wybuch namiętności. Młoda gwiazda pochyliła się do przodu, grot włóczni wszedł do skarbca i spowodował lekki jęk. Następnie młody człowiek poruszył się zgrabnie, ale energicznie, Ludmiła pochyliła się w kierunku spotkania, aktywnie mu pomagając.
   - Twój język nie jest dobry, ale jest jeszcze lepszy! - Powiedziała. - Jak wielkie masz i jednocześnie delikatne.
   Po przyspieszeniu rytmu ruchów dziewczyna zaczęła coraz mocniej krzyczeć. Jej okrzyki wywołały turbulencje w atmosferze planet, a także silne trzęsienie ziemi. W tym samym czasie fala najsilniejszych orgazmów zalała jej głowę. Dziewczyna była tak niesamowita, brawurowe marsze grały jej w głowie, a huragany szalały głęboko w jej łonie, że była gotowa oddać życie, aby te słodkie chwile namiętności przedłużyć jeszcze dłużej.
   Ten sam niewinny baranek, George, doznawał podobnych uczuć, a ile razy nie był zwalniany, podniecenie nie opadało. Wręcz przeciwnie, każdy nowy orgazm był silniejszy i dłuższy niż poprzedni. A jeśli weźmiesz pod uwagę, że po raz pierwszy uprawiał seks, to jego wrażenia były przesadzone. Od razu przylgnęły do niego trzy dziewczyny, od razu działały na niego, było strasznie przyjemnie. Najwyraźniej Ludmiła naprawdę chciała być opętana przez trzech mężczyzn naraz, ale była nieśmiała. Stopniowo namiętność osiągnęła swój punkt kulminacyjny, a jeśli ciała multi-hiper-princeps-osocze wciąż były w stanie poradzić sobie z takim obciążeniem, to psychika była już wyraźnie przeciążona. Przez kilka godzin godów przeżyły ponad sto, a nawet tysiąc orgazmów, były nawet za dobre. Twórcy wszechświata z pewnością przewyższyli nowo wskrzeszonych śmiertelników. Mieli miliard razy chłodniej, więc ciała Superbogów zostały podzielone na miliony hipostaz i dawały radość luminarzom nie tylko ludzkich form. Wreszcie Marat Kazei i Alisa Selezneva musieli, otrzymawszy pełną satysfakcję, opuścić hiperkosmiczną orgię.
   A nagie, piękne dziewczyny kiwały za nimi i uśmiechały się z perłowymi zębami. I potrząsali nagimi melonami piersi truskawkowymi sutkami.
   Młodzi twórcy wszechświata nie znali zmęczenia, ale trochę znudziła im się zabawa polegająca na wprowadzaniu niewinnych dziewic w grzech wierzących. Chciałem czegoś innego... Graj, popisuj się. Wtedy Marat Kazei, ponownie od pojawienia się najpiękniejszego Jowisza-Herkulesa, pomnożonego przez całą armię, odwrócił się, stając się jak chłopiec w siedmiokolorowych szortach i zasugerował:
   - Czy wiesz... Kiedy czytasz i studiujesz ziemską historię, często myślisz, ale wszystko mogłoby być inne. W końcu możesz to wszystko powtórzyć!
   Alisa Selezneva, która ponownie zmieniła swój wygląd, ciało stało się jak u dwóch tygrysów, a głowa jest wieżą czołgu IS-3, chętnie się zgodziła:
   - Oczywiście, że możesz! Nawet najciekawsze pomysły!
   Marat Kazei zaciągnął się fajką, uwalniając bąbelki mieniące się diamentami zamiast dymu, powiedział:
   - A więc jeden z odwiecznych sporów naszych przodków, czy mocarstwa Osi miały szansę wygrać II wojnę światową, z bardziej poprawną polityką wojskowo-gospodarczą, operacyjno-strategicznym dowództwem i kontrolą wojsk?
  Alicja zachichotała i odpowiedziała:
  - Dla byłego partyzanta i pioniera temat jest oczywiście bardzo interesujący, choć myślę, że nienawidzisz myśleć, że ZSRR naprawdę mógł przegrać.
  A dziewczyna ze złością tupnęła bosą stopą.
   Marat Kazei z przekonaniem powiedział:
   - Oczywiście, że był! Stwórzmy duplikat starego świata i zróbmy tam kilka punktów zwrotnych. Lub na przykład ...
   Alisa Selezneva przerwała:
   - Nie! Nie będzie działać! - Na czele wieży czołgu pojawiły się trzy dodatkowe kagańce. Twórca Girl kontynuował. - Wymyśliłem coś lepszego i ciekawszego!
   Marat Kazei od razu się domyślił, w końcu jest on także Stwórcą Wszechświatów. Wszechmogąca Młodość z uśmiechem zasugerowała:
   - Chcesz wsadzić Hitlera w ciało Hitlera?
  Alisa Selezneva, powiększając się, potwierdziła:
   - Prawie zgadłeś! Ale nie tylko to... Moja gra jest ciekawsza... Prosta jak gra w szachy!
  Przez okno przemknęła sylwetka Natashy Belaya. Dziewczyna mrugnęła do członków swojej drużyny i pisnęła:
  - Będziemy też mieli nowe gry!
   Marat Kazei chytrze zauważył:
   - Nie powiedziałbym jak szachy. W tradycyjnej grze w szachy liczba bierek jest ograniczona i może wzrosnąć. W tym przypadku powodzenie wojny zależy zarówno od sztuki dowodzenia i kontroli, jak i od ekonomii. To ostatnie może być jeszcze ważniejsze. W końcu prędzej czy później wyczerpią się taktyczne innowacje. Naziści przestali zaskakiwać Rosjan i przegrali. I ostatni raz zaskoczyli sojuszników w Andders, ale tam nadal nie mieli szans. - Chłopiec-twórca wszystkiego, o czym możesz pomyśleć, zasugerował. - Czy chcesz wdrożyć Progressora?
   Alisa Selezneva wyjaśniła:
   - Dwóch postępowców! Dwóch zabójców! Jeden w ciele Stalina, drugi w Hitlerze. Jak mówią, niech będzie wzajemna ułomność. Prawie wyrównane kursy. Co sprawi, że gra będzie nieprzewidywalna...
   Marat Kazei nagle przybrał postać klauna i odpowiedział:
   - Nie do przewidzenia... - Cicho zadzwoniły dzwonki. A głos chłopca-Stwórcy stał się cienki. - Jeśli obaj zawodnicy są równi, to... Hitler nie ma szans, wiedząc, czego się po nim spodziewać, Stalin będzie gotów odeprzeć cios. Jeśli w prawdziwej historii Führer przegrał, ale próbował to zrobić prawie cztery lata, teraz odleci znacznie szybciej. Co więcej, początkowo siłom Osi sprzeciwiały się nierówne siły. A jeśli nadal nie ma portu w Peru... - Klaun przybrał różowy odcień i jęknął. - Nie, to zbyt przewidywalne.
   Alisa Selezneva podrapała się w gardło czołgów szponiastymi płetwami swoich macek i zasugerowała:
   - Napełnimy Hitlera bardziej rozwiniętym i doświadczonym technicznie Niemcem. A w Stalinie będzie najzwyklejszy, zwyczajny sowiecki generał. Przewaga uderzającego po wyraźnie słabszej stronie zbliży szanse do równowagi dynamicznej!
   Marat Kazei gwizdnął głośno jak Rozbójnik Słowik:
   - Ultrapulsar! Tak, to logiczne! Teraz nie można obliczyć wyniku walki!
   Alisa Selezneva chętnie potwierdziła, kagańce wciąż błyszczały jaśniej niż złoto:
   - Popadanci to najprawdziwsze osobowości! Nikt nie będzie znał ich kolejnych kroków, a my możemy tylko stawiać zakłady! Ale najpierw wybierzmy osoby do hitu.
   Marat Kazei zasugerował:
   - Przed wyborem postawimy nasze zakłady! Postawię na III Rzeszę!
   Alisa Selezneva z uśmieszkiem sama sobie to zrobiła:
   - A ja jestem w ZSRR! - Więc bash w bash!
   Marat Kazei zaproponuje wyjaśnienie zasad:
   - Teraz komunikuję się z płatnym zabójcą Stalinem, a ty jesteś płatnym zabójcą Hitlerem!
   Alisa Selezneva zgodziła się:
   - Otóż to! Tylko nie przeszkadzaj i nie pomagaj! Brak przewagi i dodatkowe utrudnienia, wszystko jest jak w rzeczywistości!
   Marat Kazei roześmiał się:
   - Dokładnie jak! W końcu będą żyć i działać we wszechświecie, który ty i ja teraz stworzymy. A to z pewnością nie będzie to samo, co w oryginale, w którym żyli nasi przodkowie!
   Alisa Selezneva zgodziła się:
   - Oczywiście, że będzie! Starszych mężczyzn i kobiet będzie mniej, a ich liczba będzie się stopniowo zmniejszać, aby w końcu wszyscy stali się młodzi i piękni!
  Natasha Belaya, wykręcając talię, pisnęła:
  - A ja jestem uroczą dziewczyną, piękną ze wszystkich stron!
   Marat Kazei skrzywił się:
   - Dlaczego nie od razu?
   Alisa Selezneva chętnie wyjaśniła chłopcu:
   - To już nie będzie dubbing wszechświata. Będę walczył, by rzucić się w oczy. Odmładzanie będzie następowało stopniowo, tak aby nie mieć decydującego wpływu na bieg historii. A potem, gdy same ofiary zmieniają historię, czynnik odmłodzenia i zniknięcie prawie wszystkich chorób nie jest już tak oczywisty... I nigdy nie wiadomo, co może się stać. Może Układ Słoneczny wleciał w specjalne pola Wszechświata, które działają na organizmy biologiczne tak, że powodują odmłodzenie. W końcu może istnieć takie naukowe wyjaśnienie!
   Marat Kazei potwierdził:
   - To jest fakt! I dosyć słów! - Zrobienie dla nas duplikatu wszechświata to kwestia kilku chwil. Bardzo rutynowa praca, jak dziecko uderzające w piasek!
  Alisa Selezneva skinęła głową na zgodę i nagle zauważyła:
  "Ale to tylko gra. Ale ja osobiście mam przed sobą dużo poważniejszą i niebezpieczniejszą misję!
  Natasha Belaya zachichotała i zauważyła:
  - W zasadzie w matrycy Hypernet nie może być nic niebezpiecznego! Nie możemy zginąć, a jeśli przegrywamy, to tylko celowo!
  Alicja skinęła głową na zgodę:
  - Prawidłowy! Ale nie będę działał w matrycy!
  Marat Kazei był zaskoczony:
  - Gdzie zamierzasz działać?
  Selezneva powiedziała z uśmiechem:
  - Muszę przeskoczyć przez tunel czasu w przeszłość planety Ziemia. A to bardzo ważna misja!
  Marat Kazei wzruszył ramionami i zapytał:
  - Czy można dokonać zmiany w przeszłości? To, co się stało, już się wydarzyło.
  Natasha Belaya zgodziła się z tym:
  - Jeśli zmienisz przeszłość, zmieni się przyszłość. A to nie jest zbyt dobre. Możemy albo zniknąć, albo stać się inni!
  Alisa Selezneva westchnęła ciężko i odpowiedziała:
  - Racja... Ale w czym problem - jeśli nie zainterweniuję, ludzkość może zginąć w wojnie nuklearnej. A to nie jest dobre! Moja interwencja to szansa na uratowanie wspaniałej przyszłości!
  Marat Kazei zgodził się:
  - Myślę, że Alice wie, co robi! Co masz do zrobienia?
  Gość z przyszłości odpowiedział szczerze:
  - Muszę pogodzić Zachód i Wschód. A przede wszystkim, aby zapobiec wojnie domowej na Białorusi. A to jest bardzo ważne!
  Marat Kazei skinął głową na znak zgody:
  - To prawda! Uratuj świat przed zniszczeniem!
  Alisa Selezneva logicznie zasugerowała:
  - Mogę się tam poruszać bez broni i technologii. Ale jeśli się przeprowadzę, to nadal jestem człowiekiem dalekiej przyszłości, silniejszym i doskonalszym niż człowiek XXI wieku. Więc życz mi dobrze!
  Natasha Belaya powiedziała agresywnie:
  - I życzę ci pewnego zwycięstwa!
  Alisa Selezneva skinęła głową i potwierdziła:
  - Będę walczyć z wrogiem o przyszłość Białorusi i Rosji!
  Potem pojawiła się Masza Belaya. Dziewczyna zauważyła:
  - Sama Alicja będzie bardzo trudna! Może pójdę z tobą?
  Alicja potrząsnęła głową:
  - Mam doświadczenie w przeszłości. Pamiętasz moje przygody i Kolę Gerasimowa? A jeśli dwa trafienia na raz, to na pewno zniekształcimy przeszłość i zmienimy przyszłość!
  Marat Kazei ze złością oświadczył:
  - Musi z nią iść mężczyzna, czyli ja!
  Alicja pokręciła głową.
  - Jesteś Maratem, człowiekiem z przeszłości. A jeśli cofniesz się w czasie, staniesz się najzwyklejszym chłopcem w wieku około czternastu lat. Przynajmniej będę miał w przeszłości zalety człowieka przyszłości. I pozwól mi być młodym mężczyzną, ale fajną i dorosłą dziewczyną, z ponad czterystoletnim doświadczeniem! Kogo z chęcią bym ze sobą zabrał, to ten Arkady Sapożkow. Ale niestety, zdrajca przeszłości może być tylko jeden lub jeden!
  Natasha Belaya zgodziła się z tym:
  - Już teraz ryzykujemy całym naszym istnieniem, także przyszłością. Może byłoby lepiej, gdyby Alicja tam nie poszła?
  Dziewczyna z przyszłości sprzeciwiła się:
  - Nie! To właśnie zmiana przeszłości jest konieczna ze względu na przyszłość! I będziemy musieli zacząć od Białorusi. Grozi jej poważna wojna domowa, a Alicja jest po prostu zobowiązana do ratowania swojego ludu. A potem będą akcje w Rosji!
  Masza Belaya zgodziła się:
  - Cóż, z Wyższymi Siłami Rozumu, Alice!
  Marat i dwie dziewczyny wykrzykiwali:
  - Niech Hyperila pojedzie z nami!
  Alicja potwierdziła:
  - Niech Hyperila będzie!
  A dziewczyna zdjęła pasek i resztę ubrań, zostawiając tylko w jasnym bikini. I bosymi stopami weszła na korytarz Hypermartress. Jej niesłabnąca siła doprowadziła ją do kreta czasu.
  Alicji wydawało się, że otoczyła ją miękka, ciepła fala i dosłownie zakołysała się i zawahała. I to idzie z prądem.
  Alicja śpiewała z entuzjazmem:
  Piękno jest daleko, nie bądź dla mnie okrutny
  Nie bądź dla mnie okrutny, nie bądź okrutny!
  Od czystego źródła do pięknego dalekiego
  Do pięknego dalekiego świata rozpoczynam swoją podróż!
  ... ROZDZIAŁ 8.
  Alisa Selezneva znalazła się w mieście XXI wieku. Spaliny najpierw łaskotały nozdrza. A zapach wiecznej dziewczyny jest bardzo wrażliwy, lepszy niż zapach pasterza. Alicja też słyszała bardzo dobrze. To była zimowa noc. Bose stopy dziewczyny chodziły po śniegu. Dokładniej, lodowa skorupa asfaltu. Nocne samochody rzadko buczały. Wszystko wydawało się takie spokojne.
  Nie za bardzo jak miasto, w którym szalała rewolucja. Choć w niektórych miejscach widoczne były fragmenty, potłuczone szkło, popiół...
  Alicja zadrżała i poruszyła się. Nie bała się przeziębić, wiedząc, jak bardzo jej doskonałe ciało poprawiła bioinżynieria. Dziewczyna szła szybkim, porywczym krokiem. Nagle na jej spotkanie wybiegli milicjanci z migającymi światłami i pałkami. Nie zastanawiając się dwa razy, rzucili się na dość wysoką dziewczynę o pomarańczowych włosach. Alice uśmiechnęła się i zrobiła krok w ich stronę.
  Milicjanci chwycili za kajdanki i próbowali skręcić rękę Seleznowej, nie przeklinając zbyt wyraźnie.
  Alice podniosła przednie kończyny. A kilku milicjantów odleciało od niej, jakby wyrzucone przez tsunami.
  Selezneva powiedziała z uśmiechem:
  - Przyszedłem w pokoju!
  Milicjanci, przeklinając, wyciągnęli pistolety. Alice zdała sobie sprawę, że to było poważne. I uderzyła się w ręce bosą stopą. Pojechała szybko obracającym się kołem, poruszając się dziesięć razy szybciej niż mistrzyni olimpijska w bieganiu, wybijając broń.
  Milicjanci krzyczeli z bólu, łamali kości, te nogi były jak ciosy łomu. Alicja zneutralizowała ich i powiedziała:
  - Przyszedłem w pokoju!
  W tym momencie wóz ryżowy próbował ją staranować. Alicja zeskoczyła z łatwością i kazała:
  - Zamknij oczy!
  Wóz ryżowy, tracąc kontrolę, rzucił się, przyspieszając gwałtownie i uderzył w ścianę, rozbijając kabinę. Potem było cicho.
  Alice wyrwała zamek i otworzyła drzwi. Dziewczyna krzyknęła:
  - Wyjść! Jesteś wolny!
  Ludzie - kilkunastu młodych chłopaków i dziewczynek wyskoczyło z wozu ryżowego. Dziewczyna skłoniła się i gruchała:
  - Wszystko będzie dobrze! Wszystko będzie dobrze, wiem o tym!
  Pojmani przez milicję ludzie zaczęli się rozpraszać. Jedna dziewczyna skłoniła się i powiedziała:
  - Jesteś boginią!
  Alicja odpowiedziała z uśmiechem:
  - Możliwe, że tak!
  Milicjanci usiłowali wstać. Ukłonili się Alicji. Dziewczyna wzięła i wepchnęła w nie bose stopy. Funkcjonariusze uklękli i ucałowali jej nagie podeszwy. Pocałowany z zapałem i miłością.
  Alicja wzięła to i zaśpiewała:
  - W zwycięstwie nieśmiertelne idee komunizmu,
  Widzimy przyszłość naszego kraju...
  I Czerwony Sztandar, czysta Ojczyzna,
  Zawsze będziemy nieskończenie wierni!
  Milicjanci zaczęli tańczyć hopaka. A potem pobiegli, rzucając pałkami i bronią.
  Alice ruszyła dalej, dziewczyna przywarła do niej. Mrugnęła i zapytała:
  - Czy jesteś agentem CIA?
  Alicja zaśmiała się i odpowiedziała:
  - Nie, jestem James Bond, tylko w spódnicy!
  Dziewczyna zaśmiała się i wykrzyknęła:
  - I wcale nie jest mi smutno, kocham agenta zero, zero, siedem!
  Alicja mrugnęła i zapytała:
  - Jak masz na imię, moje dziecko?
  Dziewczyna odpowiedziała:
  - Akulino!
  Alicja zachichotała i odpowiedziała:
  - Jak w opowiadaniu Puszkina "Młoda dama-Chłop".
  Akulina zauważyła z uśmiechem:
  - W przeciwieństwie do tej młodej damy nie boisz się chodzić boso.
  Alice roześmiała się i podskoczyła, przekręciła się w powietrzu, wsunęła bosą piętę w latarnię i ją złamała. Potem zaświergotała:
  - Boso, tylko boso,
  Do lipcowego grzmotu i szumu fal ...
  Boso, tylko boso,
  Tylko my możemy z Tobą zatańczyć!
  Akulina zgodziła się z tym i zaśpiewała:
  - Jesteś super dziewczyną!
  Alicja wzruszyła ramionami i zauważyła:
  - Zimą w bikini jestem zbyt krzykliwa. Powinienem się ubrać!
  Akulina zasugerowała:
  - Może pójdziemy do sklepu. Na przykład w Hit?
  Alicja zauważyła z uśmiechem:
  - Możesz to uderzyć.
  Zabrzmiały syreny i znów pojawiły się radiowozy. Było ich dużo, a z nimi kilka wagonów ryżowych. Alicja zachichotała i zauważyła:
  - To po mnie!
  Akulina zasugerowała:
  - Może ruszymy w drogę?
  Alicja potrząsnęła głową:
  - Nie... jestem gotów z nimi walczyć!
  Akulina zauważyła:
  - Jest ich wielu i mają karabiny maszynowe...
  Alice wzruszyła ramionami. Właściwie nie było powodu do walki z całą armią wojsk wewnętrznych. Że zabije Białorusinów? Chociaż jej siła uderzenia na to pozwalała.
  Alice złapała Akulinę za rękę i pociągnęła ją za sobą. W tym samym czasie Alicja zdecydowała się na hipnozę. Umożliwił to jej silny, bioinżynieryjny mózg.
  A policja przestała ją widzieć... I jej koleżankę też.
  Alicja podbiegła do siebie i zaśpiewała:
  - Dolphin i syrena fabuła tej piosenki, gitara zasugerowała własną. Delfin i syrena to, szczerze mówiąc, nie para, nie para, nie para!
  Dziewczyna nie nadążała za Alicją, a jej nogi nie miały czasu na dotyk. Akulina nawet się potknęła.
  Alicja zwolniła i zauważyła:
  - Nie mamy się do czego spieszyć!
  Akulina sapnęła i zauważyła:
  - Bądź ostrożny. Nie jestem tak szybki jak ty...
  Alicja zgodziła się:
  - Tak, musisz być ostrożny.
  A dziewczyna zrobiła krok. Mimo to policja jej nie widziała. Jednak jeden z gliniarzy, którzy nie byli tak podatni na hipnozę, zdawał się na nią gapić.
  Alice wzięła i oderwała płytki gołymi palcami u stóp i wrzuciła je do radiowozu. Szkło pękło, a policjant oślepł od uderzenia odłamkiem.
  Alicja pokazała nos i odpowiedziała:
  - Nie patrz na mnie!
  A ona się śmiała... Potem zamarła, zmuszając samochody do przejechania obok. Brwi policjanta pękają, ale same oczy wydają się nienaruszone. Alice zastanawiała się nawet, czy powinna się wtrącać? Nie krzywdź niepotrzebnych ludzi i nie rzucaj się w oczy. Nie powinna iść na łamanie kości. Ale nie możesz też pozostać bezzębnym. Ten samochód jest używany przez gliniarzy, którzy biją kobiety.
  Alice mrugnęła i radiowóz uderzył w słup telegraficzny. I zapalił się.
  Dziewczyna z przyszłości śpiewała:
  - Ale nie możesz pokonać kobiet, uwierz mi,
  Otrzymałeś już odpowiedź od Alicji ...
  Kto pokona kijem
  Cierpiąca żarliwa pasja,
  zostanie roztrzaskany na kawałki
  W burzliwych wierszach Alicji!
  A dziewczyna wystawiła język. Policjanci wyskoczyli z samochodów i pobiegli ulicą. Helikopter już zawirował na niebie . Alicja śmiała się i śpiewała:
  - Samowar-parahodo-helikopter, zaciąga się, pali i podaje herbatę!
  A dziewczyna z przyszłości wrzuciła gołymi palcami do samochodu kawałek kafelka. Zrozumiała, że to nie był dobry uczynek, ale czuła w sobie podniecenie.
  Helikopter został uderzony w antenę i stracił kontrolę. Naprawdę udało mu się wylądować. Ale uderzając o asfalt, maszynka do mięsa zapaliła się. A policjanci zaczęli się rozbiegać z płonącymi jak świece na Boże Narodzenie. Dziewczyna pokazała im swój nos.
  Akulina pisnęła:
  - Cóż, masz!
  Alicja powiedziała ze śmiechem:
  - Mogę zrobić wszystko i będę w stanie zrobić wszystko, zostaw głupi pomysł!
  A dziewczyna wystawiła język. I znów pobiegła, jej nagie różowe szpilki migotały. I tak Alisa kopnęła kopniakami dwa kolejne radiowozy, w których byli ci, którzy bili demonstrantów w areszcie śledczym.
  Wtedy Alicja zaśpiewała;
  Na niebie panuje nie tylko okrucieństwo,
  Jest w tym sprawiedliwość, uwierz marzeniom ...
  Nie zapomniano o zasadzie świętej miłości
  Szlachetność i miłosierdzie panują nad ludźmi!
  Dziewczyna była w bardzo wojowniczym nastroju. Zagrał cios w skoku i przewrócił się kolejny radiowóz. A potem zapalił się.
  Alicja śpiewała z zachwytem:
  - Rozerwiemy cały świat przemocy,
  Na ziemię, a potem...
  Zbudujemy nowy, nowy świat -
  Kto był nikim, stanie się wszystkim!
  Walka, spójrzmy prawdzie w oczy, ta dziewczyna to Alice... A radiowozy są coraz większe. A helikoptery znów się kręcą. Wyją syreny, budząc miasto. Takie kolizje tutaj.
  Ale policja nie widzi Alice. Jest dla nich niezrozumiały. Ale panika wśród policji wyraźnie się nasila. Niektórzy milicjanci rzucają się na siebie i biją pałkami.
  Alice uderzyła gołą piętą i przewróciła inny samochód, piszcząc agresywnie:
  - Chwała wolności komunizmu!
  Dziewczyna jest pełna radosnego podniecenia. Ona jest tylko pięknością napisaną. Alicja zachichotała i zaćwierkała:
  - Rozrywam cię na strzępy!
  A po jej uderzeniu samochód policyjny znów się przewrócił . I obróciła łokieć.
  Potem Alice machnęła ręką i... Dwa helikoptery zderzyły się ze sobą i zapaliły.
  Dziewczyna zaśpiewała ze śmiechem:
  - Jestem sprytnym wojownikiem i bawię wszystkich!
  Potem w głowie Alicji pojawiły się skrzydlate aforyzmy;
  Bądź przynajmniej trochę podejrzanym lisem, jeśli nie chcesz zostać osiołkiem!
  Nie ufaj politykom, dla wyborców są oni tylko szmerglem zdzierającym wióry z dębów!
  Kto nie jest kompletnym głupcem, zamieni grosz w ważki grosz!
  W polityce nie ma krewnych, ale są tacy, którzy chcą dzielić się twoimi jak brat!
  W życiu jest wiele nieprzyjemnych rzeczy, ale najbardziej obrzydliwe jest to, że życie dobiega końca!
  Jeśli chcesz zbliżyć się do Boga, ubij małpę w swojej duszy do krzyża!
  Człowiek powstał, jeśli nie od małpy, to w każdym razie przestał być małpą!
  Jeśli jesteś małpą z umysłem, lis połknie cię jak drapieżne boa!
  Nic nie jest nieskończone, z wyjątkiem czasu, jaki zajmuje politykom dotrzymanie obietnic!
  Jeśli dużo szczekasz, będziesz skomleć na pobitego psa!
  Nie ufaj komuś, kto ma czerwoną mowę, a czerwony ogień może płonąć!
  Nawet Bóg nie może spierać się z kobietą i podnieść małpy do poziomu kultury ludzkiej!
  Nie ma uśmiechu bez miłości, choćby nie był to drapieżny uśmiech polityka!
  Zbyt długo brudna w chmurach, bezskrzydła polityka wlatuje do tuby!
  Płytka dusza, zawsze ma ambicje giganta!
  Drobna dusza ma gigantyczną zarozumiałość!
  Polityk to złodziej, który sam sobie pisze prawa, a kraj uważa za terytorium strefy!
  Polityk ma siedem piątków w tygodniu, ale kiedy trzeba spełnić obietnicę - nadchodzi żydowska sobota!
  Jedność jest dobra, chyba że łączy się z politykiem!
  Polityk jest takim stworzeniem, że chce zrobić z ciebie owcę przy pomocy świńskich metod!
  Świńskie metody polityków zamieniają wyborców w kotlet!
  Życie nigdy nie jest tłuste pod świńskim władcą!
  Robienie prezydenta świni jest za grube!
  Chcesz zostać prezydentem, łap chwile szczęścia!
  Władca, który uważa wyborców za owce, to typowa świnia!
  Bóg to nie tylko wszechmoc, ale także chęć pójścia na krzyż dla dobra innych!
  Władca, który długo zasiada na tronie, powoduje upadek państwa!
  Młody przywódca jest jak świeży koń, stary jak klacz ze złamanymi kopytami!
  W sposobach osiągania Boskich wyżyn politykiem jest sam Szatan!
  Polityk Bóg jest tylko w jednej rzeczy, w wymyślaniu wymówek, dlaczego jego obietnice wyborcze były tak diabelsko nieudane!
  Polityk jest jak piwo, dobre tylko na zimno i na stole!
  Polityk jest słodki w przemówieniach, ale gorzki posmak z nich wcale nie jest piwem!
   Polityk może powiedzieć prawdę tylko wtedy, gdy sam siebie źle interpretuje!
  Polityk w pełni krzyżuje wyborcę, aby trochę pokryć się Boskością!
  Nawet niedźwiedzia siła nie uratuje Cię, jeśli jesteś sprytną talią!
  Lis to taka bestia, że zrzuci z lwa trzy skóry!
  Polityk jest wtedy najsilniejszy, jego wyborcy są słabi w rozsądku!
  Dlatego polityk idzie z miodem, żeby wyborca w ogóle nie pluł!
   Przyjmie go pałką, ten, który ma w głowie trociny!
  Dąb jest królem drzew, dębowa głowa zamienia się jeszcze bardziej w każdy pień!
  Dąb jest odporny na gnicie, dębowa główka jest pełna kurzu!
  Jeśli jesteś kikutem, masz przynajmniej kołek na głowie!
  Niepewność jest przerażająca, ale znana czasami po prostu przeraża!
   Wiedza budzi zaufanie, nawet gdy jest trudna, ignorancję, zamęt, nawet gdy jest łatwo!
  Tchórz to nie ten, kto się boi, ale kto jest leniwy, by pielęgnować w sobie odwagę!
  Strach to słabość, odwaga to siła, ale strzeż się kretyna w sobie!
  Kto pozwoli się prowadzić za nos, ryzykuje, że zgubi się wśród trzech sosen!
  Niekończąca się głupota sprawia, że kręcisz się w kółko, bez sprytu!
  Nieważne, że mleko na ustach nie wyschło, gorzej, jeśli serce jest bezduszne!
  Nieświeży żebraczy chleb, gorzka sól pokuty!
  Miód z ust polityka przyciąga tych, którzy nie mają na ustach suszonego mleka!
  Polityk nie jest złodziejem prawa, to złodziej, który tworzy prawa!
  Polityk obiecuje słodkie życie, wylewa miód z ust, ale łapy ma lepkie jak mucha!
  Polityk elokwentny, pijawki wgryzają się w portfel wyborcy!
  Dlaczego milczenie jest złotem, bo za to się płaci!
  Co jest największą rzeczą na świecie? Góra obietnic wystawionych przez polityka!
  Polityk chce pieniędzy i władzy, gotów jest rozerwać każdego na strzępy!
  Polityk to przede wszystkim lis, nie zawsze bystry z wyglądu, ale zawsze machający ogonem!
  Polityk chętnie zapełni Twój portfel tylko pustymi obietnicami!
  Polityk jest uczciwy tylko w jednym, kiedy mówi - my, więc nie ma już własnego ja!
  Czym jest coś więcej niż atomy we wszechświecie? Przebrania i maski polityków!
  Polityk najchętniej czyści kieszenie wyborców!
  Polityk nie zawsze się stawał, ale jego obietnice zawsze śmierdzą jak zgniłe!
  Polityk ma siedem piątków w tygodniu, ale słuchanie wyborców to zawsze dzień wolny!
  Kto był pierwszy? Politycy, bo stworzyli chaos!
  Nie wierz w twardość polityków-kogutów, zawsze śpiewają z cudzego głosu lisa!
  Jeśli polityk wylewa się jak słowik, to znaczy, że lis zrobił dla niego ścieżkę dźwiękową!
  Raczej rak na górze zagwiżdże, niż polityk spełni swoją obietnicę bez rumienienia się!
  Polityk jest podobny do nocnej wróżki, z tą różnicą, że w ciągu dnia zwykle okrada klientów!
  Polityk jest jak pies, jak dużo śpiewa, to na pewno jest oswojony i ma właściciela!
  Ci, na których głosują sercem, często trafiają do serc wyborców!
  Polityk jest jak wódka, wyborca poczuje wątrobą, że jest spalona!
   Polityk wykręca mózg jak wódka, ale w przeciwieństwie do niego jest pełen mętności!
  Polityk uwielbia się zamglić, mając przejrzysty cel, jakim jest wzbogacenie się!
  Polityk ma wiele obietnic, ale jeszcze więcej wymówek, jeśli się ich nie spełni!
  Polityk to lis, ale częściej szary garnitur!
  Polityk usuwa wióry z dębów i powala żołędzie jak świnia!
  Jeśli polityk jest gadatliwy jak piła, to na pewno zrobi z wyborcy kikut!
  Polityk uwielbia mówić o Bogu, bo on sam jest Szatanem!
  Polityk jest przebiegły jak diabeł, ale anioł rozdziela obietnice!
  Polityk uwielbia być ochrzczony, ale jego ręce zawsze sięgają po portfel!
  Oddając głos elokwentnemu politykowi, ryzykujesz później plucie krwią!
  Zwykle ludzie wybierają między kotami w worku, wilkami w owczej skórze i lisem ze zgniłym serem!
  Jeśli polityk spełnił swoją obietnicę, spójrz na górę, czy rak gwiżdże na niej!
  Łatwiej jest powiesić koloboka niż zmusić polityka do spełnienia obietnicy!
  Tylko w jednym polityk jest konsekwentny - w poszukiwaniu korzyści we własnej kieszeni!
  Polityk zmienia swoich towarzyszy broni jak rękawiczki, tylko jego ręce stają się od tego jeszcze bardziej brudne!
  Polityk jest takim zwierzęciem, że robi z wyborcy jelenia!
  Polityk, jeśli nie wilk w owczej skórze, to typowy baran!
  Polityk, który nie jest lisem, potem baranem ani jeleniem!
  Polityk może obiecać góry, ale po nim po prostu grabiesz gruz!
  Nie spiesz się, aby głosować na koguta, będzie dziobał cię podrobami!
  Dyktator, to lis na lwim tronie, otoczony baranami!
  Jeśli nie chcesz być jeleniem, bądź sobą przynajmniej małym lisem!
  Ten, kto nie uważa wron za prezent, wygrywa wybory!
  Możesz głosować sercem, tylko szalony, zwycięzca pobije mózgi!
  
   Polityk to lis, który woli zielony ser od koloru dolara, od tych, którzy liczą wrony!
  Żona to nie rękawica, jak zmienisz rękawiczki, na pewno trafisz do bandyty z parnych przygód!
   Wspaniali chłopcy dokonują więcej odkryć niż przeciętni starcy pouczeni!
   W młodości w sercu, w głowie płonie odkrycie, aw rezultacie zwycięstwo!
   Droga do sukcesu nie zawsze jest prosta, ale nie toleruje się zgięcia pleców w posłuszeństwie!
   Polityk kłania się, żeby podnieść nos wyżej!
   Polityk kłania się, żeby później zgiąć wyborcę!
  Polityk jest gotów kopać ziemię nosem, aby pogrzebać odpowiedzialność przed wyborcami!
  Wszystko, co niemożliwe, jest możliwe w naszym świecie, a uwierz mi, bardzo trudno jest żyć jak w mgnieniu oka!
   Osioł z workiem złota lepiej przebić się przez mur twierdzy niż mamut ze stalowym taranem!
   Polityk o złotych ustach zamienia wyborców w osły, ze złotymi workami prezentów!
   Kto jest najsilniejszą bestią? Oczywiście tyłek załadowany workiem złota! Lis spali żółty kolor zdrady i złote monety ofiary!
   Politycy często machają czerwonymi flagami, w imię żółtych monet, które bez rumienienia wyjmują z kieszeni wyborców!
   Czerwone przemówienia słodko brzmiących polityków ronią gorzkie łzy matek, których synowie zginęli w krwawej bitwie!
   Kto obiecuje góry złota, nie jest wart złamanego miedzianego grosza!
   Polityk robi uniki jak zając, podryguje jak lis, ale od czasu do czasu podgryzie gardło wyborcy jak wilk!
  Polityk uwielbia liczyć pieniądze w cudzej kieszeni, ale z reguły rozdają tylko łapówki!
  Polityk oszukuje wyborców jak lis z bułką, zjada ją tylko z aplauzem!
  Polityk usuwa z wyborców wióry złotym nożem srebrzystych przemówień, słodko brzmiący kaci!
  Dąb długo płonie w ogniu, ale szybko łamie się od ognistej przemowy polityka!
  Czasami największym problemem kraju jest mały umysł władcy!
  Nic na tronie, ogromny problem dla państwa!
  Polityk jest często papierowym tygrysem, a lisem z kłami, urodził się do nikczemnych gier i dobry do sprytu!
  Polityk nie zawsze jest pełnym portfelem, który wszyscy kochają, ale zawsze portfelem kieszonkowym, który rujnuje sumienie!
  Człowiek kocha zieleń w kieszeni i marzy na kanapie, tylko pieniądze we mgle, jeśli żyjesz w nirwanie!
  Polityk chętnie byka, ale chętnie orka, choć z całą pasją krowy rzeźnika usiłuje zaorać wyborcę!
  Polityk grający na nienawiści do gejów nie zarumieni się, gdy wciągnie wyborcę w tyłek!
  Politycy pod czerwonymi flagami nie rumienią się ze wstydu, przelewając czerwoną krew!
  Na świecie jesteś albo szarym wilkiem, albo białą owcą, albo dobrze odżywionym lisem, albo zjedzonym zająca, aw polityce tyran nie bez powodu rozświetla demokrację!
  Polityk ma wilcze obyczaje, lisie usposobienie, ale w głębi duszy wciąż jest czekoladowym królikiem, tylko zupełnie niejadalnym dla wyborców!
  Im gorliwiej obiecuje polityk, tym szybciej wyborca zastygnie w oczekiwaniu!
  Polityk wygląda jak prostytutka, dużo pracuje z językiem, ale może zadowolić tylko intelektualnego impotenta!
  Jaka jest różnica między politykiem a prostytutką? Z prostytutką klient ma zawsze rację, z politykiem wyborca zawsze ma kłopoty!
  Polityk z pianiem koguta, orzeł z ambicją, latawiec z uchwytem, kruk z chciwością, ale wciąż bez skrzydeł!
  Polityk jest często sprytny jak but, ale szalenie butuje wyborcę!
  Każdy może podkuć polityka, ale potem wyborca jest życiowym włóczęgą!
  Polityk, czyniąc znak chrztu, wkłada rękę do twojego portfela i kładzie podnóżek na kolanach!
  Dlaczego wierzących nazywa się owcami, są strzyżeni przez oszustów, którzy nie mają nic świętego!
  Jeśli jesteś owcą, będziesz chodzić boso przez sto lat, jeśli jesteś kozą, pozostaniesz osłem! Jeśli jesteś mężczyzną ze swoim umysłem, będziesz szczęśliwy przez wiek!
  Prawdziwy lis w polityce potrafi nie tylko zeskrobać owcę, ale także zerwać trzy skóry z lwa!
  Mężczyzna ma obowiązek przepuścić kobietę, ale żeby nie znalazła się w sytuacji, w której nie wymaga kobiecej cierpliwości i męskiej odwagi!
  Najbardziej niezatapialny jest ten, kto nie jest niezdarny i biegły w sprawach wojskowych, a żaden dziennik nie jest brany pod uwagę!
  Jeśli kobieta jest pożądliwa jak kot, to jej mąż ma myszy w głowie!
  Najjaśniejsze idee ciemnieją z polityki cieni, gdy są wdrażane!
  Kobieta jest przebiegła jak lis, a nawet rządzi lwem, jeśli mężczyzna ma koguta!
  Bóg może zrobić wszystko, tylko przewyższyć kobietę w wymaganiach, jest bezsilny!
  Kobieta, aby nie zostać połknięta przez mężczyznę jak boa dusiciel, musi mieć użądlenie kobry!
  Człowiek może być we wszystkim podobny do Stwórcy, tylko naśladownictwo małpy go nie maluje!
  Człowiek może przewyższyć Wszechmogącego Boga tylko w zarozumiałości, a nawet wtedy, gdy jest intelektualnie stworzony przez Pitekantropa!
  Kobieta nie chce być kurczakiem, ale jej idealnym mężczyzną jest kogut!
  Lisica naprawdę ma wilczy uścisk na bobrach!
  W polityce jest jak w lesie, jak pożre cię świnia, zające pożre lis, osioł zje trzy skóry!
  Im jaśniejsza kobieta, tym bardziej jest lisem!
  U osób szarych nie ma wystarczającej ilości szarej materii w mózgu, jasnych osobowości, szarej głowy w dużych ilościach!
  Szary człowiek jest samotny jak wilk i jak zając nie ma odpoczynku!
  Jeśli polityk jest wielkim lisem, lwia część jest mu gwarantowana!
  Lis-polityk pozbawia wronę wyborców możliwości jazdy jak ser w maśle!
  Mniej gwiazd na niebie niż interpretacje Pisma!
  Kat w czerwonej szacie, sprawiedliwszy, polityka z elokwencją!
  Kat ma zaostrzoną siekierę, polityk ostre słowo, pierwszy cios w głowę, drugi kapie na mózg!
  Odrąbanie głów jest czasem bardziej humanitarne niż kapanie na mózg!
  Jeśli pozwolisz, aby politycy kapali ci na mózg, wyrwiesz sobie włosy z irytacji!
  Przemówienia polityków są jak woda do prania mózgu!
  Jaki jest największy Bóg w polityce, co czyni bezprawie!
  Polityk zawsze patrzy na wyborcę jak osła z lisim wzrokiem do orki!
  Kobieta uwielbia obnażać swoje biedne ciało, aby ubierać się bogatsze!
  Bosa kobieta podbije mężczyznę szybciej, nawet jeśli nie jest to but!
  Z odsłoniętą kobiecą piętą łatwiej wkręcić mężczyznę w modne buty!
  Aby uzyskać modne buty, kobieta musi dobrze "założyć" mężczyznę!
  Kobieta, która nie wie, jak obnażyć nogę na czas, pozostanie "obuta" na zawsze!
  Zbyt często patrząc na gołe kobiece nogi, mężczyzna ryzykuje "podkuwanie" się na bosaka!
  Aby nie pozostać wiecznie boso, musisz umieć zrzucić buty na czas!
  Bosa stopa dziewczyny jest lepsza niż brezentowy but najeźdźcy!
  Najtwardsza zbroja nie oprze się, przed delikatną skórą, uroczym dziewczęcym podeszwom!
  Kobiety bardzo zręcznie wspinają się bosymi stopami do męskiego portfela!
  Najbardziej lepka część kobiecego ciała na złote monety, bose stopy i nagie piersi!
  Czasami kobieta musi zrzucić buty, aby nie uklęknąć przed potrzebą!
  Łatwiej jest postawić mężczyznę na kolana bosą stopą!
  Boso w czasie, wiek nie jest boso!
  Bosej kobiecie łatwiej wspiąć się na złoty szczyt!
  Jesteś mężczyzną butów, jeśli nie lubisz kobiecych nóg!
  Kobieta o smukłych nogach sprawi, że mężczyzna pochyli się z szacunkiem!
  Bose stopy, bardziej zręczne niż rączki, gdy kobieta wyciąga monety z kieszeni "obutego" mężczyzny!
  Przede wszystkim kobieta wpycha mężczyznę pod piętę bosymi stopami!
  Łatwiej jest urodzie podeptać bosymi stopami ścieżkę do męskiego serca!
  Bose stopy dziewcząt, bardziej wytrwałe podczas wspinania się po męskim sercu na Everest!
  Zdejmując buty, kobiecie łatwiej jest przejść przez pustynię męskiej obojętności!
  Będziesz głupi jak but, będziesz nawet boso na pięcie!
  Podczas gdy Alice wypowiadała takie aforyzmy, policja w końcu walczyła i około setki ich samochodów spłonęło i rozbiło się.
  Alicja śpiewała z zachwytem:
  Zwycięstwo czeka, zwycięstwo czeka! Ci, którzy chcą zerwać kajdany! Zwycięstwo czeka! Zwycięstwo czeka! Będziemy mogli wygrać dyktat!
  ... ROZDZIAŁ 9.
  Podczas gdy Alice była chuliganem, karząc policję w jednym z równoległych wszechświatów, zdarzały się również odstępstwa od prawdziwej historii.
  Podróżniczka w czasie Natasha Belaya również interweniowała przez przypadek. Luftwaffe zlitowała się nad jednym młodym pilotem i złapała go podbierakiem, gdy przypadkowo rozbił się z powodu awarii technicznej. I musi się też okazać, że okazał się nim Hans-Joachim Marcel, właściciel kilku rekordów lotniczych. W tym sześćdziesiąt jeden samolotów zestrzelonych w ciągu miesiąca i siedemnaście samolotów w ciągu dnia. I zestrzelił pierwszy niemiecki pilot, który przełamał barierę stu pięćdziesięciu samolotów.
  Co więcej, jego osiągnięcia potwierdzili Brytyjczycy i nikt nie zestrzelił tylu samolotów alianckich.
  Tak więc Natasha Belaya uratowała zupełnie niezwykłą osobowość, która stoczyła prawdziwe bitwy i stała się prawdziwym fenomenem. Wydawałoby się jednak, że nawet tak fenomenalny as nie może sam zmienić przebiegu wojny.
  Ale to nie tylko ilość, ale także jakość. A Marsylii udało się zestrzelić samolot z samym Montgomerym, a słynny angielski generał zginął. Doprowadziło to do zakłócenia operacji Torch, która została odroczona na czas nieokreślony. Tak jak amerykańskie lądowanie w Maroku. Co też jest bardzo ważne. Ale co najważniejsze, Hitlerowi udało się wyczuć, że pod Stalingradem Rosjanie planują ofensywę z flanki i zdołali podjąć środki zapobiegawcze. W rezultacie Fritzowie zakryli swoje słabe punkty i byli w stanie odeprzeć sowiecką ofensywę pod koniec listopada.
  I tak wytrzymali pod Stalingradem i nad Wołgą. Doświadczenie operacji Rżew-Sychow pokazało, że gdy naziści są gotowi, są w stanie odeprzeć ofensywę przeważających liczebnie wojsk sowieckich.
  Brytyjczycy zaczęli atakować później, gdy wojska Rommla były już gotowe do odparcia ataku. A sam Rommel wrócił z wakacji. W rezultacie brytyjski atak trwał piętnaście dni i został odparty z kolosalnymi stratami.
  
  Pomimo faktu, że Niemcy trzymali front, Hitler wypowiedział wojnę totalną i mobilizację. Produkcja uzbrojenia w III Rzeszy gwałtownie wzrosła. A alianckie naloty gwałtownie spadły. Fritzowie zaczęli gromadzić siły do nowej ofensywy.
  Marsylia przekroczyła liczbę zestrzelonych samolotów o trzysta i została pierwszym pilotem i wojownikiem Luftaffu, który otrzymał drugi Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża ze srebrnymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami. A w lutym 1943 r. liczba zestrzelonych przez Marsylię samolotów osiągnęła pięćset, za co otrzymał specjalnie zatwierdzoną na tę okazję nagrodę: Krzyż Kawalerski Żelaznego Krzyża ze złotymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami. Stanie się pierwszym, któremu przyznano to zamówienie.
  Marsylia stała się prawdziwą legendą i bała się jej jak ognia. A może nawet silniejszy niż płomień.
  W grudniu Stalingrad został ostatecznie opanowany przez Niemców. A faszyści zaczęli przygotowywać nową ofensywę. Tygrysy, Pantery i Ferdynandy powinny były wziąć udział w ataku. Wykorzystywanie siły roboczej z Afryki i pracy więźniów, w tym Żydów. III Rzesza nie stanęła jeszcze w obliczu groźby przegranej wojny, a Żydzi nie zostali zmasakrowani. Oznacza to więcej siły roboczej. Produkowane są również czołgi, samoloty i inny sprzęt.
  Wielka Brytania i Ameryka faktycznie zahamowały wojnę z III Rzeszą. Tym bardziej, że okręty podwodne bardzo im się spodobały. Które polowały w stadach wilków i zatapiały wiele statków.
  Hitler wzmocnił także Rommla czołgami i samolotami. I tak naziści pod koniec kwietnia rozpoczęli ofensywę w Egipcie. Tym razem powiodło się bardziej, w wyniku czego wojska brytyjskie zostały całkowicie pokonane. I była to miażdżąca porażka imperium lwa.
  Wojska faszystowskie weszły do Palestyny i przedarły się do Iraku. A jednocześnie przejęli kontrolę nad Kanałem Sueskim. I ruszyliśmy, zdobywając Kuwejt. I inne szyby naftowe. I było bardzo agresywnie i fajnie.
  A pod koniec maja Wehrmacht rozpoczął ofensywę na Wołgę, z natarciem w kierunku południowym.
  Naziści próbowali przedrzeć się na Morze Kaspijskie i zdobyć Astrachań. Hitler w tym przypadku wybrał najbardziej wrażliwy kierunek dla Armii Czerwonej i najskuteczniejszy.
  W bitwach brał również udział czołg Lew. Ale ta maszyna, mając zbyt dużą wagę dziewięćdziesięciu ton, nie pokazała się zbyt dobrze. I została odrzucona. Ale Focke-Wulf też nie był zły. A pod koniec czerwca Marsylia dotarła na front wschodni. Jego wygląd był jak kometa. I cała masa zestrzelonych sowieckich samolotów. Do końca lipca Marsylia zwiększyła liczbę zestrzelonych samolotów do tysiąca i otrzymała za to Wielki Krzyż Żelaznego Krzyża, nagrodę, która wcześniej była przyznawana tylko od Hermanna Goeringa dla Francji i nie była zbyt zasłużona. Marcel to bardzo walczący facet, a Hitler go uwielbiał. Taki pilot okazał się: po prostu niezrozumiałym zjawiskiem.
  Naziści dotarli do Morza Kaspijskiego, odcinając Kaukaz lądem. A Turcja wzięła i otworzyła drugi front na Zakaukaziu. A Armia Czerwona stała się jeszcze trudniejsza.
  A Niemcy zaczęli poruszać się wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego. A faszyści posuwali się z wielkim sukcesem. A pod koniec września Niemcy wkroczyli już na terytorium Azerbejdżanu. I tam takie bitwy zaczęły się gotować.
  Stalin nakazał natarcie w centrum, rzucając tam wszystkie swoje siły... Niemcom udało się nawet przecisnąć się, zdecydowanie przebijając się przez front. Naziści musieli tymczasowo zawiesić ofensywę i wrzucić do boju nowe siły. Ale przewaga sił miała wpływ.
  Naziści odparli sowiecką ofensywę i zimą kontynuowali posuwanie się naprzód na Kaukazie. I używali najnowszych samolotów odrzutowych, nowych modeli.
  A Marsylia przekroczyła już dwa tysiące zestrzelonych samolotów. Za co został odznaczony nową diamentową gwiazdą Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża, ze srebrnymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami.
  A w pobliżu Baku są już takie bitwy, bardzo zacięte.
  Walki pokazały, że kobiety wcale nie są słabym ogniwem i potrafią dobrze walczyć. I przy tym mniej strat niż mężczyźni. Wojownicy walczyli także w piechocie, wiosłując bosymi stopami po gorących piaskach Sahary. I opanowali czołgi. Po przetestowaniu "Tygrysa" w bitwach z Wielką Brytanią.
   Jednak radzieckie dziewczyny również dobrze walczą w SU-100.
   Chociaż pozycja Rosji wydaje się beznadziejna. Ale wojownicy wraz z Elżbietą walczą jak orły.
   Catherine naciska dźwignię gołymi palcami. Wysyła pocisk przebijający pojazd Hitlera E-50 w bok i ryczy:
   - Za wielki czerwony i karmazynowy komunizm!
   Elena również uderzyła z armaty gołą, pełną gracji nogą. Zdecydowanie trafiła w wrogi czołg.
   Dziewczyna ćwierkała:
   - Za moją piękną Rosję!
   Eufrazja zauważyła agresywnie, strzelając bardzo celnym ogniem:
   - Chwała naszej Ojczyźnie!
   Używa też gołych, rzeźbionych nóg.
   Radziecki pojazd jest bardzo silny i waleczny. I strzela prawie celnie.
   SU-100 jest w stanie przebić E-50 w bok. Ale dziewczyny nawet przebijają jej czoło, wpadając w przynętę lub od końca do końca. I uderzają w metal na wskroś.
   Elżbieta, bosymi palcami, strzelała do wroga. I ćwierkało:
   - Z błękitnego potoku...
   Catherine również strzeliła, tym razem naciskając dźwignię szkarłatnym sutkiem i gruchając:
   - Rzeka zaczyna się ...
   Elena, szczerząc się agresywnie i sycząc, wydała:
   - Cóż, zaczyna się przyjaźń...
   I nagim obcasem też nacisnęła dźwignię.
   Eufrazja gruchała, strzelając do wroga:
   - Z uśmiechem!
   Dziewczyny bardzo aktywnie pracują nad SU-100. I miażdżą sprzęt wroga.
   A na obrzeżach Baku pionierzy kopią okopy. Są faceci różnych narodowości. W szczególności migocze wiele głów i lekkich głów. Są dzieci rudowłose, czarne i jasnowłose.
   Jedno ich łączy: wiara w triumf komunizmu i bose stopy. Oczywiste jest, że nie każdy ma buty w czasie wojny, dlatego na znak solidarności wszystkie dzieci obnoszą się z nagimi, okrągłymi obcasami. Zima na Zakaukaziu jest raczej łagodna, a gdy poruszasz się i pracujesz z łopatami, zimno nie jest takie straszne.
   Dzieci z zapałem pracują i śpiewają:
   Szybuj z ogniskami, błękitne noce
   Jesteśmy pionierami - dziećmi pracowników...
   Zbliża się era jasnych lat,
   Wołanie pionierów - zawsze bądźcie gotowi!
   Wołanie pionierów - zawsze bądźcie gotowi!
   A potem znowu rozbrzmiewa alarm. Chłopcy i dziewczęta skaczą na dno wykopu. A z góry pociski już zaczynają pękać: działa artyleria wroga.
   Pashka zapytał Maszę:
   - Myślisz, że możemy się oprzeć?
   Dziewczyna odpowiedziała pewnie:
   - Stańmy chociaż raz, w najtrudniejszej godzinie!
   Pionier Sashka logicznie zauważył:
   - Nasz heroizm jest niewzruszony.
   Chłopiec stukał w kamienie nagą podeszwą. Najwyraźniej chłopiec dostał kilka poważnych pęcherzy.
   Dziewczyna Tamara zauważyła:
   - Będziemy walczyć bez strachu,
   Nie cofniemy się o krok...
   Niech koszula nasiąknie krwią -
   Zamień rycerza w piekło z większą liczbą wrogów!
   Chłopiec Rusłan, pionier o czarnych włosach, zauważył:
   - Przeminą wieki, nadejdzie era,
   W którym nie będzie cierpienia i kłamstw...
   Walcz o to do ostatniego tchu -
   Serdecznie służ swojej ojczyźnie!
   Chłopiec Oleg, chudy i blond, ćwierkający, wersety:
   Nie, bystro widzący nie zniknie,
   Wygląd to sokół, orzeł ...
   Głos ludu jest czysty -
   Szept zmiażdży serpentynę!
  
   Stalin żyje w moim sercu
   Abyśmy nie znali smutku
   Drzwi zostały otwarte w kosmos
   Gwiazdy nad nami błyszczały!
  
   Wierzę, że cały świat się obudzi
   Skończy się faszyzm...
   A słońce zaświeci
   Oświetlając drogę komunizmu!
   Chłopcy i dziewczęta wspólnie klaskali.
   Ale teraz samoloty odrzutowe latają i zrzucają bomby. I to jest agresywne podejście.
   Oleg i Sashka podnieśli procę i uruchomili dar śmierci. A beczka została trafiona przez hitlerowski samolot szturmowy.
   Dziewczyna Natasza śpiewała:
   - Komsomol to nie tylko wiek,
   Komsomol to moje przeznaczenie!
   Podbijmy, wierzę w przestrzeń,
   Żyjmy wiecznie!
   Ahmed, chłopiec-pionier z Azerbejdżanu, odpowiedział z uśmiechem:
   - Nie jesteś jeszcze członkiem Komsomola, Nataszy!
   Dziewczyna tupnęła ze złością bosą stopą i odpowiedziała melodyjnie;
   Obok ojców wesołą pieśnią,
   Opowiadamy się za Komsomołem ...
   Zbliża się era jasnych lat,
   Wołanie pionierów jest zawsze gotowe!
   Wołanie pionierów jest zawsze gotowe!
   Oleg też tupnął bosymi stopami, dziecięcą stopą i ryknął:
   Mocniej młotek, ściśnij proletariusza,
   Z tytanu, łamiąc jarzmo ręką...
   Tysiące arii zaśpiewamy naszej Ojczyźnie,
   I światło dla potomków, dobrze!
   Dzieci są zachwycone. I faktycznie Niemcy zbombardowali i tylko jedna dziewczyna została trafiona drzazgą w bosy, okrągły, różowy obcas.
   Pionierka krzyknęła, ale natychmiast przygryzła wargę.
   I tak przygotowali się do odparcia ataku. A już są czołgi z faszystami. Potężne E-100 poruszają się. Takie potężne i niebezpieczne maszyny.
   Mają taką ochronę. Że nie da się przebić pod żadnym kątem. Nie możesz trafić pod jednym kątem. Jedyną szansą jest zerwanie torów.
   Dzieci są gotowe do walki i machają bosymi stopami. Tutaj są na drucie, przepychając worki z materiałami wybuchowymi domowej roboty pod śladami faszystów. Działa i niszczy walce do czołgów armii Rommla.
   I wygląda groźnie.
   Sasha piszczy:
   - Chwała komunizmowi!
   Chłopiec Pashka strzela z Olegiem z procy i piszczy:
   - Chwała pionierom!
   Chłopiec Rusłan wraz z dziewczyną Sufir ciągnie pod Niemcem minę drutem i krzyczy:
   - Chwała ZSRR!
   Walczą dzieci z Azerbejdżanu i Rosjanie. Opaleni, szczupli, boso pionierzy przeciwko olbrzymiej armadzie czołgów.
   Dziewczyna Tamara nadepnie na swoją wdzięczną, małą, bosą stopę i mówi:
   - Chwała Rosji, chwała!
   Pioneer Akhmet potwierdza, strzelając do wroga:
   - Jesteśmy razem przyjazną rodziną!
   Boy Ramzan, rudowłosy Azerbejdżan, potwierdza, wybijając samochód:
   - Słowem jesteśmy sto tysięcy ja!
   Dzieci są przyjazne... Oto ormiańska dziewczyna Azatui, również zręcznie za pomocą drutu przenosi ładunek wybuchowy pod gąsienicę faszysty i piszczy:
   - ZSRR to rodzina narodów!
   Inna Ormianka, Agas, mówi:
   - Nie pochylajmy się nad faszyzmem:
   I gołymi palcami u nóg dziewczyna podciągnęła drut. Wiele dzieci azerbejdżańskich i ormiańskich ma blond włosy i nie można ich odróżnić od dzieci słowiańskich, których też jest wiele. Ci, którzy uciekli przed Niemcami, inne rosyjskie rodziny osiedliły się w Azerbejdżanie nawet za carów.
   Na Kaukazie jest wielu Słowian. Wiele mieszanych par. A dzieci zwykle mają jaśniejsze włosy niż ich rodzice. A Słowianie byli tak opaleni, że nie można ich odróżnić od miejscowych. Co więcej, dzieci są zwykle bardziej do siebie podobne niż dorośli.
   Tak więc walczy międzynarodowy sowiecki batalion chłopców i dziewcząt i wszyscy są zjednoczeni i bardzo do siebie podobni. Ich nagie pięty migoczą, gdy się poruszają.
   A w snach dzieci wysyłają dary śmierci. Szamil i Seriożka są pionierami, pociągającymi za drut. A teraz niemiecki E-50 zatrzymuje się na zerwanym torze.
   Chłopcy śpiewają chórem:
   Nierozerwalny związek wolnych republik,
   To nie była brutalna siła, nie strach, który zebrał ...
   I dobra wola ludzi oświeconych,
   I przyjaźń i rozsądek, i odwaga w snach!
   A dzieci są zachwycone. Uśmiechają się białymi, równymi zębami. I są szczęśliwi, chociaż grozi im śmierć.
   A Niemcy to kij. Zniszczone czołgi strzelają z armat, a karabiny maszynowe gryzmą.
   Niektóre niemieckie pojazdy są wyposażone w granatniki i są bardzo niebezpieczne.
   Chłopiec Maksimka i dziewczyna Zara pochodzą z Azerbejdżanu i na bosaka wyciągnęli minę pod wroga i znokautowali faszystowskiego mastodonta.
   I krzyczeli z całych sił:
   - Za ZSRR!
   Dzieciaki są takie zabawne.
   Pionierzy Abbas i Vladimir również używają broni. W tym przypadku gąsienica E-75 zostaje zniszczona przez katapultę. Potem chłopcy zaśpiewali:
   - O wielkość planety pod przykrywką komunizmu!
   Oleg i Abdula są również pionierami różnych narodów, ale jednym sercem wystrzeliwują również materiały wybuchowe. Uderzają w E-100 i śpiewają ...
   Objawiliśmy narodom planety,
   Droga w kosmos, do bezprecedensowych światów...
   Śpiewane są wyczyny bohaterstwa -
   Aby na zawsze wymazać bliznę śmierci!
  
   Pod świętym sztandarem Rosji,
   W pokoju, przyjaźni, szczęściu i miłości...
   Ludzie na całej ziemi staną się szczęśliwsi,
   W oddali rozproszy się piekielny mrok!
   Walka z dziećmi tutaj ...
   Abdurrahman i Svetlana, chłopiec z Azerbejdżanu i dziewczyna z Białorusi, połączyli drut i znokautowali faszystowski czołg. I śpiewali:
   - Wielkie imię świętej Rosji,
   Świeci nad światem - jak promień słońca...
   Wierzę w jedność będziemy szczęśliwsi
   Pokażmy wszystkim narodom właściwą drogę!
   Dzieci są bardzo odważne. A naziści są zszokowani takim uporczywym i zaciekłym oporem.
   Abudurrahman jest pionierem, ma drzazgę w nagiej podeszwie. Uderzył ciało modzelowate nogi dziecka.
   Chłopiec syknął:
   - I to boli!
   Svetlana również wpadła na okrągły obcas i podrapała się w ramię. Ale dziewczyna syknęła:
   - Pionierów nie da się złamać!
   Azim i Kolka również staranowali niemiecki samochód.
   Chłopcy wskazywali drutem i śpiewali:
   Podstępny wróg przeszedł do ofensywy,
   Ale wierzę, że nie cofnie się, naród radziecki ...
   Wróg oczekuje zniszczenia i zapomnienia,
   A chwała Rosji rozkwitnie mocniej!
   Wróg czeka: zniszczenie i zapomnienie,
   A chwała Rosji rozkwitnie mocniej!
   Dzieci są odważne i nie uginają się. I chcą wygrać. Oboje śpiewają i walczą.
   Niemcy ponoszą duże straty. Prawda jest taka, że ich gąsienice i rolki są zepsute. I to nie jest śmiertelne.
   Gorzej z pionierami, którzy zostali schwytani.
   Chłopiec Abdulhamid, kiedy został schwytany, został wywleczony przez nazistów. Wsadzili do bloku bose stopy pioniera i zaczęli wieszać ciężary na hakach. A potem rozpalił ogień. A nagie pięty chłopca lizały ogień. I bicz spadł mi na plecy. Bili mnie przez długi czas. A potem naziści zaczęli łamać żebra gorącymi szczypcami.
   Chłopiec, umierający w torturach, gdy miażdżyło go czerwone od gorąca żelazo żebra, śpiewał:
   Berlin jest prawie pod naszymi rządami
   Przez lornetkę widzimy przeklęty Reichstag...
   Mam nadzieję, że wkrótce zapanuje pokój i szczęście;
   Co opiszę w moich wierszach!
  
   Rosja otworzyła komunizm na światy,
   Stała się rodziną dla wszystkich ludzi.
   Ale Wehrmacht pchnął ku nam świński pysk,
   A krew tryska teraz z żył jak fontanna!
  
   O czym Fuhrer zapomniał z nami przez przypadek,
   Chciałem zdobyć ziemię i niewolników!
   Faszyzm poszedł z bardzo długą kampanią -
   A oto prawdziwy koszmar, piekielne sny!
  
   Prosty chłopiec boso chłopiec,
   Ostatnio zawiązałam czerwony krawat.
   Chciał sam budować świat bez Boga,
   Ale napalm nagle wybuchł z nieba!
  
   Musiałem biec do przodu, byliśmy AWOL,
   Nikt nie chce zabrać takich młodzików!
   Ale ten wojownik z karabinem to zrobił,
   Droga ojców okazała się godna!
  
   Walczyli tam, gdzie sprytnie i siłą,
   A słabość też jest gorzka, niestety ...
   Towarzysze musieli kopać groby
   Planować trumny sosnowe na mróz!
  
   Jestem pionierem przyzwyczajonym do cierpienia
   Poszedłem na rekonesans boso, chrzęściła zaspa.
   Może kara za niedowierzanie,
   Że nie chciałam poznać Jezusa!
  
   Ale czym są trzy godziny Kalwarii?
   Minęły ponad trzy lata wojny!
   W każdej wsi wdowy gorzko płaczą,
   Jak synowie zginęli na cmentarzu w kraju!
  
   Przeżyłem, zostałem ranny, ranny kulą
   Ale na szczęście sam pozostał na nogach!
   Uczciwie oddaliśmy dług do Niemiec,
   W ten sposób zdeptaliśmy faszyzm w proch!
  
   Dojrzałem, ale wciąż chłopcem
   Wąsy nie przebiły się, ale już tytan!
   Tak, dorosły, a może nawet za dużo,
   W końcu serce stało się twarde jak metal!
  
   Gwiazda bohatera to najwyższa nagroda -
   Sam Stalin, wierz mi, dał mi to!
   Powiedział: trzeba brać przykład z ludzi takich jak ty,
   Żołnierze wykuwają klucze do drzwi Edenu!
  
   Ale teraz odłóż dzielny karabin,
   Zabierzcie szczypce, młotek i pracujcie!
   Zbuduj żaglówkę i łódź z drewna
   I stwórz samolot, aby ptak wzbił się w niebo!
  Ale pomimo całego ogromnego bohaterstwa pionierów i żołnierzy Armii Czerwonej, Baku upadło. A naziści zdobyli cały Kaukaz.
  Stalin był bardzo przestraszony i zaproponował Hitlerowi rozejm. Führer, zaniepokojony doniesieniami wywiadu, że Stany Zjednoczone i Wielka Brytania opracowywały bombę atomową i pokonywały Japonię, postanowił rozpocząć wielką ofensywę na Zachodzie.
  Zawarto rozejm. ZSRR zgodził się na powrót wszystkich jeńców wojennych do III Rzeszy i dostarczenie za darmo dużej ilości surowców, których potrzebuje Wehrmacht.
  Hitler się z tym zgodził. A od wiosny 1944 r. rozpoczęła się wielka faszystowska ofensywa w Afryce. Naziści, kontrolując już północ, ruszyli na południe. A jednocześnie kontynuowali wojnę podwodną. Na południu hitlerowcy posuwali się z powodzeniem. W tym samym czasie hitlerowcy przenieśli się na Wschód. Po przejściu przez Iran, prawie bez oporu, zdobyli Indie. I zdobywali duże terytoria, nie bez powodzenia. Więc naziści naprawdę odnieśli tutaj sukces.
  A 3 listopada 1944 r., w dniu wyborów prezydenckich, Stany Zjednoczone nagle wylądowały w Wielkiej Brytanii i zdobyły ją. I to był udany ruch. I okazało się, że jest bardzo fajnie. I w ciągu zaledwie tygodnia ją złapali. I wyszło bardzo fajnie. W bitwach brał również udział bardziej zaawansowany i lepiej uzbrojony czołg "Pantera" -2. Ale czołg "Lev" -2 okazał się jeszcze potężniejszy. W nim, po raz pierwszy w niemieckiej budowie czołgów, Porsche umieścił silnik i skrzynię biegów w jednym bloku i w poprzek, a skrzynię biegów umieścił na samym silniku. Wysokość kadłuba została zmniejszona, a wieża była mniejsza i węższa. W rezultacie masa samochodu spadła, a silnik, przeciwnie, był mocniejszy przy 1000 koni mechanicznych.
  Tak więc czołg "Lev" -2 był dla Brytyjczyków szokiem i najlepszym w tamtym czasie.
  Wielka Brytania poddała się. A teraz naziści zwrócili wojnę przeciwko Stanom Zjednoczonym. Amerykanie byli w stanie wykonać w budowie czołgów tylko "Pershing", który był słabszy od maszyn niemieckich. I tylko "Superpershing" mógł jakoś walczyć z Niemcami. Ale Fritzes mają już potężną serię E. A siły są nierówne.
  Czterdziesty piąty rok minął w bitwach morskich. Naziści przeprowadzili operację Ikar. Zdobyli też Grenlandię.
  Ale nie jest łatwo dostać się do Ameryki za granicę. Ale wojska niemieckie używają okrętów podwodnych z nadtlenkiem wodoru. Są bardzo szybkie, mają kształt ryb głębinowych i dosłownie wyrzucają Amerykanów do morza. I to oczywiście nie maluje Stanów Zjednoczonych. Część wojsk niemieckich jest skoncentrowana w Argentynie i Brazylii. I stamtąd zaczęli skradać się na północ. I to jest bardzo fajne. Faszyści kładą nacisk na USA. Nowe czołgi serii E są bardzo mocne i niemożliwe do pokonania. Nowy czołg serii E-50, ważący sześćdziesiąt pięć ton, otrzymał przedni pancerz o grubości 250 mm pod skosami i po bokach 170 mm, a także z dużymi skosami. I działo 88 mm w 100 EL, które bez najmniejszego problemu niszczy amerykańskie czołgi.
  Faszyści miażdżą USA. A do jesieni 1946 zdobyli całą Kanadę. A jesienią zdobyto również Meksyk. A panika zaczęła się w Stanach Zjednoczonych. A zimą czterdziestego szóstego i czterdziestego siódmego roku Alaska i jedna trzecia terytorium Ameryki zostały już schwytane. Wiosna to decydujący etap w wykończeniu Amerykanów.
  Marcel był bardzo udanym pilotem. A po zestrzeleniu trzeciego tysiąca samolotów został odznaczony Diamentową Gwiazdą Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża ze złotymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami.
  W III Rzeszy zatwierdzono również VI stopień Krzyża Kawalerskiego Krzyża Żelaznego z platynowymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami, dla tych, którzy dosięgną tysiąca zestrzelonych samolotów lub tyle samo rozbitych czołgów.
  Ten krzyż rycerski powinien mieć przynajmniej sto brylantów i byłby większy niż inne krzyże rycerskie. Nagroda była więc nie tylko honorowa, ale i droga.
  Albina i Alvina lecą po niebie. Jankesi zestrzeliwują swoje samoloty i brzęczą przez zęby:
  - Piękne dziewczyny,
  Wspaniali przyjaciele ...
  Byliby groźni faceci -
  I świetne próby!
  Albina wycelowała gołymi palcami w samolot, trafiła Amerykanina i pisnęła:
  - Światła wesołych oczu!
  I mrugnęła do swojego partnera. Odcięła swojemu odpowiednikowi. Gołym palcem u nogi rozbiła wroga na małe kawałki i zaćwierkała:
  - O komunizm i nasze chwalebne zwycięstwa!
  Albina poprawiła swojego partnera, zestrzeliwując samolot Yankee:
  - Za komunizm aryjski!
  I obie dziewczyny wybuchnęły śmiechem.
  I otrzymali szósty stopień Krzyża Rycerskiego, zestrzeliwując ponad tysiąc samolotów każdy.
  Marsylia zestrzeliła kolejne cztery tysiące samolotów i otrzymała Diamentową Gwiazdę Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża z platynowymi liśćmi dębu oraz otrzymała miecze i diamenty. Amerykanie dosłownie przed nim uciekli.
  Tymczasem wojna trwała nadal. Amerykanie wyraźnie przegrywali z wrogiem, który był najlepszy w technologii i umiejętnościach, a nawet korzystał z obcych dywizji.
  Tylko "Superpershing" mógł przebić niemiecki E-50 w bok. Na szczęście armata ma kaliber 90 mm i długość lufy 73 EL. Ale z drugiej strony szybkostrzelność niemieckiego E-50 wynosi tylko cztery strzały na minutę w porównaniu z dwunastoma, a waga pięćdziesięciu ton jest zbyt duża dla silnika o mocy 500 koni mechanicznych. A zbroja to za mało. W czoło niemieckiego głównego mastodonta nadal nie przebił Amerykanów. Fritzes miał również E-75 z działem 128 mm i grubym na 210 mm pancerzem bocznym pod zboczami, z jeszcze lepszą ochroną i silnikiem o mocy 1500 koni mechanicznych.
  Tak więc od samego początku Stany Zjednoczone przegrywały. Tylko czołg T-93, a właściwie działo samobieżne ważące dziewięćdziesiąt trzy tony, z przednim pancerzem o grubości 305 milimetrów i armatą 155 milimetrów mógł walczyć z niemieckimi mastodontami.
  Ale osiągi tego działa samobieżnego były nieistotne, podobnie jak szybkostrzelność. A Niemcy zniszczyli go samolotami.
  Tak więc Amerykanie jako całość nie radzili sobie dobrze i przegrywali beznadziejnie.
  A wojska niemieckie zbliżały się coraz bardziej do Nowego Jorku i Waszyngtonu.
  Truman błagał Hitlera o pokój.
  Ale Fiihrer chciał tylko całkowitego poddania się bez żadnych warunków. Waszyngton został otoczony. A naziści rozpoczęli atak na stolicę Stanów Zjednoczonych.
  Marsylia otrzymała nagrodę specjalną za pięć tysięcy zestrzelonych samolotów: Wielką Diamentową Gwiazdę Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża ze srebrnymi liśćmi dębu, mieczami i diamentami. I to jest fajne.
  Załoga czołgu Gerdy walczyła o jasne jutro. I wygrał bez żadnych problemów.
  Dziewczyna zaczęła nawet strzelać nie tylko gołymi palcami u nóg, ale i szkarłatnymi sutkami piersi. I to bardzo pomogło.
  Charlotte też strzeliła rubinowymi sutkami w przycisk joysticka i pisnęła:
  - Wielkość komunizmu polega na tym, że nie jest rybą, ale wielorybem!
  Christina, strzelając, naciskając przyciski joysticka, zauważyła:
  - A my jesteśmy Niemcami i zbudujemy największy z komunizmu!
  Magda, strzelając w przeciwników malinowymi sutkami, agresywnie wydała:
  - Najjaśniejszy komunizm! Tylko w górę, nie krok w dół!
  Gerda, celując w działo gołymi palcami u nóg i odwracając amerykańską haubicę celnym strzałem, potwierdziła:
  - Za komunizm aryjski!
  Po upadku Waszyngtonu Ameryka wkrótce się poddała. A stało się to 4 lipca 1947 roku.
  ... ROZDZIAŁ 10.
  Alice, oczywiście, również wykonywała misję w tym równoległym wszechświecie. Ale teraz jest na Białorusi. I powinna coś zrobić. A Alice jest bardzo chartową dziewczyną.
  Wędrując nocą po Mińsku, wziąłem go i bez zastanowienia dwukrotnie poszedłem na dworzec. Gdzie jej też nie widziano. A ona wzięła go i zasnęła, skręcona w kosmicznych chmurach. Alicja od dawna nie spała, a do walki trzeba zebrać siły. Zwłaszcza jeśli twoi przyjaciele przychodzą do ciebie we śnie.
   Alisa Selezneva spała jak dziecko. Miała tak cudowny sen, że obudziła się żałując straconej chwili błogości. Selezneva podciągnęła się i niczym ryba wypłynęła z pokoju. Latanie stało się dla niej tak naturalne, że nie myślała już inaczej o swoim życiu. Natasha Belaya wyszła jej na spotkanie.
   -Przed zajęciami jeszcze dwie godziny, może dołożysz do kolekcji swoje rzeczy osobiste?
   Alicja podniosła ręce:
   -Tak, zupełnie zapomniałem, że muszę zdobyć magiczną różdżkę.
   Natasha Belaya była zdumiona:
   -Różdżka? Dlaczego to twój fetysz czy artefakt?
  Selezneva zachichotała, tupiąc bosą stopą:
   -Nie! Nie czytałeś Harry'ego Pottera?
  Natasha Belaya, siedmiokolorowa we włosach, śmiała się, a jej zęby były jak perły:
   - Pierwszy raz o nim słyszę. Chociaż nie, jeden z nauczycieli i trójgłowy niedźwiedź powiedział, że bajka o małym czarodzieju jest bardzo popularna na Ziemi. Ale nie czytałem tego.
   -Więc wiedz, że miał taki! - Alisa Selezneva rozłożyła ramiona - magiczna różdżka iz jej pomocą zrobił wielkie rzeczy.
  Jej pulchny towarzysz pisnął:
   -Rozumiem, potrzebujesz baterii o magicznej mocy, wraz z magicznym artefaktem. Cóż, pomogę ci to zdobyć. Ale w postaci kija jest rzadki. Zwykle preferowane są pierścienie. Jest zarówno wygodniejszy, jak i znacznie łatwiejszy w użyciu.
   Natasha Belaya pokazała swoją rękę.
   - Kupiłem ten pierścionek na kredyt, bo prawdziwe magiczne kamienie są bardzo drogie. To wspaniały agat. Ale nie jestem najwybitniejszą czarodziejką. Myślę, że potrzebujesz diamentu wiedźmy, a jest wart fortunę.
   Alisa Selezneva westchnęła:
   - Nie mam ani grosza.
  Natasha Belaya pocieszyła swojego partnera:
   - Nie martw się, po pierwsze wszystkim nowoprzybyłym udziela się pożyczek, a po drugie stypendium, a szczególnie uzdolnionym płaci się honorarium królewskie. Myślę, że dzięki swoim umiejętnościom szybko zdobędziesz uznanie i pieniądze.
  Alisa Selezneva była zaskoczona:
   -Co, masz tu króla?
  Natasza tupnęła bosą stopą i potwierdziła:
   -Na pewno. Mieszka około stu mil stąd. Można do niego śmiało podejść, jednak kłóci się z sąsiadami, ale my magowie nie pozwalamy na wybuch wojny na dużą skalę.
  Gość z przyszłości zaciekawił się:
   -Jakie moce ma król?
  Partner odpowiedział z uśmiechem:
   -Nie najmniejsza, ma smoki, gigantyczne dinozaury i brontozaury, latające mamuty łabędzi i nie tylko. Ale główną siłą każdego króla są magowie bitewni.
  Alicja zauważyła sceptycznie:
   -A co ze statkami kosmicznymi, działami, czołgami, samolotami? Bardziej nowoczesna i wydajna technologia?
   Natasha Belaya westchnęła ciężko:
   - Nie używają tej techniki. Na tej planecie iw dużej części wszechświata magia zastąpiła całą technologię.
  Selezneva zgodził się:
   -To jasne, to technika, czy jednym machnięciem ręki można zniszczyć miasto lub zbudować pałac.
  Natasza zauważyła ze śmiechem:
   - Dobra robota, wiesz. A jednak niektórzy studenci wytwarzają techniczne produkty domowej roboty. Na przykład marzę o zbudowaniu skrzydeł grawitacyjnych. Nie wiem, jak robisz to tak dobrze, ale kiepsko latam. Ale za pomocą antygrawitacji możesz rozwinąć prędkość podświetlenia.
  Alicja uśmiechnęła się, wyszczerzyła zęby:
   -A nadświetlna?
  Dziewczyna chętnie odpowiedziała:
   -Również, jeśli projekt jest cięższy i doskonalszy. Ale latanie z taką prędkością bez wchodzenia w hiperprzestrzeń jest bardzo niebezpieczne. Możesz spłaszczyć lub spalić. To prawda, że za pomocą zaklęć podróż jest znacznie szybsza i bezpieczniejsza. Ale to wymaga specjalnego medalionu i wydawane jest tylko tym, którzy ukończyli szkołę.
  Alicja z wielką irytacją w głosie zabulgotała:
   -Szkoda, chciałbym odwiedzić inne światy. Ale dość gadania. Gdzie mogę otrzymać pożyczkę?
  Natasha Belaya chętnie odpowiedziała:
   -W skarbcu centralnym znajduje się w górnej piwnicy zamku szkolnego.
  Gość z przyszłości gruchał:
   -W górnej piwnicy, śmieszne!
   Alisa Selezneva roześmiała się. Powietrze było wypełnione magią. Powoli unosiła się najpierw korytarzami, potem między schodami, witając rękoma zabawne zwierzęta przedstawione na portretach. Odpowiedzieli jej wesołymi okrzykami, posągi też zaczęły się poruszać, jak żywe cyborgi. Bardzo przypominało mi to coś w rodzaju filmu o Harrym Potterze. Tylko sam zamek był znacznie większy, bardziej kolorowy, lśniący wykwintnym luksusem i obfitością złota z magicznymi kamieniami, a portrety i posągi bardziej zróżnicowane, pretensjonalne. Nie miała dobrego przeczucia, jakby ktoś ją obserwował. Zwiększyła szybkość tylko wtedy, gdy na spotkanie wleciał Aleksiej Teteriew:
   - Marsz wampirów! - powiedział ze śmiechem. Skręcając pętlę w powietrzu, wziął młodą wróżkę za rękę.
  Chłopiec gruchał:
   -Chcesz kupić pierścionek?
  Alicja pisnęła:
   -Jak zgadłeś?
  Lech dość logicznie zauważył:
   - Wszyscy przybysze tego chcą. Żadna dziewczyna nigdy nie zrezygnowała z takiego artefaktu.
   Wtedy Alicja zauważyła na szyi Aleksieja Teteriewa imponujący srebrny medalion.
  Dziewczyna gruchała:
   - To jest fajna rzecz, którą masz. Z jego pomocą możesz odwiedzać inne światy i planety.
  Leshka zaśmiał się i powiedział:
   -Co ty szybko Alice. Uczyłem się w szkole tylko przez dwie minuty, a nadal ciągnie cię do wyczynów. I wiesz, że na innych planetach może to być bardzo niebezpieczne. Straszne potwory oddychające plazmą potworów, a co najważniejsze, źli czarownicy i czarodzieje przemierzają światy i systemy gwiezdne. A ty wciąż jesteś taki zielony, że nie umiesz używać magii.
  Selezneva skinął głową z zadowoleniem:
   -Ale zdolny. Chcę dostać pożyczkę, czy możesz mi pomóc?
  Chłopak odwrócił się z wirowaniem:
   -Nie ma problemu.
  A Leshka rzuciła się w powietrze jak szalony wróbel.
   Bank szkolny był niewidoczny na zewnątrz, znajdował się w paszczy smoka. Zęby potwora błyszczały jak diamenty, a oczy płonęły rubinami. Przy stole, w ruchomym krześle, siedział bankier, który wyglądał jak pszczoła. Jej prążkowany brzuch mienił się koralowymi, liliowymi paskami pięknie prezentował się na owalnym ciele. To prawda, w przeciwieństwie do pszczoły, jej twarz była zwieńczona pełnym uśmiechem kota z Cheshire:
   - Cieszymy się, że możemy powitać naszego nowego klienta. Chcesz otworzyć konto lub zaciągnąć pożyczkę?
   Alice potrząsnęła pustymi kieszeniami.
   - Przepraszam, nie mogę otworzyć konta. Teraz, jeśli weźmiesz pożyczkę.
  Łagodny głos odpowiedział:
   -Jesteś studentem, więc możesz dostać pożyczkę tysiąca monarchów. A jeśli zostaniesz uznany za elitarną wróżkę, to do pięciu tysięcy. Jak dużo chcesz?
  Selezneva pisnęła:
   -Dajmy tysiąc na raz!
  Smok ryknął ciszej:
   -Dobry! Wrócimy za trzy lata! Nie naliczamy odsetek od naszych.
   Ales Teterev skłonił głowę eleganckim ruchem.
  Chłopiec powiedział z patosem:
   -Taka zdolna dziewczyna potrzebuje różowego diamentu jak "Farsi". I jest wart trzy tysiące mnichów.
  W odpowiedzi głos stał się ostrzejszy:
   -Diament "Farsi" tylko dla elitarnych wróżek. Niech przyniesie swój certyfikat.
  Aleksiej powiedział agresywnie:
   -Ale na to musi czekać sześć miesięcy. Dlatego złóż wniosek o pożyczkę dla mnie. Jako elitarny mag trzech tysięcy mnichów.
  Smok wątpił:
   -I nie osiągnąłeś swojego limitu?
  Chłopiec z przekonaniem oświadczył:
   - Pokaże się magiczne lustro.
   Pszczoła uśmiechnęła się.
   -Dobra, załatwię oba.
   W oknie pojawił się bajeczny, bardzo jasny i kolorowy wąż. Otworzył usta i wypadły z nich złote monety.
   Lecha Teterew odłożył torebkę, mały języczek błysnął od razu, liżąc monety. Alicja wzdrygnęła się.
  Chłopiec odpowiedział pewnie:
   - Nie bój się, to tylko magiczna rzecz. W jego żołądku wszystkie nasze pieniądze są zawinięte w zaklęcie pakujące. Wypróbuj na wagę.
   Dziewczyna wzięła do ręki torbę przypominającą żabę. Nic nie ważył.
  Chłopiec chętnie potwierdził:
   -Bardzo wygodna rzecz, możesz wepchnąć do niej cały bank i schować za paskiem.
  Alicja pisnęła agresywnie:
   -To przepiękne! Gdzie sprzedawane są pierścionki?
  Chłopiec z przekonaniem oświadczył:
   - W pobliżu jest sklep, w którym kupują wszelkiego rodzaju biżuterię. Ale powiem ci, najcenniejsze rzeczy można kupić tylko w stolicy od starych czarodziejów.
  Alicja zauważyła z powątpiewaniem:
   - Mamy mało czasu, nie zdążymy na zajęcia.
  Leshka powiedział ze śmiechem:
   - Do czego służy medalion. Zabierze nas w mgnieniu oka.
   Cietrzew obrócił swój talizman i wyszeptał zaklęcie.
   Jak szybko wszystko się zmieniło, jeszcze niedawno stanęli przy ujściu szkolnego banku, a teraz są w wielkim mieście.
   Alicja ze zdziwieniem spojrzała na majestatyczną stolicę. Były tam wysokie zamki z białego marmuru i złoconych dachów. Wiszące ogrody i kopuły w starożytnym orientalnym stylu poruszały wyobraźnię. Wiele bujnych pałaców o artystycznej architekturze, posągi bogów, bohaterów, wojowniczki, stwory tak dziwne, że nie mogą nawet znaleźć odpowiednika na Ziemi. Drogi były gładkie, z zielonej lub żółtej cegły, a w samym centrum stolicy płynęły jak strumyk, ułatwiając przechodniom. Jeden z budynków miał kształt ananasa i powoli się obracał, z którego biły reflektory. Drugi był jak pomarańczowa pomarańcza wisząca w powietrzu. Alicja wyciągnęła rękę jak dziecko, wskazując palcem:
   -Czy to pole siłowe czy antygrawitacja?
  Leshka odpowiedział ze śmiechem:
   -Magia! Moc magii przenika całe miasto. Czy wiesz, ilu w służbie króla czarowników?
  Selezneva odpowiedziała ze śmiechem:
   -Nie! Ale myślę, że najlepsi nie są z nim.
  Leshka zgodził się z tym:
   - To prawda, że wyższe elity preferują wolność.
  Młoda dziewczyna, prawie dziewczynka, zauważyła:
   - Pałac królewski jest imponujący.
   Alice znów dźgnęła palcem jak dziecko. Rzeczywiście, konstrukcja była imponująca, wysokie na trzy kilometry, gigantyczne kopuły z jasno błyszczącymi herbami na szczycie. Największa kopuła była naturalnie zwieńczona herbem króla. Przedstawił siedmiogłowego smoka z mieczami na sześciu nogach. Następnie pojawiły się emblematy książąt wasalnych, książąt i hrabiów.
   Nie było tu wszelkiego rodzaju zwierząt, gryfów, smoków, rekinów. Migotały trójgłowe krokodyle, słonie, tygrysy, niedźwiedzie. A jeden herb był w postaci nagiej dziewczyny z wachlarzem wysadzanym cierniami w dłoni. Arage był zdumiony:
   - Świetnie - wyszeptały szkarłatne usta dziewczyny . - A jaką technikę trzeba mieć, żeby coś takiego zbudować.
  Leshka, śmiejąc się, odpowiedział:
   -Jak myślisz, zostaniesz wróżką i nie będziesz w stanie tego zrobić. Ucz się dobrze w szkole, a czeka cię wspaniała przyszłość.
  Aliska pisnęła:
   -Mam nadzieję, a teraz pokaż mi, gdzie mogę zdobyć kamień.
  Chłopiec skinął jej głową:
   -Chodź za mną.
   Stolica była bardzo dużym miastem, nie mniejszym niż Londyn, a jednocześnie bardzo czystym. Chociaż w mieście było wiele koni, po drodze nie napotkano ani jednego ciasta. Wiele załóg było samobieżnych i latało w powietrzu. Wagony były zazwyczaj rzeźbione i niezwykle luksusowe. Na ulicach było wiele malowniczo ubranych dzieci, głównie jednak w okresie dojrzewania. Chociaż większość z nich miała przeszłe życie, wszyscy wyglądali najweselej, świat wydawał się całkiem szczęśliwy. Schludne sklepy były pełne towarów, artykuły spożywcze ułożone w dziwaczne stosy i wyglądały przepysznie.
  Alicja przypomniała sobie, że nie jadła jeszcze śniadania:
   -Leshenka, chodźmy gdziekolwiek i kup trochę ciastek.
  Chłopiec zgodził się z tym:
  -To jest możliwe.
   Podlecieli do straganu. Aleksey Teterev rzucił złotą monetą, a otrzymawszy garść reszty, otrzymał dwie soczyste, przepyszne bułeczki.
   Były miękkie jak wata cukrowa, aw środku znajdowało się mięso przypominające kałamarnicę. Po połknięciu ciasta Alice poczuła się wyjątkowo pełna, a jej ciało bulgotało energią.
  Dziewczyna gruchała:
   - Świetnie, to wspaniały kraj.
  Chłopiec z westchnieniem odpowiedział:
   - Nie wszystko złoto, co się świeci. Zapoznasz się także z nikczemnymi wadami naszego społeczeństwa. Wyglądać.
   W oddali pojawiła się gigantyczna latająca ryba. Na jej plecach leżała kobieta o niespotykanej urodzie. Jej bujne, ogniste rude włosy przypominały iskrzącą się lawę wulkanu. Twarz była zła i zdeterminowana, suknia była pokryta diamentową skorupą, paznokcie długie szkarłatne, palce były w pierścieniach. W sumie robiła ambiwalentne wrażenie, jednocześnie podziwiana i przerażona.
   - Kto to jest?- wyszeptała Alicja.
  Leshka Teterev
   -Wysoka kapłanka królestwa. Osobista czarodziejka króla, nazywa się Attila. Bardzo silna i jednocześnie mściwa kobieta nie wybacza zniewag. Plotka głosi, że w poprzednim życiu była albo królem, albo prezydentem. Lepiej pokłoń się i nie podnoś głowy, inaczej nigdy się nie dowiesz.
   Jednak Alicja nie posłuchała, a kiedy ryba przeleciała obok, podniosła oczy. Ich spojrzenia spotkały się i wydawało jej się, że szmaragdowo-koralowe spojrzenie rozbłysło jak błyskawica. Za nimi szli strażnicy na skrzydlatych, czarno-białych koniach z długimi grzywami.
   Leshka Teterev zwrócił się:
   - Pamiętała cię. I kto wie, jakie myśli przyjdą jej do głowy. Może przygotowała już dla ciebie brudną sztuczkę.
  Selezneva odpowiedziała z uśmiechem:
   -Ale nic jej nie zrobiłem, tylko spojrzałem jej w oczy.
  Chłopiec zgodził się bez większego pragnienia:
   -To jak wyzwanie. No dobra, tym szybciej będziesz musiał zdobyć kamień. Aby to zrobić, musisz dostać się na trzynasty pas.
   Miejsce, do którego przybyli, było być może najciemniejszym w stolicy. Domy są węglem drzewnym, drzewa są szare, chodnik jest fioletowy. Na słupku w paski na chodniku było napisane: "Trzynasty pas - światło atramentu". I rzeczywiście, cztery światła naraz zgasły, jakby zniknęły za chmurą. Alisa Selezneva poczuła silne mrowienie w dłoniach. Leshka Teterev wziął ją pod ramię:
   -Teraz musimy dokładnie wejść w pocztę i wtedy znajdziemy się w magicznym sklepie. Wyobraź sobie, że są drzwi i nie bój się, wszystko się ułoży.
   Alisa Selezneva zamknęła oczy i od razu poczuła uderzenie w głowę, guz nabrzmiał jej na czole. Z kolei Leshka Teterev przeszedł bez problemów. Kiedy wrócił, powiedział z irytacją:
   -Nie bój się. To są drzwi, a nie filar. Wyobraź sobie, że wyższe siły wytyczyły ścieżkę specjalnie dla ciebie. A to jest hologram, a nawet fantom z magii.
  Alicja pisnęła:
   -Ok, spróbuję.
  Chłopiec magik pewnie podpowiedział:
   - I miej oczy otwarte.
   Tym razem Alicji udało się opanować emocje. Poczuła lekki wstrząs elektryczności i znalazła się po drugiej stronie rzeczywistości.
   Nad nią wisiało nocne niebo, siedem księżyców naraz: jeden w kształcie pączka, drugi w preclu, trzeci w wiśnie, czwarty w filiżance, piąty w talerzu, szósty w wazonie i jeden siódme skrzypce pluszące leniwie w czarnym aksamicie dywanu, obramowanego perłami z gwiazd.
   Alisa Selezneva zatrzymała się, podziwiając krajobraz.
  Chłopiec czarodziej logicznie zauważył:
  - Zgadzam się, jest pięknie, ale nie mamy dużo czasu. Zapomniałeś, dlaczego przyjechaliśmy?
   Dziewczyna skinęła głową. Ruszyli w kierunku wyrzeźbionego domu na łapach smoka. Drzwi się rozsunęły. Wnętrze domu było znacznie bardziej przestronne, niż się wydawało z zewnątrz. To był naprawdę magiczny sklep. Długie półki, małe smoki w klatkach, błyszczące motyle i półki z książkami, ogromna różnorodność przedmiotów: od takich tradycyjnych jak miecze, tarcze, buty do chodzenia, latające dywany, kamienie młyńskie, złota rybka w akwarium i wiele innych, po najbardziej niezwykłe rzeczy, jak ogień w butelkach, wyjący wiatr, zwykły liść klonu, a nawet telewizor z dębową ramą. Ponadto tysiące wąskich pudełek z nieznanymi przedmiotami wyłożonymi ścianami od podłogi do sufitu. Wystawiono także pierścienie, od dużych, które można było nosić na szyi lub nodze słonia, po małe, wielkości główki od szpilki.
   Alice nawet otworzyła usta ze zdumienia, a figlarny Leshka, sądząc po jego pewnym wyglądzie, zdołał odwiedzić sklep. Sprzedający, pasujący do pokoju, przypominał prostą półtorametrową kłodę brzozową. Troje oczu czerwonych, żółtych i zielonych sprawiało, że wyglądał jak sygnalizacja świetlna. Małe usta obnażyły zielone zęby jak kropki.
   - Och, przybyli mali przyjaciele. Cześć Leshka-magik, jak ma na imię twój przyjaciel?
   - Nazywam się Alisa Selezneva - Lekko zawstydzona piękna dziewczyna dygnęła.
   -W porządku. Poznajmy się, nazywam się Knur." Kłoda podała suchą sześciopalcową dłoń. Pewny siebie Teterav potrząsnął nim, a potem przyszła kolej na Alice. Jej dłonie były wilgotne z podniecenia.
  Stwór ryknął:
   -Ech! Nie trząść się tak, myślisz, że wyglądam jak kawałek drewna?
  Selezneva pisnęła:
   -Tak!
  Log skinął głową.
   -Wielu tak mówi. Z jakiej planety pochodzisz?
  Dziewczyna z dumą wyprostowała się i odpowiedziała:
   -Grunt!
  Knur gruchał:
   -Wow, więc potrzebujesz jakiegoś specjalnego kamienia.
  Aleksiej powiedział pewnie:
   -Jest bardzo zdolną dziewczyną, prawie od razu nauczyła się latać, potrzebuje diamentu Farsi.
  Alicja nawet tupnęła bosą stopą na znak potwierdzenia, ćwierkając:
  - Tak, potrzebuję tego!
   Knur wykonał negatywny gest.
   -Nie! To nie człowiek wybiera kamień, ale kamień człowieka. Jeśli nie będzie między nimi pełnej zgody, nie będzie magii. Czy pamiętasz, jak długo zajęło nam znalezienie Twojego diamentu?
  Lech zaśmiał się:
   -Tak, nie zapominam, prawie cały sklep nie był rozwalony.
  Głos stał się ostrzejszy:
   -Zacznijmy.
   Kłoda z nieoczekiwaną gracją podeszła do lady i włożyła szmaragd w delikatną dłoń Alicji. Dziewczyna poczuła lodowaty chłód.
  Spokojny głos powiedział:
   -Spróbuj wyrazić chęć, na przykład, aby podnieść tę wazę.
   Knur wskazał na podobieństwo platynowego garnka.
   Alice szarpnęła się, ale nic się nie stało.
  Doświadczony sprzedawca zauważył:
   -Widzisz, kamyk ci nie pasuje. Następny.
   Potem przyszedł duży rubin, ponownie podał go swojej dłoni z zimna. Tym razem jednak wazon lekko się poruszył, pojawiło się małe wgniecenie. Potem pojawił się szafir, wyglądał trochę i od razu zgasł.
  Lech uśmiechając się agresywnie, powiedział:
   -Mówię ci, potrzebujesz diamentu Farsi. Jak moje.
  Logan niechętnie zgodził się:
   -Cóż, diament jest taki diament.
   Knur wyjął diament i włożył go do ręki Alicji Seleznevej. Kamień wydał się dziewczynie gorący.
   -A teraz delikatnie podnieś to. "Log" wskazał ręką na platynowy, już dość zakrzywiony pojemnik.
   Alice mocniej ścisnęła kamień, po czym nastąpił błysk i eksplozja. Pokój natychmiast zamienił się w bałagan, wszystkie czary się pomieszały, wiele było zepsutych, kłębił się dym, śmierdział spalonym powietrzem. Knur zrobił się nawet trochę czarny, a twarz Alisy Seleznevej pobrudziła się jak u Murzyna.
  Dziennik krzyczał z zachwytu:
   -Lubię to! A ty powiedziałeś "farsi". Nie ma pełnej harmonii. Dlatego zdarzają się kataklizmy. Nie, następnym razem założę maskę gazową z kamizelką kuloodporną.
   - Przepraszam Knur, ja sam nie spodziewałem się takiego efektu, ale potrzebujemy kamienia i bez niego nie wyjdziemy - Twarz Leshki Tetereva lekko się zaczerwieniła, ale pozostała czysta. Ale kły wydłużyły się, stał się bardzo podobny do wampira.
  Dziennik odnotowany:
   - A kto powiedział, że kamienia nie odbierze, ale wybierając niemal na ślepo ryzykujemy wysadzenie całego sklepu.
   Knur uniósł pierścień, zamachnął się łapą, wylało się turkusowe światło i wszystko stało na swoim miejscu, a umorusana twarz Alice stała się czysta jak u dziecka.
   - Teraz przechodzimy do rzeczy.
   Podszedł do dziewczyny i położył jej na głowie owoc. Jabłko sycące obróciło się wokół głowy, zabłysło, a potem minęło kolejne koło. Zabrzmiał melodyjny głos.
   -Człowieku, ten przedmiot jest wyjątkowy i nie ma ograniczeń co do jego mocy. Potrzebny jest specjalny kamień, astralny z magicznych granic.
  Knur radośnie oblizując usta, powiedział:
   -Tu właśnie mam taki wyjątkowy. Oko Smoka.
  Leshka był oburzony:
   -Co w oku smoka jest wyjątkowe, co dziesiąty ma taki kamień?
  Logan odpowiedział arogancko:
   -Co, w zależności od rodzaju smoka. To oko imperialnej, niezwykle rzadkiej i niezwykłej bestii.
   -Cesarstwo!- Leshka Teterev uniósł brwi. - Ale jest niezwyciężony, jak go zdobyłeś?
  Knur odpowiedział szczerze:
   -Czasami bestia dobrowolnie oddaje najcenniejszą rzecz, jaką posiada. Przyniosę to teraz.
   Knur zniknął za półkami, po czym nastąpił pomruk, kilka zaklęć uciekło z jego ust.
   Kilka sekund później pojawił się już w zaktualizowanej formie. Na głowie miał brązowy surdut i dzwoneczki.
   -Tutaj, dla ciebie.- Wyciągnął fioletowy, może matowy kamień.
   -Jest twój, weź go w swoje ręce.
   Alice wyciągnęła dłonie, smocze oko natychmiast się rozgrzało. Potem rozległa się wspaniała muzyka i zaczął zmieniać kolor.
   Najpierw stał się niebieski, potem niebieski, zielony, potem żółty, pomarańczowy i wreszcie czerwony, jaśniejszy niż jakikolwiek rubin.
  Dziennik narzekał z zadowoleniem:
   - Świetnie, rozpoznał cię. Bądź swoją wieczną kochanką. A teraz zrobię ci pierścionek, w oprawie włożę klejnot.
   Knur rzucił zaklęcie i na palcu wskazującym prawej dłoni Alicji pojawił się cudowny pierścień z artefaktem w ciągle zmieniającym się kolorze.
  Dziennik był zadowolony:
   -Cóż, teraz wszystko w porządku.
   - Ile od nas? - powiedział Leshka Teterev z ledwo zauważalnym drżeniem w głosie i zmarszczył brwi.
  Knur z przekonaniem stwierdził:
   -Tysiąc monarchów. Właściwie ten kamień nie ma ceny, ale nie będę wymagał zbyt wiele.
  Chłopiec odetchnął z ulgą:
   -W porządku. Weź to.
   Leha Teterev wyjął magiczną sakiewkę i odliczył monety, wręczył je Knurowi. Potem powiedział lekko sennym tonem:
   -Chciałabym kupić od Was medalion, mam nadzieję, że wybór nie potrwa długo.
  Log, zniżając głos, zauważył:
   -O! Widzę, że chcesz skompletować swoją dziewczynę. Wiesz jednak, że studenci pierwszego roku nie powinni go mieć. I nie łamię zasad.
  Leshka złożył ręce błagalnie:
   - Ale ze względu na tę dziewczynę zrób wyjątek. W końcu możliwe, że jest wybrańcem.
  Knur z przekonaniem stwierdził:
   - A ty, jak widzę, pamiętasz też legendę. Kiedy wybuchnie wielka wojna, dziewczyna z innego świata uratuje nasz wszechświat.
   Ale to tylko legenda. W rzeczywistości krąży zbyt wiele plotek i bajek, nie każdemu należy wierzyć.
  Leshka, zniżając głos, zauważył:
   -A nie słyszałeś, że obrzeża światów zostały zaatakowane przez dziwnych kosmitów, których obecność zabija wszystkie żywe istoty. Możliwe, że przyjdą do naszego świata.
   Knur był zdezorientowany:
   -Natychmiast dwa artefakty na raz. To za dużo. Poza tym znalezienie odpowiedniego medalionu zajmie mi trochę czasu. Zostaw kosmyk swoich włosów, dziewczyno, a wtedy może dokonam właściwego wyboru.
   Alice wzięła z półki parę srebrnych nożyczek i starannie przycięła cienki pasmo włosów. Następnie wyciągnęła swoje złote włosy do Knuru, który ukrył je w kryształowym pudełku.
  Troskliwy Leshka spojrzał na zegarek:
   -Teraz musimy iść, na półgodzinne zajęcia. Już z tobą zostaliśmy.
   - Latać dzieci, latać! - Knur machał drewnianą łapą, ale Alisa Selezneva, nie mogąc powstrzymać ciekawości, zapytała:
   -Kim byłeś w swoim poprzednim życiu?
   "Dziennik" zakołysał się:
   - Moja dziewczyna nie ma przeszłego życia. Urodziłem się na tej planecie dziesięć tysięcy lat temu. A jak długo będę żył i dokąd odejdzie mój duch po śmierci, szczerze nie wiem. Tutaj spotykają się różne stworzenia, jedyne, co czuję, to to, że wkrótce żyjący na waszej planecie będą musieli zmierzyć się z poważnym testem.
  Selezneva z westchnieniem odpowiedziała:
   - Sam to czuję!
  I tupnął jej bosą, rzeźbioną stopą.
   Kłaniając się, Alice i magiczny chłopiec poszli do wyjścia. Chata na łapach smoka, po przestronnym pokoju, wydawała się mała i szara. Ona, również chrząkając, skłoniła się, w pobliżu przeleciał sześciogłowy latawiec. Aleksiej Teteriew mechanicznie podniósł rękę z pierścieniem. Jednak gad odwrócił się i przeleciał obok. Najwyraźniej potwór był tylko przerażający z wyglądu.
  Chłopiec-mag powiedział cicho:
  - Bądź ostrożny!
  Alicja zgodziła się z tym:
   -W tym równoległym świecie wszystko jest inne niż na naszej planecie, można natknąć się na niebezpieczne stworzenia.
  ... ROZDZIAŁ 11.
   Szybko podeszli do słupka, gdy nagle przed nim wyrósł wieloręki pająk z sękatymi gałęziami zamiast nóg.
  Leshka powiedział ostrzegawczo:
   -To tasak. Już poważnie postaram się to obejść.
   Jednak potwór nagle na nich skoczył. Jego pozornie niezręczny ruch był szybki, a dwóch młodych czarodziejów ledwo zdążyło spotkać go ze swoimi promieniami. Pierścień Alisy Seleznevej zadziałał automatycznie. Fioletowy promień oddzielił się i niemal natychmiast przepalił symbiozę rośliny i zwierzęcia. Pomarańczowy promień Leszka Grouse był słabszy, a mimo to wyrządził znaczne szkody potworowi. Mieszanka pająka i pnia drzewa ryknęła, ale nadal parła. Chłopaki zostali zmuszeni do rozejścia się w różnych kierunkach. Alisa Selezneva poleciała w górę i kierując strumień energii próbowała spalić nieumarłych.
   Bestia okazała się jednak bardzo wytrwała, niektóre gałęzie wypaliły się, a na ich miejscu pojawiły się nowe pędy. Tymczasem unosił się nad Aleksiejem Teteriewem, który nie mógł wystartować. W desperacji młody człowiek wyjął medalion i próbował stworzyć pozory ochrony. Wokół niego pojawiła się perłowa bańka. Ta ochrona nie była jednak do końca niezawodna i pękała pod naciskiem wysięgnika. Wtedy Alisa Selezneva, niespodziewanie dla siebie, postanowiła taranować. Wykonawszy martwą pętlę, wpadła na potwora z pełnym rozmachem. Zagrzmiał kikut pająka, płomienie wystrzeliły w niebo, oświetlając ponury krajobraz. Gdy ogień ustąpił, pozostał tylko popiół. Aleksiej magik wstał żwawo, był lekko podrapany, ale generalnie nic poważnego. Ale Alisa Selezneva ucierpiała bardziej, na jej twarzy są oparzenia i siniaki, sukienka w czarne plamy.
   - Mogłeś umrzeć. Jaka jesteś nieostrożna, moja dziewczyno. '' Leshka Teterev przesunął palcem po swoim pokrytym sadzą policzku.
  Alicja tupnęła gniewnie bosą, pełną gracji stopą, agresywnie, szorstko krzyknęła:
   -Uratowałem cię chłopcze. Twoja obrona nie wytrzymałaby długo nacisku wysięgnika.
  Ten dzieciak-mag zgodził się:
   - Masz rację, pot leje się ze mnie. Ale dlaczego był zły? Zazwyczaj nie są agresywne.
  Alicja poczyniła logiczne założenie:
   - Może wysoka kapłanka?
   -Ach, ta wiedźma. Nie sądzę, że stanie się to tak szybko. Co, jej drugi nie ma nic do roboty poza walką z nami?- Chłopiec-mag Lech odrzucił głowę do tyłu. - Chociaż kto wie. Ale w tej formie nie pójdziesz do szkoły - to głupie! Musimy zanurzyć się w magicznym strumieniu.
  Alicja chętnie się zgodziła:
   - Na razie mijamy filar.
   Tym razem bez problemu dotarli do miasta. Minęliśmy trudną dzielnicę i dotarliśmy do centralnego placu. Jak poprzednio świeciły cztery słońca, stopniowo zbliżając się do zenitu. To sprawiło, że niebo było bardzo piękne z najbogatszymi odcieniami. Miasto wyglądało elegancko i chociaż minęła nieco ponad godzina, wydawało się, że nie było ich tu od bardzo dawna. Alisa Selezneva była bardzo zawstydzona swoim postrzępionym wyglądem i nawet jak boso żebrak przechodnie patrzyli na nią i zwracała się do swojego partnera z modlitwą:
   - Może spróbujemy zaklęcia przywracającego? Jesteś doświadczonym magikiem i możesz zrobić wszystko.
  Leshka był zawstydzony:
   - Kto ci to powiedział, jestem dopiero na trzecim roku. No dobrze, spróbuję, chociaż źródło uzdrawiania jest dokładniejsze. - Stojąc przed dziewczyną, młody czarodziej szybko zaintonował długie zaklęcie. Wiał silny wiatr, zniknęły siniaki i zadrapania na twarzy, sukienka stała się świeża, a nawet wykrochmalona. Tylko jedna rzecz jest zła, dziewczyna stała się przezroczysta.
  Selezneva roześmiała się:
   -Cóż, ty Leshenka, daj. Jestem jak duch.
  Chłopiec mag był zakłopotany:
   -Przepraszam Alicjo. Nie jestem zbyt leniwy i pewnie pomyliłem kilka dźwięków w zaklęciu, dlatego wystąpił podobny efekt.
  Dziewczyna błysnęła perłowymi zębami:
   - Lenistwo jest matką wszystkich wad. Co mam tak pokazać moim znajomym?
  Leshka potrząsnął głową negatywnie:
   -Nie, zanurzmy się w uzdrawiającym strumieniu.
   Podlecieli do rzeźb bogów z wyciągniętymi mieczami, flankujących dużą bramę. W pobliżu źródła zgromadził się duży tłum ludzi. Pewny siebie magik natychmiast zwiotczał.
  Leshka jęknął:
   -Wygląda na to, że jest kolejka. Dobra, sam to naprawię.
   Ponownie wyśpiewał zaklęcie. Aureola rozbłysła wokół Alisy Seleznevej, a chwilę później znów była w łachmanach.
  Dziewczyna z przyszłości krzyknęła:
   - Cóż, nie mogłeś wymyślić nic lepszego. Powrót do punktu wyjścia.
  Leshka potrząsnął głową negatywnie:
   -Nie! Teraz powtórzę magiczne słowa i postaram się niczego nie pomylić.
   Chłopak-czarodziej naprawdę zarumienił się z napięcia i udało mu się perfekcyjnie przeprowadzić tę magiczną operację. Nawet dym wydobywał się z jego uszu, a nozdrza iskrzyły się.
   - Cóż, nie próbuj tak bardzo! Pękniesz! - dziewczyna głośno się zaśmiała i tupnęła bosą, zaostrzoną, lekko zakurzoną stopą. Potem podniosła rękę i wystrzeliła promień w pomarańczowy strumień. Woda rozpryskiwała się i oblewała obu czarodziejów od stóp do głów.
   - Teraz musimy sami się wysuszyć. Chłopiec-mag ponownie wypowiedział zaklęcia, a oni wylewali z nich parę.
  Alicja zachichotała kpiąco:
   -A ty, widzę, nie wiesz ile. Kiedy zostanę czarodziejką, zrobię wszystko.
  Chłopiec czarodziej logicznie zauważył:
   - Nie da się wiedzieć absolutnie wszystkiego.
   Para wystartowała i żegnając się, opuściła miasto. Przynajmniej z zaklęciami ruchu Leshka Teterev wiedział, jak dobrze sobie radzić.
   Zgodnie z oczekiwaniami spóźnili się na lekcję. Otrzymywali punkty karne i przypisywali do klas. Alisa Selezneva została wezwana na tablicę, przeczytała podręcznik dzień wcześniej i odpowiedziała poprawnie. Dostała dziewiątkę i została wysłana na swoje miejsce. Wiele uczennic i studentek patrzyło z zazdrością na jej nowy pierścionek. W przerwie podeszła do niej Natasha Belaya z przyjaciółmi.
  Dziewczyna kołysząc swymi luksusowymi biodrami i mieniąc się drogocennymi kamieniami, zauważyła:
   -Co za cudowny kamień. Nigdy tego nie widziałem.
   - To jest oko cesarskiego smoka.- odpowiedziała z dumą Alicja i wyprostowała plecy tak bardzo, jak to możliwe.
  Natasza zauważyła z niedowierzaniem:
   -Cesarski? Wow! A gdzie urodził się rycerz, który był w stanie pokonać taką bestię?
  Alicja odpowiedziała pewnie:
   - Myślę, że na Ziemi.
  Natasza zachichotała żarliwie:
   -W twoim wspaniałym imperium? Ale wiesz, że ta bestia nie jest pod wpływem magii.
  Alicja zacisnęła pięści i ryknęła:
   -A po co magia, skoro działka laserowe, pociski rakietowe, pola siłowe.
   Natasha Belaya z przekonaniem sprzeciwiła się:
   -Tu jest inna cywilizacja, w dodatku wydaje mi się, że te potwory są zrobione z hiperplazmy i nie da się ich zabić zwykłą, nawet najnowocześniejszą bronią.
  Alicja powiedziała z zachwytem:
   - Tym lepiej, co oznacza, że mój pierścionek doda mi dużo siły.
  Natasza potrząsnęła głową:
   - Nie pochlebiaj sobie zbytnio, to bardzo duże obciążenie.
  Dziewczyna warknęła:
   - W każdym razie zdejmę to!
   Alisa Selezneva wypuściła błyskawicę, prawie przewracając trójgłową sowę. Ptak, skręcając, pisnął:
   -Ty, co, dach poszedł? Możesz także zabić na śmierć.
   Dziewczyna była zakłopotana i warknęła:
  - Przepraszam, ale nie czołgaj się pod promieniami.
  Sowa ryknęła:
   - Cóż, zapamiętam to.
  Alicja potrząsnęła groźnie pierścionkiem:
   -Chcieć więcej!
   Sowa pospiesznie zniknęła w sąsiednim pokoju.
   - To takie przestraszone - zaśmiała się Alicja.
   Na następnej lekcji jako nowicjusz dostała teczkę. Położyła tam podręczniki. A kiedy poleciała do biblioteki na przerwie, udało jej się zdobyć dwa ciekawe, ale bardzo grube tomy w starej oprawie, a także pięć mniejszych książek. Portfolio pozostało jednak nieważkie, było bardzo wygodne, a Alisa Selezneva po raz kolejny podziękowała magii, która ułatwia lokalne życie. Następna lekcja okazała się bardzo zabawna. Zostali przeszkoleni w wirtualnym strzelaniu piorunami i nauczyli się przekształcać jedno zwierzę w drugie. Szczególnie interesujące było przekształcenie muchy w osła. Z pomocą pierścienia dziewczyna od razu odniosła sukces i nawet jechała na grzbiecie osła.
  Alicja pisnęła:
   - To takie interesujące.
   Kolejna lekcja poświęcona była magicznemu transowi. Nauczyciel, który wyglądał jak mieszanka myszy i kraba, wyjaśnił im:
   -Z pomocą specjalnego złożonego naparu i zaklęć możesz zanurzyć się w magiczny sen. Tam we śnie zobaczyć rzeczy niezwykłe, niektóre o właściwościach magicznych, a także całkiem zwyczajne. Za pomocą specjalnych technik można je usunąć ze snu i przenieść do rzeczywistości. To prawda, że tylko doświadczeni i bardzo zaawansowani magowie mogą spać na czymś poważnym, więc ta lekcja jest próbą. Jeśli wszystko inne zawiedzie, proszę się nie denerwować.
   Mistrz rozłożył pazury.
   Alisa Selezneva i inni uczniowie przygotowali nalewkę, wyrecytowali zaklęcie, ale z powodu silnego podniecenia długo nie mogli spać. Kiedy pogrążyli się w pozornym śnie, przed oczami dziewczyny błysnęły tylko kwiaty i bańki mydlane. Mimo wszelkich starań nie była w stanie się skoncentrować.
   Kiedy się obudziła, miała w dłoniach bukiet zmiętych kwiatów. Inni kandydaci mieli jeszcze mniej szczęścia, tylko Natasha Belaya była w stanie wydobyć we śnie pozory pagera, co w tym przypadku było całkowicie bezużyteczne.
   -Cóż, nic, nie denerwuj się. Nauczycielka strzeliła ogonem. - W miarę zdobywania doświadczenia będziesz coraz lepszy.
   Lekcje magii, Alisa Selezneva, była bardzo zafascynowana, zanurzyła się w niezwykły baśniowy świat. Kiedy skończyła się pierwsza fala zajęć i otrzymali pracę domową, dziewczyna zaczęła szukać Leshki Teterev. Z jakiegoś powodu naprawdę lubiła tego tajemniczego faceta. Poza tym w głębi duszy marzyła, by w wolnym czasie polecieć z nim do miasta.
   - Jak nazywa się Twoja stolica?
   Zapytała Nataszę.
  Biały odpowiedział:
   -Elviro!
  Gość z przyszłości polubił to:
   -Myślę, że to bardzo ładna nazwa dla miasta! Będę tam dzisiaj.
   Alisa Selezneva machnęła ręką do przyjaciół. Jednak Aleksiej Teterew się spóźnił, w trzecim roku była jeszcze jedna lekcja, a ona usiadła na jednym z wielu krzeseł i zaczęła czekać. Aby nie tracić czasu, postanowiła przejrzeć luksusowo zaprojektowaną dużą encyklopedię zjawisk paranormalnych. Szczególnie podobały jej się ruchome obrazy, jak telewizja na żywo na każdej stronie. Teraz wreszcie będzie mogła czerpać z mądrości starożytnej sztuki.
   Alice podniosła teczkę i już włożyła w nią rękę, gdy nagle pojawiły się jego zęby i boleśnie chwycił ją za dłoń. Dziewczyna krzyknęła - tornister zamienił się w mięsożernego potwora. Ślina kapała z jej uśmiechniętych ust, z trudem odrywając skórę, Alisa Selezneva zdołała wyciągnąć rękę. "Bestia" podskoczyła i próbowała złapać ją za gardło, dziewczyna spotkała go uderzeniem łokciem. Nie znała zbyt wielu technik walki wręcz, była zaangażowana w przeszłość, życie kosmiczne w sekcji i to uratowało. Spotykając stopą kolejny skok potwora, obróciła pierścień i posłała piorun. Jednak nie trafiła, cel nie jest wystarczająco duży i bardzo mobilny. Obracając się, torba ściskała jej nagą, muskularną kostkę. To było bardzo bolesne, łzy napłynęły do Alisy Seleznevej. Mimo to nadal strzelała wiązką, trafiając w zaokrąglone plecy. Uchwyt poluzował się, aktówka wypadła, wyszczerzyły się zęby, które na naszych oczach topniały jak lód.
  Dziewczyna krzyknęła:
   -Cholera!
   Alisa Selezneva utykając, podeszła do krzesła i opadła na nie. Zgrabna ręka była rozdarta i spuchnięta, sukienka była podarta, a na dodatek zmiażdżony nos.
  Dziewczyna powiedziała ze złością:
   -Wow, portfolio rozdawane są uczniom.
   Dziewczyna ponownie szturchnęła znienawidzoną torbę stopą. Podeszła do niej Natasha Belaya.
  Dziewczyna zapytała z uśmiechem:
   -Co się stało Alice?
  Dziewczyna powiedziała ze złością, tupiąc bosą stopą o piękne kolorowe kafelki parkietu:
   -Tak, szalona teczka ugryzła się, że ty też masz?
  Natasha Belaya chętnie potwierdziła:
   -Na pewno! Musisz gdzieś położyć przybory szkolne. Ale w przeciwieństwie do twojego, mój nie gryzie. Coś tu nie jest czyste. I musisz iść do lekarza. Natychmiast wyleczy wszystkie twoje obrażenia.
  Alicja mruknęła ze złością:
   -Nie, ja, nieważne jak mam to zrobić!
  Bardziej doświadczona w magii, Natasha Belaya zauważyła bardzo logicznie i rozsądnie:
   -Najniebezpieczniejszy! Teczki nie rzucają się po prostu na uczniów, co oznacza, że ktoś go oczarował.
  Selezneva zapytał ze zdziwieniem:
   -Kto mógł to zrobić?
  Partner warknął ze złością:
   -Rozwiążemy to. W międzyczasie chodźmy.
   Natasha Belaya podała jej rękę, a Alisa Selezneva zrobiła krok, a potem, nie mogąc się oprzeć, machając rękami, wzleciała w górę.
   Mimo bólu śpiewała: -
   Jak bajkowy motyl fruwa nad burzą,
   Potajemnie marzy o uratowaniu rybaków!
   A zły huragan coraz bardziej rzuca pociskiem!...
   Bez dokończenia wersetu omal nie upadła, prawie zderzając się ze smokiem. Małe zwierzęta często latały po zamku, były piękniejsze niż onieśmielające, a wielu uczniów chciało znaleźć małego przyjaciela.
   Alisa Selezneva jednak nie oburzyła się, nikt inny jak Leshka Bely poleciał na jej spotkanie. Facet się uśmiechał, jego blond włosy powiewały na wietrze.
  Chłopiec zabulgotał:
   -Cześć Alice, prawdopodobnie znowu wdałaś się w bójkę?
  Dziewczyna odwarknęła:
   - I dostałeś dziesiątkę po raz pierwszy. Jaki masz kwitnący wygląd.
  Leshka energicznie skinął głową:
   - Cóż, zawsze coś się dzieje za pierwszym razem. Nie marszcz brwi Selezneva, jeśli walczyłeś, to nie jest powód do smutku.
  Alicja zauważyła ze złością:
   - Tak, oczywiście, zwłaszcza jeśli to twoje portfolio. Słuchaj, czy możesz mnie przywrócić?
  Chłopiec magik uprzejmie zapytał:
   -Za dwie sekundy, ale dlaczego cię zaatakował?
  - Nie wiem - Selezneva drgnął niecierpliwie.
   Leshka Teterev potarł medalion palcami, po czym wyszeptał zaklęcie.
   Alicja była pokryta białą chmurą, skuliła się w pianie.
  Dziewczyna krzyknęła:
   -Za czym szalejesz?
  Leshka szybko przeprosił:
   -Ale już! Raz Dwa Trzy!
   Chłopiec ponownie powtórzył zaklęcie. Chmura zniknęła, ale pojawiły się konwalie, wyrosły na głowie Alisy Seleznevej.
   To prawda, że rysy zniknęły. Dziewczyna próbowała je wyciągnąć, ale doznała tylko silnego bólu.
  Gość z przyszłości krzyknął:
   - Cholera, co robisz?
  Leshka z przekonaniem stwierdził:
   -To magia zdrowienia i życia. Widzisz, ile masz pozytywnej energii, nawet kwiaty zakwitły.
  Dziewczyna zakrakała agresywnie:
   -Żartujesz. Oto jestem tobą.
   Alice wyrecytowała zaklęcie, którego nauczyła się na poprzedniej lekcji. Leshka Teterev uśmiechnął się i nagle zaczął desperacko drgać nogami. Wyrósł ogon i ośle uszy. W jednym z wielkich luster zobaczył siebie.
  Chłopiec-mag krzyknął na całe gardło:
   -Co zrobiłaś, głupia dziewczyno. Był przystojny facet, a teraz kożuch!
  Alicja agresywnie stwierdziła:
   - Nie dowcipny czarodziej Leshka, ale jak oszpeciłeś mnie swoimi kwiatami?
  Młody mag krzyknął:
   -Nie jestem celowo! Poza tym wiem, jak naprawić zaklęcie, ale ty nie.
  Selezneva sprzeciwiła się:
   -Też wiem! Kurwa Tibidocha! Uch, i ech!
   Alicja przeczytała odwrotną formułę. Uszy zniknęły, ogon odpadł.
  Leshka potwierdził:
   -I jesteś utalentowany.
  Selezneva warknął ze złością:
   - Nie chwal, ale popraw swój błąd.
   Leshka Teterev wymamrotał magiczne słowa. Jednak znowu niewypał, zamiast konwalii, fajerwerki spadły z nozdrzy i uszu.
  Chłopiec-mag zaćwierkał:
   -Co moim zdaniem jest bardzo piękne.
  Alicja ze złością tupiąc bosymi, rzeźbionymi stopami, które nie mogły znieść butów, wrzasnęła:
   -Jeśli mnie teraz nie odczarujesz, to nawet nie jestem z ciebie dupkiem, ale zrobię kozę.
  Leshka Teterev pisnęła:
   - Nie boję się.
   W tym momencie nauczyciel, Hełm Bonifacy, wydawał się wyrastać z powietrza. Wyglądał jak człowiek, tylko trzy czerwone rogi i nadmiernie podobne do szafy, masywne ramiona zdradzały jego nie do końca humanoidalne pochodzenie.
  Rozległ się ryk:
   -Co to za starcie między studentami. Panie Teterev, wstydź się szydzić z przybysza.
   - Nie zrobiłem tego celowo. Młody mag sprzeciwił się nieśmiało.
  W odpowiedzi ryk stał się głośniejszy:
   -Zwłaszcza. Tak niezdarny, a ty też nosisz diament Farsi. Elita magów, ale nie radzisz sobie z zaklęciem żywiołów.
  Chłopiec-mag mruknął:
   -Tak, teraz to naprawię.
  Ryk w odpowiedzi:
   -Opuścić.
   Hełm machnął ręką. Fajerwerki zgasły wszystkie na raz.
  Głos szorstki, nieco zmiękczony:
   -Zanim wyczarujesz, musisz pomyśleć. A jednak nie dam ci punktów karnych, ale jeśli znów cię złapię, tak łatwo nie wyjdziesz.
   - Już tacy nie będziemy - mruknęła Leshka Grouse.
  Alicja sprzeciwiła się:
   -Dlaczego go potępiasz? W końcu wiedza, którą zdobywamy w szkole, jest bezużyteczna bez praktycznego zastosowania. Trenujemy i czasami trzeba uzupełnić nierówności.
   Hełm przesunął palcem po podstawie rogu:
   -Wtedy kiedy masz takie, zrozumiesz, jak drogi jest każdy guzek. Chłopaki, ostrzegam was, jeśli jesteście w mieście. a ty tam jedziesz, w każdym razie nie lataj do pałacu królewskiego.
   -A dlaczego!- Leshka Teterev podniósł głowę.
  Nauczyciel ryknął:
   -A tego nie powinieneś wiedzieć. Król jest jednak nie w humorze, a złośliwi krytycy popychają go do zamknięcia szkoły magii.
   -Widzę, ale miasto jest świetne bez pałacu! - Z nieubłaganym spojrzeniem, powiedziała Alicja.
  Facet z trzema rogami powiedział, co przy takim wyglądzie brzmiało więcej niż dwuznacznie:
   -No to z Bogiem.
   Dziewczyna pomyślała, jak zwodnicze są wyglądy. Oto Hełm, który w sercu wygląda tak ponuro i budzący grozę, miękki i protekcjonalny. Ale nie jest jasne, dlaczego odcina rogi? Z pewnością nie zepsułyby jego wyglądu. A może boi się, że zostanie wzięty za diabła?
  Alicja krzyknęła:
   -Cóż, Leszko. Złammy to!
  Młody czarodziej stwierdził:
   - Jeszcze kilka godzin jestem wolny, ale wieczorem mam znowu rzeczy do zrobienia, więc nie licz na zbyt długie szczęście.
  Alisa Selezneva tupnęła bosymi stopami i pisnęła:
   - Mamy dzisiaj dzień wolny i możesz się zabawić!
   Medalion błysnął, wszystko na chwilę wyblakło, a potem znaleźli się w cudownym mieście.
   Wszystko było kolorowe i majestatyczne.
   - Gdzie teraz?- zapytała z nadzieją Alisa Selezneva.
  Czarnoksiężnik przyłożył palec wskazujący do ust i szepnął cicho:
   -Do pałacu królewskiego. Wydaje mi się, że za ostrzeżeniem Slama kryje się jakaś tajemnica.
  Wtedy Alisa Selezneva obudziła się w najciekawszym miejscu. Stała się widoczna podczas snu. A trzech policjantów złapało ją za kajdanki. Gliniarze krzyczeli:
  - Boso bum, po co się kłaść!
  Alice gwałtownie się szarpnęła. Kajdanki na jej nadgarstkach pękły. A dziewczyna uderzyła policjanta pięścią w podbródek. Policjantowi opadła szczęka i zemdlał. Inni policjanci Alice zaatakowali łokciem w skroń, nokautując policjanta. A trzeci sięgnął po pistolet, ale otrzymał mocny cios kolanem w pachwinę. I natychmiast zemdlał z bolesnego szoku.
  Alicja zaśpiewała:
  - Nie jestem aniołem, ale diabłem,
  No ale po prostu orzeł!
  Wokół byli ludzie, którzy gapili się na piękne, bose blond oczy. Kurczę. Żartobliwie położył trzech policjantów. Ta dziewczyna jest najfajniejsza z fajnych.
  Alice wyprowadziła się ze stacji. Jej nagie, różowe szpilki błysnęły. Mogli z łatwością przyspieszyć trzysta kilometrów i uderzyć w drogę ze stacji jak meteor.
  Dwóch policjantów, którzy byli na posterunku, upadło, powalone przez szybką dziewczynę.
  Alicja zachichotała:
  - A ktokolwiek się spotkam, nigdy się nie zbierze! I pokazał swój język!
  Potem dziewczyna trochę zwolniła. Nie była zbyt wygodna w chodzeniu boso. A ludzie się rozglądają. Czy ona naprawdę jest włóczęgą?
  Alicja zaćwierkała:
  - Jestem prostą, rosyjską dziewczyną -
  Nigdy nie byłem za granicą!
  mam krótką spódniczkę
  I jestem zupełnie boso!
  Cóż może zrobić coś bardziej nagle. Na przykład, czy powinna założyć buty i ubrać się na sezon? Idealne ciało Alice nie jest zimne, ale w tej formie jest zbyt chwytliwa.
  Alicja poszła do najbliższego sklepu. Wiedziała, że potrzebuje pieniędzy, ale zdecydowała się na hipnozę. Jak zahipnotyzować nie jest tajemnicą i można je znaleźć w Internecie. A mózg Alice jest bardzo silny. I żaden z ludzi XXI wieku, jej w mocy hipnozy nie jest rywalem.
  Alicja zapytała sprzedawczyni:
  - Przynieś mi buty, dżinsy i futro w moim rozmiarze!
  W odpowiedzi posłusznie skinęła głową. Sklep wyglądał całkiem przyzwoicie. Wiele luster.
  Alicja spojrzała na siebie. Jest bardzo piękną blondynką w kostiumie kąpielowym. Bardzo wysportowany i silny, z wydatnymi mięśniami. Włosy są jakoś jasnopomarańczowe i mają nienaturalny kolor. Ale to tylko naturalna kolorystyka jej Alice. I żadnych nanobotów w środku. Czysta struktura genetycznie ulepszonego, wiecznie młodego ciała.
  Bioinżynieria czyni cuda. A tutaj ona, nawet bez technologii, jest około dwudziestokrotnie szybsza niż dobrze wyszkolona osoba XXI wieku i sto razy silniejsza. A to naprawdę dziewczyna, której potrzebujesz!
  A teraz przebrała się i nie stała się tak chwytliwa. Chociaż nie jest wygodny w butach. Alicja poprosiła o buty. Sprzedawczyni jej to przyniosła. Chociaż nogi takie jak bose Alicji są znacznie bardziej atrakcyjne i seksowne.
  Alicja wypowiedziała nawet kilka aforyzmów na ten temat;
  Naga kobieca noga sprawia, że mężczyzna wpada w bose dzieciństwo!
  Obute buty najczęściej przypadają na bose dzieciństwo!
  Jeśli dziewczyna ma piękne nogi, to w życiu nie jest boso!
  Bosa dziewczyna jest lepsza niż obuta stara kobieta, młody kot, fajniejsza niż stary lew!
  A co najważniejsze, nagrodę otrzymuje kobieta z odkrytym biustem, a modne buty z bosymi stopami!
  Przed cierniami męskiej obojętności goła pięta najlepiej chroni kobietę!
  Najbardziej wytrzymała pięta dla mężczyzn od bosych stóp!
  Bosa kobieca pięta najbardziej spalonego buta będzie obuta w podroby!
  Jeśli nie zrzucisz butów na czas, staniesz się boso!
  Jeśli jesteś pałką ze swoim umysłem, możesz tylko dobrze pokonać siebie!
  Dobrze jest mieć klub, źle być klubem!
  Żeliwne pięści mogą pomóc ci przetrwać, ale dębowa głowa cię zabije!
  Kiedy władca nie ma króla w głowie, w kraju panuje anarchia, a sprzedają na próżno!
  Korona nie pasuje do tej samej głowy co kapelusz!
  Na dębowej głowie i koronie siedzi niestabilnie!
  Dąb nie jest mocny, ale materiał na głowę jest najbardziej kruchy!
  Ktokolwiek jest kijem z głową, dostaje go w głowę kijem!
  Polityk trzyma sakiewkę i pałkę, tylko jego pieniądze są drewniane, a pałka z papieru!
  Jasna głowa na ostatnim miejscu odnosi się do siwych włosów!
  Możesz nie być blondynką, ale pięknie jest być lekką duszą, dziewczyny mogą pokonać złośliwe, aby inni mogli żyć szczęśliwie!
  Nie da się zbudować solidnej obrony z samych dębów na pniach!
  Jeśli polityk nie jest dzięciołem, to usunie wióry nie tylko z kikuta wyborcy!
  Chociaż polityk nie jest orłem, uważa wyborców za wrony i dzięcioły!
  Jeśli pozwolisz politykom się ogolić, to na pewno jesteś dzięciołem!
  Polityk z wyborcami to lis jak lis, a sam chomik to chomik!
  Sprytny polityk jest jak lis w kurniku, a głupi jak słoń w sklepie z porcelaną!
  Zaprowadzają porządek w milczeniu, polityk robi bałagan mówiąc!
  Polityk dużo mówi, zwłaszcza gdy chce się zamknąć!
  Kłócić się z politykiem, że zmielenie wody w moździerzu, o ile nie rozerwie się mięśnia języka, jest na swoją korzyść!
  Polityk to mieszanka lisa i wilka, ale dużo świń!
  Im bardziej lis jest politykiem, tym więcej dostaje świnki!
  W polityce to ciągła menażeria, wilki, zające, kury, koguty i dzięcioły, tylko lis zawsze wybierany jest na króla!
  Dyktator udający lwa to prawdziwa świnia!
  Polityk będzie uchodził za lwa tylko wtedy, gdy wyborca będzie idealnym osłem!
  Polityk zakłada owczą skórę, ale tylko krwiożerczość ma wspólnego z wilkiem, a ciągły baran z pomysłowością!
  Lepiej, gdy władcą jest wilk w owczej skórze, niż baran w przebraniu lwa!
  Polityk beczy jak owca o pokoju, ale wilcze kły grzechoczą podczas wojny!
  Polityk wylewa słowika, żeby zdobyć głos, ale trzyma go dla dzięciołów!
  Jeśli przemówienie polityka wydaje ci się trylem słowika, w tym przypadku nie bądź murzynem!
  Jeśli polityk śpiewa jak słowik, to uważa cię za odpowiednią grę!
  Tym, co odróżnia polowanie na wyborców od polowań w lesie, jest to, że myśliwy robi jak najwięcej hałasu!
  Polityk, w przeciwieństwie do kieszonkowca, robi dużo hałasu podczas kradzieży, a rabunek jest pochlebny!
  Polityk też jest w pewnym sensie bogiem, ale lepiej w niego nie wierzyć!
  Polityk lubi obiecywać wyborcom księżyc, zapomina tylko dodać, że tam nie ma życia poza piaskiem!
  Żal nie wynika z dowcipu, ale z braku praktycznej pomysłowości!
  Wszystkie kłopoty świata nie wynikają z pieniędzy, ale z ich braku w odpowiedniej ilości!
  Wtedy Alicja nagle zdała sobie sprawę, że w wypowiadaniu aforyzmów była zbyt inna. I czas zakończyć misję.
  ... ROZDZIAŁ 12.
  Akulina Terekhova miała dużo mniej szczęścia. Została sfotografowana przez aparat obok Alisy Seleznevej. A dziewczyna została szybko aresztowana.
  Śledczy zadał kilka pytań.
  Kiedy Akulina zaczęła mówić, śledczy rozgniewał się:
  - Dosyć głupoty! Inni zajmą się tobą, ale na razie do kamery.
  Prokurator wydał nakaz jej aresztowania i umieszczenia w specjalnym tajnym areszcie KGB.
  A studentka szła , zachowując pozory spokoju na korytarzu. Tu brzmiało jej imię i stwierdzenie:
  - Akulina Terekowa! Akulina Terekowa! Witamy w pokoju randkowym i weselnym!
  Młoda kobieta zadrżała. Korytarz więzienny o grubej siatce wydawał się nieskończenie długi. Dość ciepły i z jakiegoś powodu pachnie morzem i zapachem tanich perfum nadzorców. Studentka Akulina pomyślała, że powinniśmy sobie wyobrazić, że jest to proste, darmowe, niedrogie, ale całkiem znośne na całe życie sanatorium dla kobiet, bez dokuczliwego towarzystwa mężczyzn, a wam będzie łatwiej. W końcu nie Butyrka, ale całkiem przyzwoity lokal. Prawdopodobnie sto osób nie jest przetrzymywanych w celi, w specjalnym tajnym oddziale izolacyjnym.
  To prawda, że są tu kraty przed drzwiami, otwierają je z trzaskiem kobiety w policyjnych mundurach. Idziesz dalej, patrzą na ciebie... To jakoś nieprzyjemne. Nie z pogardą, ale jak jakiś pies, choć nie kiepski włóczęga, ale rasowy.
  Skręcasz w prawo i wchodzisz po schodach. Wchodzisz do sali. Także drzwi w szortach, zamki, kraty, potem za szybą, jak kobiecy bank. Jeden z nich naciska przyciski komputera, drukuje.
  Kobieta pyta grzecznie po białorusku:
  - Imię, nazwisko, patronimik, jeśli w ogóle!
  Akulina posłusznie woła:
  - Akulina Władimirowna Terekhova!
  Kobieta zapytała z uśmiechem:
  -Artykuł?
  Niegłupia studentka Akulina, już w czymś, doświadczona, sprytnie odpowiedziała:
  - Nie wniesiono jeszcze żadnych zarzutów!
  Kobieta skinęła głową i zapytała:
  - Jakieś rzeczy?
  Akulina westchnęła ciężko i odpowiedziała:
  - Zabrali mnie na ulicę, nic poza tym, czego nie ma na mnie!
  Kobieta skinęła głową i powiedziała:
  - W następnym pokoju możesz oddać wszystkie swoje kosztowności! Do tego czasu podpisz swoje przybycie!
  Akulina spojrzała na tekst w znanym języku białoruskim i pewnie go namalowała. Chodzi o poznanie zasad. Potem poszła dalej, za nią kobiety i policjanci dalej. Została poproszona o usunięcie wszystkiego, co wartościowe. Kobieta ostrzegała:
  - Jeśli coś ukryjesz, a zostanie to znalezione podczas osobistej rewizji, zostanie skonfiskowane. Akulina zdjęła pierścionki, łańcuszek i kolczyki, czując się jak naga. Pomyślałem o ukryciu pierścionka w ustach. Widziała to, jak w filmie Bankog Hilton, blondynka taka jak ona ukryła medalion w ustach. Ale była też rewizja osobista i była niewielka szansa na ukrycie czegokolwiek, zwłaszcza w specjalnym więzieniu KGB.
  Akulina mimowolnie wzdrygnęła się na myśl o więziennej pogoni. Próbowałem się uspokoić. To nie boli, ale czy nie była na przykład badana przez wrogiego ginekologa. Dziwne jest nawet to, że w słynnym filmie o kobiecym więzieniu "Pod przymusem" młoda Francuzka tak krzyczała, próbując zbadać pochwę. Czy jest to dodanie więcej dramatu.
  Niemniej jednak nadal jest nieprzyjemne, gdy myślisz, że procedura przeszukiwania ma się rozpocząć. To trochę jak wypełnienie zęba. Nie boli z powodu zamrożenia, ale nadal czekasz, aż skończy się szybciej.
  Teraz została zabrana do specjalnego pokoju, w którym we wszystkich czterech ścianach znajdują się lustra. Kilka krzeseł i wieszaków. Natychmiast zapaliły się potężne reflektory. Do pokoju weszły dwie potężne, czarnowłose kobiety i jedna średniego wzrostu, kobieta w średnim wieku w okularach. Policjanci pozostali za drzwiami, także z lustrem. Zaczęły działać kamery, a światło stało się jeszcze jaśniejsze, jakby wykonywały bardzo ważną operację chirurga, aby nie podawać celu.
  Akulina zobaczyła fotel ginekologiczny i poczuła, jak jej żołądek mimowolnie robi się zimny.
  Kobieta w średnim wieku w okularach i białym fartuchu zapytała czule:
  - Czy to twoja pierwsza dziewczyna?
  Studentka Akulina powiedziała drżącym głosem:
  - Tak, pierwszy!
  Kobieta w szlafroku skinęła głową.
  - Teraz dokonamy kompletnego przeszukania ciała! Jeśli nie szarpniesz i nie krzyczysz, zrobimy to profesjonalnie i nie zaszkodzi! To więzienie KGB o zaostrzonym rygorze, a przeszukanie musi być jak najdokładniejsze! Co więcej, ostrzeżono nas, że jesteś Rosjaninem i być może szpiegiem!
  Akulina przecząco pokręciła głową:
  - Nie daj Boże! Jestem studentem i grałem trochę w filmach, a nie szpiegiem!
  Kobieta skinęła głową.
  - Rozbierz się! Powoli i płynnie! Tu są tylko kobiety i nie wstydź się!
  Akulina mruknęła nerwowo:
  - Jestem filmowany!
  Kobieta skinęła głową z uśmiechem:
  - To jest filmowanie operacyjne, obowiązkowe podczas poszukiwań! Nie bój się, że będą ją oglądać tylko osoby tej samej płci! Oszczędź sobie niepotrzebnego cierpienia, nie gryź ani nie kop.
  Czarnowłosa, rosła kobieta wyjęła z pasa torbę i zaczęła naciągać na łapy cienkie rękawiczki medyczne.
  Kobieta z uśmiechem potwierdziła:
  - Są jednorazowe, wszystkie sterylne! Jeśli czytałeś powieść "Jeżeli nadejdzie jutro", to nie mamy tego, w więzieniu o zaostrzonym rygorze w areszcie śledczym w Mińsku wszystko jest w porządku, a prawa człowieka są przestrzegane! Dobra, porozmawiaj, startuj.
  Akulina z westchnieniem zaczęła rozpinać bluzkę. Co dziwne, poczuła się jeszcze bardziej upokorzona takimi słowami.
  Jakby była najprawdziwszym przestępcą, a to jest prawdziwe więzienie. I nie przeszukują jej w celu zastraszania, ale po prostu wykonują swój obowiązek.
  W tej chwili czarnowłosa kobieta penetruje każdy szew swojego ubrania, starannie je zgniata, patrzy na światło szperacza... Przekazuje je drugiemu i wrzuca do wódki, z której mocno pachnie wybielaczem i trochę innej dezynfekcji.
  Akulina zaczęła rozpinać sukienkę. Zastanawiała się, czy rzuci się po smażeniu? A jak tam jest? Przyglądają się jej uważnie, wszystkie trzy kobiety obserwują każdy ruch.
  Akulina skończyła rozpinać i raptownie ją zrzuciła, pozostając tylko w staniku. Kobieta z zainteresowaniem spojrzała na ciało więźnia. Wysportowany, umięśniony, ale niezbyt dobrze. Opalona... Jak Sheena w słynnym serialu telewizyjnym. Nie kulturysta, ale sprawny. Bez wątpienia piękna.
  Kobiety dokładnie czują i przejrzą sukienkę. Pani w białej szacie i okularach robi gest, mówią, jeszcze się nie spieszy. Sprawdzają swoje sumienie. A sama kobieta wygląda wytrwale i podejrzliwie. Akulina czuje, że jej serce zaczyna bić szybciej. Próbuje się uspokoić... Nie denerwuj się. Wyobraź sobie, że to tylko pielęgniarka, zwłaszcza w białym fartuchu, a ty jesteś badany pod kątem chorób.
  Ciemnowłose, ciemnoskóre kobiety skończyły oglądać suknię i wrzuciły ją do wrzenia z wybielaczem i lekko zamieszały. Kobieta w białym fartuchu rozkazała:
  - Dalej!
  Akulina powoli rozpięła spódnicę. Teraz będzie tylko w szortach, rajstopach, butach i biustonoszu. Nie jest już zbyt przyzwoite pojawiać się w takim miejscu publicznym. Chociaż Alice się pojawiła. A potem patrzą na nią z taką podejrzliwością. Zwłaszcza kobieta w białym fartuchu.
  A spódnica jest dokładnie wyczuwalna i prześwitująca. Następnie są ponownie wrzucane do dezynfekcji. Znowu cyna, rozbieraj się dalej.
  Akulina zdjęła najpierw prawy, potem lewy but. Tym razem kobiety nie sprawdzały ich, tylko włożyły do specjalnej torby. Podobno buty zostaną zbadane osobno, pomyślała Akulina. Potem zaczęła ściągać rajstopy. Spocona skóra dziewczyny oparła się.
  Kobieta w białym fartuchu zapytała grzecznie:
  - Czy mogę ci pomóc?
  Akulina rozpaczliwie potrząsnęła głową:
  - Nie rób!
  Kobieta zauważyła:
  - Uważaj, żeby się nie rozerwać!
  Akulina jakoś ściągnęła prawą nogę, chwyciła lewą. Czułem, że teraz jest boso i bezbronna. I że w tej chwili jest filmowana z różnych perspektyw.
  W końcu ściągnąłem rajstopy z lewej kończyny. Kobiety w rękawiczkach dokładnie je sondowały, a dodatkowo oświetlały latarką.
  Młoda dziewczyna Akulina stała w staniku i majtkach i mimowolnie zarumieniła się ze wstydu. Wprawdzie musiała tak być na plaży, ale tutaj jest badana i przeszukiwana jak w menażerii...
  Ale najgorsze dopiero nadejdzie. Oto kobieta w białej szacie, pod szkłem okularów, jej oczy lśnią.
  Naczelnik powiedział ponuro:
  - A teraz stanik.
  Akulina westchnęła ciężko. Pomyślałem, co jeśli mężczyźni patrzą na nią w kamerze wideo? A spojrzeniami pożrą jej pełne, wysokie, elastyczne piersi. Ale te goryle z pewnością przewrócą ją łapami.
  Kobieta, widząc swoje wahanie, syknęła:
  - Chodź, strzelaj! Czy mogę ci pomóc?
  Akulina próbowała zdjąć stanik, ale jej palce nie posłuchały. Nie chcieli rozpinać... I to było takie krępujące, twarz dziewczyny zrobiła się czerwona.
  Kobieta w białym fartuchu zamówiła:
  - Pomóż jej, tylko bądź ostrożny!
  Duże czarnowłose kobiety zręcznie chwyciły biustonosze za szlufki, mimo że ich łapkami w cienkich rękawiczkach medycznych całkiem zręcznie go rozpięły, zrywając z klatki piersiowej. Potem zaczęli się gnić i prześwitywać potężną latarnią, szukając śladów narkotyków.
  Akulina mechanicznie zakryła rękoma swoje bujne, elastyczne piersi, ale kobieta w białym fartuchu krzyknęła:
  - Zastój! Wyglądasz tak śmiesznie.
  Młoda kobieta, rumieniąc się ze wstydu, wyciągnęła ręce w szwach. Byłaby jeszcze bardziej zawstydzona, gdyby wiedziała, że policjanci-mężczyźni patrzą na nią przez kamerę wideo. I nie tylko patrzą, ale też robią zdjęcie na pamiątkę. Bardzo piękna blond Akulina, a twarz i figura, wysportowane i idealne proporcje ciała. Taka fotomodelka do pracy i do pojawiania się w reklamach magazynów dla mężczyzn. A to, że ma krzywą twarz, a dziewczyna wyraźnie się wstydzi, dodaje temu dodatkowego uroku.
  Nie jakaś dziwka, jak przyzwoita dziewczyna podczas rewizji ciała w więzieniu o zaostrzonym rygorze KGB.
  A w niektórych majtkach pozostała bosa i bezbronna, jak Angelica podczas licytacji niewolników.
  I oświetlają go reflektory, a opalona skóra lśni jak naoliwiona. Najwyraźniej z podniecenia i upału dziewczyna lekko się poci, co czyni ją jeszcze piękniejszą i bardziej seksowną. A skóra na klatce piersiowej jest trochę jaśniejsza, więc opalała się mniej czasu, ale jest to ledwo zauważalne.
  Akulina jest zawstydzona, coraz bardziej...
  Oto polecenie, którego miłośnik detektywów Terekhova oczekiwał z niepokojem:
  - A teraz majteczki... No, po co się skręcasz, to już ostatnie!
  Z westchnieniem Akulina kładzie ręce na biodrach i wyciąga ostatni kawałek toalety. Sunie po swoich muskularnych, oliwkowo-złotych nogach.
  Potem nagie, pełne wdzięku stopy dziewczyny strząsają jej majtki. Czarnowłosi strażnicy szybko się podnoszą i znów zaczynają się gnić i prześwitywać.
  Augustine mimowolnie ponownie zakryła się rękami. Kobieta w okularach chwyciła ją za ręce i zaczęła ją rozdzielać. Weteran był silny, ale Akulina też nie była słaba. Powstała walka. Obie duże, czarnowłose kobiety chwyciły ją i rozłożyły ramiona.
  Strażnik w białym fartuchu powiedział:
  - Podczas przeszukiwania musisz trzymać ręce w szwach i wykonywać polecenia. Wtedy nie zostaniesz zraniony. Zachowaj spokój ...
   Majtki weszły do koszyka i teraz Akulina stała zupełnie naga przed strażnikami i kamerami.
  Wyciągnęła ręce w szwach, wzdrygnęła się, żeby nie rozpłakać się.
  Kobieta w okularach rozkazała:
  - Przechylić głowę!
  Akulina posłusznie zgięła mocną szyję. Dłonie kobiety w cienkich gumowych rękawiczkach zaczęły dotykać jej włosów. W Akulinie są długie i grube, strażnik czesał i czesał każdy kosmyk. Zrobiła to profesjonalnie, prawie bez powodowania bólu, ale to wszystko było tak upokarzające dla Akuliny, że chciała odepchnąć ręce i krzyczeć. Ale to oznacza zachowywanie się jak dzikus. Akulina próbowała się pocieszyć wyobrażając sobie, że to tylko pielęgniarka, a nie policjant.
  Oto biały fartuch, okulary, a nawet coś, co wygląda jak aparat słuchowy, wisi na jego klatce piersiowej.
  A ona po prostu bada ją pod kątem wszy i nie szuka, jak matka przestępca.
  Cóż, co zamierzasz rozważyć po upokarzającym badaniu przez lekarza. A może jeszcze bardziej lekarz?
  Akulina uśmiechnęła się, lekko łaskocząc... Wspaniała fryzura jest dokładnie oglądana, a dwie czarnowłose kobiety pomagają, również ją czesać, ale ostrożnie, starając się nie drgać. Ale mimo wszystko, kiedy jest nieprzyjemne, gdy pęka we włosach i jest trochę wyczuwalne przez korzenie.
  Ale potem skończyli oglądać fryzurę, a teraz zaczęli patrzeć w uszy. Świecą lampami, a jakimś urządzeniem rozkładają błonę bębenkową.
  Trochę boli i jest nieprzyjemne, gdy uszy są rozchylone i dokładnie zeskanowane.
  Kobieta w białym fartuchu zauważyła:
  - Często ukrywasz tam bezprawne!
  Po kolei zbadała swoje uszy i czarnowłose kobiety wręczyły jej jakieś urządzenie. Wyglądał jak mała sonda.
  Strażnik, przechwytując zdezorientowane spojrzenie Akuliny, wyjaśnił:
  - Mieliśmy przypadek, kiedy pomimo przeszukania z dokładnym zbadaniem miejsc intymnych, kobieta wepchnęła głęboko do nozdrzy maleńką kapsułkę trucizny i zdołała popełnić samobójstwo. Więc teraz nie wystarczy spojrzeć przez latarkę w nozdrza. Nie możesz tam ukryć tego, co niezgodne z prawem! To więzienie o zaostrzonym rygorze KGB!
  Akulina zadrżała z upokorzenia, jeszcze bardziej czując się jak przestępca. Tak dokładnie jest przeszukiwana. Najpierw zbadaliśmy nozdrza, lekko rozchylone, od których bardzo boli, i rozświetlenie. Następnie wbito go w miniaturową sondę do lewego nozdrza. Stało się bardzo łaskoczące, a Akulina kichnęła. Sonda wypadła.
  Kobieta w białym fartuchu skinęła głową.
  - Uspokój się! Trzymaj się ręki Montany i oddychaj głęboko...
  Jedna czarnowłosa kobieta wyciągnęła łapę, którą Akulina złapała, a druga mocno unieruchomiła jej głowę. I znowu naczelnik w białym fartuchu włożył urządzenie. Połaskotał nozdrza i drogi oddechowe trąbką, ale to nie bolało.
  Akulina wyobrażała sobie, że jest właśnie badana przez lekarzy. To prawda, że wrażenie zepsuły dwie ciemnowłose, prawie dwumetrowe kobiety w policyjnych mundurach i fartuchach. W rzeczywistości jest tylko więźniem, który otrzymuje niezwykle skrupulatną szumowinę. W rosyjskim więzieniu jej matka tak się nie bała. Po prostu się rozebrali, wsadzili palce do ust, nawet nie zakładając rękawiczek i zmusili do siadania pięć razy. I tu można ją zobaczyć i właściwie wziąć za szpiega.
  Niemal do samych płuc oświecili się przez trąbkę. A kobieta patrzy uważnie i mówi:
  - Masz czyste drogi oddechowe! Najwyraźniej nigdy nie paliła! Siedzisz tu od dwudziestu lat i marzysz o dodatkowym poszukiwaniu zabawy.
  Akulina mruczy w odpowiedzi, coś niewyraźnego, boi się.
  Najpierw jedno z jej nozdrzy zostało oświecone, a potem drugie... I robią to tak ostrożnie.
  Nozdrza są w końcu gotowe, teraz czują powieki. Nie jest to przyjemne, gdy są wywrócone na lewą stronę. Ale to przynajmniej szybko... Wyjęła powiekę do światła, oświecona i znowu wkręcona sprytnemu profesjonaliście.
  Ale w ustach ...
  Tam trafiły palce naczelnika. Jej matka, która również była w areszcie, powiedziała, że prawie zwymiotowała, a nawet ugryzła strażnika. Tak, i obrzydliwe, gdy ręce bez rękawiczek wchodzą do ust. Kto wie, co robiła wcześniej. Może szukają tam granatu. Ale naczelnik w rosyjskim więzieniu nie nosił rękawiczek, a poszukiwania trwały stosunkowo krótko. I tu...
  Kolupala za policzkami, aż do migdałków, potem pod język, który prawie wymiotował. I w końcu czarnowłosa kobieta wręczyła jej urządzenie. No tak, jak rurka do sprawdzania żołądka, ale bardziej zwarta. Inna czarnowłosa kobieta wepchnęła w nią specjalną gąbkę, żeby nie ścisnęła swoją trąbką szczękami.
  I tak sznur wszedł w jej gardło i przesunął się dalej w brzuch. Był cieńszy niż konwencjonalna sonda medyczna i przesuwał się nieco wygodniej niż konwencjonalne urządzenie podczas połykania jelit. Ale oczywiście jest to nieprzyjemne, chociaż nie mówię, że boli.
   Kobieta w białym fartuchu zauważyła:
  - W żołądkach często chowa się biżuteria, a jeszcze częściej narkotyki. Można oświetlić i prześwietlić, ale lepiej to widać. Na przykład jedna więźniarka ukryła diament w żołądku, a prześwietlenie po prostu go nie widziało. Ale na przykład zbadamy twoją komorę za pomocą najnowszej sondy. Nawiasem mówiąc, jestem też profesjonalnym lekarzem i powiedzą, że masz niezwykle zdrowy żołądek. Więc zostaniesz w więzieniu przez kolejne pięćdziesiąt lat... Jeśli nie zostaniesz zastrzelony!
  Po takich słowach oczy Akuliny mimowolnie zaczęły łzawić. Cholera, spędź pięćdziesiąt lat w miejscu takim jak więzienie. Jedyne wrażenie jest takie, że na Białorusi, a nawet w podziemnym morzu, nie ma mroźnych zim. A to jest do pewnego stopnia sanatorium. Jeśli więźniowie mogą pływać w morzu, nie jest to już takie straszne. Jej matka, po Butyrkach, mogła zostać zesłana na Syberię. Ale sprawa nie trafiła do sądu, a ona została po prostu wyrzucona z aresztu śledczego jako niepotrzebna, nawet bez przeprosin. Ale w Stanach Zjednoczonych nawet drobne przestępstwa często otrzymują bardzo długie wyroki. Pozostaje więc tylko ciężko wzdychać ...
  O Boże, może ona tylko śni o tym wszystkim?
  Po wykonaniu badania żołądka, strażnik w białym fartuchu zarządził:
  - Wyciągnij ramiona ...
  I zaczęła czuć, zaczynając od szyi po ramiona. Potem dotknęła wygolonych pach Akuliny. Młody, łaskoczący, mimowolnie zachichotał. Zbadano jej dłonie i palce. Zwracając szczególną uwagę na paznokcie.
  Kobieta w białym fartuchu skinęła głową swoim partnerom:
  - Paznokcie są długie, trzeba je obciąć!
  Dwie policjantki wyjęły nogi i zaczęły wycinać z fartuchów lakierowane nagietki.
  Augustyn, zakłopotany utratą takiej dekoracji, pisnął:
  - Nie rób!
  Strażniczka w białym fartuchu pokręciła głową.
  - Wszystkie kobiety regularnie obcinają włosy, aby zapobiec drapaniu. A jeśli wstaniesz, my też ogolimy głowy! Wygodnie jest ukryć to, co zakazane we włosach, a znajdują się wszy!
  Augustine wzdrygnął się, wyobrażając sobie, że straci takie cudowne włosy, i mocniej zacisnął zęby.
  A naczelnik zaczął mocnymi palcami ugniatać jej piersi. Sprawdziła, czy nie ma w nim silikonu lub jakichś kryjówek. Działała profesjonalnie, ale starała się nie zostawiać siniaków. Akulina ciężko oddychała. Jaka była zawstydzona - jej piersi były pokryte łapami jak u ostatniej prostytutki.
  Ale jeszcze bardziej wstydliwe jest wiedzieć, jak policjanci-mężczyźni uważnie go obserwują i filmują.
  Nadzorczyni długo i ostrożnie gniotła jej piersi. Potem jej ręce opadły i przycisnęły pępek.
  Augustine wrzasnął z bólu. A nadzorca oświetlił jej pępowinę i, kopiąc głębiej, zauważył:
  - A tam często przynosisz zakazane rzeczy ...
  Potem uśmiechnęła się i zauważyła:
  - A teraz nastąpi najbardziej upokarzający etap osobistych poszukiwań kobiet . Proszę nie krzyczeć, nie opierać się i nie wpadać w złość. Jeśli się nie skurczymy, postaram się, aby było to jak najbardziej bezbolesne.
  Augustyn wzdrygnął się... W zachodnich filmach o kobiecym więzieniu jest to praktykowane iw tym trzeba przyjmować i powstrzymywać łzy i krzyki, od bólu, a zwłaszcza upokorzenia.
  Kobieta, widząc jej zdenerwowaną twarz, powiedziała cicho:
  - Proszę na fotelu ginekologicznym! I uwierz mi, po prostu wykonuję swój obowiązek!
  Augustine westchnął ciężko i podszedł do specjalnego krzesła. Delikatnie usiadł i położył się w nim. Leżak był wygodny pokryty białą skórą ekologiczną.
  Na nogach były specjalne gumowe pętle.
  Augustyna czuła w sobie taki wstyd, że nie mogła się zmusić do rozłożenia nóg i włożenia ich w zawiasy. Jak upokarzające i obrzydliwe jest to robić i stać się stuprocentowym więźniem.
  Dwie kobiety, najwyraźniej pochodzenia Azjatki, wzięły nogi w łapy i zapięły je w pętle.
  Kobieta w gumowych rękawiczkach kapała na palce wazelinę i uśmiechając się powiedziała:
  - Zrelaksuj się i oddychaj głęboko... Wcale nie boli!
  Akulina, czerwona ze wstydu, zbladła i zaćwierkała, mimowolnie zaciskając kolana:
  - Nie! Proszę nie!
   Kobieta położyła się na kolanach. Dwóch strażników rozłożyło nogi... I strażnik wszedł gładko. Starała się poruszać miękko i profesjonalnie. Akulina, śmiertelnie blada ze wstydu i upokorzenia, nagle poczuła, że nie boli, ale prawie przyjemnie. A ona zrobiła się czerwona i próbowała odłączyć się od rzeczywistości. Zaprezentowała się, uczestniczyła w niewoli nazistów.
  I jest poddawana różnego rodzaju torturom ... Naziści są okrutni ... Albo amerykańskie wojsko ją torturuje ... Prowadzą ją boso po śniegu, a na jej szyi jest notatka - to rosyjski terrorysta i zostanie pobita. A ciosy następują jedno po drugim ...
  Akulina, gdy jej palce zagłębiły się, poczuła nieznośną potrzebę oddania moczu. I zacisnęła zęby i to bolało.
  Cóż, kiedy w końcu przestaną się w nim pluskać. Ona jest, truchło, które jest patroszone.
  Kobieta w rękawiczkach powiedziała:
  - Jest czysta! A teraz sprawdźmy jej tyłek!
  Czarnowłosa policjantka obróciła włożone bicze i krzesło uniosło się wyżej...
  Kobieta ponownie podeszła do szuflady, otworzyła ją i wyjęła sondę, mówiąc:
  - Nie wystarczy wsadzić sobie palców! Musisz sprawdzić jelita sondą. Nie obawiaj się, trochę zaboli, ale da się wytrzymać!
  Akulina powiedziała z jękiem:
  - O mój Boże! Byłoby lepiej, gdybym trafił do rosyjskiego więzienia!
  Kobieta w białym fartuchu uśmiechnęła się ironicznie:
  - Tam jest za zimno! I nie bój się, przeszukują nas codziennie, nie tak skrupulatnie jak teraz! Ale raz w miesiącu, przy dobrym zachowaniu, nie można uniknąć takiego shmon! Więc ukorz się, moja droga, i spróbuj wymyślić coś przyjemnego!
  Z jękiem Akulina przyjęła trąbkę sondy, którą strażnik posmarował wazeliną. Wtedy Akulina pomyślała, że jej piąty punkt nie był pierwszym, który był sprawdzany sondą, i czuła się tak obrzydliwie i obrzydliwie... Akulina drgnęła, a jej nogi znów zostały złapane przez strażników i mocno unieruchomione łapami.
  Akulina przewróciła oczami i próbowała sobie przypomnieć coś przyjemnego. Na przykład zagrała tancerkę na planie rosyjskiego filmu "Spartakus" . W poszarpanej, szarej tunice i boso na niewolniczym targu.
  W żebraczej sukience wydawała się jeszcze bardziej spektakularna, więc piękno jej twarzy znacznie lepiej podkreślała szara tunika, a jej włosy świeciły jaśniej. Akulina zagrała wtedy drugorzędną rolę, ale wydawała się świetna. Ale to nie weszło do wersji filmowej. I zamiast niej pokazali aktorkę, która nie jest taka piękna, ale bardziej znana. I czarnowłosa też. Uznali, że kobieta z książki nie jest blondynką.
  Tak, chodziła boso po ostrych kamieniach i bolało, a kamienie się nagrzewały, a nagie podeszwy były spalone i pokłute. Boli na planie, ale nawet reżyser uznał, że tak było lepiej. Aby niewolnica nie wyglądała zbyt wesoło. A potem po nakręceniu jej stopy dosłownie spalone i pokryte zadrapaniami i pęcherzami. W końcu nakręcili kilkanaście ujęć.
  Chłopak grający w Getu również powalił mu krwawiące nogi. Nawet zapieczętowali je plastrem i posmarowali maściami i przez kilka dni nie wyszedł. Tak, na Krymie strome góry są kłujące, a latem są gorące. A współcześni chłopcy nie chodzą często boso.
  Pokolenie stało się bardziej czułe... Ale przynajmniej chłopcu przydzielono rolę Getu. Nawiasem mówiąc, Akulina chciała, żeby w tej roli wystąpił jej syn, ale był wtedy jeszcze za mały. Jednak jej syn w wieku czterech lat został zapisany do sekcji sztuk walki i ciężko trenuje. I już opanowałem kilka ról dziecięcych w kinie.
  Akulina westchnęła ciężko, kilka metrów jej trąbki weszło w nią i dosłownie przejrzało całe jelito. Taka była logika. Jako dziecko czytała powieść "Pappy", jak więźniowie chowali kosztowności w tyłkach i wpychali je do jelit. Więc samo wsadzenie palca nie wystarczyło. I przeszukują ją w całości...
  Tu nareszcie i sonda usunięta... Obdarte pętle na nogi... I Akulina z leżenia w niezręcznej pozycji, plecy nawet sztywne i jęczała wstając.
  Kobieta w białym fartuchu powiedziała pocieszająco:
  - Najtrudniejsza rzecz się skończyła, teraz jest łatwiej!
  Akulina wzdrygnęła się, co jeszcze? Pomacali jej kolana i sprawdzili jej stopy. Pomiędzy każdym palcem został wykonany skrupulatnie i prześwitując. Akulina poczuła, że jej pięta łaskocze od takich dotknięć. A palce były zgięte, co nie jest takie przyjemne.
  Wreszcie rewizja od stóp do głów się skończyła... Kobieta zdjęła cienkie gumowe rękawiczki i wyrzuciła je do kosza na śmieci.
  Akulina poczuła w sobie radość: wreszcie... Ale jej tam nie było. Była doprowadziły nagi do następnego pomieszczenia.
  Tam czekały na nią kobiety w policyjnych mundurach i białych kitlach.
  Tam zaczęli fotografować z różnych punktów. Najpierw zrobili zdjęcie twarzy. Z profilu, z przodu, do połowy z boku, od tyłu. A potem całe ciało.
  Słynna kochanka detektywów płonęła ze wstydu, a jej twarz poczerwieniała ze wstydu i dzikiego upokorzenia.
   Szukali i zapisywali przedmioty, kazali im obracać się i kucać. Dokładnie zbadał jej ciało. Fotografowali dłonie, zmuszając je do wystawania, a bose stopy nóg...
  Każde znamię dziewczynki zostało sfotografowane i zapisane w dzienniku ... i aktywnie sfilmowane ....
  Potem zabrali mnie do sąsiedniego pokoju. Zaczęli smarować dłonie tuszem za pomocą wałka, a następnie drukować je na papierze. I zrobili to bardzo ostrożnie i delikatnie. Następnie posmarowali go atramentem i gąbkami. Następnie nałożyli go na gruby papier, a także wydrukowali. Następnie posmarowali małżowiny uszne, wykonali odciski i je.
  Augustyn znów zarumienił się z upokorzenia, wszystko wskazywało na to, że była więźniem i osobą skończoną na całe życie.
  No i oczywiście stopy dziewczyny były na końcu umazane ciemnym atramentem, a wszystkie podeszwy były zamazane. I każdy palec został wybity. W tym rysunek wdzięcznych palców.
  Po czym dziewczyna stała się brudniejsza i zabrano ją pod prysznic. Augustyn poczuł ulgę, że upokarzające procedury wreszcie dobiegły końca.
  Kabina prysznicowa w więzieniu była biała, a z kranu płynęły strumienie ciepłej i zimnej wody. Trzej nadzorcy nie mniej patrzyli na Augustyna, który mył się. I podziwiali jej muskularne, bardzo proporcjonalne i doskonale wyrzeźbione ciało, z równomierną opalenizną.
  Zakłopotany Augustyn krzyknął do nich:
  - Cóż, na co się patrzysz?
  Do nadzorcy ryknął z powrotem:
  - Umyj więźnia! A teraz zorganizujemy nowego shmona!
  Myśl o ponownym poddaniu się skrupulatnej procedurze rewizji była dla Augustine'a przerażająca, ale zbladła i prawie upadła. Ale ona stała na nogach, a strażnicy śmiali się.
  Potem krzyknęli:
  - Cóż, przestań się myć!
  Augustine wyszedł spod więziennego prysznica. Rzucono w nią ręcznikiem. Dziewczyna zaczęła się wycierać. A potem naczelnik podszedł do niej i zaczął wczołgać się do jej ust palcami. A to jest tak upokarzające i obrzydliwe. Augustine zaczął się opierać, a kobiety złapały ją i na siłę otworzyły jej usta. Były duże i silne. I znowu palce grzebały w ustach i podniebieniu. Tym razem Augustine nie mógł tego znieść, zwymiotowała. To prawda, że żołądek był pusty i popłynęła tylko woda.
  Uderzyli dziewczynę w twarz i nalali wody ... Potem umyli ją ponownie pod prysznicem i zabrali do sąsiedniego pokoju.
  Tam czekał na nią mężczyzna i dwie kobiety w białych kitlach. Nicoletta była już śmiertelnie zmęczona i nie wstydziła się swojej więziennej nagości. Sprawdzono jej wzrok. Dziewczyna szybko nazwała litery łacińskie. Potem zmierzyli ciśnienie, policzyli puls. Następnie pobrali krew z żyły i palca. Oświecony promieniami rentgenowskimi. Nie zrozumiesz do badania lub w poszukiwaniu chorób. Wtedy mężczyzna ponownie zbadał zęby i zauważył:
  - Ani jednej plamki! To jest dziewczyna!
  Ponadto zawieszono i zmierzono znaczny wzrost Augustyna dla kobiety, metr osiemdziesiąt.
  I została zabrana do następnego biura.
  I znowu wróg i pielęgniarki. Zadali mnóstwo pytań, sprawdzili żołądek i znów musieli usiąść na fotelu ginekologicznym.
  Ale nie dla shmonów, ale kontrole pod kątem chorób ginekologicznych. Lekarz pobrał rozmazy i wysłał ją dalej... Sprawdzili słuch i reakcję Augustine'a, uderzając ją w kolana młotkami.
  Augustine był coraz bardziej zmęczony tymi niekończącymi się zabiegami. Rzeczywiście, cóż, ci policjanci są biurokratami w więzieniu o zaostrzonym rygorze KGB.
  Chciałem iść do celi i położyć się do łóżka. Miło byłoby być samemu. Na przykład Claire Vignenne w filmie Pod przymusem była na próżno zdenerwowana. W porównaniu z tym po prostu miała ośrodek wypoczynkowy. I osobna komórka, co za błogosławieństwo. Więc chcesz leżeć na materacu ...
  Augustyna ponownie zaprowadzono do wyłożonego kafelkami pokoju. I jak wybielacz wylany z torby. Bezpośrednio wyżera oczy i szczypie skórę. A potem trzech strażników prosto z węża, w szerokim strumieniu lodowatej wody, jak lupanut.
  A Augustyn został dosłownie powalony. Dziewczyna upadła i krzyczała. I jest pod strumieniem i jak jest dokładnie wypłukany.
  Tak, i widziała to w kobiecym więzieniu w filmach, ale nie sądziła, że jej to zrobią.
  To tak, jakby pies był myty i myty. I z tego powodu dziewczyna jest naprawdę zniesmaczona. Ale zimny strumień został zastąpiony gorącym, tak że skóra prawie się złuszczyła.
  Augustine krzyczy... Potem znów ją umili. Cóż, tak jak myje się zwierzę.
  Ale widać, że strażnicy szybko znudzili się tą grą. Wyłączyli prysznic. Augustine wstał i podszedł do nich. Znowu rzucili jej ręcznik i powiedzieli pojednawczo:
  - Koniec dezynfekcji!
  Augustine wytarła się... Zadrżała ze strachu i złości. A teraz znowu ją zabrali. Tym razem za kratami, przy których stały policjantki. Czekała ją izolatka.
  ... ROZDZIAŁ 13.
  Alicja przebrała się i poszła na spacer po Mińsku. Nie miała konkretnych planów. Rzeczywiście, jak w takiej sytuacji ratować świat? Czy nie byłoby gorzej? I nic dziwnego, że mówią: droga do piekła jest wybrukowana dobrymi intencjami! Alice to rozumie. Dziewczyna nadal działa bez planu. Przypomniałem sobie równoległy wszechświat.
   Wydawało się, że trwa długi okres pokoju. W rzeczywistości wszystkie wojny się skończyły, Stany Zjednoczone zostały zdobyte, a czego chcieć więcej? Ale było jeszcze inne supermocarstwo z koloniami: Japonia. A Hitler też chciał ją podbić.
  20 kwietnia 1953 roku rozpoczęła się nowa wojna o ponowny podział świata. ZSRR nadal istniał w formie okrojonej. Wojsko, które doszło do władzy po Stalinie, uczyniło z niego formalny rząd główny Wozniesieńskiego. Ten lider zdołał częściowo odbudować rosyjską gospodarkę. Zaproponował Hitlerowi udział ZSRR w wojnie z Japonią. Zgodził się, ale pod warunkiem, że Rosja zwróci tylko Primorye, Sachalin i Grzbiet Kurylski , które wcześniej zostały zdobyte przez samurajów.
  Tak więc Wozniesienski otrzymał nową szansę na ożywienie ZSRR i częściową rehabilitację imperium.
  Walki toczyły się z pełną siłą.
  Alenka i jej zespół walczyli w nowym, eksperymentalnym czołgu T-11. Ten pojazd był ciężki i dobrze chroniony. Jego przedni pancerz osiągnął 300 milimetrów z pojazdem ważącym sześćdziesiąt osiem ton i 130-milimetrową armatą w . W międzyczasie główny czołg T-54 nadal znajduje się w ZSRR, co również jest całkiem dobre.
  A Alenka i jej partner strzelają z potężnej broni z dużej odległości. Japończycy mają oczywiście własne samochody. Oto w szczególności E-75, skopiowany z niemieckiego modelu na licencji. Ale ten czołg jest już nieco przestarzały.
  A Alenka powala go bosymi palcami. I wysyła pocisk dokładnie od końca do końca.
  Dziewczyna tweetuje:
  - Chwała epoce komunizmu! Chwała Leninowi w naszych sercach!
  Rzeczywiście, jest to piękno na najwyższym poziomie.
  Anyuta strzela również gołymi palcami wyrzeźbionych nóg i piszczy:
  - Jestem bardzo fajną wojowniczką i taką mechaniczną lalką!
  Alla strzela na zmianę. Ta dziewczyna uderzyła samuraja i wydała:
  - W imię światła, ciepła i wiatru!
  No i oczywiście bosymi stopami.
  A potem Maria też go zasadziła. To dziewczyna o kolosalnej sile psychicznej. Rozbiła japoński czołg i pisnęła:
  - Za potężny komunizm!
  I poddała się gołą piętą.
  A na koniec strzeliła bosą stopą i Maroussią. Dziewczyna uderzyła wroga i syknęła:
  - Chwała epoce lepszego świata!
  A jak ona gwiżdże... To naprawdę bardzo twarda dziewczyna.
  Załoga radzieckiego czołgu wykonuje świetną robotę i zarabia rachunki. Dziewczyny oczywiście szybko stają się liderami. Mają też najlepszy samochód dla Armii Czerwonej.
  A Gerda walczy w czołgu piramidowym. Ten samochód jest już bardziej zaawansowany i ma tylko dwóch członków załogi.
  Razem z Charlotte strzelają do Japończyków i są niezwykle skuteczni.
  Gerda gołymi palcami nacisnęła przyciski joysticka i uderzyła w japoński samochód, sycząc:
  - A samuraj poleciał na ziemię pod naporem stali i ognia!
  Charlotte też strzeliła do niej, używając gołych palców jej wyrzeźbionych nóg i syknęła:
  - Ale nasz Wehrmacht od tajgi po brytyjskie morza, każdy jest miliony razy silniejszy!
  W innym czołgu piramidowym walczą Magda i Christina .
  Dziewczyny Terminator są niezwykle bojowe i mają kolosalną siłę.
  I tak Christina strzela bosymi palcami i uderza Japończyka.
  Potem piszczy:
  - Nasza era ze zwycięstwami przed nami!
  Magda również strzela do wroga. Niszczy wieżę z rąk samurajów i piszczy:
  - A osiągnięcia czekają jeszcze bardziej!
  I znowu bosymi palcami wdziera się w system, pokonując wrogów.
  Tak, są dziewczyny, które zatrzymają konia w galopie i wejdą do płonącej chaty.
  Wojowniczki pokonały wroga i stopniowo wznosiły się w górę.
  Japonia przegrywała. A Niemcy użyli potężnej broni - dysków.
  Te latające spodki nie miały sobie równych.
  Tutaj Agatha i Adala walczą na dysku. Wojowniczki kontrolują samochód za pomocą joysticków i rozmieszczają tę potężną jednostkę. I tak miażdżą przeciwników. I biły je promieniami ciepła z powietrza. Dosłownie eksterminując moc rywali.
  Agata strzelając do wroga ryczy:
  - Moja szalona pasja!
  A naga, okrągła pięta będzie naciskać.
  Adala strzelając do wrogów pewnie deklaruje:
  - To tylko moc!
  A także używa bosych palców przeciwko wrogowi.
  Dziewczyny rozeszły się. I powiedzmy takie walczące piękności.
  Że prawie nic nie zostało z Japonii.
  Kraj Kwitnącej Wiśni przegrywał. I niestety, wydawało się to prawie beznadziejne.
  Samuraj zmierzył się z technologiczną wyższością. I bardzo poważny przeciwnik pod względem planowania operacyjnego.
  Japonia kiedyś pokonała Rosję, ale teraz przegrywa z koalicją.
  W końcu III Rzesza przeprowadziła nawet atak nuklearny na wyspy, a kraina wschodzącego słońca poddała się.
  W rezultacie podbój kolosalnych ziem został zakończony. Jednak III Rzesza walczyła trochę więcej w Ameryce Łacińskiej i przeprowadziła dodatkowe zajęcia terytoriów.
  Ale kiedy cały świat znajduje się pod III Rzeszą, wciąż wolny ZSRR drażni się z Führerem.
  A 20 kwietnia 1957 rozpoczyna się agresja na Rosję. A kolosalne siły zbliżają się do ZSRR.
  Na co w tych warunkach może liczyć Armia Czerwona? Siły są już bardzo nierówne.
  Ale najwyraźniej Rosjanie i inne narodowości wciąż mają jakieś kalkulacje.
  I walczą bardzo desperacko.
  Natasza, Zoja, Augustina, Swietłana walczą z nazistami.
  Dziewczyny są tradycyjnie bose iw bikini. I to jest ich credo. Walczą z dzikim szaleństwem.
  Natasza strzelając z karabinu maszynowego zauważa:
  - W czym jesteśmy dobrzy, że umiemy walczyć!
  Zoya, strzelając do wroga, zgodziła się:
  - Jesteśmy zdolni!
  I rzuciła granat bosymi palcami.
  Augustine gryzmoliła nazistów z karabinu maszynowego i z wielkim podnieceniem wrzasnęła, rzucając gołym obcasem granat:
  - Jestem niszczycielem zła!
  Swietłana, również strzelając do wroga i celnie strzelając, ścinając wrogów i rzucając bosą stopą worek z materiałami wybuchowymi, co spowodowało przewrócenie czołgu, żarliwie wygłaszała:
  - Zmielę Trzecią Rzeszę na proszek!
  A dziewczyna znowu wystawiła język.
  To są wojownicy. Dzięki nim możesz walczyć z prawie każdym potworem. A nawet Hitlera.
  Natasza strzelając do nazistów i broniąc Moskwy śpiewała:
  - Miażdży nas jarzmo hordy,
  Uciska nas jarzmo bękarta...
  Zoya, strzelając do Fritza i rzucając gołymi palcami z morderczym sykiem:
  Ale gotuje się w naszych żyłach,
  Niebo Słowian ...
  Augustine, strzelając do nazistów i działając bardzo energicznie, oddając granat gołą piętą, kontynuowała:
  A z wybrzeży Chud,
  Do brzegów Kołymy ...
  Swietłana śpiewała z dziką pasją, bawiąc się mięśniami nóg, a prasa rozdawała kafelkami:
  Wszystko to jest naszą Ziemią,
  To wszystko to my!
  A tutaj dziewczyny, o których muszę powiedzieć, były z wielką zarozumialstwem i kolosalną agresją.
  Nikt nie może ich powstrzymać , nic nie może ich pokonać. Złe wilczyce miażdżą wroga, złe tygrysy pozdrawiają bohaterów.
  A może bohaterki. To hazardowe dziewczyny z najwyższego lotu ptaka.
  A jeśli walczą, to z serca....
  I Alenka z załogą na czołgu T-13. Maszyna, która jest gotowa wytrzymać niemieckie kompozycje piramidalne. Dziewczyna strzela do wroga i śpiewa:
  - Nasze czołgi to po prostu cud,
  Od pustyń po morza północne!
  Rozerwijmy cię Judaszu,
  Straszna bestia zostanie zniszczona!
  Anyuta potwierdziła z furią, strzelając do wroga także gołymi palcami:
  - Rozerwę wroga i zmielę go na proszek.
  Alla z kolei zaatakowała wroga gołymi palcami u stóp i ćwierkała:
  - O wielkość komunizmu na czerwono!
  Maria również trafiła wroga, oddając celny strzał gołą kończyną dolną i ryknęła:
  - O piękne zwycięstwa!
  Marusia też, bosymi palcami u nóg, poruszyła wroga, jakby go uderzyła i vyakla:
  - O najwyższe idee komunizmu!
  Cała piątka walczyła z nazistami jak terminatorami.
  A sowieccy piloci walczyli na niebie . W szczególności Anastasia Witmakova i Akulina Orłowa.
  Walczyły jak epickie bohaterki. Gołymi palcami wysłali pociski lotnicze. Bardzo dobrze trafiają we wrogów.
  Anastasia nacisnęła czerwony sutek na przycisk joysticka, uderzyła faszystę i zaćwierkała:
  - Chwała ideom komunizmu!
  Strzelając do wroga z sutków truskawkowych, półnaga Akulina również gruchała:
  - Chwała bohaterom ZSRR!
  Oto gorące i silne dziewczyny. Jak walczą jak prawdziwe bestie. I mają nadludzką pasję i kolosalną siłę.
  Anastasia, miażdżąc nazistów, śpiewała:
  - zawisł nad nieszczęsną planetą,
  Zły Fritz wrzący ciemnością...
  Okupant jego znienawidzonego topora ,
  Zaostrzony i odrąbany głowę!
  
  Nie jest jednak pionkiem,
  I nie zawsze chodzić pod jarzmem...
  Zamień złych wrogów w żar
  Władcą światów będzie !
  A potem jest Elizabeth dla czołgu T-55. Maszyna ze 105-milimetrowym działem potężniejszym od T-54 i gotowa do walki z wrogami.
  Dziewczyny w zbiorniku oczywiście tylko w jednym bikini.
  Elizabeth nacisnęła przycisk joysticka gołymi palcami u nóg, strzelając wystarczająco celnie do wroga, i gruchnęła:
  - Za komunizm Rosji!
  Następnie z kolei Catherine strzelała, używając do strzału szkarłatnego sutka piersi.
  Uderzył czołg Hitlera i gruchnął:
  - O sukcesy w budowaniu komunizmu!
  Elena również strzelała do wroga gołymi palcami. Rozbiłem lufę czołgu piramidalnego, wszystko zrobiłem zgrabnie.
  Potem zaświergotała:
  - Najjaśniejszym, jaki mamy, będzie komunizm!
   Potem Euphrasia lupanula, choć zwykle jest tylko kierowcą. Ale dziewczyna uderzyła bardzo celnie, odbijając lufę czołgu nazistów.
  Potem zagruchała:
  - Nasz komunizm jest jaśniejszy niż słońce!
  Dziewczyny na zbiorniku są boso, aw bikini wyglądają bardzo pięknie i charyzmatycznie. I mają piersi z takimi szkarłatnymi sutkami.
  Elżbieta śpiewała z zachwytem;
  Złammy jarzmo, uwierz faszyzmowi,
  Jeśli muszę przenosić góry ....
  Będzie epoka, epoka komunizmu,
  W niebie mam piosenkę, polecę!
  I znowu dziewczyna ze szkarłatnym sutkiem wciśnie przycisk joysticka i uderzy nazistów.
  Więc Führer nie będzie wyglądał na trochę.
  Z takimi dziewczynami jasne jest, że ZSRR wciąż żyje, a Hitler tak łatwo go nie złamie.
  A teraz drużyna Alice również bierze udział w decydującej bitwie. Sama Alisa Selezneva i jej dwie dziewczyny i dwie przyjaciółki. Atak na rezydencję Adolfa Hitlera rozpoczęli 22 czerwca 1957 r.
  Alice rzuciła granatem anihilacyjnym bosą stopą. Podarła faszystów i krzyknęła:
  - Chwała komunizmowi!
  I wysadził nazistów z blastera.
  Aleksiej Teterew strzela do wroga z dział promieniowych i piszczy:
  - Naszym zwycięstwem będzie.
  A niemiecki czołg jest dosłownie stopiony. A chłopcy wypuszczali błyskawice z oczu.
  Natasha Belaya również strzela do wroga. A w tym samym czasie, bez zbędnych ceregieli, jej bose stopy rzucają z kolosalną, ciężką siłą śmiercionośny granat.
  Dziewczyna piszczy:
  - Chwała naszym osiągnięciom!
  Arkasha Sapozhkov jest również w ataku. Chłopiec jest pełen podniecenia. Gdy ta obrzydliwość została dopuszczona do równoległego świata, oznacza to, że musisz to naprawić.
  Młody wojownik walił z laserowego karabinu maszynowego i powiedział:
  - Na chwałę idei patriotyzmu!
  Masha Belaya jest również gorąca w walce. Dziewczyna wypuściła strumień pulsarów i bąbelków ognia, gruchając:
  - Śmierć faszystom!
  A gołymi palcami u nóg rzuciła też groszek zagłady.
  Cała piątka rozproszyła się wykorzystując swoje możliwości w ataku na całe miasto zbudowane dla Hitlera Wersalu.
  I wycinają na przykład potężny czołg z serii E-800 o kolosalnych gabarytach. A potem zaczęli niszczyć piramidalne maszyny potężnymi pniami. Członkowie tej piątki brali udział w walce. I bardzo odważny.
  Aleksiej Sapożkow użył pola siłowego, które odbijało pociski i bomby Wehrmachtu i wysadził je paraliżującym promieniem. I tysiące faszystów spadła masa czołgów i samolotów.
  Natasza pisnęła, podając:
  - Wszyscy mocno wierzą w zwycięstwo!
  Aleksiej Teteriew zabulgotał:
  - A ja mam jakiekolwiek morze, po kolana morze! A jakieś góry na moim ramieniu!
  
  Masha Belaya zgodziła się z tym:
  - Rzeczywiście na ramieniu!
  Dziewczyna wyglądała jak bitwa, zwłaszcza gdy rzuciła na nazistów strumieniem anihilacji. A teraz ich drużyna zbliża się coraz bardziej do pałacu, w którym przebywa Hitler.
  A co z tego, że na ich drodze pojawią się piramidalne czołgi i inne faszystowskie siły?
  Niektóre niemieckie samochody są tak ogromne, że przypominają prawdziwą piramidę egipską. Ale nie mogą oprzeć się promieniowi lasera.
  A oto faszyści i używają dysków. Ale są niewrażliwe na pociski i kule, a na hiperlaser są raczej słabe!
  Alice atakuje i znowu jej bose palce u nóg wyrzucają, coś bardzo zabójczego. Dziewczyna krzyczy:
  - Piękna daleko, jesteś okrutna dla faszystów,
  Jesteś twardy dla nazistów , Alicja pędzi jak czołg!
  A krew płynie strumieniem, jesteś okrutny dla faszystów,
  Jesteś okrutny dla faszystów! Alicja uderza w kostkę!
  Leshka Teterev, atakując, także piszczy i warczy. Chłopiec uderza potężnym laserem, odcinając nazistów dywizjami i nucąc:
  - Jesteś samą perfekcją, jesteś samą perfekcją,
  Od uśmiechu do gestu, bez pochwały!
  Natasha Belaya, strzelając bardzo celnym ogniem do nazistów, bosymi palcami u stóp dziewcząt, wyrzucając strumienie śmierci, agresywnie podnosi:
  - Och, co za błogość, wiedzieć, że jestem idealna,
  Wiedz, że jestem doskonały! Wiedz, że jestem idealny!
  Arkasha, strzelając z emitera kaskadowego i dając nazistom konkretnie rogi, syknął:
  - Stalinie, jesteś towarzyszem Stalinem,
  Jak zawsze bohater płonie!
  Masza Belaya, strzelając do nazistów, śpiewała:
  W trudnej godzinie nas zainspirował,
  Tworzenie woli silniejszej niż stal...
  Uwolnił świat od zarazy -
  Drogi Towarzyszu Stalinie!
  A dziewczyna gołymi palcami wystrzeliła niszczycielski bumerang bojowej energii. I przewrócił się ogromny trzytysięczny czołg w kształcie piramidy.
  Alicja strzelając do nazistów nuciła:
  - Mierzone na wielu obrazach,
  W nieskończonym wszechświecie ...
  Otworzyłeś dla nas właściwą drogę -
  Wskazując to na zawsze!
  A jej bose stopy znów bardzo trafnie rzuciły dar morderczej śmierci. Dziewczyna naciskała na nazistów, a ponadto bardzo energicznie.
  Aleksiej Teteriew, walcząc z nazistami, nucił:
  - Miecz Plazmowy,
  Chce cię pociąć ...
  Płonie jak piekielny ogień
  Wiązka laserowa ...
  Natasha Belaya, strzelając do nazistów i myjąc ich samochody w proch zarówno w niebie, jak i na ziemi, ćwierkała na poparcie:
  Ale czy nie sądzisz?
  Jak uratować swoje życie
  Wierny miłości
  Bądź do końca!
  I z gołymi palcami, gdy rzuca darem całkowitej śmierci. I to jest naprawdę śmiertelne. I tyle zniszczenia tych nazistów.
  Arkasha Teterev, płonący brązowe złe duchy, zbliżał się coraz bardziej do Hitlera. Agresywny chłopak, nucąc:
  - W zwycięstwie nieśmiertelnych idei komunizmu....
  A naziści są skoszeni.
  Masza Bielaja, prowadząc celny ostrzał i nokautując nazistów, potwierdziła:
  - Widzimy przyszłość naszego kraju!
  A jej nagie palce rzucały grochem śmierci.
  Alicja, miażdżąc faszystowskie hordy i używając broni wojskowej z odległej przyszłości, pisnęła:
  - I czerwony znak, nasza Ojczyzna!
  Aleksiej Teteriew, powalając nazistów i bijąc ich jak króliki, ryknął na gardle:
  - Zawsze będziemy bezinteresownie wierni!
  Natasha Belaya ponownie jest w dzikim ataku, paląc hordy III Rzeszy, które opanowały praktycznie cały świat. Dziewczyna jest bardzo technicznie wyposażona i naziści nie będą się jej sprzeciwiać.
  Tutaj gołymi palcami rzuciła prezent zagłady. Spalił wielu faszystów i gruchał:
  - Chwała Wielkiej Rosji!
  I znowu dziewczyna jest w ofensywie.
  Arkady Sapożkow wybuchł strumieniem anihilacji. Wymazał wielu nazistowskich żołnierzy. Rozrzucił je, rozerwał na strzępy i odłamał ręce i nogi. I zrywanie wieżyczek czołgów.
  Chłopiec ćwierkał:
  - Chwała epoce komunizmu!
  Mashka Belaya w dzikim ataku odcina głowy nazistom, nokautuje dużo sprzętu i ryczy:
  - Za wielkość planety!
  A nagie palce dziewczyny uruchamiają coś prawdziwego i niezwykle zabójczego.
  Alice jest w ataku i taka agresywna i wojownicza dziewczyna. Dokładnie kosi wszystkich. I robi miny i krzyczy. A dach pałacu Hitlera wziął i zawalił się.
  Gość z przyszłości krzyknął:
  - O najpotężniejszy komunizm na świecie!
  A bose palce Alice znów wystrzelą coś tak destrukcyjnego, że naziści zaczną się rozpraszać. A sama Alicja weźmie to i zaśpiewa:
  - wierzę, że cały świat się obudzi,
  Skończy się faszyzm...
  Słońce będzie jasno świecić
  Oświetlając drogę komunizmu!
  Leshka Teterev wspierał dziewczyny wysyłając morderczy strumień zniszczenia.
  Chłopak był w dzikim podnieceniu jak bestia. Desperacko zaatakował wroga i krzyczał:
  - Chwała ojczyźnie Sowietów!
  I bić nazistów jak kotlety.
  Natasha Belaya również atakuje. Wymazuje frytki w najdzikszym podnieceniu. I kosi osobistą straż Führera. Taka cudowna dziewczyna. A bojowy - całkowicie niszczy faszystów.
  A jej bose palce u nóg rozrzucają śmiercionośne dary śmierci.
  Natasza ryczy:
  - W imię pomysłu!
  Arkasha Sapozhkov jest również bardzo agresywny. I strzela, topiąc Himmlera.
  Wtedy chłopak ryknął:
  - Za naszą wielkość i zwycięstwo!
  Mashka Belaya działa również w sposób bojowy. I niszczy faszystów w swej istocie bardziej niż dogłębnie. I jej wiązki laserowe, tak wojownicze, że naziści nie mogli przed nią uciec. Masha White to niezwykle wojownicza piękność.
  Bosymi palcami rzuca śmiercionośny prezent śmierci i piszczy:
  - O nowy komunizm!
  Alice, strzelając do wrogów, obnaża zęby i piszczy na całe gardło, wypuszczając iskry z oczu:
  
  - W komunizmie wszystko jest nowe!
  I wreszcie otoczyli Hitlera. Dziewczyna gołymi palcami u nóg ścisnęła Fuhrerowi jądra, a on krzyknął z bólu:
  - Poddaję się!
  Piątka natychmiast zmusiła głównego faszystę do zaprzestania ataku na ZSRR i wycofania wojsk z terytorium Rosji. Przestraszony Führer zgodził się na to.
  Rozpadła się wówczas III Rzesza, zaczęły się wielkie nieporozumienia między przywódcami faszystowskiej władzy.
  A Hitler został zabrany do Moskwy. Tam został osądzony i 7 listopada 1957 faszysta numer jeden został powieszony na Placu Czerwonym. Tu i Hitler się skończył, a Alicja jest świetna!
  I cały świat natychmiast uwolnił się od faszyzmu, a ZSRR pod nowym szefem Wozniesienskiego przejął cały świat!
  Chwała komunizmowi i ZSRR!
  ... ROZDZIAŁ 14.
  Alice pokazała swoje akrobacje w tych bitwach. Ale teraz nie jest tak zauważalna w futrze i czapce. Nosiła również ciemne okulary. A gliniarze jej nie łapią. Nawet dziewczyna stała się w jakiś sposób zdenerwowana. Chodzisz po Mińsku i nic nie robisz.
  Alicja poszła do stołówki i zamówiła grilla oraz lokalny barszcz z kapustą i grzybami. I popijając porcją kawy. Wtedy poczułem w sobie dodatkowy wigor.
  Dziewczyna poczuła się podniecona. Chciałem walczyć. Przez głowę przemknęła mi myśl: co by było, gdyby więźniowie zostali zwolnieni z aresztu śledczego? Rzeczywiście, w rzeczywistości będzie dobrze!
  Alice zdecydowanie poszła do najbliższego oddziału izolacyjnego. Po drodze dziewczyna złapała dwie dwulitrowe butelki Coca-Coli, by dodać energii i dosłownie wypiła je z gardła. A ta dziewczyna była bardzo rozweselona.
  A ona, zrzucając przeszkadzające jej buty, rzuciła się jak huragan, błyskając gołymi obcasami.
  Oto areszt tymczasowy. Alice poszła szturmować areszt śledczy. A jej nagie palce rzucały kamieniami. I pięści spadły na szczęki policjantów. A wojownicy z odległej przyszłości stosowali hipnozę, od której policja zaczęła się rozpraszać. Dziewczyna zerwała z całej siły. Jej bosa pięta wykopała opancerzone drzwi więzienia. Wtedy Alice zaczęła wyłamywać drzwi celi. Wielu więźniów zaczęło się rozpraszać.
  Alicja śpiewała z zachwytem:
  - Zwycięstwo czeka! Zwycięstwo czeka! Ci, którzy chcą zerwać kajdany! Zwycięstwo czeka! Zwycięstwo czeka! Będziemy w stanie pokonać Lukę!
  Jej nagi, okrągły obcas złamał policjantowi szczękę. Czym właściwie jest policja? Policja jest na całym świecie, nawet w Rosji. A na Białorusi policja i KGB to typowe imperium sowieckie.
  A czerpak właśnie zrujnował ideę komunizmu! Prawdziwy komunizm to wcale nie miarka!
  Tutaj terminatorka uderzyła policjanta kolanem w szczękę i zmiażdżyła go jak kryształ. To są naprawdę kaci, jak wyśmiewali ludzi.
  Alicja jest w bitwie i ryczy na całe gardło:
  - Wielkość Rosjan została uznana przez planetę,
  Jednym ciosem miecza zmiażdżyli faszyzm...
  Jesteśmy kochani i doceniani przez wszystkie narody świata -
  Mieszkańcy wszystkich krajów wkraczają do komunizmu!
  A Alice znów walczy jak potwór. I wszyscy więźniowie zostali zwolnieni. A policjanci albo uciekli, albo leżeli nieprzytomni. Niebezpiecznie jest żartować z gościem z przyszłości.
  Alice pobiegła do następnego aresztu przedprocesowego. Wszyscy więźniowie w Mińsku muszą zostać uwolnieni. A ona jest bardziej dziewczyną niż walczącą. I jak niszczy tych oprawców swojego ludu.
  Wojownik, nawet w podnieceniu, śpiewał pieśń ludową;
  Jak trudno jest mieszkańcom Matki Rosji,
  Szary człowiek jest zamknięty w imadle i łańcuchu !
  Sny Rosji, o misji rycerskiej,
  Aby dać wolność cierpiącym na zawsze!
  
  Poluj, aby wyprostować plecy żołnierzy,
  I oracz chce do pługa dla siebie!
  To nie jest dla pękata bojarzy dać zapłatę,
  I trzymaj swoich braci z dala od swoich braci !
  
  Ale łańcuch z roku robi się ciężki, staje się cięższy,
  I więcej i więcej, był kopanie ucisk, który miał swum!
  Och, jak bogaty człowiek dręczył Rosję,
  Orły przerwały ich szybki lot!
  
  Ale pojawił się wojownik Stenka Razin,
  Dziarski i waleczny Kozak !
  Zaczął odrąbywać głowę od całego paskudnego brudu,
   Liderem dla ludzi jest Ojciec Ojciec!
  
  Nie będzie niewolników w świętej Rosji,
  Chrystus nakazał nam być wolnymi !
  Jesteśmy do Wszechmogącego, o co prosiliśmy,
  W oczach Pana człowiek urósł!
  
  Władaj bagnetem, mieczem i pistoletem,
  Każdy rycerz i Kozak jest zobowiązany !
  Aby postawić hordę bojarów przed obliczem sprawiedliwości,
  Aby tłusty dzik od razu dostał grosza!
  
  W końcu tylko silni są naprawdę wolni,
  A skrzydła potrzebują miecza, włóczni i łuku!
  Kto nie jest w kajdanach, szlachetny w duszy ,
  Nie zabieraj go, by przestraszyć bandytów!
  
  I wierz, że świat stanie się ogrodem Bożym,
  Nie będzie sytości, młodość, emocje w nim!
  Ale musimy śmiało walczyć o marzenie ,
  Wtedy wynik nadejdzie w bitwach!
  Kiedy śpiewała, zwolniono kolejny areszt tymczasowy. Więźniowie zostali uwolnieni. Kilku z nich podążyło za Alicją. I w Mińsku zaczął gromadzić się tłum. Ludzie chodzili tysiącami, dziesiątkami tysięcy.
  Milicjanci wycofali się. Wygląd bosej dziewczyny budził podziw.
  Wszystko przypomniało proroctwo Babki Vangi, że dziewczyna przyniosła Białorusi wolność, ratując kraj przed dyktaturą!
  Ludzie śpiewali na całe gardło, liczba demonstrantów rosła;
  Nasi bracia, zakuci w kajdany, zamknęli was w niewoli. Ludzie są głusi i ślepi na twoje kłopoty. Nasza Rosja została zamieniona w więzienie!
  
  
  
  
  Ilu z was, godni towarzysze broni,
  nasi bracia i siostry krwi , Nie żyjemy w nowym średniowieczu, Wnieście się na stos dla ich wiary ?
  
  
  
  
  Wolność słowa, wolność zgromadzeń,
  wolność mamy we krwi. Wolność, wolność, do wszystkich naszych kamer, więźniowie sumienia, jeńcy wojenni!
  
  
  Za kratami i pod eskortą Psy systemu chcą cię złamać. Tylko nie po to, by łamać im naszą wolę, nie deptać honoru i dumy !
  
  
  
  
  Więzienia, strefy, chaty tortur i prasy, Nie będą tu słyszeć nawet, gdy będą krzyczeć. Ale pewnego dnia przeklęty ucisk upadnie, A twoi kaci odpowiedzą za wszystko!
  
  
  
  
  Wolność słowa, wolność zgromadzeń,
  wolność mamy we krwi. Wolność, wolność, do wszystkich naszych kamer, więźniowie sumienia, jeńcy wojenni!
  
  
  
  Twój honor, lojalność wobec siebie i twoich braci, twoja odwaga do walki do końca, twój idealizm i twoja uczciwość, Inspiruj nowych wojowników serca!
  
  
  
  
  Rewolucja, na którą czekasz
  , wybawi cię z niewoli męki. I odetchniesz powietrzem wolności W dniu, w którym kajdany opadną z twoich rąk!
  
  
  
  Wolność słowa, wolność zgromadzeń,
  wolność, która jest w naszej krwi! Wolność, wolność, do wszystkich naszych kamer, więźniowie sumienia, jeńcy wojenni!
  
  
  
  Wolność słowa, wolność zgromadzeń,
  wolność, która jest w naszej krwi! Wolność, wolność, do wszystkich naszych kamer, więźniowie sumienia, jeńcy wojenni!
  
  
  Alisa i jej przyjaciele zwolnili wszystkie areszty przedprocesowe w stolicy. Wiele tysięcy więźniów politycznych w końcu stanęło na wysokości ramion. I który pod zarzutem karnym przyłączył się do rewolucji.
  Alicja została zainspirowana. A Mińsk znów się zagotował. Ludzie wypełnili wszystkie ulice. I tym razem policja zgromadziła się na obrzeżach.
  Dyktator Łukaszenka wpadł w histerię i zażądał oczyszczenia wszystkich placów z protestujących.
  
  Wybuchła bójka i starcia. Do bitwy weszły armatki wodne i gumowe kule. Toczyła się prawdziwa bitwa. Policja, oddziały prewencji i siły specjalne zostały usunięte z różnych miast, próbując stłumić zamieszki w Mińsku. Do miasta przeniosły się również czołgi.
  Ludzie budowali barykady. Alicja z całej siły wprawiła w ruch hipnozę. I liczne jednostki zaczęły się zatrzymywać i odmawiać pójścia do szturmu.
  Dziewczyna napięła się z całych sił, próbując zapobiec rozlewowi krwi. A wiele części sił specjalnych zatrzymało się i zamarło. A helikoptery straciły wysokość i pospiesznie wylądowały.
  Zachód już pokazał zdjęcie. Moskwa była również bardzo zaniepokojona wydarzeniami na Białorusi. Mińsk był pod całkowitą kontrolą rewolucjonistów. Nawet niektórzy ministrowie wyszli przed lud i uklękli, prosząc o przebaczenie. Generałowie przeszli także na stronę powstańców.
  Po raz pierwszy w mieście nie było już więźniów. Więc Akulina znalazła wolność.
  Bardzo ciekawe były też jej przygody w więzieniu KGB.
  Tutaj mijają dziedziniec i wchodzą do więzienia. Wszystkie cele są otwarte z kratami i można w nich wszystko zobaczyć. Cztery prycze w ciasnych kwaterach, jak w wagonach przedziałowych pociągu i ze stolikami.
  W zasięgu wzroku nie ma więźniarek, cele są puste.
  Doświadczony nadzorca, który przyjął Akulinę, wyjaśnił:
  "W sektorze karnym kobiety pracują dziesięć godzin i uczą się cztery godziny. Jesteś nowy, póki możesz odpocząć. Rano pójdziesz na studia, a potem do pracy.
  Przerażona Akulina zapytała z oddechem:
  - Czy jest, dadzą mi?
   Nadzorca skinął głową.
  - Wieczorem zjesz kolację! Jedzenie jest proste, ale wystarczające, aby nie zachorować. Ameryka nie ma problemu z jedzeniem! Smartfony i telewizory są zabronione w strefie karnej. Ale możesz zarezerwować w niedziele. W przeciwnym razie nie będziesz miał czasu na czytanie .
  Akulina z jeszcze bardziej bolesnym westchnieniem i tupie bosą, zaostrzoną nogą zapytała:
  - Mogę spać?
  Nadzorca odpowiedział surowym spojrzeniem:
  - Właściwie to nie powinno! Ale jesteś piękną dziewczyną i widzę inteligentną. Śpij, aż pozostali więźniowie wrócą wieczorem z pracy. Nie bój się ich. W nocy jesteś obserwowany przez kamery wideo i stały nadzór i nic ci nie zostanie zrobione. Tutaj mamy ścisłą kontrolę, czystość i porządek.
  Pójdziesz do zwykłego sektora, nie będziesz musiał tak dużo pracować, jak i uczyć się!
  Akulina zauważyła:
  - Dlaczego powinienem się uczyć? Czy mam wykształcenie wyższe?
  Naczelnik roześmiał się, odpowiedział:
  - Uczysz się lekcji dobroci, aby dziewczyny poprawiły się i stały się lepsze! Nie jesteś tu dla swoich pięknych oczu!
  Akulina, gniewnie tupiąc bosą stopą, powiedziała:
  - Jestem niewinny! Stałem się ofiarą maniaków!
  Naczelnik poklepał Akulinę Terechową po ramieniu, zauważając:
  - Dwie trzecie kobiet jest absolutnie niewinnych. Słowem, oczywiście! Chociaż z własnego doświadczenia wiem, że dwadzieścia procent naprawdę nie jest uwięzionych.
  Akulina, stąpając ostrożnie bosymi stopami, podeszła do celi, naczelnik otworzył ją chipem. I ona powiedziała:
  - Oto czarna Nigreta, siedzi nasz gość z Afryki. Kobieta jest zła, ale sprawiedliwa. Jest z nią Cyganka, romantyczna dusza i bardzo młoda Monica, rudowłosa dziewczyna. Myślę, że się tu dogadujesz. W międzyczasie możesz spać na górnej wolnej pryczy.
  Zdezorientowana Akulina zauważyła:
  - Bez łóżka, bez materaca, bez koca?
  Nadzorca zauważył ze złością:
  - A po co ci to? Wydawaj tylko pieniądze. Jest tu ciepło, nawet w nocy od wielu kobiecych ciał, a skóra jest raczej miękka, a głowa jest uniesiona. Spanie jest wygodne i wkrótce się do tego przyzwyczaisz. Jedno jest złe, jeden chrapie i wszyscy słyszą. Ale tutaj będziesz tak wyczerpany ciężką pracą, że bez trudu zaśniesz!
  Akulina zapytała zdziwiona:
  - Ciężka praca? Czy w ogóle dostajemy za to zapłatę?
  Nadzorca się roześmiał.
  - Oczywiście nie! Tam albo obracasz ostrza maszyny dynamo na prąd, co kosztuje pensa, albo przenosisz kamienie z miejsca na miejsce, albo mielisz mąkę w ręcznych kamieniach młyńskich, ale jest to łatwiejsze dla maszyny.
  Jest też praca w terenie. Ale powierzchnia pól na wyspie w centrum Mińska jest niewielka i nie działają tam karne. Zapłacą tam coś innego.
  Więc przedtem byłeś żebrakiem, żebrakiem i boso, a wyjdziesz!
  Akulina sprzeciwiła się:
  - Nie jestem żebrakiem! Jestem dość znanym studentem, a nawet występowałem w filmach!
  Naczelnik nadąsał się i zauważył:
  - Tak? Czy jesteś również pisarzem? Cóż, napisz mi opowiadanie o sequelu "Gwiezdnych wojen", jeśli ci się spodoba, to na śniadanie i lunch dostaniesz ananasy i banany. A może napiszesz opowiadania do magazynów. To i tak lepsze niż kręcenie dynamem!
  Akulina Terekhova odpowiedziała z uśmiechem:
  -Spróbuję! Ale na razie po prostu będę spać!
  A dziewczyna z łatwością wskoczyła na górną półkę. Rozciągnięty. No tak, coś jak w pociągu, na górnej półce, dość miękkie. Generalnie możesz mieszkać w więzieniu o zaostrzonym rygorze.
  A dziewczyna o zdrowym ciele, zmęczona i przytłoczona emocjami, niemal natychmiast zasnęła. I marzyła tak imponująco i fajnie, że dach po prostu idzie;
  Akulina Terekhova widziała siebie w walce... Jest teraz wojowniczką i przywódczynią niezbyt słabej armii.
   Piękne dziewczyny: mają tylko piersi i biodra pokryte lekkimi pancernymi płytami. A ręce, nogi i brzuch są nagie, opalone.
   A te dziewczyny klapsy bosymi stopami. Było ich sto tysięcy. I wszystkie dziewczyny, ani jednego mężczyzny! A wszystkie są piękne, szczupłe, wysportowane, muskularne, opalone, z perłowymi zębami!
   Jak Amazonki... Ustawione w kohortach. W rękach mieczy, a za plecami łuków. Nie ma gówna - wojownik wierzy, że miecz jest bardziej prawdziwy niż tarcza.
   A flagi dumnie powiewają nad dziewczynami. Są gotowi do walki i chcą wygrywać z ufnością!
   Ale hordy orków zbliżają się z daleka. Owłosione, paskudne misie. I około sto razy mniej trolli, które służą jako ich dowódcy.
   A teraz ta horda rusza na dziewczyny.
   Akulina Terekhova wydaje polecenie:
   - Strzelaj z łuków w wysokim łuku!
   Dziewczyny gołymi palcami pełnych wdzięku nóg pociągają za cięciwy. I strzelaj śmiercionośnymi strzałami.
   W tym samym czasie wojowniczki obnażyły zęby i ryczą:
   - Tak, będziemy mistrzami!
   I lecą na wroga w gęstym roju strzał. Wbijają swoich przeciwników jak jeż z igłami.
   Orki i trolle padają, uderzone przez morderczych i brutalnych.
   A walcząca Akulina, rycząc, mówi:
   - O nowe granice imperium!
   Wojowniczki działają zsynchronizowane. Ich opalone ciała, tak wspaniałe i lśniące. A bose stopy dostrzegają opalone kostki. A palce są wytrwałe w kończynach dolnych. A prezenty zniszczenia latają do siebie, uderzając przeciwników.
   Orki i trolle spadają z ciosów. A ich twarze są wykrzywione z bólu.
   Wojowniczki są po prostu godne podziwu. Mają smukłą, muskularną talię i umięśnione nogi. Jak tysiące strzał zostaną wypuszczone na raz.
   I uderzą w masę orków. I zaśpiewają:
   - Za nasz wielki zaszczyt,
   Bądźmy, są bandyci!
   I znowu dużo strzał i zostaną wypuszczone. I posypią zwłokami wszystkie podejścia do wzgórz, na których się znajdują.
   Tak, to są wspaniali wojownicy. W którym pojawia się taki dziki uśmiech, a zwłoki skręcają we właściwym kierunku wraz z eksterminacją przeciwników.
   Akulina, błyskając gołymi obcasami, wystrzeliwuje się z łuku. Gołymi palcami pociąga za sznurek i bardzo dobrze uderza.
   W tym samym czasie dziewczyna nuci do siebie:
   - Przemoc utrzymuje świat
   Wulkan furii tryska w wielkim stylu!
   Większe napięcie niż siły,
   Budząc się z bólem i strachem!
   I znowu strzała wystrzelona przez bosą nogę wojownika leci. I przebija jednocześnie trzy orki.
   Ci dławią się fontannami krwi. A półnaga Akulina zapiszczy:
   Chwała mojej magii!
   I znowu wystrzeli strzałę bosymi stopami. To dziewczyna - najwyższa klasa w swoim ciele i wszystko inne.
   Utonęła pierwsza fala ataku orków i trolli. Pozostała tylko masa trupów. Ale teraz pojawiają się nowe oddziały futrzastych stworzeń.
   Walczący Augustyn znowu strzela i robi to celnie, a przy tym warczy:
   - Chwała naszemu światu!
   I błyskawica leci z jej bosych stóp. A masa orków została spalona i rozerwana na strzępy.
   Tak, to wojownicza księżniczka i pisarz. Dzięki niej każdy mężczyzna poczuje się niezawodnie chroniony.
   A pozostałe sto tysięcy dziewczynek nie jest gorsze. I strzelają bardzo dobrze. A najważniejsze jest szybkie.
   Ich nagie, muskularne nogi mają tylko czas na drganie.
   Tutaj mówią chórem:
   - Dajemy przepustkę aktywną,
   Trafiamy wroga prosto w oko!
   I znowu bosymi stopami uwalniają nowe dary śmierci. Jest to generalnie ich uruchomienie energii bojowej.
   Nawet fajna Akulina śpiewała:
   - ryk orków - żałobne twarze,
   Wiedzcie, przyjaciele, jestem zabójcą!
   Zabiję wszystkich, zniszczę wszystkich,
   I zmiażdżę każdego, kto ma futrzaną twarz!
   Tak, dziewczyna jest naprawdę niezwykle wojownicza. A kiedy horda orków zbliży się, uderzy ich jak pulsar. I natychmiast pięćdziesiąt stworzeń rozerwało się na małe kawałki z mięsem.
   Walcząca Akulina warknęła:
   - Za świetne pomysły, żeby wszystkie stworzenia spłonęły!
   Wojownik następnie wziął i uwolnił błyskawicę z jej pępka. A kilkudziesięciu orków okazało się być jak barany przebite szpikulcem. Zostały usmażone niemal natychmiast.
   A reszta dziewcząt ryknęła:
   - Za Ziemię Świętą!
   A ja też to wezmę i zrzucę grudki energii z moich nagich pięt! I rozerwał masę futrzastych myśliwców.
   Agresywna Akulina, nie przestając strzelać, tym razem ciągnąc w dłoniach cięciwę, pisnęła:
   - Za naszą magię!
   I też otrząsnęła się z nagiej pięty błyskawicy... I kopnęła ją tak mocno, że cała setka orków i trolli została zwęglona. Jak blotters złapany w miotacz ognia.
   Boso Akulina ryknęła:
   - Jestem wspaniałą czarodziejką!
   I znowu uderzy wroga. A jej oczy błysnęły. A dziewczyny z wielką pasją rzucają strzałami w orki i trolle.
   Wzrastają kopce trupów. Wszystkie są spiętrzone i spiętrzone. I coraz więcej ginie.
   Walcząca Akulina wzięła to i zauważyła ze śmiechem:
   - A jeśli w twojej głowie jest król?
   Więc stwórz dla niego pałac!
   I znowu księżniczka, bosymi stopami, wypuści morderczy i dźgający śmierć dar unicestwienia.
   Ta dziewczyna jest po prostu wcieleniem śmierci. Ale jednocześnie jej promienne oczy są takie miłe.
   A reszta dziewcząt eksterminujących masę zwierzęcych stworzeń, taka fala tsunami pełzająca po nich, jest generalnie super. I tak zaciekle zasypują wroga strzałami. Przebijanie często całkowicie.
   Bojowa Akulina krzyczy:
   - Urodziłem się w takim czasie
   Że mój drogi kraj mnie pamięta!
   A wojowniczka stała w jej ramionach, wykręcała bose stopy nad głową, skręcała wielką, ognistą kulę. I jak rzuca skrzepem energii w przeciwników.
   I natychmiast eksplodowało tysiąc orków. A ich skóra została podpalona i natychmiast złuszczona.
   Akulina krzyknęła:
   - Jestem wojownikiem klasy G!
   I jak wybuchnął śmiechem.
   Wtedy uwolni błyskawicę z języka. I spali wielu wrogów.
   Wtedy księżniczka ryknęła:
   - Cały świat jest dla mnie!
   A z zielonych oczu piękna spadła błyskawica... I jak uderzyły wszystkie te niezliczone stworzenia.
   Agresywna Akulina śpiewała nawet:
   - Miliardy szakali, diabłów! A moje hasło jest proste - zabić wszystkich!
   I gołymi palcami księżniczka wypuściła kolejny, bardzo zabójczy pulsar.
   A jak to złamie wszystkich...
   A inne dziewczyny nie są od niej gorsze. Każdy miażdży i miażdży przeciwników swoimi strzałami. Używając oczywiście swoich bardzo zwinnych nóg bez zbędnych butów.
   Orkom wyraźnie brakuje pary. Ale jest ich tak wielu. I coraz więcej półek stworzeń wkrada się.
   Jednak dziewczyny nie mogą się tak zawstydzić ani wstrząśnąć. Jeśli już podjęli się walki, walczą. I nie wiedzą, że można się bać. A raczej nie chcą wiedzieć.
   Oto ich bose stopy wyrzucające śmiercionośne prezenty śmierci. Która rozdarła czoła orkom...
  Robią to szczególnie skutecznie z gołymi palcami swoich wdzięcznych, zwinnych nóg.
   To są dziewczyny - to naprawdę supermenki w bardzo krótkich spódniczkach. I tak atrakcyjny i piękny.
   A sto tysięcy dziewczyn to kolosalna siła! Z czym nic sobie nie poradzi!
   Podnosząc się na duchu, Akulina ćwierkała:
   - Chwała naszemu fenomenowi!
   I ze swej nagiej pięty ponownie wypuściła pulsar zniszczenia. A masa orków stała się mieszkańcami piekła.
   A co to takiego, że tacy kudłaci ludzie zostaną wpuszczeni do raju?
   Fajna Akulina ryczy na szczycie jej gardła:
   - Będę absolutnym mistrzem świata!
   I znowu dziewczyny gołymi palcami wypuszczą rozgrzany do czerwoności i śmiercionośny pulsar.
   Spali wszystkich i sprawi, że spłoną.
   Walcząca Akulina śpiewała z przyjemnością:
   - Nie jestem zwykłą dziewczyną,
   A korona jest złota!
   I znowu błyskawica wyleci z pępka piękna. Uderzy w futrzane stworzenia i zwęgli się jak spalone drewno.
   Twardy ryk Akuliny:
   - Spalę cię, obrócę w popiół!
   I znowu wyśle piorun z pępka...
   I masa orków upieczona jak kotlety na patelni.
   Wesoła Akulina wzięła i zaśpiewała z zapałem:
   - Ork waży się w pętli,
   Smaż to na ogniu!
   A potem z nagiej pięty dziewczyny wyleci coś bardzo twardego i zabójczego. Przed czym nie da się ochronić.
   Po raz kolejny spalono sto orków na raz. I zamienił się w popiół i popiół z wełną.
   A dziewczyny będą piszczeć jak:
   - Za wielką Ojczyznę!
   I znowu, ich nagie pięty rzucają śmiercionośne prezenty z piekielną szybkością. To dziewczyny, których nie powstrzymają burze, burze ani przeszkody!
   To są terminatorki!
   Wojownicy uniemożliwiają orkom narzucanie walki wręcz i trzymają wroga na dystans.
   Ale mimo wszystko futrzane stworzenia desperacko próbują się przebić. Ale wojownicy na pewno im tego nie dadzą.
   Akulina Terekhova znów jest w jej ramionach i bosymi stopami odtwarza ósemkę. I pojawia się chmura ognia. I spada dzikim strumieniem na orki.
   I kilka tysięcy futrzastych stworzeń, które od razu wzięły i spaliły.
   Bitwa Akulina ryknęła:
   - Czarne stworzenia krzyczą jak muchy! Że nie możesz wyjść z głodu!
   A teraz wojownik wystrzeli trzy strzały na raz, ciągnąc cięciwę bosą stopą, i przebije się przez tuzin orków!
   To jest terminatorka. I jest w tym taka dzika i gwałtowna energia.
   Akulina Terekhova wzięła i zaśpiewała:
   - Dziewczyny są inne,
   Tylko że nie są zaraźliwe!
   Jeśli zostaniesz złapany,
   A wtedy nie zostanie zbawiony w piekle!
   A z nagiej pięty dziewczyny wylatuje morderczy pulsar. I rozrzuca kudłate niedźwiedzie we wszystkich kierunkach.
   Walcząc z Akuliną w dzikim podnieceniu mówi:
   - Jestem takim plemieniem, że ciebie też zabiję na litość boską!
   I znowu wojownik wypuści strzały przebijające każdą zbroję i poszarpane, włochate mięso orka.
   Jej partnerka Alisa Selezneva, bardzo piękna dziewczyna w tym śnie, z rudymi włosami, ryknęła:
   - O wielką przyjaźń!
   A także wyśle piekielny pulsar zniszczenia!
   A masa rzezi wroga zmiażdży.
   Akulina Terekhova pisnęła:
   - Za mój demoniczny świat!
   Potem dziewczyna-księżniczka, jak wystrzeli, pokroi kości w piasek. Wojownik ceremonii nie wie.
   Rudowłosa partnerka, księżniczka Alice de Selezneva, piszczy:
   - Przyszłość jest nasza!
   Walka z Akuliną zabulgotała w odpowiedzi, po czym rzuciła dzikie wyładowanie zabójczego pulsara:
   - A przeszłość pomoże tylko naszym przyszłym zwycięstwom!
  ... ROZDZIAŁ 15.
   A teraz dziewczyny wezmą całe sto tysięcy i wystrzelą dzikie błyskawice gołymi palcami.
   A armia orków weźmie i spali. Tak, straszne jest wciągnięcie się w dystrybucję takich wojowników.
   A także uśmiechają się i pokazują zęby, które odbijają promienie gwiazd.
   A teraz dziewczyny wezmą i tupią gołymi obcasami, a po ziemi przepłynie fala i cała armia orków okryje się. I pogrzebie!
   Wojownicy z olśniewających zębów wypuszczają promienie słoneczne i oślepiają szeregi futrzastych żołnierzy.
   Bardzo piękna i bardzo fajna dziewczyna Akulina Terekhova pisnęła ogłuszająco:
   - Za moją decyzję i zachowanie!
   Dziewczyny walczą z coraz większą energią. I tak będą brali i rzucali dyskami bosymi stopami. Przeminą, a masa orków się położy.
   Księżniczka ryknęła na całe gardło:
   - Potnę was, potnę was, pokroję was wszystkich niedługo!
   Dźgam cię, dźgnę cię, dźgnę cię!
   A teraz wojowniczka z nagą piętą odbije promień słońca i niczym laser w orki.
   I wyciąć całą, futrzaną linię. A orki wrzasnęły i zrzuciły tę armię na kał.
   I znowu orki są w dzikim ataku, a dziewczęta rzucają w nie bosymi stopami przedmioty śmierci.
   A piersi się trzęsą. A oto każda skrzynia, to cała wieża czołgu!
   I tak dziewczyny wzięły i wypuściły błyskawice z pępków. Wszystkie sto tysięcy dziewcząt przecina promienie laserowe swoimi pępkami.
   A na raz upieczono nawet pół miliona orków. I tylko przestrzeń mogła je strawić.
   Agresywna Akulina ryknęła:
   - podarłem cię i spaliłem,
   Jestem dziewczyną - po prostu Szatanem!
   I znowu uwolni błyskawicę z pępka. A to bije śmiertelnie. A potem polecą strzały. I wszyscy stali się kratami.
   A teraz orki są jak dziurawe kraty.
   A dziewczyny są jak bicie magią z biustu i koszenie wielu śmierdzących orków. A te zostały znokautowane.
   Akulina znów zaśpiewała:
   - Rozerwiemy wszystkich na strzępy!
   Jesteś taką dziewczyną - po prostu księżniczką!
   Wojownik, jej partnerka Alisa de Selezneva, również bardzo szlachetna i dobrze urodzona osoba, ryknęła:
   - Rozerwę cię i nie będę miał litości!
   I tak potrząsa swoim biustem. I znowu uwalnia, a potem przynosi prawdziwą śmierć.
   Orki próbują dosłownie obsypywać pozycje wroga trupami. I idą naprzód, upadną i upadną. Rosną nowe góry zabitych. Ale orki nie są gorsze.
   Idą dalej i dalej. I umierają bez litości. Ale wojownicy zasypują orków jak deszcz strzał. A wojowniczki nie mogą zostać powstrzymane przez tę szumowinę. Ale puszysta fala pędzi do siebie. I to morze kłów się porusza.
   Dziewczyny w dzikim podnieceniu. I napinają mięśnie. A orki poruszają się do siebie, jakby odeszła kolejna fala tsunami. Ale to nikomu nie przeszkadza.
   Nieugięta Akulina nawet zaśpiewała, zanim gołymi palcami naciągnęła cięciwę na pięć łuków i wystrzeliła magiczne strzały:
   - Prosto gołymi rękami,
   Radziłem sobie z tsunami...
   Jestem jakąkolwiek dziewiątą falą,
   Mój kochanek jest rozerwany!
   Wojownik nawet podskoczy i natychmiast uwolni wyładowanie z pępka. I rozerwij wroga na kawałki.
   I będzie ryk:
   - Moja armia jest silna
   Podbija świat!
   Migoczące nagie, okrągłe szpilki Akulina całkowicie rozchylone. Oni i inne dziewczyny są oczywiście wspaniałą klasą wojowników. Co nie da nikomu najmniejszej litości.
  A ich luksusowe uda drżą. Nagie, opalone kostki, a także odciążone mięśnie prasy, u najpiękniejszych i bardzo seksownych dziewczyn, migoczą.
  Alice de Selezneva piszczy:
  - Chrońmy sprzymierzone z ludźmi elfy!
  A z gołymi palcami, jak wystrzelić coś całkowicie zabójczego i miażdżącego!
   To tylko dzikie bestie. A może nawet coś w rodzaju orków! Tylko piękne, nie brzydkie.
   Bezlitosna Akulina wypuści błyskawice z ust. I spal sto orków i śpiewaj:
   - Za moją słodką duszę!
   I mrugnij do wroga!
   Wtedy jej gołe palce upuszczą pulsary. I rozerwą całą paczkę na małe, podarte kawałki.
   Nieodparta Akulina Terekhova po tym potrząsa nagimi piersiami szkarłatnymi sutkami i piszczy:
   - Morderstwo to moje credo!
   Jej rudowłosa partnerka, księżniczka Alice de Selezneva, podaruje śmierć gołą piętą i korą:
   - I mój też i do kwadratu!
   Akulina wypuściła kaskadę zniszczenia i ryknęła:
   - A mój, generalnie w sześcianie!
   I obaj wojownicy tupią bosymi stopami. Nadeszła nowa fala magii.
   A teraz od orków znowu frytki i podarte mięso muchy. A potem są smażone na patelni.
   Niezwyciężony Akulina krzyczał:
   - Ustanawiamy nowe rekordy!
   Rudowłosa partnerka Alice potwierdziła rykiem, wystrzeliwując ogniste pulsary gołymi palcami u nóg:
   - Aby ziemia rosła!
   Akulina Terekhova, wypluł pulsar ze szkarłatnej brodawki i bił orki i pisnął:
   - Dwukrotnie, trzykrotnie wyższa niż norma!
   Rudowłosa wojowniczka, Alisa de Selezneva, agresywnie wzięła i oddała bańkę magicznej energii gołą piętą, szczerząc zęby z podniecenia i pokazując język, dodała:
   - Aby mój kraj rozkwitł!
   Więc dziewczyny się rozeszły i bardzo dokładnie. I miażdżą tę armię kudłatych stworzeń, mając dla siebie duże korzyści.
  Alicja de Selezneva piszczy:
  - Chwała rosyjskiemu duchowi!
   Niezwyciężona Akulina ponownie wyrzuciła magiczny laser z pępka i jęknęła, błyszcząc oczami:
   - Jestem kobrą i gyurzą w jednej butelce!
   I jak wypuści nową wiązkę tego, co spali orki żywcem na wrogu.
   Rudowłosa partnerka, księżniczka Alice de Selezneva, wypuściła pulsar ze szkarłatnej brodawki sutkowej. Bardzo piękna i seksowna, muskularna dziewczyna, która nagle oświadczyła:
   - Teraz nazywam się de Lavaliere!
   Niepowtarzalna Akulina Terekhova rzuciła śmiercionośnym pulsarem bosą stopą i chętnie potwierdziła:
   - De Lavalier, więc de Lavalier! Jest jeszcze ładniejszy! Chociaż naprawdę myślałem, że nazywasz się Alisa Selezneva!
   Rudowłosa wojowniczka, księżniczka Alisa de Selezneva, rycząc agresywnie, pisnęła:
   - Jestem rycerzem światła na kolanach dzikusów,
   Zmiecie te orki z powierzchni ziemi!
   I jak porusza na nich boso, wyrzeźbione nogi... A reszta dziewcząt, cała armia stu tysięcy żołnierzy, weźmie, otworzy usta i wystrzeli z nich ogień.
   I znowu na orki spadnie kaskada płomieni, spalając się bez wahania i nie dając żadnych szans.
   Trzy miliony włochatych stworzeń zapaliły się jednocześnie. Jakby oblano je napalmem. Albo fosfor wraz z siarką. I wszystko wybuchło jak miliard zapałek naraz.
   I jak ta masa się zapali. A ile naraz wycia i krzyku i przekleństw z tego wszystkiego naraz.
   Niezwyciężona Akulina poddała się gołą piętą piekielnemu darowi śmierci i szczekała:
   - Nie oszczędzaj Orków,
   Eksterminuj ich gady ...
   Jak zmiażdżyć pluskwy -
   Rozerwij jak karaluchy!
   I przyjmie gołymi palcami stóp i uwolni błyskawicę. I proszę bardzo dużego trolla. Weźmie i szarpnie. Wyobraź sobie, że dinozaur został wysadzony w powietrze.
   Rudowłosy partner pisnął:
   - To jest ghul!
   Ponownie Akulina Terekhova odpowiedziała, podając gołą piętą bańkę magoplazmy i krzyknęła:
   - Mamy wycie do upiorów!
   Wojowniczka strażaków, Alice de Selezneva, szczerząc się agresywnie, ryknęła:
   - I będzie dla niego trumna, i witaj z wieńcem!
   Niezwyciężona Akulina wysłała błyskawicę z rubinowego sutka, szczerząc zęby, zauważyła:
   - Wieniec może być pogrzebem i laurem! Więc nie podniecaj się!
   Rudowłosa księżniczka Alice de Selezneva też ryknęła, ale tym razem wystrzeliła błyskawicę prosto z pępka, powalając kilku ocalałych orków, które pachniały grillem:
   - Mamy dla nich coś ważniejszego niż przygotowany wieniec!
   A teraz wojownicy, wszystkie sto tysięcy dziewcząt, wezmą i na rozkaz niezwyciężonej Alicji podskoczą i skręcą je gołymi, muskularnymi nogami w powietrzu. Rezultatem jest burza i prawdziwa magiczna burza. I nadejdzie fala kolosalnej siły i milionowa fala magicznego tsunami.
   W rezultacie ostatnie orki zostają zniszczone i całkowicie spłaszczone.
   Smażone i zamienione w kotlety.
   Niezwyciężona Akulina, również rzucająca tak śmiercionośną rzecz bosymi stopami, mówi z patosem:
   - Hymn narodowy jest w naszych sercach, śpiewamy go,
   Sprawimy, że wszystko we wszechświecie będzie szczęśliwe...
   Zdobądźmy legendarną wyrzutnię plazmy,
   Zarówno niebo, jak i ziemia mają wielką moc!
  Młoda kobieta, a właściwie dziewczynka, obudziła się z łaskotania. Otworzyła oczy. Przed nią stała czarna dama w pomarańczowym kombinezonie. Wygląda na około trzydzieści lat, choć wiek afrykańskich kobiet jest trudniejszy do ustalenia. Kobieta wyglądała twardo, niezbyt sympatycznie, ale widać było w niej urodzonego przywódcę w spódnicy. Niedaleko jest Cyganka, całkiem piękna i bardziej przypominająca Hinduskę, również około trzydziestoletnią. I młoda rudowłosa dziewczyna o delikatnej twarzy, wygląda jak uczennica z warkoczykami, a także w pomarańczowym kombinezonie. Wygląda raczej nieśmiało.
  Czarna kobieta powiedziała z rykiem:
  - Rozprosz się tutaj! A kto zniesie paraszę!
  Uparta Akulina zeskoczyła z łóżka, była wyższa od czarnego i to ją uspokoiło. Poetka i studentka warknęła:
  - Nie jestem naszą parszą!
  Black uderzył ją głową w nos. Akulina Terekhova nie spodziewała się takiego przyjęcia i usiadła na plecach. Ale potem podskoczyła. Ból wprawił ją w furię i walczyła kopnięciem w krocze. Black był widziany przez doświadczonego wojownika i blokowany. Akulina, która umie walczyć, jak uczono ją w sekcji, zaśpiewała trójkę pięściami. I zahaczył czarną o podbródek.
  Ryknęła i nie rzuciła się na zuchwałą blondynkę. Obie kobiety zmagały się. Byli silni, obaj sprawni. I walczył z dziką wściekłością. Akulina Terekhova zadbała o to, aby czarna partnerka była bardzo silna i zahartowana ciężką pracą. Nie da się go przezwyciężyć. Ale z daleka uczennica Akulina, która zajmowała się sztukami walki i była szczególnie dobra w kopaniu, ze świetnym rozciąganiem w tańcu, mogła zyskać przewagę.
  Odpychając się stopami, świeżo upieczona wojowniczka i jej czarna pasja wyleciały z klatki.
  Dystans został rozdarty i Akulina Terekhova wpadła do stojaka. Jej przeciwniczka zacisnęła pięści. Najwyraźniej wiedziała, jak walczyć, ale jej nogi nie rozciągały się. Niepowtarzalna Akulina nie znaczy, że jest świetną wojowniczką, ale dużo tańczyła, a jej plastyczność jest niesamowita. A uczennica odbiła się od dzikiego rzutu czarnych i kopnęła ją w głowę. Odłożyła blok i zachwiała się. Niezwyciężona Akulina uderzyła po drugiej stronie od zawrócenia. I zaczepił przeciwnika. Potem uderzyłem go ponownie, a nawet z obrotem.
  Ryczało i zataczało się... Rozbrykana Akulina przecięła się w bok, potem zgięła nogę w kłodzie i ruszyła prosto. Czarna kobieta sparowała pierwszy cios, ale drugi okazał się nieoczekiwany i okrągły obcas dziewczyny Akuliny zdecydowanie trafił w podbródek.
  Czarna kobieta zachwiała się i opuściła ramiona. Uparta Akulina z ronda uderzyła ją w głowę. Poczułem ból w dolnej części nogi, która nie jest zbyt pełna pisarza. Czarna kobieta prawie upadła, ale pozostała na nogach. Nicoletta uderzyła skręconym obcasem, który nie bolał tak bardzo.
  Uderz jeszcze raz... Nigreta przyklęknął na jedno kolano i zaczerpnął powietrza.
  Niezwyciężona Akulina ponownie skręcona i pięta do nosa. Nos blondynki jest zakrwawiony, niech tak będzie. To było jak czerwony płyn wylany z pękającego pomidora.
  Czarna kobieta przeklinała, próbowała wstać i poszła do przodu ...
  Wytrwała Akulina jak w tańcu wykręciła się i dodała w podskoku mocną nogą. Jej pięta trafiła dokładnie w podbródek. Nigreta po prostu przyspieszyła skokiem na znienawidzonego rywala. Szybkości się rozwinęły.
  Niezbyt twarda i wypchana pięta uczennicy Akuliny eksplodowała z bólu. Ale szczęka Nigrety nie mogła tego znieść, pękając.... A czarny bandyta zemdlał, upadając z rozpostartymi ramionami.
  Niezwyciężona Akulina również upadła, chwyciła za piętę, która w niej zrobiła się bardzo niebieska. To było tak, jakby zadano mu kilkadziesiąt ciosów bambusowymi kijami, wykonując falaka.
  Zabrzmiał gwizdek. Pojawił się starszy, budzący grozę nadzorca Loggia. Jest duża, czarna i ma złą twarz w mundurze pułkownika policji.
  Krzyknął:
  - Nowy! Oszalałeś! Właśnie przyleciałem, ale natychmiast łamię sobie szczęki! Chcesz maksymalnie dziewięćdziesiąt dni kary?
  Dzielna Akulina, której zwycięstwo w walce wręcz dało zuchwałość, dzielnie odpowiedziała:
  - Jeśli zostawią wspólny zeszyt i długopis, nie mam nic przeciwko!
  Nadzorca krzyknął:
  - Do jej karnej celi! Nagi!
  A Akulina została zabrana po schodach do piwnicy. Byliśmy nago w piwnicy zimą, co oznacza ryzyko śmiertelnego przeziębienia. Na szczęście uczennica została wypuszczona na czas.
  Dobra robota Alisa Selezneva - wie, co robi!
  Wśród uwolnionych więźniów był Seryozha, chłopiec w wieku około trzynastu lat. Policjanci użyli kijów na piętach, po czym wlali mu do ust wodę z węża. Prawie rozerwałem brzuch. A w końcu nawet uruchomili prąd. Kolczyk był tak torturowany, że nosili go na rękach.
  Diabły, oczywiście, a wielu było torturowanych. Ale sam dyktator ukrył się w rezydencji pod Mińskiem i tam dużo krzyczał i chlapał.
  I znowu zmienił wszystkich generałów, co wywołało kolejny śmiech w otoczeniu.
  Prezydent Rosji Putin powiedział, że armia rosyjska nie będzie ingerować w wewnętrzne sprawy Białorusi.
  W odpowiedzi Łukaszenka wypowiedział bzdury. Potem uspokoił się i zapytał bardziej logicznie:
  - Czego chcesz Tikhanovskaya?
  Władimir Putin wzruszył ramionami i zauważył:
  "Nie potrzebujemy jej. Ale nie mamy powodu, by walczyć z narodem białoruskim. Co więcej, według naszych informacji jedzie tam pewna Alicja. A ona jest nowym atutem!
  Łukaszenka z uśmiechem zauważył:
  - Mamy krainę czarów, więc pojawiła się Alicja!
  Putin zasugerował:
  - Musisz dołączyć do Rosji, wtedy miasto Mińsk stanie się naszym problemem!
  Łukaszenko potarł łysą głowę i zauważył:
  - A co mi pozostaje?
  Putin odpowiedział z uśmiechem:
  - Mogę zaoferować stanowisko przewodniczącego Rady Państwa Rosji. I to jest bardzo zaszczytne!
  Łukaszenka mruknął z niezadowoleniem:
  - Mogę się tylko zgodzić na stanowisko premiera Rosji!
  Putin sprzeciwił się:
  - Rosja to nie kołchoz. Mamy już problemy w gospodarce. Nie można rządzić Rosją po białorusku!
  Łukaszenka insynuuje:
  - Rosja zawsze była dla nas starszym bratem i najbardziej oddanym, ukochanym sojusznikiem, a my liczymy na braterską pomoc największego polityka naszych czasów...
  Putin odpowiedział szorstko:
  - Polityk, który kocha słodkie pochlebstwa, ma inteligencję muchy!
  Warunkowy prezydent Białorusi zauważył:
  - Jeśli stracisz Białoruś, upadnie też Moskwa!
  Prezydent Rosji powiedział ostro:
  - Czy Białoruś jest gotowa, aby stać się drugim Krymem!
  Łukaszenka odpowiedział szorstko:
  - Mamy już dość amunicji i żołnierzy! Zabraknie kamer - będą stadiony!
  Putin odpowiedział chłodno:
  - No to zobaczmy... A gdy spróbuję porozmawiać z Alicją!
  Łukaszenka zaczął ryczeć coś niewyraźnie. Prezydent Rosji odłożył słuchawkę. Do tej pory nie udało się dojść do porozumienia.
  Dyktator Białorusi zmierzył się z niezwykłym strasznie nerwowym. Właściwie kim jest ta Alicja, która wzbudza strach i powstrzymuje całe armie? Skąd miała taką kolosalną siłę!
  Czy to mogą być kosmici? To okazuje się utknąć. Może powinien przystąpić do negocjacji z samą Alicją?
  A Putin wciąż jest przebiegłym lisem. Na przykład zdradził Armenię w Karabachu. Zachowywał się złośliwie ze swoim sojusznikiem. Oczywiście Putin zdradzi na korzyść każdego. I oczywiście Assada i Maduro. Ten ostatni zresztą próbuje też flirtować z Europą. W szczególności zaproponował zalegalizowanie małżeństw osób tej samej płci.
  Ten Maduro to brudny i śliski facet. Jestem gotów zrobić wszystko, aby utrzymać się przy władzy. Właściwie ten Putin jest najbardziej podstępnym dyktatorem i być może wysłał tę Alicję, aby ogrzała Białoruś. Całkiem logiczne założenie. Co więcej, zwykli ludzie nie mają takich zdolności. A ta dziewczyna wyraźnie posiada.
  Właściwie wiele zależy od przypadku. Miń kopalnię, na której pancernik "Pietropawłowsk" został wysadzony w powietrze pięć metrów w lewo, a Chiny będą rosyjską prowincją, a na tronie zasiądą Romanowowie.
  Lub odwrotnie. Ilu niemieckich agentów zawiodło z powodu zwykłej skrobaczki.
  W jednym magazynie była nawet taka historia.
  Ogólnie rzecz biorąc, co dziwne, ale w większości równoległych wszechświatów przebieg II wojny światowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej był dla Rosji jeszcze gorszy niż rzeczywistość. Być może dlatego, że faszystowski reżim, który przejął kontrolę nad Europą, miał znacznie większy potencjał, niż był w stanie sobie uświadomić. Połączenie brutalnego totalitaryzmu i rynkowych elementów gospodarki jest skuteczniejsze niż liberalny kapitalizm Zachodu i nadmiernie scentralizowany, egalitarny, biurokratyczny model stalinowski. Na szczęście z różnych powodów, zarówno obiektywnych, jak i subiektywnych. W tym wielkie szczęście sił sprzeciwiających się nazizmowi: naziści nie byli w stanie wykorzystać swoich wielu atutów.
   Ilu niemieckich szpiegów zawiodło tylko dlatego, że Niemcy używali w swoich dokumentach spinacza do papieru ze stali nierdzewnej, a Rosjanie ze zwykłego żelaza? I jak taka drobnostka wpłynęła decydująco na przebieg wojny?
   W każdym razie istniał wszechświat równoległy, w którym już w październiku 1941 r. jeden bardzo żrący zwiadowca przypadkowo odkrył ten fakt. Oryginalne sowieckie dokumenty i fałszywe niemieckie zamoczyły się i ... Na sowieckich dokumentach spinacz do papieru jest zardzewiały i jest to zauważalne, ale nie na niemieckich.
   To drobiazg, ale jego wpływ na przebieg Wielkiej Wojny Ojczyźnianej okazał się bardzo znaczący.
   Uniknąwszy niepowodzeń i pracując pod kontrolą niemieckich agentów, znaleźli istotne dowody na przygotowanie ofensywy wojsk sowieckich pod Stalingradem. Tak przekonujący, że uparty Adolf Hitler zgodził się z tym i wydał rozkaz przegrupowania wojsk hitlerowskich nad Wołgą. I to miało znaczenie.
   Jeśli podczas operacji Rżew-Sychow Armia Czerwona, mając ponad dwukrotnie więcej sił niż Wehrmacht, nie mogła przebić się przez niemiecką obronę, to pod Stalingradem układ sił był korzystniejszy dla nazistów.
   A pogoda 19 listopada 1942 r. nie sprzyjała działaniom ofensywnym. Lotnictwo, zwłaszcza atak naziemny, nie mogło wystartować, a ostrzał artyleryjski miał bardzo ograniczony wpływ na rozwiniętą obronę wroga. Wojska radzieckie po przejściu do ofensywy ugrzęzły. Nawet uruchomienie korpusu pancernego nie było w stanie złamać wyłomu w obronie Hitlera.
   Zacięte bitwy toczyły się w kierunku Rżew-Sychow. Poszli na Nowy Rok. Dopiero wtedy, po poważnych stratach, wojska radzieckie w obu kierunkach zawiesiły ofensywę. Hitler trzymał się Wołgi, ale w Afryce zaczęli bić Niemców. Churchill nazwał ofensywę Montgomery w Egipcie: końcem początku. Powiedział też, że teraz sojusznicy tylko wygrają.
   Rzeczywiście Rommel, pomimo trwającego transferu dużych sił do Afryki, miał pecha i jego armia poniosła klęskę za porażką. Aby zapewnić prowadzenie wojny na dwóch frontach, III Rzesza musiała w lutym 1943 r. ogłosić całkowitą mobilizację.
   Ponadto główne cele operacji Blau nie zostały zrealizowane. Jednak zimą 1942-1943 Wehrmacht, w przeciwieństwie do prawdziwej historii, zdołał uniknąć poważnej porażki na wschodzie. Pod koniec stycznia wojska radzieckie wznowiły ofensywę w centrum: trzecią operację Rżew-Sychow i pod Stalingradem. Ale przebicie się przez wroga siedzącego w solidnej obronie nie jest odważne. Bitwy przypominały teraz I wojnę światową. Długotrwałe, pozycyjne. Kiedy ten, który zaatakował, stracił więcej niż ten, który się bronił.
   Operacja Iskra odblokowania Leningradu została przełożona. Stalin chciał jak najszybciej odciąć półkę Rżew i pokonać wroga pod Stalingradem. Niemcy, pomni lekcji z zeszłej zimy, aktywnie się bronili. I do tej pory udało im się odeprzeć atak wojsk sowieckich. Jak się okazało, gdy Fryce są gotowe, ich obronę nie jest łatwo przebić. A jakość niemieckich sił zbrojnych wciąż jest najlepsza.
   Ofensywa wojsk sowieckich trwała do końca lutego, ale nie odniosła sukcesu.
   Na początku marca dowództwo sowieckie podjęło próbę ofensywy w kierunku Woroneża. Po początkowych sukcesach Armia Czerwona trafiła pod kontratak Meinsteina. Duże siły radzieckie zostały otoczone i zmuszone do przebicia się do walki. Straty, zwłaszcza w sprzęcie, okazały się ogromne, a Niemcy wraz ze swoimi sojusznikami zdołali ufortyfikować się w tym kierunku i całkowicie zajęli Woroneż i jego przedmieścia.
   Podczas kontrataku Meinsteina "Pantery" i masowo "Tygrysy" po raz pierwszy wzięły udział w bitwie. Nowe czołgi częściowo uzasadniały pokładane w nich nadzieje. Przy odpowiednim użyciu przewyższały liczebnie pojazdy radzieckie w nadchodzących starciach.
   Nastała wiosenna odwilż, a na froncie wschodnim panowała cisza. W Tunezji szalały zacięte walki.
   Fiihrer próbował za wszelką cenę utrzymać przyczółek w Afryce. W tym celu naziści postanowili nawet zrobić bezprecedensowy krok. Franco postawiono ultimatum: albo przepuszcza niemieckie wojska na Gibraltar, albo zostaje obalony, jak rząd Vichy. Generalissimus był zaskoczony i zgodził się. Jednocześnie zwrócił się do rządów Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych ze łzami w oczach: nie wypowiadać wojny Hiszpanii, bo nie stało się to z jego woli!
   15 kwietnia 1943 Niemcy przypuścili szturm na Gibraltar, zrzucając tam najnowsze "Tygrysy" z "Panterami". W ciągu dwóch dni twierdza padła pod ciosami setek czołgów. Paulus, przywołany z frontu wschodniego, dowodził burzą. Jak na ironię, ostatnie kwartały, domy Stalingradu i fabryki stalingradskie, udało się Niemcom zdobyć dopiero 1 kwietnia 1943 roku. W ten sposób Paulus częściowo zrehabilitował się i otrzymał stopień feldmarszałka i miecze do dębowych liści krzyża rycerskiego.
   Zdobycie Gibraltaru zablokowało dostęp Brytyjczykom i Amerykanom z zachodu do Morza Śródziemnego. Poza tym sami naziści byli w stanie najechać Maroko na najkrótszą odległość, odwracając część sił alianckich z Tunezji.
   Atak na tunezyjski przyczółek osłabł, a następnie Rommel został ponownie wyrzucony. Hitler postanowił na razie zamrozić operacje wojskowe na Wschodzie i spróbować przejąć kontrolę nad Morzem Śródziemnym.
   Dowództwo sowieckie również zaczęło stosować taktykę wyczekiwania. Tak właśnie zrobił Stalin w prawdziwej historii, więc postanowił działać teraz. Niech kapitaliści wykrwawią się głupcom. Niech się walą, a wydobędziemy siły i uderzymy, gdy będziemy całkowicie wycieńczeni.
   Na razie Niemcy trzymali północ Tunezji, a wojska pod dowództwem nowego feldmarszałka Paulusa posuwały się na Casablancę. Amerykanie zmierzyli się z Tygrysami i Panterą. Okazało się, że ich "Sherman" przeciwko takim czołgom, a także zmodernizowany T-4 jest słaby.
   A Churchill, po trzech miesiącach wahania, wypowiedział jednak wojnę Hiszpanii. Jednak do tego czasu Niemcy zdobyli już całe Maroko i najechali Algierię. Dlatego dla Franco nie było to szokiem. 25 lipca siły niemieckie zdobyły stolicę Algierii i zadały Brytyjczykom miażdżącą klęskę. Sukces ułatwił kontratak Rommla oraz nagła porażka i lądowanie Kissielring na Malcie.
   Front wschodni był stabilny i spokojny. Stalin, którego wojska poniosły ciężkie straty w poprzednich bitwach, uzupełniał Armię Czerwoną. Niemcy utworzyli także nowe dywizje i przerzucili je przez Cieśninę Gibraltarską z Morza Śródziemnego.
   Działalność niemieckich okrętów podwodnych doprowadziła do tego, że tonaż marynarki amerykańskiej i brytyjskiej zaczął spadać. I to też nie przyczyniło się do sukcesu w bitwach o największe południowe morze w Europie.
   Zagrażająca sytuacja na Morzu Śródziemnym doprowadziła do tego, że 6 sierpnia Churchill zdecydował się wylądować we Francji. Ale operacja odbyła się w niesprzyjających warunkach pogodowych i była słabo przygotowana.
   10 sierpnia Rommel i Paulus zjednoczyli się, tworząc potężny kocioł na wschodzie Algierii. A 19 sierpnia Meinstein, podstępny mistrz pułapek, odciął wojska alianckie od wybrzeża.
   Sukcesowi Fritzów sprzyjało niezdecydowanie Amerykanów, dla których lądowanie we Francji w 1943 r. było przedwczesne i dotkliwy brak środków amfibii. Lull na froncie wschodnim. Ponadto produkcja lotnictwa w 1943 r. w Niemczech wzrosła ponad dwukrotnie, przekraczając trzydzieści dwa tysiące samolotów rocznie - ponieważ Niemcy mieli więcej siły roboczej i kontrolowanego terytorium niż w rzeczywistości. A nowe pojazdy Focke-Wulf z mocnym opancerzeniem i bronią, a także 30-milimetrowe działa, zadały zbyt duże szkody lotnictwu sojuszniczemu.
   Katastrofy w Algierii i Francji sprawiły, że sierpień 1943 r. był dla aliantów naprawdę czarny.
   Stalin był nawet zadowolony z takich sukcesów. Ale cierpliwość Churchilla się skończyła. Na Wschodzie praktycznie ustały nawet bitwy powietrzne, a aktywność partyzantów zmniejszyła się. Niemcy tworzyli coraz więcej korpusów byłych obywateli sowieckich, a nawet tworzyli swego rodzaju marionetkowe samorządy. Tak więc poszczególne brygady lokalnych nacjonalistów ze wschodu walczyły już w Afryce.
   Bułgarski car Borys również wysłał trzy najlepsze dywizje do Tunezji, najwyraźniej licząc na zdobycie jakichś kolonii na czarnym kontynencie.
   We wrześniu Rommel rozpoczął wielką ofensywę w Egipcie. Korzystając z ilościowej i jakościowej przewagi sił, w tydzień po sygnale do ataku udało mu się zdobyć Trypolis.
   Brytyjczycy i Amerykanie ponieśli klęskę po klęsce w Libii. W tych warunkach Churchill ogłosił wstrzymanie jakiejkolwiek pomocy dla bolszewickiego ZSRR i zażądał natychmiastowej intensyfikacji działań wojennych. Stalin udawał, że ignoruje ultimatum. Chociaż oczywiście trwały przygotowania do działań ofensywnych. Ale Koba był przebiegły i nawet próbował przetestować wody pod kątem oddzielnego pokoju. Jeden pod koniec września Niemcy zdobyli całą Libię, w tym Tolbuk, a nawet przedarli się do Egiptu do Aleksandrii.
   Paulusowi udało się ominąć najważniejszy angielski ufortyfikowany punkt i udać się na południe do Nilu. W rzeczywistości oznaczało to katastrofę dla Wielkiej Brytanii w Egipcie. Dalej Niemcy mogli udać się nad Kanał Sueski i udać się do Iraku, a tam nie było daleko od Baku.
   Zwłoka stała się niebezpieczna, a Stalin wydał rozkaz wznowienia ofensywy na Rżew, a także odbicia Stalingradu, a jednocześnie zmiażdżenia wroga na Kaukazie Północnym.
   Oznacza to, że w październiku natychmiast wznowiono działania wojenne w trzech kierunkach. A w listopadzie również w Leningradzkim.
  ... ROZDZIAŁ 16.
   Jednak nie było łatwo przebić się przez dobrze zakorzenionego wroga z potężnymi czołgami ciężkimi "Pantera" i "Tygrys". Wojska radzieckie musiały zmierzyć się z głęboką obroną pozycyjną. A w obronie nowe niemieckie czołgi i działa samobieżne spisywały się dobrze.
   Nie było więc znaczących postępów w październiku i listopadzie. Czy to, że ofensywa niemiecka była w stanie zatrzymać się na Kanale Sueskim. A potem tylko tymczasowo... Jednak Paulus i Rommel skierowali swoje wojska do Sudanu. I zaczęli zdobywać Afrykę.
   Wehrmacht nie jest jeszcze gotowy do awansu zimą.
   Ponadto Fritzowie wiązali wielkie nadzieje z Panterą -2 jako bardziej zaawansowaną maszyną oraz Tygrysem -2 i Lwem.
   Zima minęła, gdy Armia Czerwona próbowała przebić się przez obronę Fritza. Ale nigdzie nie udało się osiągnąć większych sukcesów. Nawet jeśli nastąpiłby przełom, wróg odtworzyłby pozycję kontratakiem.
   A sytuacja się pogarszała. W Wielkiej Brytanii na tle klęsk militarnych powstał kryzys polityczny. W gabinecie Churchilla przegłosowano wotum nieufności. I jak mogłoby być inaczej, gdyby Paulus, który stał się mądrzejszy, wyrzucił Anglię z Sudanu i Etiopii.
   Nowy rząd zaoferował Niemcom odrębny pokój. Biorąc pod uwagę większe straty Stanów Zjednoczonych z niemieckiej floty okrętów podwodnych, Roosevelt również nie miał nic przeciwko. Co więcej, jego pozycja w Ameryce została zachwiana. A Japończykom udało się wygrać kilka małych zwycięstw, spowalniając amerykańskie postępy. A więc punkt widzenia - nasza chata z krawędzi zatriumfowała.
   Hitler jednak początkowo postawił wygórowane warunki. Następnie ziemie francuskie i Egipt stały się kompromisem, a także dawniej własność Włoch zostaje zwrócona. Sudan przechodzi również w posiadanie III Rzeszy, ale Kanał Sueski jest eksploatowany wspólnie.
   W ten sposób, rozwiązawszy ręce na Zachodzie, Führer skierował wszystkie swoje siły na Wschód. W maju hitlerowcy rozpoczęli ofensywę w Moskwie. Dzięki koloniom francuskim i brytyjskim ropy było już dla Libii dość, a Hitler chciał jak najszybciej wygrać.
   Dodatkowo Turcja otworzyła także drugi front.
   Jednak Armia Czerwona wykazała się już niesamowitą wytrzymałością i bohaterstwem w bitwach o sowiecką stolicę. Średnio tempo niemieckiego posuwania się naprzód nie przekraczało jednego kilometra dziennie. Do końca sierpnia naziści byli w stanie posunąć się maksymalnie o sto kilometrów z przebiciem o szerokości nieco ponad trzystu.
   Zbliżyli się do Moskwy, ale wpadli na linię obrony Mozhaisku. To były skromne wyniki. Ponadto wojska radzieckie nieustannie kontratakowały wroga. W bitwach wzięły udział nowe radzieckie czołgi T-34-85 i IS-2. Nie można powiedzieć, że Niemcy całkowicie stracili swoje atuty, ale Armia Czerwona nie stała w miejscu, jak nauka!
   Pojawiły się nowe radzieckie myśliwce JAK-3 i LA-7, zdolne do konkurowania z niemieckimi samolotami śmigłowymi. To prawda, że wróg ma w zamian bardzo silne, reaktywne karty atutowe. ME-262 i HE-162 nie miały odpowiedników na świecie. Hitler postanowił również zakazać produkcji i rozwoju czołgów lżejszych niż pięćdziesiąt ton. W rezultacie na T-4 i "Pantera" postawiono krzyż. Okazało się, że "Pantera" -2 waży 50,2 tony i ma potężne działo z silnikiem o mocy 900 koni mechanicznych. "Królewski Tygrys" i "Lew" i huśtał się z potworami poniżej 70 ton. Zgodnie z dekretem partii radzieckie pojazdy nie przekraczały wagi 47 ton.
   Nie mogąc zająć Moskwy, naziści zwrócili uwagę na Leningrad. To miasto naprawdę im przeszkadzało. We wrześniu rozpoczął się masowy ostrzał. Uczestniczyły w nich zarówno działa kalibru 1000 milimetrów, jak i skrzydlate pociski robotów.
   Hitler rozkazał zająć Leningrad za wszelką cenę.
   Miastu udało się odeprzeć trzy ataki we wrześniu październik. Jednak Niemcy byli w stanie posunąć się z dziesięciu do dwudziestu kilometrów, a także zdobyć przyczółek Peterhof. W niektórych miejscach ich jednostki wkroczyły do miasta, pogarszając pozycję operacyjną grupy. W listopadzie 1944 roku, po wygraniu przez nazistów wyborów parlamentarnych, Szwecja przystąpiła również do wojny z ZSRR.
   Aktywnie reklamowała hasło: zemsta za porażki Piotra Wielkiego i Aleksandra. Na front przybyły nowe dywizje szwedzkie i wspólnie z Finami rozpoczęły ofensywę na miasto od północy. A naziści wznowili ataki, używając między innymi "Sturmtigera" i jeszcze potężniejszego "Sturmoutha", a także czołgu E-100, pierwszego na świecie seryjnego potwora o masie przekraczającej sto ton.
   Mimo ogromnego bohaterstwa i odporności sowieckich żołnierzy i milicji, a także desperackiego i rozpraszającego kontrataku na Nowogród, miasto nie zostało uratowane. Jednak ostatni kwartał przypadał dopiero 27 stycznia 1945 r., dając przykład bezgranicznej odporności. A samo miasto trwało cały blok: 1270 dni! Prawdopodobnie rekord najdłuższej blokady miasta we współczesnych wojnach.
   Chociaż Niemcy i ich sojusznicy ponieśli ogromne straty, cel został częściowo osiągnięty. Drugie co do wielkości i najważniejsze sowieckie miasto upadło, a ręce najpotężniejszego ugrupowania wroga zostały rozwiązane.
   Zimą walki były zaciekłe. Niemcy używali masowo produkowanych samolotów odrzutowych z mocą i główną siłą. ZSRR nie miał przeciwko nim siły parytetowej. Utrudniło to osiągnięcie przewagi w powietrzu. Wręcz przeciwnie, dominował tam wróg. Tak jak wtedy, gdy czołgi niemieckie zachowały swoje zalety. A nawet zwiększyli je wraz z pojawieniem się serii "E".
   W porównaniu z czołgami "Tygrysy" i "Pantery" z serii "E" miały gęstszy układ, niską sylwetkę, a co za tym idzie, znacznie grubszy pancerz pod kątem.
   Jak dotąd odpowiedzią sowieckiej nauki był tylko IS-3, silniejsza ochrona czoła wieży. T-54 wciąż był w fazie rozwoju, a T-44 nie odniósł większych sukcesów.
   Hitler jednak zmienił plany w maju 1945 roku. I ograniczając się do pojedynczych ataków, przeprowadził główną ofensywę na Kaukazie. Tam było wygodniej walczyć. Tak więc po zdobyciu Stalingradu zaopatrzenie grupy sowieckiej okazało się trudne. Ponadto w lutym wojska sowieckie zadały dotkliwą klęskę Turkom na Zakaukaziu, zmuszając Turków do ucieczki z Erewania i wyzwalając region Kara.
   Niemcy przedarli się przez obronę i poszli wzdłuż Wołgi na Morze Kaspijskie. Grozny padł 15 czerwca po upartych walkach, Suchumi 23 czerwca, Zugdidi 29 czerwca tego samego miesiąca. Tbilisi zostało zdobyte pod koniec lipca wraz z Kutaisi. W sierpniu faszystowskie sępy w końcu zdobyły Dagestan, a także Poti i udały się z północy do Armenii. We wrześniu zjednoczyli się z Turkami i rozpoczął się atak na Baku. Kluczowe miasto przetrwało do 6 listopada 1945 r. Osobne bitwy w górach, zwłaszcza w Erewaniu, trwały do końca grudnia.
   W centrum toczyły się zacięte bitwy. Niemcom udało się zbliżyć do Tuły, a nawet zająć Kalinin, ale potem zostali zatrzymani. Niemniej jednak zbliżała się linia frontu, a były już miejsca nie dalej niż osiemdziesiąt kilometrów od stolicy.
   Rok 1946 rozpoczął się upalną zimą. Dowództwo sowieckie, chcąc uprzedzić niemiecką ofensywę, desperacko rzuciło się na wroga.
   Niestety przewaga wroga w powietrzu tylko się zwiększyła. Samoloty odrzutowe Luftwaffe niestety uległy poprawie. Pojawiły się nowe modyfikacje ME-262, w tym superszybka. Również mocny myśliwiec odrzutowy TA-183, bardziej zaawansowany z skośnymi skrzydłami HE-262 oraz prawdziwe arcydzieło budowy samolotów ME-1010 ze skośnymi skrzydłami.
   A dla ZSRR Jak-9 pozostał głównym myśliwcem. Kiedyś nowy, ale teraz wyraźnie przestarzały samochód.
   Ale Luftwaffe ma też Ju-287 i pojawiły się odrzutowe bombowce Yu-387, TA-400, TA-500. I odrzutowy samolot szturmowy. I HE-377 reaktywny i HE-477, również reaktywny i uniwersalny.
   Oraz seria E-70 ze zbiornikami ważącymi jak "Tygrys Królewski", ale ze znacznie silniejszą ochroną.
   A czołg piramidalny, pokazany z metalu na urodziny Führera 20 kwietnia 1946 r., stał się prawdziwym arcydziełem. Hitler osobiście nazwał go "Imperialnym Lwem".
   Pojazd miał kształt wydłużonej spłaszczonej piramidy z małymi rolkami pokrywającymi całe dno zbiornika. Tym samym nie posiadał palety, co znacznie zwiększyło jej przepuszczalność. Ponadto czołg nie miał dachu, a jego pancerz pod każdym kątem miał wysoki kąt racjonalnego nachylenia. Ważący 99 ton pojazd był uzbrojony w działo przeciwlotnicze kalibru 128 mm z długą lufą 100 EL, silnik o mocy 1800 koni mechanicznych i przedni pancerz 300 milimetrów. Ponadto płytki znajdują się pod dużymi kątami racjonalnego nachylenia w pierwszej przedniej połowie i 250 milimetrów w drugiej nachylonej połowie. Tym samym okazał się najpotężniejszym czołgiem na świecie, nie do przebicia ze wszystkich punktów ostrzału i podczas ataku bombami z góry.
   Fuehrer natychmiast nakazał jak najszybsze wprowadzenie go do produkcji i jednocześnie stworzył kolejną modyfikację szturmową z haubicą i wyrzutnią bomb.
   Więc naziści byli zaopatrzeni, powinni byli zostać pokonani. Ale niestety złapano bardzo upartego i silnego technicznie wroga. A pod koniec maja, zgodnie z tradycją, kiedy drogi wysychają, rozpoczęła się ofensywa.
   Fritzowie próbowali ominąć Moskwę i Tułę. Bitwy szalały z niespotykaną intensywnością i rozmachem. Ale wojska radzieckie zasługiwały na miano niezwyciężonych. Przez trzy miesiące ciągłych walk naziści byli w stanie okrążyć Tułę i dotrzeć do Kaszyna oraz zbliżyć się do Moskwy od północy, częściowo odcinając komunikację. Bitwy toczyły się już na ulicach samego miasta.
   Stalin opuścił stolicę i został ewakuowany do Kujbyszewa. Ale w lipcu naziści rozpoczęli ofensywę przeciwko Saratowi. To miasto upadło 8 sierpnia. Ponieważ Kujbyszew był teraz niebezpiecznie blisko frontu, ten Naczelny Wódz przeniósł swoją kwaterę główną do Swierdłowska. Walki w Moskwie trwały we wrześniu. 18-go Kashira upadła. Na początku października stolica ZSRR została prawie otoczona, a 29, po upartych bitwach, upadł Kujbyszew. Ponadto Niemcy zdobyli Guryev i Uralsk.
   Listopad toczył się w strasznych bitwach. 7 listopada Fritzowie przedarli się na Kreml, ale zostali odrzuceni przez desperacki kontratak. A w trakcie tej bitwy zginął pełniący obowiązki komendanta Moskwy marszałek Rokossowski!
   A słynny radziecki pilot Kozhedub zestrzelił setny niemiecki samolot, stając się pierwszą osobą radziecką, która otrzymała tytuł czterokrotnego Bohatera ZSRR. A także 7 listopada 1946 r.
   4 grudnia ostatecznie zamknięto pierścień blokady wokół Moskwy. Ale stolica i resztki jej bohaterskiego garnizonu walczyły do prawosławnego Bożego Narodzenia 7 stycznia 1947 r.
   Szturmowi na stolicę przewodził Meinstein. Za to został odznaczony drugim po Hermannie Goeringiem Orderem Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża.
   Ale wojna jeszcze się nie skończyła. Stalin ze Swierdłowska obiecał kontynuować walkę. Niemcy też byli bardzo wyczerpani. Na południu ich wojska zbliżyły się do Penzy i Uljanowsk i zatrzymały się. W marcu Sowieci rozpoczęli kontrataki. Ale w kwietniu nadal byli zmuszeni opuścić Riazań. A w maju naziści otoczyli miasto Gorki i przedarli się do Kazania na południu. W czerwcu Fritzowie zdobyli Orenburg i zbliżyli się do Ufy. Opór Armii Czerwonej osłabł, spadło morale i rozpoczęły się masowe dezercje. Były one jednak zawsze, ale po upadku stolicy wielokrotnie powiększyły się. Już nikt nie miał ochoty umierać za Stalina. Ale wtedy ludzie walczyli z faszyzmem o swoją ojczyznę.
   Upadł także autorytet rządu sowieckiego. W lipcu Niemcy włamali się do Swierdłowska. Stalin i jego orszak przenieśli się do Nowosybirska. Na Uralu bitwy szalały do sierpnia ... Niemcom przeszkadzała długa komunikacja i aktywne działania partyzantów. Ale dalsza wojna już straciła sens.
   Stalin jednak wciąż na coś liczył. We wrześniu Niemcy wdarli się do Tobolska. Ale opóźniły je ulewne jesienne deszcze. Bliskość zimy powstrzymała ofensywę na Syberii, ale nazistom udało się opanować całą Azję Środkową. Zimą nie odważyli się jechać do Nowosybirska. Ale Stalin też był chory i przeniósł się do cieplejszego Władywostoku.
   Przyszedł w 1948 roku. Naziści mieli już w służbie dyski. Ponadto pojawiły się bardziej kompaktowe czołgi z napędem turboodrzutowym. W rzeczywistości, gdy robi się cieplej, pozostaje kontynuować zwycięski marsz i okupować miasta.
   Ale Beria zwabił już poważnie chorego Stalina i zaproponował poddanie się III Rzeszy, pod warunkiem zachowania władzy sowieckiej na Syberii.
   Hitler, który sam był cholernie zmęczony wojną, prawie się zgodził, ale na początek zdobył Nowosybirsk w maju 1948 roku. A kapitulacja została podpisana 22 czerwca 1948 r., w symbolicznej dacie - dokładnie siedem lat od momentu ataku na ZSRR. I tak skończyła się II wojna światowa. W 1945 roku Stany Zjednoczone pokonały Japonię i przetestowały bombę atomową. Więc Fiihrer nie ma się do czego wtrącać za oceanem.
   Beria nie rządziła jednak długo. Najsłynniejszy as sowiecki, marszałek lotnictwa, siedmiokrotny bohater ZSRR, Kozhedub, będzie mógł dokonać wojskowego zamachu stanu i obalić niepopularnego przewodniczącego Komitetu Obrony Państwa. Beria i wielu jego wspólników zostało zastrzelonych. W samej III Rzeszy w marcu 1953 patrioci wykończyli Hitlera. A Goering zmarł z powodu narkomanii nieco wcześniej, podczas gdy Himmler został zastrzelony z powodu podejrzenia o spisek.
   Rozpoczęła się zacięta walka między SS dowodzonym przez Schellenberga a siłami zbrojnymi z generalissimusem Meinsteinem. Wszystko przerodziło się w wojnę domową. W rezultacie III Rzesza rozpadła się. A ogołocony ZSRR zaczął stopniowo odbudowywać swoje wpływy. Historia znów się rozkręciła. Fantastyczny wzrost Niemiec, rozdętych gwałtowniej niż imperium Czyngis-chana, a następnie śmierć głównego przywódcy - chaos i zagłada.
   I stopniowe gromadzenie księstw, stolicą stało się tylko miasto Bajkalsk. ZSRR, podzielony na wiele prowincji z prowincjami marionetkowymi wyznaczonymi przez Niemców, ponownie się zjednoczył. Największym zwycięstwem była aneksja Moskwy, która zrzuciła hitlerowskie jarzmo. To prawda, że Ukraina, Białoruś i kraje bałtyckie, a także Gruzja, Armenia, Azerbejdżan zachowały suwerenność. Po upadku III Rzeszy Stany Zjednoczone stały się światowym hegemonem. W Chinach powstał również proamerykański rząd.
   Ale stopniowo imperium niebieskie stawało się coraz bardziej niezależne. W ZSRR, po de facto dyktaturze Kozheduba, ustanowiono zasadniczo prezydencką konstytucję, ale z dwuletnim ograniczeniem władzy. Wybory odbyły się na alternatywnych zasadach, a prezydenturę nazywano inaczej: przewodniczący ludu.
   Kraj miał mieszaną i kwitnącą gospodarkę.
   Ale oto jak historia zmieniła się od jednego spinacza do papieru. Przegrali II wojnę światową, choć walczyli dzielnie. A wynik był katastrofalny. Co więcej, Niemcy tylko na chwilę mogły zyskać na świetności.
   Tak, a Stany Zjednoczone stopniowo traciły wpływy, świat stawał się wielobiegunowy, co oznacza, że był w nim coraz większy chaos. Wręcz przeciwnie, jest mniej porządku. I mniej więcej tak samo jak w obecnym XXI wieku.
   Cóż, dlaczego ludzkość tak bardzo ciągnie do fragmentacji i chaosu?
  Łukaszenka spędził bezsenną noc.
  Ale Alisa Selezneva wydała dużo energii psychicznej na najsilniejszą hipnozę i zasnęła.
  Logicznie wierzyła, że w ciągu najbliższych kilku godzin nie będzie napadu. Tak więc Łukaszenka najpierw będzie musiał powierzyć dobro z Rosji i Chin.
  I nie dadzą mu bezpośrednio takiego dobra.
  Więc musisz spędzić odpoczynek i regenerację. Ponadto wróg będzie potrzebował jeszcze czasu, aby przemieścić wojska z zachodniej granicy do Mińska.
  W każdym razie Alisa Selezneva naprawdę potrzebuje dobrego, zdrowego snu.
  I wieczna dziewczyna znów śniła.
   Jak można się było spodziewać, miasto kipiało, niezwykłe podniecenie uderzało. Alisa Selezneva i Aleksiej Teteriew uwikłali się w niezliczone bagaże, wozy, wozy. Wszędzie rozwieszono dywany, a na placu przed pałacem grała prawdziwa orkiestra. Tańczyli tancerze i tancerze, zarówno ludzie, jak i najbardziej egzotyczne zwierzęta i ekstrawaganckie stworzenia. Po niebie przelatywały dywany-samoloty, samobieżne powozy, gigantyczne motyle i sowy. Fontanny wysokie do pół kilometra iskrzyły się, wypełniając różnokolorową wodą. To było oczywiście jakieś święto. Na kopule stał czarnoksiężnik, nadymając policzki i wymachując laską. W tym samym momencie, na sygnał, niebo przesłoniła gęsta czarna chmura. Robiło się ciemno iw cudownej ciemności błysnęły fajerwerki. Alisa Selezneva ożywiła się:
   -Pod osłoną nocy można wejść do pałacu, nikt tego nie zauważy.
   Aleksiej Teterew potrząsnął przecząco głową.
   - Możesz się pomylić, proponuję użyć zaklęcia niewidzialności.
  Alicja wątpiła:
  - Możesz to zrobić? W końcu narzucenie takiego zaklęcia to delikatna praca.
  Chłopiec-mag z przekonaniem odpowiedział:
   -Mój medalion to zrobi. I nie jestem aż tak głupi.
   Cietrzew wziął do ręki swój skarb i zaczął rzucać zaklęcia, drugą ręką trzymał ciepłą dłoń Alicji.
   Po kilku przejściach światło wokół nich lekko przygasło, dodając fioletowego odcienia, a powietrze pachniało bzem.
  Chłopiec-mag wykrzyknął z zachwytem:
   -Cóż, teraz możesz spokojnie polecieć do pałacu.
  Alicja logicznie zasugerowała:
   -Może najpierw obejdziemy targi, sprawdzimy naszą niewidzialność?
  Aleksiej skinął głową:
   -Co jest logiczne.
   Przeszli między stołami i ławkami, ludzi było całkiem sporo, a Cietrzew niecierpliwie popychał ich ramionami. Ludzie przeklinali, odpychali się i drgali, wielu z nich tępo wpatrywało się w pustkę. Widać było, że byli zakłopotani. Nagle potknął się, upadł i powalił chudego siniaka. Krzyknął i natychmiast wybuchła poważna walka na pięści. Straż królewska pospieszyła, by rozdzielić walki. W kirysach z podrapanymi stalowymi hełmami wyglądali jak zaimprowizowane strachy na wróble. Machając minami i krótkimi pałkami, strażnicy jakoś okiełznali tłum, a kilku najbardziej gorliwych trafiło do więzienia. Wleczono ich, bezceremonialnie i brutalnie popychając, kilka osób zostało lekko rannych, jedna całkiem poważnie. Podleciał do niego czarodziej z siecią w rękach iw czerwonym turbanie haftowanym perłami zaczął leczyć. Minutę później straszna rana na brzuchu zaczęła się goić, ranny mężczyzna otworzył oczy. Doświadczona Leshka chwyciła Alicję za rękę i pospiesznie wystartowała. Już w locie szepnął:
   -To silny mag i może nas zobaczyć, pomimo zaklęcia.
  Dziewczyna wybuchnęła śmiechem:
   -Właśnie tak. I myślałem, że łapie motyle siatką na motyle. Ale ty Leshka na próżno sprowokowałeś walkę, musisz być bardziej ostrożny.
  Chłopiec magik, przepraszając, odpowiedział:
   -Przepraszam, przypadkowo. Słuchaj, jestem głodny, chodźmy coś zjeść.
   Pod nimi rozbłysły wielokolorowe namioty, które albo migotały w promieniach czterech słońc, potem pogrążyły się w ciemności. Leshka Teterev zrobił krąg, a następnie przewijając pętlę, chwycił dwa pyszne kebaby. Podobno smażono je z mięsa krokodyla. Właściciel nawet nie zauważył manewru, gdy mięsa już nie było, wpatrywał się tępo w grzędy i głupio przecierał oczy, próbując samemu zorientować się, czy było, czy nie. Młody mag, tymczasem nabierając prędkości, ponownie chwycił Alicję za rękę i szepnął:
   - To trójgłowe krokodyle jaszczurki, ich mięso jest bardzo przydatne i przedłuża młodość. A co za soczysta przyprawa!
   Alice spróbowała tego i było naprawdę bardzo smaczne, ale wydawało się, że jej siła wzrosła. Uwolniła rękę, przewinęła ósemkę, po czym po mistrzowsku wykonała technikę nazywaną przez pilotów podwójną ważką. Chłopiec-mag dał znak ręką.
   -Bądź ostrożny i nie odrywaj się ode mnie przez długi czas, w przeciwnym razie pole niewidzialności może zniknąć.
  Dziewczyna zgodziła się:
   -Zdałem sobie sprawę.
   Ale jaki jest przystojny, Aleksiej Teteriew. Coś jak gwiazdor lub dziewczyna w przebraniu, z jasnymi, lekko przypudrowanymi złotymi włosami. Jeśli była wtedy fizycznie starsza... I tak, skoro sama jest młodą dziewczyną, to postrzeganie stało się jakoś dziecinne. Rysuje na żartach, kładzie pomidora lub guzika. Jakby nie było przeszłego życia, chociaż wszystkie wspomnienia są na pierwszy rzut oka. Niektóre są ekscytujące, inne onieśmielają. A jaki pałac pod nimi!
  Jako dziecko wybrała się na wycieczkę do Pałacu Zimowego, gdzie zachwycała się jego wspaniałym przepychem. Odwiedziłem też muzea na Kremlu. A teraz, w rzeczywistości, widziała rzeźby o wysokości od stu do dwustu pięćdziesięciu metrów, nawet amerykańska Statua Wolności blednie przed nimi. Jest dokładnie sto dwadzieścia osiem. Znajdują się one obok złotych, pokrytych diamentami kopuł, tworząc swego rodzaju zespół. Niektóre pomniki poświęcone są bogom, inne bohaterom, jeszcze inne pięknym kobietom, są też egzotyczne zwierzęta, jednorożce, gryfy, tygrysy szablozębne, czworonożne, trójgłowe lwy i wiele innych.
   Są nawet drapieżne róże trzymające w rękach włócznię. Alicja oddychała:
   -Zastanawiam się, czy naprawdę istnieją, czy jest to wymysł rzeźbiarzy?
   Chłopiec mag odpowiedział czule:
   -Wszystko, co jest tu przedstawione, faktycznie istnieje. Czarodzieje, którzy stworzyli taką kompozycję, nie uwzględnili swojej wyobraźni, ale wzięli przykłady z życia. Jeśli odwiedzisz inne światy i planety, też tego nie zobaczysz.
  Alisa Selezneva zauważyła:
   -Jednak o dziwo, ostatnim razem posągi przedstawiały herby królestwa. A teraz rzeźby stały się zupełnie inne i pojawiły się diamentowe kopuły.
   -To magia! Czarownicy od czasu do czasu zmieniają kompozycję pałacu, aby uczynić go ciekawszym. Za każdym razem, gdy odwiedzasz, pałac jest trochę zmieniony. Nie budują tutaj, lecz wyczarowują.
   Alicja sama posłała mu olśniewający uśmiech:
   - Niedługo znowu odwiedzimy magiczny sklep i odbiorą dla mnie medalion.
   Dziewczyna widziała już wcześniej grę światła na złotych kopułach, ale aby kopuły były pokryte diamentami, to jeszcze się nie wydarzyło. A także wyobraź sobie, że nie bawi się w nim jedno słońce, ale aż cztery. Takich niezwykłych przelewów, gry kolorów, kalejdoskopowych zmian widma nie da się opisać kiepskim ludzkim językiem. To tylko milion odcieni, oczy są wodniste od blasku. Alicja mimowolnie podziwiała kopuły, jak bajecznie wyglądały z bliska, jakby zaczarowana, mogła cieszyć się takim widokiem przez długi czas, ale Aleksiej podniósł ją i rzucił się w głąb pałacu.
   - Ty i ja będziemy podziwiać ten splendor jeszcze nie raz, ale na razie odkryjmy, dlaczego nie możemy zejść do pałacu. Może to o wiele ciekawsze.
   Poznaj sekret, co może być bardziej kuszące dla początkującej wróżki. Prześliznęli się obok kopuły, szybko wlecieli do jednego z szeroko otwartych okien. Było gorąco, dobrze, że na tej planecie nie było owadzich pasożytów. Wewnątrz pałac oczywiście również lśnił luksusem. Na ścianach zawieszono zbroję, a wiele posągów zostało w całości wyrzeźbionych z drogocennych kamieni. Leshka Teterev poczuł gładką powierzchnię, czuł się wesoły:
   -Mały, ale bardzo cenny. Czy może go porwać i podzielić? Będzie fortuna.
  Dziewczyna sprzeciwiła się:
   - Nie waż się Leshka! Nie będę tolerować, żeby złodziej był moim przyjacielem.
  Chłopiec-mag sprzeciwił się:
   - Nazywa się to inaczej wywłaszczeniem! Ukradnij łup!
   - Potem w drodze powrotnej.- Alicja czuła się śmiesznie, wyobrażała sobie jak to będzie wyglądać.
   Przez tak rozległy zamek można było wędrować ponad godzinę. Chociaż nie było służących, wszystko wyglądało jak igła, bez kurzu i bez brudu.
  Dziewczyna zapytała:
   - Kto tu sprząta?
  Aleksiej zasugerował:
   - Najprawdopodobniej magiczni słudzy. Są tacy, którzy są niewidzialni i bardzo szybcy. Ilekroć sami to wyczarujemy.
  Dziewczyna zgodziła się:
   - Jak najbardziej.
   Alice przyspieszyła kroku, podnosząc rękę z pierścionkiem, odepchnęła drzwi. Czarnoksiężnik powstrzymywał ją, zachęcając, by była bardziej ostrożna.
   -Włączę magiczne podsłuchiwanie, może wtedy, cokolwiek ciekawego, będziemy mogli się dowiedzieć.
   Tym razem Leshka bardzo się postarała, a Alice usłyszała szept. Potem czyjś wyraźny głos.
   Podlecieli bliżej, znacznie lepiej było słyszeć. Wygląda na to, że zbliżyli się do komnat króla, ponieważ biżuteria na ścianach jeszcze bardziej urosła, zamieniły się w bogate sklepy jubilerskie. Wysoki, barczysty, ale bardzo zabawny mężczyzna biegł po perłowych i koralowych stopniach. Ubrany był jasno, a nawet luksusowo, obwieszony biżuterią jak choinka. Głowa podmiotu była jednak zwieńczona czapką ze złotymi dzwoneczkami, wyraźnie przypominał błazna i faktycznie nim był.
   - Wasza Wysokość, latam na siedmiu skrzydłach.
   Błazen naprawdę miał skrzydła na plecach. Przy drzwiach komnat królewskich stali strażnicy. Byli to wojownicy, nadzy do pasa, o bardzo potężnej budowie ciała. W rękach sejmitara przez nozdrza przewleczony jest pierścień. Gdy błazen przebiegł obok i powitał go rykiem, z jego ust buchnęły szmaragdowe płomienie.
   -To efreet. -
   Ledwie słyszalny szeptał Chłopiec Mag. - Nie idźmy dalej, posłuchamy z daleka.
   Cenne drzwi zamknęły się za błaznem i tylko dzięki magicznemu zaklęciu usłyszał królewski głos. Był niski i głęboki:
   -Co, głupcze! Jeśli co nowego u ciebie?
   Sługa Merry zachichotał.
   -Wszystko nowe, klon. Najpierw król Likhe zawarł sojusz z ultraksięciem Bidą. Zgodzili się działać razem przeciwko naszemu królestwu, więc inwazji należy się spodziewać w każdej chwili. W najlepszym przypadku z dnia na dzień.
   - Tak się głupcze! Ale zwykle byli do siebie wrogo nastawieni. Komu udało się pogodzić zaprzysiężonych wrogów?
  Świszczący oddech w odpowiedzi:
   - Jest tu jeden straszny czarownik Alibas. Tutaj od dawna ostrzy zęby na naszym królestwie.
  Obserwowano w milczeniu:
   -Słyszałem o Alibasie od dawna, mówią, że jest nekromantą i pije tajemną moc od innych czarodziejów.
  Potwierdzenie pewnym głosem:
   -Tak, to czarna dusza, może nawet najstraszniejsza na tej planecie.
  Piskliwy:
   - A co z naszą arcykapłanką, bo w bitwach decydują nie tylko włócznie, ale także moc magów.
   -Lady Attila, bez słów, jest silna, ale woli budować fortece i pałace niż walczyć na polu bitwy. Myślę, że najlepiej iść do wyższej szkoły magii, gdzie kształcą się najlepsi specjaliści na świecie.
   - Wiem, ale większość nauczycieli prowadzi politykę neutralności. Zresztą błaźnie, skąd masz takie myśli?
   -W poprzednim życiu służyłem w inteligencji i obliczałem różne opcje rozwoju wydarzeń. Jeśli zostaniemy zaatakowani, wróg będzie miał półtorej przewagi w ludziach. To prawda, że mamy wysokie mury i mocne wieże, ale jeśli wróg wepchnie nas do twierdzy, to po jego stronie mogą wyjść także inne narody. Szczególnie martwię się o imperium Zairu. Jest najpotężniejsza na świecie i wiele zależy od jej słowa.
   Król westchnął ciężko:
   - To naprawdę potężne imperium, ale zazwyczaj nie ingeruje w sprawy innych państw. Ogólnie myślenie strategiczne zostaw mnie. A potem, jak mówią, koń nie jest dla jeźdźca. Tak, a jaką radę byś mi dał?
   Wyraźnie zaprzeczając sobie, wymamrotał król.
   -Przede wszystkim ogłosić powszechną mobilizację, podłożyć pod włócznię wszystkich zdolnych do noszenia broni. Po drugie, zdobądź sojuszników. Mamy dużo złota, najemników można zatrudniać wśród kosmitów i mervinów. Mają nie tylko silnych wojowników, ale także potężnych czarowników. A musimy się pospieszyć, zanim wrogowie nas dogonią. Tak, jest też potężne królestwo Zairu, w którym również mogą udzielić nam pomocy wojskowej. Za pieniądze cesarz chętnie oddaje swoje wojska.
   -Tak, klaunie! A potem zażądają za to części naszego terytorium.
   -Ale możemy to zrekompensować, przejmując kontrolę nad królestwami Bida i Likhe. W tym przypadku będziemy mieli potężne imperium, a w przyszłości zajmiemy się Zairem.
   -A jeśli Zair wyśle przeciwko nam swoje wojska i magów?
   Błazen zakaszlał:
   -Powinniśmy temu zapobiec. Działaj zdecydowanie, wyślij ambasadorów.
   -Ty głupcze nie doradzaj mi co mam robić. Jednak biznes się wypali, każę ci się liczyć. Był błazen, a teraz hrabia. Hahaha!
  ... ROZDZIAŁ 17.
   Głos króla był grzmiący i chociaż on sam nie był widoczny, czuło się, że jest bardzo silnym człowiekiem, choć nie najwybitniejszym umysłem.
   Usłyszałam histerię, jakby ktoś był cięty przez muzykę. Król sapnął, a przed nim pojawiła się dama przy kryształowym brzęku pękających sopli.
   -Lady Attilo, jak zwykle, nagle i przy akompaniamencie muzycznym. Może zmienisz swój repertuar i zagrasz coś zabawnego?
   Głos wysokiej kapłanki brzmiał władczo i kłująco.
   -Nie jest dla mnie zabawne. Właśnie dowiedziałem się o spisku.
   Sierpnia nawet zakrztusił się:
   -Spisek? To takie interesujące. Nie Tommy Attila.
   Kapłanka zaskrzypiała rękami.
   - Znane kraje Bidy i Liche wysyłały szpiegów nie tylko do stolicy. Ich ludzie również przeniknęli do szkoły czarodziejstwa. Jak nazywa się ta instytucja - Akademia Dollaros! I udało im się przewrócić kogoś na swoją stronę.
   Alicja i Czarodziej zadrżeli, ponieważ chodziło o ich instytucję edukacyjną. Dziewczyna nawet nerwowo klepała jej bose stopy. Czy jest tam zdrajca? A może to blef.
   Błazen próbował się kłócić:
   - Znam tę szkołę, uczą najlepszych i najzdolniejszych z przesiedleńców, magii i wielu wspaniałych rzeczy. W końcu to oni zbudowali ten wspaniały pałac.
   Zła wróżka poruszyła lokami włosów.
   -Nikt nie zaprzecza ich zasługom. Zwłaszcza w przeszłości. Ale teraz teraźniejszość iw teraźniejszości jesteśmy na skraju wojny. A wróg chce nas osłabić, wysyłając swoich agentów. Przypuszczam, że konieczne jest dokładne sprawdzenie otrzymanych informacji i wysłanie naszych emisariuszy do szkoły. W szczególności mój student Max Dowell jest w stanie przeprowadzić gruntowne śledztwo. Podejrzanych o zdradę wyślemy do więzień, gdzie nasi przesłuchujący szybko zmuszą ich do mówienia.
  Rozległ się wesoły chichot:
   -Oczywiście pod torturami zmuszą każdego do przyznania się.
  Głos wróżki promieniował pewnością siebie człowieka, który żył ponad sto lat:
   "Są też magiczne metody dociekania. Wykluczają samorozmowę.
   Król klasnął w ręce:
   -Wszystko zadecydowane. Wyrażam zgodę na jak najdokładniejsze śledztwo. Rzeczywiście, spisek magów to poważna sprawa.
   -Tak wasza wysokość. Poza tym konieczne jest szczególnie uważne sprawdzenie przybyszów, tych, którzy niedawno ponownie się zakręcili.
   To właśnie oni są najczęściej rekrutowani.
   Leshka ścisnęła dłoń Alice:
   - Nie chodzi o ciebie przypadkiem?
  Dziewczyna odpowiedziała szeptem:
   -Całkiem możliwe. No i mściwy wąż, ale nie wierzę, że to wszystko za sprawą jednego spojrzenia. Coś jeszcze się tutaj kryje.
   Attila zaszeleściła jej sukienką na podłodze.
   -Wszystko będzie dokładnie sprawdzone.
   - Czy nie lepiej - wtrącił błazen - co byś osobiście wyzwał na pojedynek i walczył z Alibasą? Wtedy moglibyśmy natychmiast zapobiec groźnemu niebezpieczeństwu, usuwając głównego inicjatora.
   -Alibasa nie będzie ze mną walczyć. Potrafi ukrywać się i siedzieć w górach, wspinając się do najgłębszej jaskini. A teraz, jeśli chce, niech głupiec też go nazwie, jak sądzę, jakimś magiem.
  Błazen pisnął w odpowiedzi:
  -Jestem tylko początkującym czarownikiem i moim zawodem jest rozśmieszanie króla, a także mało szpiegowanie.
  Nastąpił gniewny pomruk:
   -Tutaj i śmiej się!
   Kapłanka zakrztusiła się i brzęknęła szklanka. Uwolniony z przebudzonym kryształem.
   Błazen zrobił straszną minę, po czym wytrzeszczył oczy. Król zachichotał.
   - Naprawdę, twoje żarty są płaskie, a twój humor jest brzydki. Cóż, zostań szpiegiem.
   Alicja przylgnęła do ucha Chłopca-Magika:
   -Wydaje mi się, że teraz powiedzą coś ważnego. Wzmocnij zaklęcie podsłuchowe.
   Aleksiej szepnął cicho, wykonał kilka ruchów rękami. W tym momencie ifrit drgnął, jakby coś wyczuł. Jego partner odwrócił się.
   -Słyszałeś, że wyczuwam tu cudzą magię.
   Ifrit pociągnął nosem. Sprawdźmy kierunek od publiczności.
   -A co z drzwiami?
  Pewny warkot w odpowiedzi:
   - Jest strzeżona przez zaklęcie ochronne. Żaden obcy nie przejdzie.
   Oba potwory weszły do pokoju, w którym leżeli Czarodziej i Alicja. Młodzi czarodzieje nie czekali na rozwiązanie, walka z tak potężnymi wojownikami była czystym szaleństwem i rzucili się do ucieczki. Dobrze, że oboje dobrze latali. Jednak na swoje nieszczęście efreetowie wiedzieli również, jak idealnie przeciąć powietrze, bez żadnych skrzydeł. Jak dwa psy na szlaku rzucili się za nimi. Widok muskularnych ciał wymachujących dwumetrowymi sejmitarami był przerażający. Alice podniosła pierścień w locie i miała wysłać szok, ale Teterev ją powstrzymał:
   - Nie drażnij ich. Są zbyt silni i nawet mistrzowie się ich boją.
  Dziewczyna pisnęła ze strachu :
   -Więc zwiększmy prędkość.
   Pozostały luksusowe pokoje i sale pałacu. Chłopaki przelecieli nad świecącą kopułą. Zamiast posągu kobiety znów zaczął pojawiać się herb królewski. Siedmiogłowy smok wypuścił fajerwerki z paszczy. Alice prawie wpadła pod strumień. Efreet wyraźnie je zauważył, skoki stały się zupełnie dzikie, wydawało się, że powietrze się kołysze. Lecąc z prawej strony, rzucił ognisty odrzutowiec, na krótką chwilę młodzi czarodzieje stali się widoczni i zostali wciągnięci. Chłopak-czarodziej spalił się i obrócił pierścień z wściekłości. Rozbłysła kula ognia. Ifrit po prostu przeciął go jednym zamachem miecza.
  Wtedy do bitwy wkroczyła Alicja. Skierowała smocze oko na wroga. Jego pulsar okazał się bardziej skuteczny, po uderzeniu sejmitara potwora stopił się. Ifrit drgnął od oparzenia, skrzyżował palce i wysłał nieprzerwany strumień energii. Wyglądało na to, że była to kłoda zrobiona z ognia, Alice uniknęła tego, ale Magik został poważnie poparzony. Młody człowiek upadł, łapiąc się za grzebień pięciogłowego koguta. Jego twarz zamieniła się w ciągłe pieczenie. Alisa Selezneva krzyczała, ogarnęła ją wściekłość. Tym razem efreet miał trudności. Znalazły się pod zaciekłym atakiem, uderzyły w nich pulsary ognia. Wojownik unoszący się po prawej został trafiony, krwawe plamy pojawiły się na jego szerokiej piersi, niebieska krew kapała. Ten po lewej wystrzelił w odpowiedzi ognistego pająka, rozkładając nogi, próbował wskoczyć na szyję Arage'a, ale został powalony czystą energią. Alicji brakowało wiedzy teoretycznej i umieszczała swoje wyładowania, kierując się instynktem i pamiętając tylko niewielką część magicznej księgi. W międzyczasie Ifrit zaatakował, wykonując salto, jak myśliwiec odrzutowy próbował przejść za linie Alicji.
   Aspirująca wróżka czuwała, spotykając wroga strumieniem ognia. To prawda, a potwór nie pozostał w długach, strzelając serią karabinu maszynowego z rozgrzanej do czerwoności sieci. Alice była lekko dotknięta, na jej delikatnej twarzy pojawiły się pęcherze. Potwór ożywił się, zwiększając atak, posyłając pocisk za pociskiem. Tutaj sieć spadła na czarodziejkę, zaczęła się nieubłaganie kurczyć, próbując ją udusić. Oddychanie stawało się coraz cięższe, kości pękały, ogniste pręgi wbijały się w skórę, przepalając sukienkę. Biedna dziewczyna, zupełnie niespodziewanie dla siebie, przypomniała sobie jedno potężne zaklęcie. Nie wiadomo, jak to wpływa na efreet, ale to jej jedyna szansa. Szepcząc z trudem, spieczone usta, wysłała silny impuls, próbując działać przez pierścień.
   Przez pierwsze pół minuty nic się nie działo, wręcz przeciwnie, uścisk się zacieśnił, a ona już zaczęła tracić przytomność. Ifrit roześmiał się dziko, pokazując swoje duże zęby. Nagle jego śmiech ustał, zamarł i zaczął się walić. Alicja zaczęła łatwiej oddychać, pręty odpadły, w tym momencie zobaczyła, że stworzenie zła magii skamieniało i upadło. Ifryt odpadł od upadku na marmur. Jego ocalały partner, widząc tak straszny los, uciekł, ukrywając się w głębi pałacu i rozpaczliwie wołając o pomoc. Alicja zdała sobie sprawę, że musi się spieszyć, nie było ich wiele i napłyną tu nowe magiczne stworzenia, a wtedy nie będzie w stanie poradzić sobie z całkowicie zieloną czarodziejką. Po przylocie do Chłopca-czarownika wzięła jego medalion w dłonie i delikatnie uderzyła się w policzki: - Leshka, opamiętaj się. Musimy się stąd jak najszybciej wydostać.
   Leshka otworzył oczy, były zaognione:
   -Chcesz szybciej? Więc trzymaj mnie mocno.
   Alicja to zrobiła.
   -A teraz pocałunek.
   Zamiast tego dziewczyna prawie wepchnęła w niego medalion.
  Dziewczyna, bijąc się gołymi podeszwami, gruchała:
   - Wyczaruj szybciej, inaczej mamy osłonę.
  Leshka pisnęła:
   - To nie zadziała, dopóki mnie nie pocałujesz.
   Ponieważ nie chciała całować tak przystojnego chłopca, Alicja postanowiła uderzyć go w twarz, ale potem z wysiłkiem powstrzymała się i nieśmiało pocałowała go w policzek.
  Leshka warknął ze złością:
   -Nie. Nie całują tego, którego kochają.
   Dziewczyna wzdrygnęła się, po czym, obezwładniając swoje zakłopotanie, pocałowała go w usta. Chłopak-czarodziej zaróżowił się i chwytając w obie ręce talizman, wyszeptał:
   - Augoro Luscherara.
   Od razu zostali porwani, światło na chwilę przygasło i znaleźli się na różowym trawniku. Duże fioletowe kwiaty zdobiły miękką trawę. Czarnoksiężnik oderwał kok, potarł płonące usta i wstał. W pobliżu płynął niebieski strumień, bryzgała czysta woda. Alice, spalona, podeszła do lustrzanej powierzchni. Zrzuciła ubranie, zanurzyła się, zrobiło się chłodniej i przyjemniej, ból po oparzeniach ustąpił. Chłopiec-czarownik również ochlapywał się z przyjemności. Po kąpieli udali się na brzeg. Alice zauważyła, że pęcherze na twarzy jej partnera zaczęły się wygładzać i znikać. To sprawiło, że dziewczyna była szczęśliwa, ale z drugiej strony jej własny wygląd wzbudzał strach:
   -Wiesz Leshka, możemy zostać ukarani za nieautoryzowane wizyty w pałacu i walkę z efreetem.
  Teteriew zgodził się z tym:
   -Mogą. Ale teraz postaram się usunąć wszelkie ślady. Tak, i nie nazywaj mnie jeszcze "Leshka", jeśli nie podoba ci się moje nazwisko, to po prostu mów do mnie Chinganchuk.
  Alicja zaśmiała się:
   -Albo smoka. Dlaczego będę cię nazywał smokiem.
  Leszka chętnie potwierdziła:
   - Podoba mi się ten pomysł.
   Chłopak-mag odchylił się do tyłu i spróbował się skoncentrować, po czym zaczerpnął powietrza i wyszeptał zaklęcie.
   Nic się jednak nie zmieniło, wiał tylko lekki wietrzyk, blond lekko przypalone włosy rozsypały się i kołysały.
  Alicja ze złością tupnęła bosą stopą:
   -Znowu pomyliłeś stres?
  Chłopiec czarodziej odpowiedział:
   -Nie! Po prostu rozumiesz, jak trudno jest wyzwolić w ten sposób pełnoprawne czary z upałem.
   Spoglądając na pełne niedowierzania spojrzenie, młody czarodziej wydawał się dusić.
   -W skrócie dziewczyna nie przeszkadza w koncentracji, a raczej pomaga. Daj mi swój pierścionek.
  Alicja warknęła ze złością:
   - Co więcej, żebyś mnie wysadził. Nie, zrób to sam.
   Młody człowiek spiął się mocno, pot pojawił się na jego czole, a mimo to jego usta nadal szeptały. Tym razem najjaśniejsza poświata oświetliła Alice, potem nastąpiło klaśnięcie, a raz dziewczyna była zupełnie naga. To prawda, że wszystkie szkody zniknęły.
  Dziewczyna pisnęła:
   -Cóż, co teraz zrobisz?
  Leshka całkiem zatarł ręce:
   -Co, zaklęcie się powiodło.
  Alicja warknęła ze złością:
   -Kto zwróci ubrania?
  Młody czarodziej wykrzyknął:
   -JESTEM!
   Chłopiec mag ponownie odwrócił swoje zaklęcie. Alice spojrzała na niego z wyraźnym sceptycyzmem, prawdopodobnie spodziewając się, że skóra zniknie. Jednak wszystko nie okazało się takie tragiczne. Gdy chmura przeszła, niebo zabłysło, a ubrania wróciły. Był czysty, a nawet lekko wyprasowany.
  Dziewczyna była bardzo zadowolona:
   - Tak jest lepiej. Czy teraz pospieszymy do szkoły, czy pojedziemy jeszcze trochę?
  Leshka szczerze powiedział:
   -O czym zapomnieliśmy w szkole? Nie wiem jak wy, ale mam tego dość jak gorzka rzodkiewka. Proponuję odwiedzić którąś z wrogich stolic. Na przykład królestwo Liche. Jeszcze tam nie byłem, ale w naszej stolicy lepiej, żebyśmy przez tydzień nie pojawiali się. Jeśli coś się stanie, możemy też odwiedzić Bidu.
  Alicja zastanawiała się:
   - Brzmi intrygująco. Nie byłeś tam?
  Młody czarodziej odpowiedział pewnie:
   -Był. Miejsce nie jest takie straszne, ale dla mnie osobiście nie było tam przyjemnie. Wiesz, produkują czołgi i samoloty, a to jest poważna sprawa.
  Dziewczyna była zaskoczona:
   -Jak, te prawdziwe?
  Chłopiec czarodziej z łatwością potwierdził:
   -No tak! Dlaczego to ultraksięstwo nazwano Bida? Kiedyś było prawdziwe polowanie na czarodziejów. Kiedyś rządziła tam dynastia Yul, ale potem doszło do wojskowego zamachu stanu. Król i jego rodzina zostali doszczętnie zniszczeni, a do władzy doszedł prezydent, były generał Zhuchu. Ale nie rządził długo. Wkrótce został zwolniony przez grupę "młotów pneumatycznych", byli skrajną lewicą. Ale znowu nie zachowali swojej mocy, wtedy nowy atak pojawił się w obliczu czarnych lwów. Był to skrajnie surowy reżim totalitarny, ale nawet on przez długi czas nie zdołał się oprzeć. W końcu Bida doszedł do władzy, podobno czerwony, zły czarnoksiężnik i nekromanta. Czy wiesz, że uzależnienie od narkotyków jest w naszym kraju zabronione, ponieważ zaburza normalny obieg dusz i nie pozwala im odrodzić się w innych wszechświatach?
  Alicja była lekko zaskoczona:
   - Co, Bida, jest bardziej niebezpieczne niż Alibasa?
  Leshka odpowiedział niezbyt pewnie:
   -Nikt tego nie wie, ale udało mu się zabić wszystkich czarowników w swoim królestwie. Potem ogłosił się ultraksięciem. Podczas gdy jego reżim jest stabilny. To prawda, że w górach są rebelianci, ale są oni słabi, a ich główne siły zostały już rozbite podczas zamiatania. Bida, w przeciwieństwie do innych królów, jako pierwszy zdał sobie sprawę z pełnej siły i mocy nowoczesnej technologii. Inne osoby królewskie albo nie mają przeszłego życia, albo pochodzą ze stosunkowo zacofanych światów. Taka jest dominująca opinia: po co postęp, skoro jest magia. Moja cywilizacja była wysoko rozwinięta, ale nawet my nie posiadaliśmy natychmiastowej teleportacji i nie mogliśmy tak szybko zbudować wspaniałych pałaców. Sam to widziałeś. Nawiasem mówiąc, z grubsza znam twój poziom techniczny, a fakt, że powiedziałeś Aemono o tysiącu przechwyconych galaktyk, jest oczywistym blefem.
  Alicja, która przebiegła we śnie z Leshką Teterev, pisnęła kapryśnie i z urazą:
   -A skąd to wiesz?
  Chłopiec czarodziej z przekonaniem oświadczył:
   -Nauczyciel Krom w poprzednim życiu był mężczyzną, jakoś nawiązaliśmy z nim rozmowę i opowiedział mi szczegółowo o swojej planecie, a także o wojnach, które na niej wybuchły. Nic tak nie symbolizuje postępu naukowego i technologicznego jak dobra wojna.
  Alicja przyłożyła palec do ust i zauważyła:
   -Więc jak? A może świadomie, jak doświadczony oficer wywiadu, umniejsza nasz potencjał.
  Leshka pewnie odpowiedział:
   - Nie sądzę, poza tym czuję, kiedy mnie okłamują.
  Selezneva odpowiedział ze złością:
   -Uczucia osobiste mogą być mylące. Na przykład ja też wiele odczuwam.
  Chłopiec magik zapytał:
   -Co dokładnie?
  Alicja odpowiedziała wesołym spojrzeniem:
  -I fakt, że wkrótce pokonam Attilę. Wyższa Kapłanka za dużo myśli o sobie!
  Leshka chętnie się zgodził:
   -Zgadza się! Może twoje uczucia cię nie zawiodą.
  Alicja spojrzała w górę:
   - Wiem dlaczego jest przeciwko mnie. Czuje moją rosnącą siłę i boi się konkurenta.
  Tutaj magik zgodził się:
   -To całkiem możliwe. Aby student pierwszego roku pokonał ifryt! Powinieneś otrzymać dodatkowe punkty.
  Selezneva roześmiała się:
   -Co, masz też konkursy jak w Harrym Potterze.
  Leshka był w pogotowiu:
   - Już kilka razy słyszałem to nazwisko od ciebie. Czy to jest bohater filmowy?
  Alicja powiedziała pewnie:
   - Możesz tak powiedzieć. Chłopiec i silny magik. Istnieje aż siedem książek opisujących jego wyczyny.
  Teterev powiedział z rozczarowaniem:
   -Siódemka, to niewiele! Mamy też bohaterów filmowych, czarodziejów, na przykład perłę Custoro, więc nakręcono o nim dziesięć tysięcy pięćset dwadzieścia jeden odcinków!
  Alicja pisnęła:
   -Wow! Fajne!
  Leshka odpowiedział szczerze:
   -I wiesz, chciałbym przeczytać te książki.
  Selezneva wzruszyła ramionami:
   -Ale to niemożliwe. Pozostali w moim wszechświecie.
  Chłopiec-mag zauważył:
   -Czytałeś je, więc pamiętasz.
  Dziewczyna mruknęła zmieszana:
   -Nie pamiętam wszystkiego do rzeczy.
  Leshka z przekonaniem stwierdził:
   - Ale twoja podświadomość pamięta. Nie bój się, wprowadzimy cię w stan transu i będziesz pamiętać. Twoje wspomnienia zostaną zapisane w magicznej księdze i każdy będzie mógł je przeczytać.
  Alicja pisnęła z zachwytu:
   -Wspaniały! Sam chciałem ponownie przeczytać te książki.
  Chłopiec czarodziej ryknął z radości:
   -Nie ma problemu, gdy nie posuniemy się zbytnio w magii, będziemy mogli wyczarować film z takimi efektami specjalnymi, że nawet komputer z hiperplazmą wypali się z zazdrości.
   W krzakach rozległ się szelest. Alice napięła się i podniosła pierścień. Nie rozpoznając drogi, pomarańczowy wilk dotarł do strumienia. Był ranny, oddech ryczał mu z piersi, krew nie była szczególnie widoczna w różowej trawie, ale gdy dotarł do wody, natychmiast zrobiła się czerwona. Bestia upadła, krztusząc się strumieniem. Poruszona jakimś nieznanym impulsem, Alice podbiegła do niego i przyłożyła pierścień do otwartej rany.
   -Seleznewa! Przestań, to jest samobójstwo! - krzyknął Chłopiec-czarodziej. Ale dziewczyna nadal gładziła splątane, poplamione futro.
   Wtedy podbiegł do niej Teterev. Zwierzę w ogóle nie wykazywało agresji, przeciwnie, ból w oczach zniknął i stały się miłe, prawie ludzkie. Krew przestała płynąć, rana zagoiła się na naszych oczach.
  Dziewczyna machnęła ręką w powietrzu:
   -Zobaczysz. On też może czuć.
   W oczach bestii błyszczała wdzięczność. Potem Alice pocałowała go w nos. W następnej chwili u bestii zaczęły następować metamorfozy. Wełna opadła, rozsypała się i roztopiła jak śnieg, zacisnęły się łapy i szczęki, a po pół minucie pojawiła się przed nimi piękna dziewczyna, która wyglądała na około osiemnaście lat. Była ciemnowłosa i ciemnoskóra o orientalnych rysach. Ale jej oczy, pomimo koloru skóry, były niebieskie, płonęły jak szafiry na jej twarzy.
   - Jest jednym z wilkołaków, a może annidakiem - powiedział zaskoczony Chłopiec.
   "Kim jesteś?", zapytała dziewczyna z westchnieniem.
   -Jesteśmy magikami. - odpowiedziała Alicja. - Przypadkowo tu trafił. Kto cię skrzywdził?
  Wilkołak podniósł ręce.
   - Przepraszam, nie pamiętam. Dni, w których wcielam się w wilka, mijają jak zły sen. W tym stanie mogę zabić matkę, nie ma nad sobą żadnej kontroli.
  Alicja niechętnie potwierdziła:
   -Wiem to. Wilkołaki, w przeciwieństwie do Annidaki, nie kontrolują samych siebie. Wszystko dzieje się spontanicznie, jak uderzenie pioruna.
   Czarnoksiężnik wyciągnął rękę.
   -A teraz zapoznajmy się, nazywam się Alexey Teterev.
  Dziewczyna pisnęła:
   -Jestem Matką Pereł. Muszę się ukryć, goni mnie straszny miejscowy czarownik Abaz, rzucił na mnie wieśniaków. Podejrzewam, że to on rzucił na mnie straszne zaklęcie.
  Alicja ze złością tupnęła bosą stopą:
   - Zajmiemy się tym czarownikiem. Zaprowadź nas do niego!
  Dziewczyna sprzeciwiła się z westchnieniem:
   -Ale wciąż jesteś taki młody. Po prostu spali cię piekielnym płomieniem.
   -I nie widziałem takich! - Chłopiec-czarownik udawał, że jest groźny.
   Alicja zmarszczyła brwi:
   - Podobno ten stary potwór sprawił nie tylko ci smutek. Mielibyśmy rację pozbywając się planety takiego stracha na wróble. Pokaż nam drogę.
  Dziewczyna skinęła głową:
   - Co dziwne, wierzę ci. Chodź za mną.
   Ścieżka była dość długa, dziewczyna błyskając nagie, różowe szpilki szła szybko, ale dla Aleksieja i Alicji, którzy umieli latać, czas płynął boleśnie wolno. W końcu, nie mogąc tego znieść, złapali ją za ramiona i przelecieli nad błękitnymi sosnami. W ten sposób było znacznie szybciej. Oto wieś. Jest dość duża i bogata w wygląd, solidne domy, elegancko ubrani ludzie. Widząc latającą trojkę, krzyknęli z zaskoczenia i wskazali palcami.
   - Gdzie jest dom czarodzieja?- szepnął czarodziej chłopiec.
   - Ten, zrobiony z czarnego kamienia, jest największy - szepnęła ledwie słyszalna masa perłowa.
  Leshka warknął:
   -Jeśli tam jest, to jest skończony.
  Dziewczyna ostrzegła:
   - Ostrożnie, ma ochronę.
   Wejście zablokowały dwa żelazne bożki z krzywymi toporami. Wyglądali groźnie i jednocześnie śmiesznie, nosy jak trybiki, ręce z pryszczami, dziwadła, jednym słowem. Wymiary jednak budziły szacunek, każdy po pięć metrów.
   Chłopiec-czarownik, jak na faceta przystało, jako pierwszy wysłał wiązkę ze swojego pierścienia. Cios uderzył strażnika w nogę, szarpnął się i upadł na plecy. Zainspirowany swoim sukcesem, Leshka strzelił w oko kolejnemu idolowi. Bełt przeleciał obok i uderzył w kamień, wyrzucając wybuch iskier. Dom czarnoksiężnika był straszny, złowrogo lśniący, kształtem przypominał starą rosyjską rezydencję książęcą, której kopułę zwieńczono białą czaszką z jasno błyszczącymi czerwonymi oczami. Alice wystrzeliła kulę ognia w czaszkę i nagle oddał coś w rodzaju ognia karabinu maszynowego. Cierpliwa sukienka przeszyła się ponownie, na szczęście nie dotykając ciała, i to rozwścieczyło dziewczynę. Jest wściekła, stworzyła całą kulę szalejących płomieni. Kręcąc nim nad głową, Arage, niczym doświadczeni koszykarze, wystrzeliła w cel skrzep śmierci. Tym razem eksplozja była tak potężna, że rozerwała cały dach domu. Obserwujący ich wieśniacy zdrętwiali ze strachu, a potem zaczęli się rozpraszać, tylko ciekawskie dzieci okazały się bardziej odważne i pozostały, by oglądać walkę. W międzyczasie bandyci podnieśli topory i zaczęli niezgrabnie skakać.
  Alice zachichotała i wypuściła swój "laser". Rozbłysło gorąco, metalowe potwory zrobiły się czerwone i zaczęły się topić. Ich postacie stopniowo traciły kształt, a ich nogi podpalały trawę. Niebieski dym uniósł się w powietrze, wirując i łaskocząc nozdrza. Dzieci śpiewały chórem, wspierając młodych czarodziejów:
   -Kliknij! Wyciągnąć! Abaz to ropucha!
   -A my mamy fanów.- Chłopiec-czarownik machnął ręką do dzieciaków. Odgwizdali. Alicja roześmiała się, tupnęła bosą stopą, po czym odwróciła się i szepnęła:
   -Grupa lodu.
   I przesuwała dłonie w powietrzu. Aleksiej zwrócił się do niej:
   -Nie Alisko, robisz źle. To zaklęcie jest wymawiane w ten sposób.
   Wydając kolejną porcję bełkotu, czarodziej wystrzelił kulę lodu.
   Uderzywszy, rozproszyło się, uderzając w połowę stopionych bożków. Kurcząc się od razu, rozpadły się w zardzewiały pył.
   Alisa Selezneva z uśmiechem rozdała:
   Pokonał wroga tak pięknie na ziemię
   Wróg upadł, obrócił się w proch!
   Nasze zwycięstwo jest sprawiedliwe
   Wąż jest zmiażdżony - orły są na górze!
   -Nie jesteście orłami, ale kurczakami. -
   Obrzydliwy głos zaskrzeczał. Niebo zakryła ołowiana chmura, przed chłopakami pojawił się ogromny cień, który ciągnął w ich stronę drapieżne pazury. Alicja spojrzała w dół. Mroczny czarownik nie był szczególnie imponujący. Gruby, gruby z potrójnym podbródkiem wyglądał bardziej jak przekarmiony opat niż budzący grozę czarownik.
   -Co, chcesz z nami konkurować? Czarodziej uskoczył przed chciwą łapą. - Więc weź to.
   Leshka wyszeptała zaklęcie, po czym pomachała pierścieniem. Zapaliło się jasne, złotozielone światło. Cień padł pod promieniami i natychmiast skurczył się i upadł. Czarownik naprężył się, a jego tłusta twarz zmieniła kolor na fioletowy. Rozłożył szponiaste dłonie i wystrzelił ognistą sieć.
   -To już było.- zachichotała Alicja. I nie czekając, aż zostanie złapana przez niedźwiedziego uścisku, utkała dłonią nożyczki i przecięła bekhendem.
   -Wow. - wykrzyknął zdziwiony chłopiec-czarownik, gdy broń stworzona z płomienia rozdarła sieć.
  Nastąpił ryk:
   -Jak myślisz, że bawiłem się tylko piłkami. Teraz wypatroszymy tego potwora.
   Nożyczki rzuciły się na wielki brzuch, próbując go rozerwać. Czarownik szczeknął ze złością i wysiłkiem woli wbił je w ziemię i otwierając usta, wypluł cały wulkan burzowego płomienia. Leshka i Alice łatwo uniknęły. Robiąc motyla, Teterev krzyknął:
   - Wiesz, niestety, nie umiem jeszcze wyczarować działa laserowego, ale spróbuję miecza.
   I wydał łamacz języka. W jego rękach błysnęła błyskawica. Jakby zamarznięta, zamieniła się w miecz.
   -Teraz czarownik jest twoim końcem.
   Zły mag również wzrosły w powietrzu, fale energii mętnej popłynęła na przezroczystej powierzchni.
   "Pocię ci głowę." W jego rękach groźnie błysnął topór.
   Stanęli twarzą w twarz, oko w oko! Rozpoczęła się bitwa. Początkowo obaj przeciwnicy wymienili się ciosami, spadł deszcz iskier i zaklęć. Abaza najwyraźniej miał spore doświadczenie w władaniu mieczem, rozpisywał skomplikowane figury - potrójną śrubę, podwójnego konia, kobrę szablozębną i wiele innych. Mimo to, choć czarownik doskonale się bronił, młodszy i szczupły Aleksiej unikał wszelkich ataków i był całkiem zręczny, a co najważniejsze, szybko wyprowadzał ciosy odwetowe. Oto jeden z takich ataków, a żołądek Abazy był poplamiony krwią. Odskoczył, czarownik próbował stworzyć widmo. Duch rozbłysnął i zaatakował Aleksieja z rozbiegu. Młody człowiek sparował cios i przeszył ducha na wskroś, po czym roztopił się jak dym. Abaz wrzasnął, wyrzucił topór, a z jego szorstkich dłoni wytrysnął strumień szkodliwych wielobarwnych zjaw, latających węży i innych brzydkich stworzeń. Okrążyli Teteriewa, walcząc z trudem. Został ranny niemal natychmiast, na zewnątrz bezcielesne potwory były w stanie uderzać i żądlić. Aby uniknąć śmierci, Leshka próbował ustawić obronę. Ale jego zaklęcia nie działały. Alice zdała sobie sprawę, że jej przyjaciółka ma problemy i sprowadziła na czarownika gwiezdny deszcz. Abaz wrzasnął i stanął w obronie, ale jego zjawy straciły moc i zaczęły zanikać. Energicznie obracając mieczem, chłopiec-czarownik rozproszył stwory, posiekał je na kawałki. Teraz czarnoksiężnik miał trudności, został trafiony podwójnym ciosem.
   Jednak złoczyńca nie wyłożył jeszcze wszystkich swoich atutów. Zerwał łańcuszek z szyi i zrzucił go w dół. Rozsypała się, ogniwa spadły na ziemię. Na naszych oczach zaczęły zamieniać się w wilkołaki i śmierdzące upiory z długimi kłami. Wyjąc dziko, te straszne potwory rzuciły się na dzieci. Chłopaki rzucili się na luz, gołe obcasy błysnęły w kurzu, ale diabły piekielne ich wyprzedziły, rozerwały na strzępy, połykając całe części ciała. Alice krzyknęła i przeniosła ogień na istoty ciemności.
   -Muszę ratować dzieci. Walcz sam.
   Chłopiec czarodziej zamarł. Wykorzystując fakt, że jego dziewczyna była rozproszona, Abaz z całej siły zaatakował młodego człowieka.
  ... ROZDZIAŁ 18
  Alisa Selezneva spała dobrze. I znowu na podium. Alicja wygłosiła krótką przemowę. Potem ludzie długo klaskali i skandowali:
  - Alicja jest naszym prezydentem!
  - Jesteś po prostu geniuszem!
  Alisa Selezneva energicznie oznajmiła:
  - Będą nowe wybory prezydenckie i parlamentarne!
  A tłum ryknął:
  - Chwała Alisie Seleznevej!
  Dziewczyna była już doświadczona w życiu i rozumiała, że dyktator tak łatwo się nie poddaje. A trzeba jakoś zaprowadzić ciszę i spokój w kraju. A najważniejsze jest rozwiązanie problemu z Rosją. Aby w końcu zakończyć rozłam ludzkości, ludzie staliby się jednym.
  Alice naprawdę chciała. Musimy zakończyć konfrontację. Co więcej, z powodu koronawirusa świat oszalał. A jeśli ludzkość zostanie zbawiona i zjednoczona, w przyszłości czeka go szczęście i nieśmiertelność!
  A tutaj należy unikać wojny domowej na Białorusi!
  I na całym świecie, a także w Rosji. Najważniejsze jest pojednanie.
  Alicja powiedziała z uśmiechem:
  - Aby zgromadzenie konstytucyjne mogło działać, konieczne jest zwołanie Izby Reprezentantów i Rady Republiki. A obie izby i trybunał konstytucyjny muszą postawić prezydenta w stan oskarżenia, a potem przeprowadzić wolne wybory!
  Dziewczyna tupnęła bosą stopą i potwierdziła:
  - Wszystko musi być zgodne z konstytucją i absolutnie legalne!
  I wszyscy się z tym zgodzili.
   Po czym Alice ponownie pogrążyła się w medytacji. W jej głowie galopowały skrzydlate aforyzmy;
  Politykowi nadaje się język, aby ukryć swoje myśli, ale nie z jaką elokwencją polityk nie ukryje swojej szarej nędzy!
  Jeśli żelazo idzie na łańcuchy, nie zostanie na miecze, jeśli w przemówieniach wleje się srebro, to nie będzie z czego płacić pensji!
  Czy polityk ma dar dotrzymywania obietnic? Posiada, ale nie na darmo!
  Słoń kładzie wielki stos gówna, a lis polityk jeszcze większą górę słownej biegunki!
  Polityk wylewa obficie słodki miód przemówień, zatapiając wyborców w słownej biegunce!
  Słodka mowa polityka jest jak strumień miodu, tylko ty płyniesz nim na śmietnik!
  Polityk może spełnić swoją obietnicę tylko po to, by wyborca uwierzył w niemożliwe!
  W wyborach jest wielu polityków, ale nie ma kogo wybrać, kto jest kikutem, kto jest talią, to jest lisem, kto jest świnią, kto jest niedźwiedziem - ze złości pozostaje jedno - ryczeć !
  Polityk, który często jest gardłowy, powinien mieć dobrze kopane uszy!
  Polityk, w przeciwieństwie do słowika, nigdy nie śpiewa za darmo i ma dar lisa!
  Polityk chce zostać orłem, ale wyborca zawsze nie ma praw ptaka!
  Dlaczego jesteś na prawach ptaka, ponieważ umysł to dzięcioł!
  Polityk ma wiele różnych piosenek, ale wszystkie mają tylko jeden motyw: wybierz mnie!
  Wyborca jest jak bułka, liście od zająca, wilka, niedźwiedzia, ale dla lisa politycznego nadal jest pożerany!
  Polityk będzie liczył słodkimi przemówieniami na inteligencję muchy, tryl słowika, na uwagę dzięcioła, ale jego esencja wieprzowa jest widoczna dla oka sokoła!
  Kobieta jest też dobrym politykiem, a przynajmniej daje szansę, że dotrzyma obietnicy wierności i sprawi przyjemność!
  Żołnierz musi mieć siłę dębu, ale nie dębową głowę!
  W każdym dębie jest zagłębienie, w każdej dębowej głowie jest dziura, z której wypływa mózg!
  Jeśli jesteś podobny do dębu ze swoim umyśle, a następnie będzie wyginać się jak osika!
  Jeśli nie masz lisiego sprytu, zerwą ci trzy skórki!
  Będziesz głupi jak dąb, rozbiorą cię jak lepki!
  Młody żołnierz, lepszy niż zgrzybiały generał!
  Za każdy ze swoich nowych garniturów polityk zdziera z wyborców trzy skóry!
  Jeśli będziesz sprytny jak dąb, rozbiorą cię jak lepki i zające!
  Chytry lis, nawet z lwa, opuści trzy skóry, jeśli jest baranem z umysłem!
  Jeśli nie chcesz zostać lisem, będziesz jęczeć jak głodny pies!
  Polityk jest lisem, a potem wypatroszy wyborców-kurczaki w świetle dziennym!
  Będziesz głupi jak kikut, zdzierają jak lepkie, nie tylko chytre lisy, ale i tchórzliwe zające!
  Nawet orzeł, przebiegły lis, może zamienić go w mokrego kurczaka!
  Osoba marząca o roli lwa często staje się osłem zaoranym przez lisa!
  Człowiek ma lwie ambicje, osły upór, ospałość niedźwiedzia, wdzięk słonia, ale lis zawsze potrafi go omotać!
  Rudy lis, cholerny polityk!
  Kobieta pokonuje silnych mężczyzn, grając na ich słabościach, polityk przekonuje słabych wyborców, wyraźnie ogrywając!
  Kobieta jest najbardziej przebiegłym politykiem, nie musi się uczyć, żeby być lisem, ale musi umieć zakładać buty, pozostając boso!
  Kobieta kocha też młodość, ale zieleń dolara jest jej droższa niż zieleń patrona!
  Zieleń młodości dziewczyny przyciąga zielone rachunki mężczyzn, którzy przytyli od samców!
  Nie gonić za zielenią dolara, kłopoty też mają zielone oczy, a skorupa jest chrupiąca!
  Wierząc w Boga, nie zniżaj się do poziomu zwierzęcia: człowiek nie jest posłuszną owcą ani śmierdzącą kozą!
  Zarabianie pieniędzy na wierze ludzi jest jak wylewanie łajna na złoto, nieufność zakiełkuje!
  Wierząc w niedzielę, nie przechodź do siedmiu piątków tygodnia!
  Wiara w wieczny ogień piekielny gotuje mleko przesądów, z którego usuwa się szumowiny, oszustów z religii!
  Tylko kikuty i dęby wierzą w piekielne ognisko wiecznego płomienia, które dają się oderwać jak lepki!
  Jak świeci płomień wiecznego ognia piekielnego? Blask złotych monet w kieszeniach oszustów z religii!
  Oszuści używają Boga do napełnienia swoich kieszeni i nie tylko dają się zwieść pustą głową!
  Łotrzykowie z religii zdzierają owcom trzy skóry, łamią rogi kozłom, cenią sobie tylko zysk, a wiara jest za rąbaniem!
  Uczciwy ksiądz jest jak wegetariański wilk, tylko wiara jest zawsze uczciwa, a jej użycie jest samolubne!
  Każda religia to bajka, z tej fantazji czerpie się tylko zyski w naprawdę bajecznych proporcjach!
  Ci, którzy dadzą się zawiesić na uszach, będą zawsze głodni!
  Nie będziesz miał dość makaronu na uszach!
  Makaron na uszach to danie najnowszej świeżości wywołujące mdłości!
  Jeśli to jest Bóg nieznany nikomu, ale nieustannie krzyżują człowieka, jakby był podobieństwem Chrystusa!
  Człowiek dąży do opanowania Bożej mocy, ale jak dotąd otrzymuje tylko ukrzyżowanie nie w Boski sposób!
  Swoim sercem człowiek dąży do dobra, z pożytkiem, a żołądkiem do obżarstwa, a ostatecznie, splatając nogi, zostaje wciągnięty do dziury!
  Jeśli ktoś ma inteligencję goryla, będzie orał jak koń i jadł jak pies!
  Mężczyzna pozwala się założyć na obrożę, ale żeby orać, trzeba go uderzyć batem z przymusu!
  Polityk ma dużą kieszeń, ale jest tylko nieznacznym kieszonkowcem!
  Polityk, który obiecuje wyborcom księżyc z nieba, po dojściu do władzy opuszcza księżycowy krajobraz i jęk głodu gwiazdy!
  Diabeł w każdej polityce skłania do zajęcia miejsca Najwyższego Boga, tylko polityk ma bardzo mało talentu!
  Człowiek dąży do tego, by stać się wszechmocnym, ale jego postęp moralny nie czyni go lepszym!
  Na wojnie, jak w dobrym teatrze, kolejna akcja jest nieprzewidywalna, łzy na pewno się wyleją!
  Na wojnie jak w filmie: akcja porywa, nigdy się nie nudzi, tylko, niestety, naprawdę zabija!
  Jeśli nie będziesz wyluzowany, podczas wojny odpoczniesz w pokoju!
  Kat uwielbia topór z broni, ale w walce ma niezdarną umiejętność!
  Nadal można gotować zupę z siekiery, ale tego, co jest napisane bohaterskim piórem, nie da się wybić siekierą rzeźnika!
  Ci, którzy nie stawiają sobie granic, mają nieskończone możliwości!
  Najsilniejsza osoba nie pociągnie za sobą przytłaczających ambicji!
  Człowiek jest daleko od Boga, ponieważ nie jest daleko od makaka w swoim naśladowaniu natury!
  Polityk jest bogiem w ambicjach, w metodach osoby, a w wykorzystaniu wyników, wprost świnią!
  Kto za życia nie jest wilkiem, dostaje trzy skóry, a kto nie jest lisem umysłem jest wypatroszony jak kurczak!
  Wilk jest zawsze głodny, człowiek zawsze niezadowolony, a polityk nie może powiedzieć słowa prawdy!
  Lis ma cenne futro, ale zapewnienia lisa od polityków są bezwartościowe!
  Jest więcej mleka od kozy niż polityk, który jest baranem z umysłem!
  W wyborach politycy są jak między zarazą a cholerą, chociaż politycy są znacznie bardziej zaraźliwi w swojej schizofrenii!
  Polityk ma wilczy nos dla zysku, ale on sam jest gotową do jedzenia świnią!
  Polityk to baran, który dąży do lwiego tronu, a po osiągnięciu szczytu zamienia się w lisa patroszącego wyborców-kury!
  Nie wierzą politykom, ale głosują, nie rozumieją muzyki, ale chętnie słuchają, nie jedzą klusek, ale chętnie czepiają się uszu!
  Złoto jest tylko pozornie piękne, w rzeczywistości ten metal, ludzkość zawsze cierpiała, stała się arogancka!
  Kobiecie, odsłoniętej piersi, łatwiej jest oderwać trzy skórki mężczyźnie!
  Bose stopy dziewczynek, mężczyzn w kaloszach!
  Jeśli mężczyzna ma ochotę na buta, zawsze siadaj w kalosze!
  Z czasem naga noga kobiety włoży każdy but do kalosza!
  Mężczyzna, który często patrzy na nagie, kobiece nogi, siedzi w kalosze!
  Bosa kobieca stopa, dobrze wsuwa się pod piętę i idealnie wpasowuje się w kalosze!
  Mężczyzna jest gotów wywrócić się na lewą stronę, aby zerwać buty dziewczyny!
  Każdy but można wywrócić na lewą stronę dzięki odsłoniętej kobiecej szpilce!
  Bose stopy kobiety wywrócą każdego mężczyznę na lewą stronę, nawet jeśli jest ostatnim butem!
  Jeśli chcesz wywrócić mężczyznę na lewą stronę - zrzuć buty, chcesz włożyć go w kalosz, odsłoń piętę!
  Dlaczego dzieciństwo jest bose, skoro kobieca bosa stopa sprawia, że mężczyźni tracą głowę, jakby byli chłopcami!
  Chęć zobaczenia nagiej kobiety sprawia, że mężczyzna wywraca się na lewą stronę!
  Aby rozebrać kobietę, musisz najpierw założyć dobre buty!
  Po rozebraniu się we właściwym czasie kobieta biznesu obierze trzy skóry z mężczyzny!
  Kobieta, która rozbiera się na czas , nie stanie się boso i dokładnie podkuwa mężczyznę!
  Bosa kobieta włoży buta mężczyźnie, włoży go w kalosz, wywróci na lewą stronę i zrobi to z ostatnim bosem!
  Człowiek jest podobny do gibbona, tylko niestety częściej inteligencją niż potencją!
  Mężczyzna ma upór osła, ambicje lwa, ale w rzeczywistości jest kozą!
  Mężczyzna dla kobiety jest jak kulawe miejsce dla krowy, bez którego nie można się obejść, ale obrzydliwe jest podejście!
  Co jest wspólnego między mężczyzną a toaletą w damskiej toalecie - to, że kobiety beczą tylko na mężczyzn!
  Kobieta to przebiegły lis, który potrafi pożreć każdego lwa jak królika!
  Kobieta potrzebuje mężczyzny jako chłopca do bicia, nie musi bić mężczyzny, wtedy nie będzie życia!
  Kobieta potrzebuje mężczyzn jak świńskie rogi, tylko futro prezentowane przez mężczyzn to droga!
  Nie wszystko jest złotem, które błyszczy, nie cały skarb, który olśniewa!
  Ale kot w worku i tak jest lepszy niż lis w kożuchu!
  Najsilniejszego lwa może trzymać na smyczy przebiegły lis!
  Nawet jeśli masz siłę kota, pokonasz lwa przebiegłością lisa!
  Aby nie być dzięciołem, nie licz wron!
  Łatwiej jest sprawić, by wrona śpiewała jak słowik niż polityka, żeby dotrzymać wyborczych obietnic!
  Kłócić się z politykiem, co liczy się wrona i być ostatnim dzięciołem!
  Lis nie ma największych kłów wśród zwierząt, ale najwięcej ofiar jest wśród ludzi!
  Nieproszony gość jest gorszy niż świnia w worku!
  Jeśli jesteś kawałkiem drewna swoim umysłem, będziesz ciężko pracował jak Papa Carlo i nie znajdziesz złotego klucza!
  Jeśli nie chcesz uczyć się jak Pinokio, pozostaniesz drewnem do końca życia!
  Jeśli jesteś zaradny jak Pinokio, twój umysł wcale nie jest kawałkiem drewna!
  Umysł jest jak kłoda, ktoś taki jak Pinokio biegnie do teatru zamiast do szkoły!
  Zakopując złoto w ziemi, stajesz się poddanym kraju głupców!
  Jeśli zakopiesz swoje złote talenty, stracisz miedzianego pensa!
  Góry złota srebrzystych przemówień i ani grosza nie są warte ani grosza!
  Jeśli polityk wysadzi dach, wyborca wpada do rury!
  Wprawny rzemieślnik może zrobić Buratino z kłód, ale kto ma spalony umysł i ze złotym kluczem zabłądzi w grzęzawisko!
  Aby ludzie dojrzeli do demokracji, potrzebują słońca wolności, aw ciemności despotyzmu na zawsze pozostaną politycznie zieloni!
  Drogie buty, kobieta ma bose stopy!
  Polityk często krąży, aby założyć jarzmo na wyborców!
  Zarozumiały polityk miażdży wyborców jak kurczaki!
  Polityk marzy o jeździe na białym koniu, aby założyć jarzmo na wyborcę!
  Lis jest mały z kłami i chcąc połknąć, całkowicie je chowa!
  Polityk, który dużo mówi o filantropii, to typowy kanibal!
   A niedźwiedzia można ukołysać słowami słodkimi jak miód!
  Dla pijanej, gorzka wódka jest słodsza niż miód!
  Krawiec skłamie i nie rumieni się, polityk "rumieni się" i kłamie!
  Kobieta, zrzucając buty, podkuwa mężczyznę do poziomu bosej stopy!
  Wojna nie ma kobiecej twarzy, ale twarz, która przyciąga poszukiwaczy mocnych wrażeń!
  Kobieta to gołąb, który wgryza się w dzięcioła z latawcem!
  Kobieta ma zawsze siedem piątków w tygodniu, a bez niedzielnego prezentu od długów małżeńskich zawsze ma dzień wolny!
  Bóg nie jest wszechmocny we wszystkim, jest bezsilny, aby spierać się z kobietą!
  Chociaż Bóg jest wszechmocny, nie jest w stanie zamknąć kobiecie ust, a polityka upada!
  Polityk nie ma sumienia, kobieta ma poczucie proporcji, a kobieta-polityk ma wszystkie uczucia bez miary!
  Kobieta to kwiat, kłujący jak róża, ale jej słodki zapach przyciąga kozy i trutnie!
  Wyborca wpada w dzieciństwo, głosując na nienawistne stare dęby z dziuplami!
  Rosyjskiego żołnierza można zmusić do upadku jak ścięta kłoda, ale nie można uklęknąć i trząść się jak osika!
   Jeśli nie chcesz przestrzegać dyscypliny wojskowej, pochylisz się jak więzień!
  W naszym świecie jest dużo brudu, tylko rzadkie bogactwa!
  Polityk ma długi język, ale aby spełnić swój wymłócony - ręce są krótkie!
  Polityk szybko składa obietnice, niespiesznie wypełnia, prosi o jałmużnę i przebaczenie oszustwa!
  Kiedy kobieta nie ma wystarczającej ilości butów, zakłada na mężczyznę bose buty!
  Kobieta to przede wszystkim lis, który chce złapać lwa na lasso, ale zazwyczaj osły wsiadają do jej lassa!
  Kobieta to kura, która uwielbia złote jajka, przynosząc tylko stratę swojemu nosicielowi!
  Kobieta to kura, tylko złote jajka może przynieść mężczyźnie, który jest prawdziwym lisem!
  Prawdziwy lis i kogut sprawią, że złoży złote jajka!
  Pazury lisa nie są lwimi, ale oderwie trzy skóry od króla zwierząt!
  Kto nie jest lisem ze swoim umysłem, nie jest lwem!
  Lisica jest w stanie przekonać każdego mężczyznę, że jest lwem, rozmnażającym się jak zwykły osioł!
  Kobieta jest lwicą z lisim umysłem i wilczym uściskiem!
  Lew nie jest tym, który ryczy, ale walczy z dużą ilością zieleni!
  Kiedy polityk nie jest lisem, zdziera się z niego trzy skóry i zakłada kołnierzyk!
  Polityk ma szeroki tyłek, żeby siedzieć na dwóch krzesłach, ale ma szerokość umysłu tylko w słowach!
  Czołg jest przeszyty pociskiem z rdzeniem uranowym, polityk wspina się w górę bez serca, ale ze złotą sakiewką!
  Kobieta bosymi stopami może doprowadzić miliardera do slumsów ruiny do poziomu włóczęgi!
  Politycy kochają, a kobiety i wyborcy bosymi stopami!
  Polityk rozbiera kobiety i zakłada buty na mężczyzn!
  Polityk marzy o odsłonięciu kobiecych nóg i podkuciu mężczyzn od ucha do ucha!
  Politycy chcą rozebrać kobietę w łóżku i założyć buty na mężczyzn w pobliżu urn wyborczych!
  Dla polityka bosa stopa dziewczyny ma podnieść jej godność, ale ranking podnosi się dzięki podkuwaniu wyborców!
  Polityk ma w głowie gołe obcasy kobiet, ale wyborca to dla niego głupi but!
  Polityk kocha kobiety zupełnie bez ubrania i wyborców, do szpiku kości!
  Kobieta, zrzucając buty na czas, wepchnie polityka pod piętę, nawet jeśli jest wytrawnym butem!
  Polityk, którego kobieta może wjechać bosą stopą pod piętę, głupi filcowy but!
  Kochaj nagie kobiece nogi, ale nie bądź filcowym butem!
  Bez względu na to, jak piękne są nagie nogi kobiet, pozwalanie im wbić się pod pięty jest obrzydliwe!
  Podziwiaj bose stopy dziewczyn, ale nie pozwól im wkładać butów jak filcowych butów!
  Gołe nogi kobiet zamienią polityka w pełnego buta z polityka, który jest przyzwyczajony do podkuwania wyborców!
  Kobieta, zrzuciwszy buty, jest w stanie położyć na kolanach nie tylko filcowy but!
  Kopnięcie kobiety jest trudniejsze, gdy zdejmuje buty!
  Polityk ma okrągły filcowy but, gdy bose kobiety wpychają go pod piętę!
  W bosych stopach dziewczynki jest taka siła, że najtwardsze buty wbije pod piętę i dokładnie założy najbardziej przestarzałe filcowe buty!
  Kobiety nie da się przekonać do obnażenia nóg, jeśli jesteś pełnym filcowym butem!
  Potem Alisa Selezneva została zmuszona do przerwania: wojska nacierały na Mińsk.
  Dziewczyna opuściła pokój medytacji i ruszyła w stronę przeciwników.
  Generałowie niechętnie kierowali wojska do szturmu. Prezydent Rosji faktycznie odmówił poparcia białoruskiego dyktatora, co obniżyło morale żołnierzy. Ponadto pojawienie się Alisy Seleznevej zainspirowało ludzi - pojawił się nowy, prawdziwy przywódca. Oznacza to, że dyktatura znudzonego narodu ma alternatywę!
  Alisa Selezneva wybiegła, błyskając nagimi szpilkami, i zaćwierkała:
  - Nie ma piękniejszej Ojczyzny-Rosji,
  Walcz o nią i nie bój się...
  Nie ma piękniejszego kraju we wszechświecie -
  Cały wszechświat jest pochodnią światła Rusi!
  Dziewczyna w towarzystwie wielu tysięcy ludzi wybiegła na ulicę i wyciągnęła ręce. Wykręciła dłonie i zamieniła się w żołnierzy, śpiewając;
  Hymn Ojczyzny, wywyższony święty,
  Do serca śpiewamy boso dziewczyny ...
  Towarzysz Stalin jest najdroższy,
  A głos piękności jest bardzo dzwonkowy!
  
  Urodziliśmy się, by podbijać faszystów
  Nie rzuci Wehrmachtu na kolana...
  Dziewczęta zdały egzamin wszystkie o piątej,
  Niech promienny Lenin będzie w sercu !
  
  I Ilyich entuzjastycznie kocha,
  Jest w myślach z dobrym Jezusem ...
  Będziemy zabijać faszystów u nasady,
  I zróbmy to wszystko tak umiejętnie!
  
  Ku chwale naszej świętej Ojczyzny ,
  My będziemy walczyć dzielnie do Ojczyzny ...
  Walcz z bosym Komsomołem,
  Święci mają takie twarze!
  
  Jesteśmy dziewczynami, odważnymi wojownikami
  Uwierz mi, zawsze umiemy walczyć dzielnie...
   Ojcowie są dumni z członków Komsomola ,
  Noszę odznakę w moim wojskowym plecaku!
  
  Biegam boso na mrozie
  Członek Komsomola walczy w zaspie...
  Złamię kręgosłup dobrze, jestem wrogiem,
  I dzielnie zaśpiewam odę do róży!
  
  Uczynię Hello Ojczyzno,
  Dziewczyna we wszechświecie kobiet jest najpiękniejsza...
  Wiele lat minie ,
  Ale nasza wiara będzie międzywszechświatem !
  
  Nie ma słów droższych dla Ojczyzny ,
  Służ Ojczyźnie, jesteś boso dziewczyną ...
  W imię komunizmu i synów,
  Wejdźmy w całun światła wszechświata!
  
  Co mogłem nie tylko w walce,
  Ścigany 'Tygrysy', spalone, żartujące 'Pantery'...
  Mój los jest jak ostra igła
  Zmiany nadejdą do wszechświata!
  
  Więc rzuciłem garść tych granatów
  Że głodni chłopcy fałszowali...
  Potężny Stalingrad będzie za nami,
  Niedługo zobaczymy komunizm!
  
  Wszyscy będziemy w stanie naprawdę przezwyciężyć,
  Nie damy się złamać "Tygrysom" i "Panterom"...
  Podniesie ryk rosyjskiego boga-niedźwiedzia-
  I kurwa - nawet nie znając miary!
  
  To zabawne na mrozie boso
  Piękno dziewczyny jest bardzo zabawne w prowadzeniu ...
  Nie trzeba siłą przeciągać się do przodu,
  Baw się dobrze na polu nieumarłych!
  
  Faszystowski wojownik jest niestety bardzo silny,
  Potrafi nawet przesunąć rakietę...
  W pełni komuniści znają nazwiska,
  W końcu heroizm jest uwielbiony!
  
  Dziewczyna została złapana, to była straszna niewola,
  Przejechali ją boso przez zaspę śnieżną...
  Ale Komsomol nie dotknie popiołu,
  I nie takie zimno, widzieliśmy!
  
  Potwory zaczęły torturować dziewczynę,
  Żelazo, od gorącego do gołych pięt ...
  I tortury batem na stojaku,
  Faszyści nie mają nic przeciwko członkowi Komsomołu!
  
  Z upału, czerwony wściekły metal,
  Dotknięty, do podeszwy dziewczyny bosymi stopami...
   Kat torturował nagą piękność ,
  Powiesił ją pobitą przez warkocze!
  
  Wykręcali mi ręce, nogi mnie przerażały,
  Wsadzili ogień pod pachy dziewczyny ...
  Zostałem porwany w moich myślach, wiem do księżyca
  Zanurzyłem się w komunizm, dali mi światło!
  
  W końcu kat spalił,
  Fritzy prowadzą mnie nago do bloku rąbania...
  I słyszę płacz dzieci,
  Kobiety również ryczą z litości dla dziewic!
  
  Gady zarzuciły pętlę na szyję,
  Diabły ścisnęły ją mocniej...
  Kocham Jezusa i Stalina,
  Chociaż szumowiny zniszczyły ich ojczyznę!
  
  Oto pudło wybite spod twoich bosych stóp,
  Naga dziewczyna zakręciła się w pętli ...
  Niech Bóg Wszechmogący przyjmie duszę,
  W raju na zawsze będzie radość i młodość!
  Na te słowa żołnierze i oficerowie złożyli broń i ogłosili, że przechodzą na stronę ludu. W rzeczywistości nastąpiła kapitulacja. Łukaszenka został pokonany. Nawet elitarne siły specjalne ogłosiły, że przechodzą na stronę zbuntowanych ludzi. I to było świetne.
  Wiele tysięcy żołnierzy złożyło broń i pobrało się z ludem.
  I było pięknie i romantycznie.
  Alicja śpiewała z zachwytem:
  -Kiedy jesteśmy jednym! Jesteśmy niepokonani! Kiedy jesteśmy jednym! Jesteśmy niepokonani!
  A tłum ludzi krzyczał z zachwytem:
  - Za ZSRR! Za Związek Radziecki!
  I ludzie w chórze, na wszystkich gardłach zaczęli śpiewać;
   ja ty on ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja",
  wielkooki, psotny, czarny, czerwony i
  lniany , smutny i wesoły - w miastach i wsiach!
  
  Słońce świeci nad tobą, moja ojczyzno.
  Jesteś najpiękniejsza na świecie, moja ojczyzno!
  Kocham twój kraj, twoje otwarte przestrzenie,
  kocham twoje pola i góry,
  senne jeziora i wrzące morza.
  
  Tęczowy łuk wyginie grzbiet nad polami.
  Niebieska tajga otworzy przed nami sto ścieżek.
  Znowu przyjdzie czas na dojrzałe jagody,
  A potem znowu
  białe, ogromne, luksusowe śniegi spadną na ziemię ,
  Jak na wakacje!
  
  Refren:
  Gwiazdy
  będą patrzeć na ciebie z zaskoczeniem, Nad tobą będą dobre wschody słońca, które spłoną na pół nieba.
  Na błękitnych wzgórzach ptaki będą radośnie śpiewać
  A pieśń zabrzmi nad tobą w chmurach
  Na twoich uskrzydlonych językach!
  
  ja ty on ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja"
  
  Słońce świeci nad tobą, wylewając się z wysokości.
  Wszystko na świecie, wszystko na świecie możesz ty i ja!
  Przylgnę ziemio do twoich brzóz,
  spojrzę w oczy radosnej burzy
  I śmiejąc się ze szczęścia wpadnę w twoje kwiaty.
  
  Wiosna objęła kolorową szerokość twoich stepów.
  Wiem, że twój kraj jest słoneczny w twoim przeznaczeniu!
  Nie masz końca i początku,
  I płynące lekkie i majestatycznie Ogromne
  rzeki, jak piosenka o tobie,
  Jakby wakacje!
  
  Refren:
  Gwiazdy
  będą patrzeć na ciebie z zaskoczeniem, Nad tobą będą dobre wschody słońca, które spłoną na pół nieba.
  Na błękitnych wzgórzach ptaki będą radośnie śpiewać
  A pieśń zabrzmi nad tobą w chmurach
  Na twoich uskrzydlonych językach!
  
  ja ty on ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja"
  ja, ty, on, ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja"
  ja, ty, on, ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja"
  ja, ty, on, ona! Razem - cały kraj,
  Razem - przyjazna rodzina! W słowie "my" - sto tysięcy "ja"
  Nadeszły sensacyjne wieści - generałowie i funkcjonariusze bezpieczeństwa, otoczeni przez Łukaszenkę, przeszli na stronę powstańców.
  Zbrodniczy dyktator uciekł ze strachu z bunkra, zabierając kilka walizek z diamentami.
  Chociaż według niektórych doniesień w niektórych miastach byli jego zwolennicy.
  Widzieliśmy też Kolkę z oddziałem uzbrojonych frajerów. Ale jego towarzysze uciekli, gdy zostali zaatakowani przez tłum.
  Niemal we wszystkich miastach ludzie wyszli na ulice z bukietami kwiatów. Wydaje się, że nastąpiła kolorowa rewolucja.
  I było wesoło i kolorowo.
   ... ROZDZIAŁ 19
  Alisa Selezneva ponownie musiała zostać rozproszona przez jedną z misji w równoległym wszechświecie. Trzeba było uratować ZSRR przed nazistami. No dobrze.
  Tam też udało się dziewczynie i jej zespołowi pracować.
   Dzieci nadal walczyły, ale Uljanowsk nie mógł być dłużej trzymany. A poobijany batalion pionierów musiał opuścić okrążenie.
   Przebili się jednak chłopcy i dziewczęta.
   I już właściwie wydostałem się z okrążenia.
   Dziewczyna Lara rzuciła bosą stopą śmiertelny dar śmierci. Rozerwał faszystów i pisnął:
   - Najsilniejszy rosyjski duch na świecie!
   Tymczasem na froncie radziecko-niemieckim było bardzo gorąco. Czołgi Hitlera przejechały przez rosyjską ziemię.
   Gerda strzelała do sowieckiej baterii gołymi palcami i śpiewała:
   - Wściekły Strider, wściekły atak! W sercach moich dziewczyn ognie płoną z mocą!
   A teraz rosyjska armata jest zepsuta.
   Charlotte, strzelając z wyszczerzonymi zębami, zauważyła:
   - Musimy wygrać, bo jesteśmy Niemcami.
   Czołg E-50 podskoczył i podskoczył. Po prostu zagroził, że się przewróci. A bitwa toczyła się pełną parą z takim szaleństwem. A łuski wahały się z boku na bok.
   Czołg E-50 odbijał trafiające w niego pociski. Shot i Christina używająca gołych palców u nóg i piszcząca:
   - Chwała ideom komunizmu!
   A potem dodała, łamiąc sowiecką armatę:
   - Oczywiście po aryjsku!
   Magda strzelając do przeciwników warknęła:
   - Chodź od śruby!
   I mrugnęła do swoich przyjaciół. Jest dziewczyną o skrajnie walczącej agresji. Ale jednocześnie wygląda jak prawdziwy anioł.
   Dziewczyny torturowały sowieckich pionierów. Smażyli pięty palnikiem. Jak ci słodcy chłopcy piszczali w tym samym czasie. A niemieckie czarownice to wielka rozkosz. I trywialnie się od tego podniecił.
   Gerda podniosła nawet pochodnię do włosów pioniera i była dzika.
   Ale wojowniczki oczywiście zostaną za to ukarane. W międzyczasie bitwa trwa. A przeciwko nim czołg T-34-85 jest nieco przestarzały. Ale z dzielną załogą, która idzie do taranowania. Ale dziewczynom udało się go znokautować i krzyknęły:
   - Kapitoshki to my, dziewczyny pełne orłów!
   Gerda strzelała gołymi palcami do innego sowieckiego czołgu i syknęła:
   - I moja piosenka brzmi,
   A moja piosenka brzmi...
   Jak wołania potoków!
   Charlotte wskazała, szczerząc zęby:
   - Chodź od śruby!
   I mrugnęła do swoich przyjaciół.
   Magda wystrzeliła serię z karabinu maszynowego i wydała:
   - Będziemy mieli Trzecią Rzeszę!
   Christina mrugnęła, lupanuv:
   - Powiedziałem nie dryfuj!
   Cóż, tutejsi naziści są doszczętnie zlikwidowani. Ale radzieckie dziewczyny z reguły płoną. I walczą dzielnie.
   Stalenida jest po prostu urocza i zawsze w ogniu. Ale jeśli się posieka, nikomu nie będzie się wydawać małym.
   Dziewczyna i jej batalion walczą z nazistami. I sami ponoszą straty, ale wyrządzają też szkody wrogowi.
   Valentina, strzelając do wroga, piszczy:
   - Chwała epoce komunizmu i lepszym czasom!
   A bosymi palcami weźmie i rzuci granat.
   A inne dziewczyny zawsze się palą;
   Natasza rzuciła na nazistów granatem bosą stopą i zaśpiewała:
   - Na próżno ...
   Zoya rzuciła prezent śmierci gołą piętą i dodała:
   - Wróg ...
   Augustine poddał się czemuś niszczącemu i pisnął:
   - Liczy się ...
   Swietłana rzuciła granat gołymi palcami u nóg i pisnęła:
   - Co...
   Natasza rzuciła gołymi stopami kilka cytryn i zaćwierkała:
   - Rosjanie...
   Zoya również poddała się czemuś energicznemu i zabójczemu, piszczącemu:
   - Dałem radę ....
   Augustine wystrzelił śmiertelne, mamrocząc:
   - Wróg....
   Svetlana ponownie uległa destrukcyjnemu i vyakla:
   - Rozbicie go!
   Natasza odwróciła się i pisnęła:
   - Kto...
   Zoya strzelała również do czarnych cudzoziemców, których naziści napisali i pisnęli:
   - Odważyć się!
   Augustine poddał się presji i wściekłości:
   - To...
   Svetlana poddała się z uśmiechem pantery:
   - W...
   Natasza rzuciła granatem bosą stopą i krzyknęła:
   - Walka ...
   Zoya rzuciła dar śmierci gołymi palcami i mruknęła:
   - Ataki!
   Augustyn rzucił i mamrotał:
   - Wrogowie ...
   Swietłana podała garść granatów z gołymi podeszwami, a gdy ryknęła na czubku gardła:
   - Będziemy ...
   Natasza dała serię gwoździ i syknęła:
   - Zaciekle ....
   Zoya odcięła faszystom i pisnęła:
   - Pokonać!
   Augustine strzelił ponownie i krzyknął:
   - Zaciekle ....
   Swietłana ćwierkała, strzelając:
   - Pokonać!
   Natasza ponownie rzuciła granat zgrabną, bosą stopą, zaćwierkała:
   - Zniszczymy faszystów!
   Zoya wzięła to i ćwierkała:
   - Przyszła droga do komunizmu!
   I rzuciła cytrynę gołymi palcami.
   Augustine wziął i rozrzucił liny, a jej gołe nogi przeleciały ze zniszczeniem nad Fritzem:
   - Podzielimy się przeciwnikami!
   Swietłana wzięła i rzuciła gołą piętą garść granatów i pisnęła:
   - Zmiażdżmy faszystów!
   A cała czwórka dalej strzelała i rzucała granaty. Niemiecki E-75 był w ruchu. Pojazd z działkiem 128mm. I się zastrzelił.
   A dziewczyny rzucały granaty. Podkopali faszystów. I strzelili. Ruszyliśmy do przodu. Czołgi znów się toczą. Najnowszy niemiecki "Leopard" -1 jest w ruchu. Bardzo mobilna maszyna.
   Ale dziewczyny wprowadziły go do obiegu i znokautowały. Rozerwali na strzępy samochód poruszający się z silnikiem turbogazowym. I rozbili go na strzępy.
   Natasza zauważyła ze śmiechem:
   - Świetnie walczymy!
   Zoya zgodziła się z tym:
   - Bardzo fajny!
   Augustyn zauważył dowcipnie:
   - Odniesiemy zwycięstwo!
   I wystrzeliła granat przeciwpancerny bosymi stopami. Silna dziewczyna. I tyle w niej dowcipu.
   Svetlana również gołymi palcami u stóp wystrzeliła dar śmierci i uderzyła wroga. Bardzo agresywna dziewczyna o chabrowych oczach. Ma taki dowcip i siłę!
   Natasza odwróciła się i wyszczerzyła zęby:
   - Za świętą Rosję!
   Zoya kręciła bardzo aktywnie i uśmiechała się, pokazując perłowe zęby:
   - Jestem wojownikiem poziomu, który nie przemija!
   Augustyn również strzelił. Kosiła faszystów i bulgotała:
   - Jestem wojownikiem o wielkich ambicjach!
   I obnażyła swoje perłowe zęby!
   Swietłana potwierdziła:
   - Bardzo duże ambicje!
   Dziewczyny walczyły nie tak dawno temu. Ale oczywiście odnieśli sukces w pracy wojskowej. Na ogół są fajnymi pięknościami. Wybitny umysł. I strzelają do pierwszej klasy.
   Tam też walczyły dziewczyny. W szczególności piękna Anna i Alicja. Obie dziewczyny strzelały z karabinów i śpiewały.
   Anna strzeliła, zestrzeliła Niemca i ćwierkała:
   - W imię Ojczyzny, święty!
   Alicja napisała na Twitterze:
   - Jesteś Hitlerem po prostu niebieski!
   Dziewczyny walczyły, a wojownicy muszą mieć tylko czarne, cienkie majteczki i boso. To pozwoliło im cały czas uderzać, a nie chybić.
   To wojownicy, którzy nigdy nie skłaniają głowy, nie składają skrzydeł ani nie wpełzają do skorupy.
   Anna ścięła Fritza i ćwierkała:
   - Młody Lenin!
   Alicja odcięła faszystom. Rzuciła granatem bosą stopą i pisnęła:
   - I najfajniejsza!
   Obie dziewczyny są krągłe, silne, blondynki. O męskich i przystojnych twarzach. I oczywiście kochają mężczyzn. Chociaż wydaje się, jak można kochać takiego dziwaka jak mężczyzna?
   Ale dziewczyny wciąż ładują.
   Anna strzela i marzycielsko zauważyła:
   - Szkoda, że król został obalony!
   Alicja uderzyła faszystę i zapytała:
   - Dlaczego szkoda?
   Anna ponownie wystrzeliła i wyjaśniła:
   - Wtedy wykończyliby Niemcy, a Hitler nie odważyłby się szturchać nosa!
   Alicja uderzyła Fritza i pisnęła:
   - Tak, może, ale...
   Dziewczyna zastrzeliła innego czarnego wojownika z afrykańskich dywizji Wehrmachtu i zauważyła:
   - Mogło być gorzej! Gdyby Hitler wystąpił przeciwko carskiej Rosji.
   Anna gwizdała i warczała:
   - Wierzę, że wygramy!
   Dziewczyny nie były jednak jeszcze do końca pewne. Faszyści są zbyt silni. Jak ich powstrzymać?
   Wróg dosłownie rzuca zwłokami. Ale ma dużo zasobów ludzkich. Zarówno Arabowie, jak i Afrykanie. Spróbuj poradzić sobie z takim nieszczęściem. Ale wojowniczki są pewne, że Wehrmacht prędzej czy później się wyczerpie.
   Alicja wystrzeliła, powaliła faszystę i pisnęła:
   - W każdym razie nie oddamy ani cala ziemi!
   Anna zgodziła się z tym:
   - Umrzemy, ale się nie poddamy!
   I znowu uderzyła w faszystów. Walczyła dzielnie iz otępiałą furią.
   Alicja dała gwóźdź i pisnęła:
   - Komunizm będzie żył wiecznie!
   I rzuciła dar śmierci bosą stopą!
   Anna zręcznie zaczepiła faszystę i zabulgotała:
   - Będziemy dominować we wszystkim!
   I znowu huk. A jej bosa stopa wystrzeli granat. Jak zmusić faszystów do migdałków. I mają tak wiele różnych trumien i śmierci dla nazistów.
   Alicja z obnażonymi zębami wzięła i wypuściła kolejną cytrynę. Rozproszyła faszystów i pisnęła:
   - Wolność lub śmierć!
   Anna zachichotała i waliła, odcięła nazistom i pisnęła:
   - Będziemy pierwsi we wszystkim!
   I znowu bosymi palcami rzucają morderczy granat.
   Alice strzela do wroga. Strzela do faszystów i ćwierka, pokazując perłowe zęby:
   - Jestem dziewczyną, która szczerze mówiąc jest super!
   I znów leci granat rzucony bosą stopą.
   Anna zestrzeliła nazistów celnym strzałem. I znowu wystrzeliła granat. Także gołymi palcami. To dziewczyna, dziewczyna dla wszystkich dziewczyn.
   Po prostu super i hiper!
   Wojownicy błyszczą tu pięknem. Alicja przypomniała sobie, jak trzech młodych mężczyzn jednocześnie chwyciło ją za bose stopy. To takie fajne. Sześć zwinnych dłoni gładzi podeszwy, golenie, kolana i kostki. A potem wznoszą się wyżej. Do ud i ud dziewczyny. Oczywiście to przyjemność. Dziewczyna jest z pewnością temperamentna.
   Alicja strzelała do faszystów i pisnęła:
   - Niech hart ducha będzie z nami!
   I nagim obcasem poddała się cytrynie śmierci.
   Anna też się pieprzyła. Trafnie zabił wroga. I pisnęła z entuzjazmem:
   - W imię Rosji i braci Słowian!
   I znowu teraźniejszość rzucona bosymi stopami leci, miażdżąc faszystów.
   Alicja trafnie położyła pułkownika armii niemieckiej i szczeknęła:
   - Moje serce boli za Ojczyzną!
   I pokazała swój język. I znowu bosa, rzeźbiona noga jest w biznesie.
   Dziewczyna pamiętała, jak biegała boso po śniegu, by dostarczyć list do kwatery głównej. Około dwudziestu kilometrów dziewczyna pędziła po białej, kłującej, płonącej skorupie. Dobrze też, że jej nogi nie były tak delikatne, cały czas od mrozu do mrozu boso. W przeciwnym razie pozostałbym niepełnosprawny.
   Ale mimo wszystko dostarczyła list, z ważną czcionką.
   I jak śnieg pali pięty. Są takie szkarłatne, zrogowaciałe, porysowane. Potem i z powrotem Alicja biegła boso. Zaproponowano jej jednak noszenie butów, ale dziewczyna powiedziała, że jest taka zwinna. W każdym razie pamiętała Gerdę z Królowej Śniegu. Więc ta dziewczyna nadal okazała się nie do końca odważna. Poprosiła o parę butów, aby poszukać imienia brata Kaia. Ale Alice uparcie stwierdziła, że wszystko będzie dobrze. Nigdy nie chorowała, nie kaszlała, nie miała kataru. A jeśli tak, to za godzinę biegu nic jej się nie stanie. Generalnie można chodzić boso przez cały rok.
   Krótko mówiąc, od tego czasu Alice całkowicie rozstała się z butami i nigdy nie kichnęła.
   To samo dotyczy Anny.
   Natasza odwróciła się. Zestrzelił kilkudziesięciu faszystów. I ryknął:
   - Rosja w tym czasie była ...
   Zoya również postawiła w kolejce i potwierdziła:
   - Jest i będzie!
   Wtedy dziewczyna rzuciła granatem bosą stopą. Rozproszyła nazistów i pisnęła:
   - Duch Stalina jest z nami!
   Augustyn również strzelał do nazistów. Wyrzuciłem ich tuzin. I ćwierkała ze złości:
   - Chwała naszej Rosji!
   I gołymi palcami wystrzeliła śmiercionośny granat. A naziści dostali bardzo hojne rogi.
   Svetlana również waliła i pisnęła jak wilcze wilcze łapanie kawałka mięsa:
   - Chwała Rosji i carowi!
   Natasza odwróciła się i zaśpiewała:
   - Chwała bohaterom!
   Przypomniałem sobie dziewczynę Borodino. I ogromny heroizm narodu rosyjskiego. I żeby mogli powstrzymać Napoleona. I okazali się niezwyciężeni. I wojny najwyższej klasy.
   Zoya też wystrzeliła granat i pisnęła:
   - Chwała Rosji! I do najlepszych rosyjskich żołnierzy!
   Augustyn warknął z wściekłości:
   - Chwała najlepszym wojownikom!
   I jak rzuca granatem bosą stopą.
   A Swietłana też to weźmie i wystrzeli cytrynę śmierci. I rozprasza faszystów, pisząc:
   - Rzeka śmierci nas nie pokona!
   I znowu leci granat wystrzelony bosą stopą.
   Dziewczyny z nazistami walczą jak olbrzymy.
   Czołgi Hitlera płonęły. I eksplodowały jak granaty. I byli tu tacy piękni wojownicy. Pełna podziwu i wdzięku. Mają taką piękną przygodę.
   Natashka rzuciła granat.
   ćwierkał:
   - Złamię wszystkich faszystów!
   I jak rzuca bosą stopą kolejne arcydzieło śmierci.
   Zoya również skosiła nazistów.
   Rzucała gołymi stopami, co zabija.
   Pisnęła z wściekłości:
   - Za świętą Rosję! I wielkie zmiany na lepsze! I znowu teraźniejszość śmierci leci z gołą piętą.
   Oto piloci na niebie. Oni też walczą. W szczególności Małgorzata. Dziewczyna zwykle wylatuje do walki tylko w majtkach. Ale jakże myli. Asy nie mogą tego zrobić.
   Margarita jest bardzo piękna, jej włosy są jak promienie słońca. A postać jest super. A dla dziewczynki fajnie jest nosić same majtki. A majtki też są czerwone z białym sierpem i młotkiem. Cały batalion może od razu pokochać taką dziewczynę.
   Taka ładna dziewczyna.
   Margarita zestrzelił faszystę, który ścigał się w ME-462, i sprawił, że hitlerowcy dymili swoim ogonem. I dziewczyna o złotych włosach, cudownej urodzie. I bardzo czerwone usta.
   Margarita ścięła kolejnego Fritza i zachichotała:
   - Można żyć bez wojny, ale nie ma pokoju!
   Tak, wojownicy bohaterscy i odważni do granic szaleństwa.
   ... Niemcy są nadal bardzo silni w powietrzu. Ich dyski są szczególnie niebezpieczne. Maszyny te są po prostu niezniszczalne i rozwijają prędkości do dziesięciu dźwięków. Największy problem, z którym MiG-15 nie może sobie poradzić.
   Dwie Niemki Albina i Alvina polują na radzieckie samochody na dysku.
   Piękności oczywiście w bikini i boso. I bardzo seksowna.
   Płyta sterowana jest joystickiem.
   Albina przewraca samochód, przewraca radziecki myśliwiec i piszczy z zachwytu:
   - Niech nasza krwiożercza Rzesza będzie sławna!
   Alvina wzięła i również zadała potężny cios rosyjskiemu samochodowi. Zestrzelony i ćwierkający:
   - Genialny ekspres!
   Obie dziewczyny klapsy bosymi stopami. To takie urocze blondynki. A brzuch dziewczyny jest bardzo wytłoczony. Dostępny w kafelkach.
   Albina ponownie niszczy sowiecki samolot. I mruga i ryczy:
   - Chwała morderczemu przejściu!
   Alvina również uderzyła w Rosjanina. Rozpłaszczyła je i zagwizdała:
   - Niech Führer będzie z nami!
   Dziewczyny w dobrej kondycji! I jest w nich tyle uroku. A zęby tak błyszczą. Jak perły schwytane przez kapitana Nemo.
   Albina staranowała samochód i pisnęła:
   - Więc osiodłamy faceta!
   Alvina roztrzaskała wojownika i warknęła:
   - I tuzin facetów!
   Albina zachichotała i zauważyła:
   - Świetny seks, gdy kobieta usuwa mężczyznę za pieniądze!
   Alvina zgodziła się:
   - To klasa, szkoda tylko pieniędzy!
   Albina zestrzeliła kolejny sowiecki samolot i pisnęła:
   - A co ze względu na przyjemność i pieniądze to nie szkoda. Wkrótce pokonamy Rosjan i zdobędziemy własną posiadłość!
   Alvina uderzyła w kolejny czerwony samochód i ryknęła:
   - Niestety wojna się przeciąga! Ci Rosjanie są tacy uparci. To jak uderzanie pięściami w gumę!
   Albina sprzeciwiła się ze złością:
   - Jeśli tylko na gumie. Jest to raczej żelbet. A kostki bardzo bolały!
   Alvina zaćwierkała, uderzyła w sowiecki samochód i ryknęła:
   - Przebijemy się przez każdy beton!
   Albina strąciła myśliwiec MIG-10:
   - A my rozbijemy metal i wyparujemy!
   Alvina zgodziła się z tym:
   - Rozbijmy się i stopmy! Niedługo będziemy mieli lasery! A potem Rosjanie na pewno skończą!
   Albina była z tym w zgodzie:
   - Nie oprą się laserowi!
   Alvina zachichotała wściekle:
   - Weźmy Moskwę, a potem Londyn!
   Albina zauważyła z irytacją:
   - Najwyższy czas na Londyn!
   Dziewczyny wywróciły dyski na lewą stronę. Bez względu na to, ile działek powietrznych sowieckiego Migova nie strzela do samochodu nazistów, nie mogą zrobić nic wartościowego. Potężny, laminarny strumień strąca wszystkie pociski i szczątki.
   Alvina, ścinając rosyjski myśliwiec, pisnęła:
   - Taniec motyla nie zadziała na niedźwiedzia.
   Albina wskazała swój samochód bosym palcem i ryknęła:
   - Tak, niedźwiedź... Jesteś bardzo dobrym zwierzęciem. Zwłaszcza gdy jesteś przykuty i obdarty ze skóry!
   Dziewczyny pracują z furią tygrysic. Ech, w łóżku też są temperamentne. Uwielbiają być aktywną stroną. I nie tolerują stałości. Pod tym względem tylko rekiny. I kochają eksperymenty. A ich usta są bardzo kochające.
   Alvina uderzyła w sowiecki samochód i pisnęła:
   - O zmiany w wojnie ku naszemu zwycięstwu!
   Albina zauważyła z irytacją i wściekłością:
   - Tak, wojna się przeciągnęła... To tylko fabryka koszmarów i kuchnia Szatana. Ilu naszych chłopaków i dziewczyn zginęło!
   Alvina śpiewała z westchnieniem:
   - Ilu naszych braci marnieje w grobach... Cienie wędrują po tym świecie... Nie rozumiem co jest.
   Albina, uśmiechając się mięsożerca i miażdżąc Rosjan, bulgotała:
   - Jak myślisz, dziewczyno, ale Bóg jest?
   Zabijając Alvinę też syknął:
   - Mam duże wątpliwości. Wojna trwa już tyle lat. I że Wszechmogący nie kocha Niemiec, jeśli pozwoli zginąć tylu jej najlepszym synom i córkom!
   Albina zasugerowała:
   - Może w tych testach jest jakiś głęboki sens?
   Alvina zachichotała i warknęła:
   - Oznaczający? Więcej dręczyć ludzi, a zwłaszcza nas Niemców?
   Albina mówiła z entuzjazmem wilczycy, która wyprzedziła baranka:
   - Wtedy ostrzej dostrzeżemy uroki świata! I spokojna miłość!
   Alvina wyszczerzyła zęby i chrząknęła:
   - A miłość militarna jest jeszcze lepsza!
   Albina zgodziła się z tym:
   - Oczywiście, zwłaszcza z chłopcami. Pachną jak młodość, a nie tak owłosieni jak dorośli mężczyźni! Z przyjemnością sobie z nimi radzić!
   Alvina miażdżąca sowieckie samoloty pisnęła:
   - A proces uczenia się też jest bardzo atrakcyjny. Lubię wcielać się w rolę mentora! To wspaniale!
   Albina zgodziła się z tym:
   - Nie mogło być zdrowsze!
   Dziewczyny są ogólnie zabawne, ale dziwki. I oczywiście robią coś, o czym czytanie nie jest zbyt przyjemne.
   Dziewczyny podskakują z niecierpliwości. Chcą jak najwięcej uczucia! I być głaskanym każdego dnia. Jeszcze lepiej, trzy razy dziennie. Nie, dwadzieścia razy dziennie!
   Alvina powaliła innego wojownika i pisnęła:
   - Nie, jest Bóg! Pozwala nam eksterminować sowieckich wojowników!
   Albina też waliła i ryknęła:
   - Ech, czego mi brakuje? Jest seks, są mężczyźni... Jest mnóstwo rozrywki, ale nie ma ryzyka śmierci! Więc po co nam koniec wojny?
   Alvina chętnie się z tym zgodziła:
   - Ściśle mówiąc, nie ma w tym nic! Będziemy walczyć do końca!
   Albina syknęła z irytacją:
   - A wojna jest taka, że po jej zakończeniu nie czujesz się nawet bardzo zdruzgotany.
   Alvina bardzo lubiła dotykać jej piersi. To takie wrażliwe i erotyczne. A pocałunki są jeszcze lepsze. I kiedy kilku temperamentnych mężczyzn poczuje cię na raz. Zwłaszcza jeśli są chłopcami i wciąż są podekscytowani.
   Krótko mówiąc, dziewczyny są generalnie super i antybohaterkami!
   Bardzo piękne, seksowne i doskonale umięśnione dziewczyny. Opalona, z gołymi nogami.
   Natasza ścięła frytki i pisnęła:
   - My dziewczyny jesteśmy z siebie bardzo dumni!
   Zoe również gwizdała i warczała:
   - Staramy się tylko do pierwszych rzędów!
   Augustyn, ten rudowłosy diabeł, śpiewał:
   - Jesteśmy tylko prima i balerinami!
   Potem gołą stopą wystrzeliła granat.
   Swietłana wzięła go i strzeliła. Rzuciła cytrynę:
   - Będziemy walczyć czysto! Nie mamy umysłu klauna!
   Dziewczyny pracowały wspaniale. Strzelali i rzucali granatami swoimi uwodzicielskimi nogami. A co z Führerem ...
   Natasza odsłoniła klatkę piersiową i dała granat ze szkarłatnym sutkiem. Przeleciał i wpadł w szeregi nazistów, pisnął:
   - Niech będzie wielki koniec świata!
   Zoe napisała na Twitterze:
   - I nadejdzie Svarog Wielki Bóg!
   A także, jak gołymi palcami, wystrzeli granat.
   Augustina zachichotała, zauważyła:
   - Wciąż interesujące. Chrześcijanie mają Jezusa pacyfistę. I mamy świetnego rusznikarza Svaroga! Różnica jest widoczna!
   A także rzuci paczkę bosą piętą.
   Wtedy Swietłana uderzy wroga granatem bosą stopą. A ona zaśpiewa, szczerząc zęby:
   - Nasz Bóg jest Bogiem wojny! Nie pacyfizm!
   Potem dziewczyny rzuciły w siebie śnieżką. Natasza zachichotała i zauważyła:
   - Dobrze, że Władimir był na tyle sprytny, że nie akceptował judaizmu. Myślę jednak, że lepiej byłoby rozwijać własne! Po co nam wiara innych ludzi?
   Dziewczyna wzięła i gołą stopą wystrzeliła granat. I rozproszył faszystów.
   Zoya, strzelanie, dodała:
   - Nie, aby uczynić wiarę pacyfistą! Ale możesz wymyślić własną Iriy!
   A także gołymi palcami u stóp wystrzeli dar śmierci i zmiażdży kilkudziesięciu faszystów.
   Tu i Augustyn również pobili nazistów. I znowu poddała się bosymi stopami, wybuchowymi torbami.
   Rozproszyła faszystów i pisnęła:
   - Stara opowieść w nowy sposób!
   I wystawiła język!
   Swietłana ustawiła się w kolejce. Koszyła frytki i pisnęła:
   - I wielkie zmiany na przyszłość!
   I rzuciła gołą piętą, łamiąc tyły Führera.
   Natasza wzięła go i ryknęła z desperackim wyrazem twarzy:
   - Jestem najfajniejszą dziewczyną! Od razu dokonam oszacowania!
   A gołe palce u nóg rzucają śmierć i chaos.
   Zoya też to uderzyła. Zestrzelił bandę faszystów.
   I szczekał:
   - Za honor i Ojczyznę!
   Potem znowu jej bosa stopa coś zacznie.
   Tutaj i Augustine, gdy bierze i pieprzy się gorąco. Zmiażdży faszystów. Zmiażdży je na kawałki.
   Potem weźmie i zaśpiewa:
   - Chwała Ojczyźnie i Honorze!
   Swietłana uruchomi również dar śmierci, a vyaknet:
   - I będziemy razem!
   A gołe nogi zaczną niszczyć.
   Natasza też weźmie i przybije ... Skoś frytki.
   Potem weźmie i da po kolei.
   Śpiewała, obnażając usta:
   - Nie jestem zwykłą dziewczyną! Złote włosy!
   Natasza jest oczywiście dziewczyną w jej umyśle. Wszystko może i jest gotowe na wszystko. Po prostu będziesz podziwiać, jak strzela. I kosi wrogów jak kultywator.
   I piszczy:
   - Miłość prowadzi do śmierci!
   Zoya też strzela. Daje granat gołą nogą i syczy:
   - Pomysłowy akord!
   I dodaje:
   - Wszyscy faszyści na koszt!
   Augustyn również strzela do wroga. Eksterminuje frytki. Kosi nazistów i piszczy:
   - Jeszcze trochę i staniemy się silniejsi niż wszyscy!
   A bose stopy piękności znów rzucają tego, który sprowadza śmierć.
   Swietłana także strzela do nazistów. I wystrzeliwuje granat czubkami bosych stóp. I ćwierkanie:
   - Nie znaliśmy kłopotów, ale przyszedł sąsiad!
   I on też się śmieje.
   Dziewczyny są takie urocze. I te cycate. I tak uwielbiają, gdy ich cycki są ciągnięte.
   To są piękności. To jest akrobacja miłości i poezji! Tak, piękne dziewczyny są znane! Niech będzie z nimi bardzo dobrze!
   Natasza wysadziła faszystów ołowianym strumieniem i pisnęła:
   - A raczej uwierz nam, nie!
   A z gołą nogą ponownie wystrzeli śmiercionośną!
   A tutaj Zoya jest jak lupanet. Porzuci faszystów. I piszczy:
   - Nie możesz znaleźć dla nas rady!
   Augustine, również jak lupanet, za pomocą bosych palców u nóg wybija wiele Fritza i piszczy:
   - A następny wiek będzie nasz!
   Wtedy jej zęby będą błyszczeć jak lustro!
   Swietłana również wzięła i wystrzeliła granat bosą stopą. Zestrzelił faszystów. I odpiłowała z pewnością siebie:
   - Wieczne zwycięstwo! Svarog jest z nami!
   Natasza przejechała odłamkiem szkła gołymi palcami stóp. Poderżnęła im gardła Fritzowi i pisnęła:
   - A Jezus będzie z nami!
   Następnie dodała:
   - Jak rosyjski biały bóg!
   Zoya również poddała się granatowi i krzyknęła:
   - Chwała Wielkiej Rosji!
   A gołym obcasem rzuci pakiet wybuchowy.
   Augustine potrząsnął sutkiem, który wyglądał jak truskawka. Ustawiłem kolejkę do faszystów.
   Potem rzuciła śmierć na Fritzów bosą stopą i jęknęła:
   - Tak, nie mamy problemów!
   I wystawiła język.
   Swietłana również ustawiła się w kolejce. Rozerwała nazistów na strzępy... A potem leci granat wystrzelony bosą stopą.
   Blondynka krzyczy:
   - Niech moc Rodziny będzie z nami!
   A wszystkie cztery dziewczyny krzyczały:
   - Chwała Wszechmogącej, Wszechobecnej, Wszechwiedzącej, Wiecznej i Wiecznej Rodzinie!
  ... ROZDZIAŁ 20
  Ogłoszenie ucieczki dyktatora Łukaszenki wywołało wśród ludzi ogromny entuzjazm. Ale Alice zużyła tyle energii telepatycznej i hipnotycznej, że znowu zasnęła.
  Dziewczyna z przyszłości postanowiła odpocząć i zregenerować siły do walki z nową energią. Wojownik ery kosmicznej pogrążył się w ogniu uścisku Morfeusza.
   Już w locie Abaz podzielił się na kilka części i zaatakował z różnych kierunków. Ranny Aleksiej Teteriew walczył desperacko, pot zmieszany z krwią kapał z niego kępami. A latające potwory nadal napierały. Alisa Selezneva tymczasem powalała potwory swoją błyskawicą, a jej bosymi palcami wyrzeźbionych nóg wyrzucała pulsary wszystkich kolorów tęczy. Dzieci piszczały, te, które wpadły w straszne zęby, drżały boleśnie umierając. Aby zmniejszyć nacisk na siebie, Leshka zaczął się wycofywać, pisząc w powietrzu zwroty. Atakujący czarodziej wysyłał falę za falą, ale w żaden sposób nie mógł trafić w poruszający się cel. Wtedy czarodziej wyjął z kieszeni siatkę i próbował zarzucić ją na faceta. Pierwsza próba nie powiodła się.
   Czarnoksiężnik z łatwością robił uniki, ale drugi rzut był skuteczniejszy. Najwyraźniej sieć była naprowadzana. Zakryła Leshkę, owijając go jak dziecko. Abaz wyszczerzył zęby w uśmiechu:
   - Gotcha, szczeniaku! Teraz będziesz baranem.
   Pręty ścisnęły czarodzieja tak mocno, że pękły mu żebra. Młody czarodziej drgnął. Stary czarownik ponownie wyrzucił silny płomień, z którego uformowała się imponująca włócznia.
  Rozległ się dziki ryk:
   -Teraz postawię cię na rożnie.
   Aleksiej Teterew zdał sobie sprawę, że to nie żart i wkrótce będzie musiał się przekonać, jak to jest mieć kawałek mięsa na rzeźniczym haku. Duma i pragnienie życia walczyły w mojej duszy. Życie wygrało. Drgając ponownie w dzikiej rozpaczy, krzyknął:
   -Alice, uratuj mnie!
   Tymczasem dziewczyna nadal niszczyła istoty diabła. Teraz jest ich już kilku, tylko dwóch. Słysząc krzyk partnera, wypuściła dwa promienie słoneczne. Dźgnęli przerażające stworzenia w plecy, rozrzucając potwory w pył, po czym odwrócili się. Czarownik rzucił włócznią, a Alice ledwo zdążyła sparować, odwracając grot od celu. Pędził w dół, leciał, wbił się głęboko w ziemię.
   Teraz dziewczyna stanęła twarzą w twarz z czarownikiem.
   -Tak się zachowujesz, stary draniu.
   Abaz nadęty, nie lubił, gdy nazywano go starym. Po zwolnieniu zarzutu on i kilka jego wcieleń rzucili się do Alice. Dziewczyna podniosła pierścień. Błyszczał z taką mocą, że parzył nawet rękę.
   - Kadabra z ambry! - Alice Selezneva wypowiedziała zaklęcie.
   Na złego czarnoksiężnika padł gęsty strumień światła. Uderzenie niewiarygodnej mocy oświeciło go na wskroś. Widoczne były nawet czarne żebra. Czarownik próbował się bronić, ale wyczerpała mu się cała energia. Alisa Selezneva wpadła w szał. Widząc unoszący się w powietrzu miecz chłopca czarodzieja, złapała go i rzuciła się na czarownika. Alicja nie umiała szermierki, ale Abaz był tak słaby, że ledwo mógł poruszyć mieczem.
  Szybka i zręczna dziewczyna odtworzyła postać, którą widziała z Chłopca Czarnoksiężnika i odcięła pędzel. Abaz zachwiał się i próbował odejść, ale jego prędkość była jak żółw, ledwo mógł się ruszyć. Alicja wyprzedziła go i przyłożyła miecz do gardła:
   - Poddaj się czarownikowi albo będziesz musiał odpowiedzieć za całe zło, które popełniłeś.
   Abaz jęknął:
   - Oszczędź mi, dzielna wróżko. Już nie będę.
  Dziewczyna wybuchnęła śmiechem:
   -Cóż, jesteś tylko dzieckiem. A kto będzie odpowiedzialny za zwłoki?
   Alice skinęła głową w kierunku zakrwawionych ciał dzieci.
  W odpowiedzi przestraszony pisk:
   -Tak, ja! Nie chciałem.
   Abaz ślini się, oczywiście mrużąc oczy jak szaleniec. Chłopiec czarnoksiężnik zrzucił sieć, odłamki gwiezdne rozpadły się. Szepcząc ponownie zaklęcie, wyczarował miecz i wymachiwał nim:
   - Dość ceremonii z nekromantą. Lepiej go zabij!
  Selezneva z przekonaniem stwierdziła:
   - Niech najpierw anuluje zaklęcia, a potem może uratujemy mu życie.
   Abaz wymamrotał niewyraźnie. Następnie Alice przycisnęła ostrze do swojej szyi. Wypłynęła różowa rosa.
  Wiecznie młody wojownik ryknął:
  -Nie rób z siebie głupca, inaczej wyeliminujemy, a wtedy sami znajdziemy sposób na poradzenie sobie z wrogą magią. To nie zadziała, starsi studenci pomogą.
  W odpowiedzi przestraszony bulgot:
   -Zrobię wszystko. Po prostu trzymaj mnie przy życiu.
   Abaz złożył ręce do modlitwy.
  Alicja powiedziała surowym tonem:
   - Zacznij i bądź konkretny i zwięzły. Pamiętaj, że twoje życie jest w równowadze.
   Abaz pamiętał bardzo dobrze. Szeptał zaklęcia, usuwając wywołane zaklęcie lub zepsucie, a nawet zaklęcie wilkołaków, nawet dzieci zranione przez ghule były w większości ranne, a nie zabijane i zostały przywrócone. Ci, którzy niedawno umarli, a dusza nie zdążyła jeszcze odlecieć do innego świata, zmartwychwstali. Życie jest droższe, a Abaz starał się jak mógł. Ponieważ jego siły zostały wyczerpane, Alice mu pomogła. Czarodziej powiedział jej, jakie zaklęcia rzucić, a ona użyła swojej magii. Kiedy wszystko, co można było zrobić dobrze, zostało zrobione, Alicja i Czarnoksiężnik zastanawiali się nad losem więźnia.
   Nie chciał go zabić, ale musiał pozbyć się potencjalnego niebezpieczeństwa na jego twarzy.
  Aleksiej Teteriew, jako bardziej doświadczony, powiedział:
   - Przypuszczam, że musisz zostać pozbawiony magii. Jesteś zbyt niebezpieczny.
   -I tak myślę. - dodała Alicja. - Jeden zły czarnoksiężnik mniej.
   Abaz gryzł:
   -Nie rób! Jak będę żyć jako prosta osoba?
  Selezneva warknął w odpowiedzi:
   -I tak w ciszy. Jak wszyscy żyją. Będziesz pracować, ale jeśli wolisz śmierć to...
  Przestraszony czarnoksiężnik zabulgotał:
   -Zgadzam się. Należy wybrać mniejsze zło.
   Chłopiec-mag był zdezorientowany, zaklęcie pozbawiające innych magii było trudne, na ogół jest badane dopiero w ostatnim siódmym roku. A był prostym studentem trzeciego roku, który potajemnie podsłuchał zaklęcie i chciał użyć go na przestępcy. To prawda, potem się pogodzili. Dziwne, ale poczuł drżenie w kolanach. A jeśli to nie zadziała? To będzie wstyd na dachu.
   Alicja zmarszczyła brwi.
   -Jeśli nie jesteś pewien swoich umiejętności, powiedz mi to, a ja będę mógł!
   Pride rozmawiał z Magicznym Chłopcem:
   -Nie, ja! I mam dość siły, ale najpierw go unieruchomiłem.
   Alice wysłała dodatkową opłatę. Abaza skrzywił się, wyciągnął język.
  Leshka pisnęła:
   -A teraz zaczynajmy.
   Chłopiec czarodziej wyrecytował długą mantrę, po czym wysłał połączony impuls z medalionu i pierścienia. Czarownik zaczął palić i zwiotczał, tracąc przytomność.
   - Czy to wszystko? - Alice pisnęła z zaskoczenia.
  Leshka gruchał:
   -W zasadzie wszystko!
   Czarnoksiężnik klasnął w dłonie.
   -Gotowe!
   Abaz błyszczał i stał się przezroczysty. Jego tłusta twarz zadrżała, oczy zaszkliły się. Alicja gwizdnęła:
   - Wygląda na to, że go zamroziłeś.
  Leshka powiedział niepewnie:
   -To rozmraża.
   Czarownik stał z wysuniętym językiem i kamiennym spojrzeniem. Chłopiec-mag postukał w sztywną rękę, zadzwoniła kryształowo.
  Leshka z przekonaniem stwierdził:
   -Cokolwiek to było, teraz nie skrzywdzi. Teraz gdzie, może z powrotem do szkoły?
  Alicja odkrzyknęła:
   - Najpierw zajmijmy się naszymi fanami.
   Wielu facetów otoczyło ich jak gwiazdy mediów i rywalizowało ze sobą domagając się autografów.
   Czarnoksiężnik wyjął magiczne pióro i zaczął podpisywać. Zrobił to z przyjemnością, czując się jak superman. Alicja była skromniejsza, ale też zdecydowała się podpisać. Udało jej się z całą swoją zwykłą gracją. Jakie wdzięczne zawijasy okazały się.
  Leshka był wesoły i towarzyski, kiedy bardzo uprzejmie poproszono go o opowiedzenie o swoich przeszłych wyczynach, zaczął bezwstydnie kłamać pewnym siebie tonem:
   - Poleciałem na planetę Okhela, gdzie żyją gigantyczne smoki. Złe stworzenia najeżdżające inne światy, pożerające dzieci. Mieli własne imperium z działami laserowymi i pistoletami plazmowymi. Kiedy przybyłem, cała armia była przeciwko mnie. Następnie zaproponowałem pojedynek miejscowemu królowi. Zgodził się i zabrał ze sobą maszynę do hiperplazmy. Miałem tylko medalion i pierścionek. Ale nie bałem się barbarzyńcy. Najpierw ustanowił potężną magiczną obronę, potem odparł ogniste salwy i sam przeszedł do ofensywy. Rzucając saluty z magicznej energii, złamałem mu skrzydła, po czym chwyciłem miecz i odciąłem mu wszystkie siedem głów. Potem się zaczęło. Tysiące koszmarnych stworzeń rzuciło się na mnie, niczym lawina gór zniszczyła wszystko na swojej drodze. Potem użyłem nowego zaklęcia - ostrza lodowatego wiatru. Lawa zamarzła, stała się krucha jak porcelana. Potem uderzyłem go belką i rozbiłem na małe fragmenty. Armia smoków została pokonana, a ja oczyściłem całą planetę z najeźdźców.
   -Musisz być bardzo bogaty?-
   - zapytał jeden z chłopców.
  Leshka spojrzał w górę:
   -Tak, może nie biedny.
  Chłopiec bijąc bosymi stopami ćwierkał, rozkładając szeroko ramiona i wybałuszając niebieskie oczy:
   -Nie, nie jesteś po prostu nie biedny, ale potwornie bogaty, bo musisz mieć skarby smoków. Nawet dla jednego długowiecznego zwierzęcia to majątek, a nawet dla tysięcy...
   Wtedy Wizard Boy zdał sobie oczywiście sprawę, że kłamie, ale nie mógł przestać:
   -Dałem ludziom wszystko, bo na bardzo wielu planetach we wszechświecie jest tyle biedy. Wiele dzieci umiera z głodu, a widzę, że jesteście dobrze odżywieni i usatysfakcjonowani.
   -Ja na przykład nie mam butów.
   - powiedziała z irytacją bosa dziewczyna.
   - A w tym upale, po co ci buty. Chodzenie boso jest znacznie wygodniejsze. A jeśli przez kilka dni pada śnieg, jest coś dla ciebie.
   Chłopiec czarodziej zachichotał. Starsi ludzie kiwali głowami. Bosonogi chłopiec nawet wyzywająco nadepnął na pokrzywy, pokazując, że nie odczuwa bólu.
  Inni pisnęli:
   -Dziękuję za pozbycie się czarownika. Nałożył hołd Herodowi, gorzej być nie może.
  Leshka z przekonaniem stwierdził:
   - To było tak dawno temu. A potem cię ratują, żądają też pieniędzy.
   Czarodziej i Alicja, również bardzo młodo wyglądające nastolatki, uścisnęły serdecznie dłonie, skłonili się uprzejmie. Chłopaki potarli medalion i opuścili wioskę. Ale najwyraźniej zużyto zbyt dużo magicznej energii i znowu nie dotarli do szkoły. Medalion zasyczał obrzydliwie - wypadek, nie zobaczysz domu!
  Zamiast tego wylądowali tam, gdzie odbywało się coś, co wyglądało na duże zgromadzenie. Cała armia maszerowała w tempie. Tysiące żołnierzy na jeleniach i łosiach ze spiczastymi rogami, wojowników odzianych w ciężką zbroję rycerską, formację piechoty potężnych wojowników w lekkiej zbroi i kolczugach z długimi włóczniami, wszyscy ustawili się w falangę. To prawda, że niektórzy żołnierze mają na ramionach muszkiety z bagnetami. Oznacza to, że na tej planecie jest już broń palna.
   - Dzikusy - powiedział z pogardą Chłopiec Czarnoksiężnika. - Mieszka tu wielu imigrantów, ale nikomu nie udało się odtworzyć wystarczająco potężnej broni. Nie ma nawet prostych maszyn, nie takich jak laserowe. A te włócznie, falanga, po wynalezieniu broni palnej, stały się epoką kamienia.
   Alicja sprzeciwiła się:
   - Tam w magiczny sposób zaczął się postęp. Zamiast technologii magia. Tak więc główną siłą nie są armaty, ale magowie bojowi.
  Leshka całkiem pewnie stwierdził:
   -Nawet magia potrzebuje lasera. Ten sam czarnoksiężnik mógł zostać zraniony jednym strzałem. Więc musiałem majstrować. Gdyby nie twój potężny pierścień, miałbym go.
  Alicja logicznie stwierdziła:
   - To po raz kolejny sugeruje, że musisz doskonalić się w sztuce czarów. Idź do szkoły i nie przegap lekcji. W końcu nabierz formy.
   Chłopiec czarodziej uśmiechnął się.
   - Robimy to codziennie. O! Spójrz, jest kilka niezwykłych armat.
   Rzeczywiście, wzdłuż drogi przechodziły gigantyczne stonogi. Ciągnęli za sobą ogromne wielolufowe armaty. Jedne miały trzy beczki, inne siedem, a jeszcze inne pięćdziesiąt, choć niezbyt duże. Takie narzędzia ciągnięto na specjalnych szerokich kołach, aby sprężynować i zmiękczać tor. Kagańce były długie, czarne i wyglądały onieśmielająco.
   Alicja była lekko oszołomiona ich wyglądem:
   -Wygląda jak broń zagłady. Jaka moc jest w nich ukryta!
  Aleksiej pewnie odpowiedział:
   -Och, Alice, nie rozśmieszaj mnie, prymitywna broń. Widziałem wiele bitew, a także filmy dokumentalne o wojnie i było to... Tysiące statków kosmicznych i miliony rakiet zderzyły się w kosmosie. Całe systemy gwiezdne wypaliły się jak tajfun anihilacji. Historia naszej cywilizacji to ciągłe konflikty kosmiczne, w jednym nawet brałem udział. Co prawda, jak powinno, nie musieli walczyć, wróg okazał się słaby technicznie i szybko został pokonany. Co to znaczy? Że konieczne jest przede wszystkim budowanie potencjału naukowego i technicznego. Jak powiedział Wielki Irki: - Technika w czasie wojny decyduje o wszystkim!
  Sprzeciwiał się temu gość z przyszłości:
   -I jak powiedział jeden z naszych przywódców, Stalin: - technologia bez ducha jest martwa! Musimy być imperium idealistycznym i wierzyć w zasadę duchową, jej dominację nad materią.
  Leshka logicznie zauważył:
  -Alice, rozmawiałem z nauczycielem z planety Ziemia. Powiedział, że Stalin był krwawym i okrutnym tyranem. A ty go cytujesz.
  Alicja odpowiedziała, znów tupiąc ze złością bosą, pełną gracji stopą, i warknęła:
   - Nie wiem, kim był w poprzednim życiu, może dysydentem, ale Stalin to wielki władca. Uczynił naszą Ojczyznę najpotężniejszym krajem na Ziemi, wygraliśmy wojnę, zostaliśmy cenieni i szanowani przez cały świat. Jeśli chodzi o okrucieństwo, wielki władca powinien być okrutny. W przeciwnym razie nie będzie porządku, a podłe stworzenia zasiądą na twojej głowie.
  Leshka spokojnie powiedział:
   - Przemoc musi być rozsądna. Generalnie zgadzam się z Tobą - potężna siła to twarda siła. Ale mieliśmy demokrację, a ludzie mieli prawo do głosowania.
  Selezneva stała się uparta:
   - Mieliśmy też demokrację i władzę wyborczą ludzi. Rady są najbardziej demokratyczną instytucją na świecie.
  Leshka uśmiechnął się ironicznie:
   -Więc zgadzam się, nie masz złego imperium. Choć nadmiar demokracji jest gorszy niż jej brak!
   Tymczasem armia zaczęła ustawiać się w kółko. Przed nimi majaczyły mury fortecy. Chłopiec czarodziej odszedł od dyskusji:
   -Wow, Alice. Wygląda na to, że teraz będzie napaść.
  Selezneva ćwierkała, szczerząc zęby:
   - Właśnie to przyjmą podczas ataku? Jak myślisz, czyja to twierdza?
  Leshka potrząsnął pięściami:
   -Rozwiążmy to!
   Twierdza, która stała na drodze, miała kolor ciemnej wiśni. Niskie wieże z grubymi blankami lśniły słabo w promieniach czterech słońc. Dość duża cytadela z głęboką fosą wypełnioną szkarłatną lawą. Wydawała się żywa, z wyciągniętymi od niej długimi mackami. Kiedy najbardziej zuchwały z jeźdźców podskoczył do niej, został złapany przez rozpaloną do czerwoności łapę. Łoś skowyczał i trzepotał nogami, a jeździec wyparowywał w ogniu. W odpowiedzi armia zaczęła się odbudowywać. Ogniste smugi przeszły wzdłuż pierwszych rzędów, obrońcy zaczęli strzelać.
  Leshka stał się czujny i mimowolnie przycisnął głowę do swoich silnych, ale niezbyt szerokich, chłopięcych ramion i gruchał:
   -Wygląda jak kule śledzące. Może obrońcy mają karabiny maszynowe?
   Alicja wyciągnęła rękę:
   - Jest mało prawdopodobne, wtedy byłaby sprzeczność między techniką a ogólnym poziomem zaawansowania. Inną rzeczą jest to, że zwykłą broń można wzmocnić magią.
  Leshka chętnie się zgodził:
  - To jest znacznie jaśniejsze.
   Żołnierze maszerujący pod banderą mątwy zawrócili, odpychając żołnierzy. Główny generał, był w czarnej zbroi, nie był zagubiony. Wręcz przeciwnie, jego wygląd stał się pompatyczny i dumny. Dąsając się jak ropucha, rozkazał:
   - Rozmieść artylerię.
   Armaty zaczęły się poruszać, były ustawione tak, aby były niedostępne dla strzałów z twierdzy, a jednocześnie mogły uderzyć na miejscu. Małe drzewka łamały się pod kołami, stalowe tusze wracały z odrzutu. Nawet z daleka było to przerażające, ich uszy wypełniał ryk.
  Leshka krzyknął przerażony:
   -Wow, Alicjo! Wygląda na to, że to "jammer".
  Selezneva jęknął ze strachu:
   -Nie, to grzmot. Na zewnątrz i grad.
   Ciężkie kule armatnie uderzyły w wieże i mury. Słychać było szczeliny, ziemia wystrzeliła w niebo, fragmenty kamieni i cegieł. Waga poszczególnych ziaren osiągnęła trzy funty i przebiła imponujące luki.
   Generał był nadęty i coś krzyknął, bo ryk nie był słyszalny. W odpowiedzi przemówiły armaty forteczne, były małe i strzelały z mniejszej odległości. To prawda, że czasami zdejmowali artylerię oblężniczą, powodując jej uszkodzenia.
   Dowódca ponownie wydał rozkaz i bomby zostały użyte. Wyły w powietrzu, a potem eksplodowały, rozrzucając odłamki. Alisa Selezneva uważnie przyjrzała się ścianie. Jedna z bomb spadła obok siwowłosego żołnierza, który napełniał fajkę. Śpiewając na zimno tytoń, włożył go do ust. A kiedy w pobliżu spadła kolejna bomba, po prostu splunął.
  Dziewczyna zachichotała, ćwierkając:
   -Nieskuteczne, ale skuteczne.
  Leshka warknął z wściekłości:
  - Palenie jest szkodliwe i całkowicie nieestetyczne!
   - To znaczy nie estetycznie, ale praktycznie.
   Alicja roześmiała się i po raz kolejny jej bosa, bardzo piękna, opalona noga tupnęła.
   Ostrzał nasilił się, jedno z dział strzeleckiej twierdzy zostało zestrzelone, wleciało do rowu, spadając w czerwone błoto. Syknęło miejsce katastrofy. Generał z zadowoleniem zatarł ręce. Przygotowanie artyleryjskie zostało doprowadzone do maksimum.
   A jednak były rezerwy. W szczególności mężczyzna w żółtej szacie zbliżał się do armat i wypowiadał zaklęcia, po których uderzały znacznie częściej, a ich pociski nabierały niszczycielskiej mocy. Tutaj wieża stojąca na końcu między murami pękła, potem zawaliły się jej resztki. Ściany były też początkowo pokryte dużymi pęknięciami, potem pojawiły się w nich imponujące szczeliny. Towarzyszyły temu wiwaty i radosne pohukiwanie. Ostatecznie ogień został przeniesiony na samą fosę. Bomby i kule armatnie jeszcze bardziej podgrzały ognisty płyn, zmuszając go do rozerwania się do fontanny. Potem strzelanina nasiliła się jeszcze bardziej, zawaliła się kolejna wieża, a potem ostatecznie runął mur. Ogień powrotny był zauważalnie słabszy.
   Zniszczenia stawały się coraz bardziej znaczące, siły obrońców topniały.
   Generał - nazywał się Jacopo, dowodził:
   -Do przodu! Za napaść, za złomowanie!
   Kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy zaczęło się ruszać, wysypując się szarożółtą masą. Ci, którzy biegli przed siebie, nosili ze sobą ściśle związane faszyny. Próbowali ukryć się za nimi przed rzadkim ostrzałem. Oto żywa rzeka najeżona bagnetami, dotarła do dna rowu, potargana kulami armatnimi, rzucająca tobołki nasączone wodą, wylana lawa. Szybko pokonując przeszkodę, żołnierze rzucili się na korytarz pokruszony kawałkami żelaza. Nagle ich radosne okrzyki przerwał stłumiony krzyk, mur, już zniszczony w proch, znów stanął im na drodze. Atak utonął, wielu żołnierzy zostało zmiażdżonych. A z przeszkody, która wyrosła na ich drodze, wylała się zapalona żywica i pozory napalmu.
   - Są takie czasy! - Czarodziej był zaskoczony. - Nawet metal pali się jak bibuła.
   -Magia! - mruknęła Alisa Selezneva z głębokim westchnieniem. - I wielka siła.
   Wojownicy ryczeli i płonęli, lawa w rowie rozbłysła z nową energią. Nie mogąc wytrzymać takiej kpiny, wycofali się. Nie był to nawet odwrót, ale ogólny lot. Armia, prześladowana jak stado owiec, rzuciła broń.
   Jacopo rzucił się na spotkanie wycofującej się hordy. Donośnym głosem rozkazał zatrzymać się i odbudować szeregi. Na pomoc rzucili mu się wybrani jeźdźcy, z wielkim trudem zatrzymali piechotę. Po drodze wojska odbudowały się w klin, a ostrzał armat osiągnął swoje granice. Było to jednak bezużyteczne, kule armatnie uderzały w ściany, wybijając dziury, ale natychmiast je odrestaurowano. Wiele armat już pękło, jedna z największych pękła, druga została całkowicie rozerwana. Okaleczonych żołnierzy zaciągnięto do namiotów medycznych. Po przywróceniu w jakiś sposób swoich szeregów, żołnierzy królestwa Likhe, chłopaki określili przynależność armii herbem na sztandarze, wycofali się na bezpieczną odległość. Wkrótce ogień ustał, przekonany o daremności ostrzału, artylerzyści dali odpocząć działam. Dalsza konfrontacja obiecywała przeciągać się, a Alisa Selezneva zaproponowała, że wróci do szkoły.
  Dziewczyna ćwierkała:
   - Czas iść spać. Sprawdź wkrótce, a zostaniemy pominięci.
  Leshka powiedział gniewnym tonem:
   -I chcesz, żebyśmy przegapili takie zabawne show?
  Alicja zauważyła z entuzjazmem:
   -Co tu jest takiego interesującego? Wojska będą w odpowiednim oblężeniu i potrwa to dłużej niż miesiąc. Widać, że forteca jest chroniona magią i prawie nie do zdobycia.
  Młody czarownik logicznie zauważył:
   -Tak, widzę. Ale wojna jest zjawiskiem dynamicznym i nikt nie pozwoli, by cała armia stała przez długie miesiące. Najprawdopodobniej albo zniosą oblężenie, albo podejmą jakąś sztuczkę. Musi mieć w rękawie kartę atutową.
   Alisa Selezneva spojrzała z powątpiewaniem na "słońce", cztery luminarze już zaczęły lekko blednąć. Zamiast nocy na tej planecie jest tylko lekki zmierzch, ale to wystarczy na krótki, odświeżający sen.
  ... ROZDZIAŁ 21.
  Młoda studentka magów, kręcąc głową swoimi jasnymi fryzurami, całkiem logicznie, zauważyła:
   - A jeśli nie mają karty atutowej? Wtedy zostaniemy na mrozie. Ponadto arcykapłanka wyśle słuchaczy. I uznają to za bardzo podejrzane, że zwlekaliśmy tak długo.
  Leshka krzyknął na całe gardło:
   -Mamy dzień wolny i mamy do tego prawo!
   Chłopiec-czarodziej był uparty. Z drugiej strony rozumiał też, że przebywają na imprezie.
  Leshka ćwierkał:
   -Dobra, zgódźmy się. Jeśli minie pół godziny i nic się nie zmieni, pośpieszymy z powrotem. A jeśli pojawią się jakieś wiadomości, przeanalizujemy je do końca.
  Alicja zauważyła dowcipnie:
   - Zależy, co masz na myśli pod koniec i nowości. Dziś już wystarczająco zaryzykowaliśmy życie, a ja osobiście postanowiłem w nic nie ingerować.
  Leshka warknął:
   -Och, zdecydowałeś. To jest samolubstwo.
   Czarodziej skrzywił się.
   -Ale ci wybaczam. Posłuchaj Alicji. Ale gdybyś był dowódcą, co byś zrobił na miejscu oblegających?
  Selezniow podniósł nogę i podrapał się po dolnych kończynach bosymi stopami, zgrabnymi palcami za uchem, po czym mruknęła niezbyt pewnie:
   -Kim jestem? Muszę pomyśleć. Atak lądowy nie powiódł się. Lotnictwo jest logiczne, ale skąd je wziąć, a nie na tym samym poziomie technicznym. Poza tym uważam, że gdybym miał samoloty, to należałoby je od razu uruchomić. Niespodziewany atak lotniczy mógł rozwiązać problem.
  Leshka naprawdę wątpił:
   -A jeśli mają zaklęcia przeciwko lotnictwu? Na przykład: "Blokada powietrzna".
  Dziewczyna ze smutnym uśmiechem zauważyła:
   - Więc jest źle. Ale jest jeszcze droga pod ziemią. Ogólnie rzecz biorąc, czy ta twierdza jest naprawdę tak ważna, czy nie lepiej ją ominąć?
  Młody czarodziej zauważył:
   - Manewr flankujący jest typowy dla strategii uderzeń prymitywnych i niezbyt prymitywnych epok. Cóż, idź na to.
   Alisa Selezneva uśmiechnęła się. Niebo stało się jasnorubinowe, przesunęły się nad nim zielone chmury. Przyglądając się dokładniej, podskoczyła i zaśmiała się:
   - Spójrz tam, a smoki przybyły. Jakie są piękne.
   Chłopiec czarodziej podniósł wzrok.
   - Widzę, że są naprawdę bardzo piękne, kolorowe jak motyle. A co najważniejsze, jest ich bardzo dużo. Teraz forteca będzie niedostateczna.
   Smoki były naprawdę majestatyczne, imponujące rozmiarami i wdzięcznymi liniami. Mieli od jednej do trzech głów, a tylko jedna z nich, najwyraźniej najważniejsza, liczyła aż siedem. Była to imponująca armada, w locie ustawili się w regularne figury, smukłe linie i fantazyjne loki, a w ruchu atakowali fortecę z powietrza. Płonące języki i kłęby dymu wystrzeliły z ich ust, przypominając rój meteorytów. Strategiczny strajk lotniczy był straszny. Wieże i mury zostały zrównane z ziemią, a artyleria fortecy po prostu stopiła się w czerwone strumienie ciekłego metalu. A jednak cytadela nie poddała się od razu, jej struktury zostały natychmiast odrestaurowane, wydawało się, że mury obronne nie są niewzruszone.
  Mimo to ciosy następowały po ciosach, ziemia planety gotowała się i paliła, jakby oblała benzyną. A jeśli mury nadal można było przywrócić, to magia najwyraźniej nie była w stanie wskrzesić obrońców. Twierdza była stopniowo opróżniana, żołnierze ginęli, praktycznie nie było w niej cywilów. Tu wylądowały smoki, dając sygnał skrzydłami. Armia ruszyła naprzód, pędząc do następnego szturmu. Potwory machały skrzydłami tak pilnie, że lawa w fosie szybko wygasła.
   Żołnierze, pokrywszy fosę tobołami, ponownie szli wzdłuż niej, dla nich teraz nie było przeszkód. Wojska szybko wypełniły fortecę i rozpoczęła się ogólna grabież.
   Wydawało się, że to już koniec. Alisa Selezneva pociągnęła za rękę Chłopca Czarodzieja i zagruchała:
   - Nie był to zły widok, ale teraz wracamy do domu. A może chcesz, żebyśmy też mieli kłopoty?
  Leshka zauważył z uśmiechem:
   -Tak, mam już dość. Wyraźna brutalna siła. Ale przyjrzyj się uważnie, co robią ci żołnierze?
   Kilku żołnierzy ciągnęło za włosy młodą i bardzo piękną dziewczynę w luksusowej sukience. Pomacali i podnieśli jej spódnicę tak otwarcie, że nie było wątpliwości co do ich brudnych intencji. Zaczęli więc zdzierać jej ubranie, odsłaniając jej wysokie piersi. Ten urodzony dżentelmen Aleksiej Teteriew nie mógł tego znieść i niczym kometa przeleciał przez nią, spadając jak dziki sęp na gwałcicieli. Jego miecz błysnął jak błyskawica, powalając pięciu zdezorientowanych wojowników. Potem podniósł dziewczynę w ramiona. Alisa Selezneva nie zareagowała od razu, ale kiedy się ocknęła, wystrzeliła w żołnierzy pulsarem.
  Piekący cios rozrzucił ich na boki. Rzadkie strzały nie mogły wyrządzić krzywdy, a smoki zdawały się zapadać w stan hibernacji i po zużyciu ognia świeciły z samozadowolenia. Chłopak-czarodziej, pomimo nadwagi, z łatwością się podniósł, naga dziewczyna przytuliła się do niego mocno, jej złote włosy łaskotały jej twarz, a jej usta niezdarnie całowały jej różowy, bezwłosy policzek:
   -Jesteś moim rycerzem.
  Leshka odkrzyknęła:
   -Tak! Jestem żołnierzem dziedzicznym.
   Chłopiec czarodziej wyprostował się dumnie. Jego oczy i policzki płonęły, był wyraźnie zakłopotany. Fizycznie wciąż bardzo młody, miał umysł dorosłego, a mimo to czuł się jak dziewica. Jego pasja przypominała jednak niewinną owieczkę. Patrząc w jej głębokie, szmaragdowe oczy, trudno było oprzeć się światowym pokusom. Alisa Selezneva natychmiast poczuła się zazdrosna:
   -Nie zapominaj, że mamy za mało czasu. Musimy zabrać ją w bezpieczne miejsce i wrócić, wiesz gdzie.
  Leshka odpowiedział agresywnie:
   - Rozumiem. Ale nie jest grzecznie zostawiać ją samą, bez pytania.
  Naga, piękna dziewczyna, bardzo pięknym, srebrzystym głosem, gruchała:
   -Jestem Księżniczka Navarro z Bucefału, ona jest trzysta mil stąd. Przybyłem tu, aby zostać, ponieważ przedstawiciele królestwa Likhe zaatakowali fortecę. Możliwe, że mój ojciec wypowie im wojnę i zamieni wrogów w pył topoli!
   Chłopiec czarodziej wykrzyknął ze złością:
   - Najwyższy czas. Kto był właścicielem fortecy?
  Piękna dziewczyna odpowiedziała chętnie:
   - Czy znasz królestwo Tsvetando rządzone przez króla Tsvetando?
   Aleksiej Teteriew uśmiechnął się:
   -Tak, to jest nasz król. Już go dobrze znamy.
  Piękna dziewczyna, szczerząc zęby, odpowiedziała:
   -Czy jesteście magikami ze szkoły Dollaros? Najwyraźniej nadal studenci?
  Alicja insynuując zapytała:
   -Tak! Kim byłeś w swoim poprzednim życiu? Może detektyw?
  Księżniczka odpowiedziała śmiechem, jej nagie, pełne wdzięku nogi trzęsły się z podniecenia:
   -Nie! Byłam baletnicą, a potem, całkiem przypadkowo, zostałam wybrana na posła. W tej pozycji mnie zabili.
  Selezneva zauważył ze złością:
   -Widać, że deputowani często giną.
   Alicja pamiętała historię swojego kraju. Wstydziła się, że skłamała około tysiąca galaktyk. Chociaż nie kłamała, ludzkość opanowała nawet nie tysiąc, ale już miliony galaktyk i nadal się rozwija.
   - Wydaje mi się, że w cywilizowanych krajach nie powinno być morderstw. - mruknął chłopiec-mag.
  Młoda księżniczka odpowiedziała westchnieniem:
   -I nie byliśmy zbyt cywilizowani. Na przykład król, w poprzednim życiu należał do bardziej rozwiniętego świata, ale mimo to porzucił postęp naukowy i technologiczny, z wyjątkiem tylko systemu zaopatrzenia w wodę i elektrowni. Oczywiście magia może oświetlić wszystko, ale w ten sposób jest bardziej niezawodna.
   - Jest jaśniejsze niż jasne! Alice wciąż nie ufała magicznym sztuczkom. Czarnoksiężnik zmarszczył brwi.
   - Do twojego domu jest trzysta mil, to dużo. Najlepiej użyć zaklęcia ruchu.
  Dziewczyna warknęła:
   -Więc używaj go szybciej.
   Alicja tupnęła niecierpliwie bosą stopą, z której nagle wyleciała fontanna szmaragdowej mgiełki.
  Leshka mruknął zmieszany:
   -Ale nigdy tam nie byłem, mogę się mylić.
   Dziewczyna z przyszłości wyciągnęła rękę:
   -Daj mi swój medalion. Nie bój się, miałem podobny, nauczyłem się go używać dawno temu.
   Chłopiec-czarownik mimowolnie spojrzał na nagą klatkę piersiową księżniczki, jego dziecinna twarz poczerwieniała ze wstydu, choć oczywiście Aleksiej Teteriew miał już sporo lat. Chyba że ciało jest bardzo młode i jednocześnie piękne.
   Wtedy wieczny chłopiec mruknął zawstydzony:
   -Jesteś niesamowity, ale jeśli w takiej formie przybędziesz do pałacu, nie zrozumieją nas poprawnie.
  Alicja potwierdziła obawy, że okradziona księżniczka nosiła teraz tylko kryształowe buty, aż dziwne jest, że żołnierze nie zdążyli oderwać takiego klejnotu. Chociaż może dlatego, że dziewczyna była po prostu bosa, a buty przybrały teraz materialną formę. Tutaj Alicja jest ubrana dość luksusowo, ale konwencjonalnie boso. Jej buty można również wcielić w dowolnym momencie.
  Tak, a inni uważają, że Selezneva jest obuta.
   Dziewczyna z dostojnej krwi była zawstydzona i pospiesznie zakryła pierś. Chłopiec czarodziej przyjął pozę:
   -Teraz rzucę zaklęcie i wyczaruję sukienkę. To prawda, utkany z czystej magii, potrwa tylko kilka godzin, ale wystarczy, że pojawisz się w dostojnej postaci przed ojcem.
   Navarro przestała się wstydzić, jej oczy drżały. Za jego zgodą, Magic Boy rzucił zaklęcie.
   Wydaje się, że nie jest zbyt skomplikowany i zrymowany.
   Alisa Selezneva wzdrygnęła się, słychać było brzęczenie pszczół, krążyły wokół Navarro, choć nie gryzą.
   -Cholera! Znowu się pomyliłeś - Alisa Selezneva była wściekła i ze złością tupnęła bosymi stopami.
  I krzyczała ze złością:
   -O Boże, kiedy w końcu sam będę mógł opanować pełnię magii.
   Księżniczka nie była jednak zdziwiona:
   -Więc co! Wystąpił błąd. Nasz nadworny magik, Chikhalino, już niedługo będzie żył trzysta lat i to jest jego życie tylko w tym wszechświecie, ale czasami popełnia błędy. Te pszczoły są tak czułe i wcale nie gryzą. Niech spróbuje jeszcze raz.
   Chłopiec-czarownik napiął się bardzo mocno, a nawet ociekał potem. Potem z pewnym trudem wycisnął kolejne zaklęcie.
   Tym razem po części udało się, na Navarro pojawiła się zwiewna, prześwitująca sukienka. To prawda, kolejna kolizja, buty zniknęły, a księżniczka była boso. Jednak jej nogi wyróżniały się urodą i wdziękiem.
  Przypominała nieco dojrzałą i nieporównywalnie piękniejszą Gerdę.
   -Co ty Alicjo! Celowo!- Alicja oburzyła się i ze swojego nagiego, okrągłego obcasa wzniosła się w powietrze, fala gniewu i magiczne tsunami, pomarańczowo-niebieskie.
  
  Leshka przeprosił, a jego pysk nadal się rumienił, gruchając z podniecenia:
   -Nie! Ale to nie było inne zaklęcie. Podobno zamiast czystej magii sukienka poszła na tkaninę butów. Chociaż jest jeszcze piękniej! Czy mogę to naprawić?
   -Myślę, i tak będzie.-Zaokrąglony jak słowik Navarro.-Dodatkowo ciągłe chodzenie w mieszance kryształu i diamentów jest bardzo niewygodne, nogi mam zmęczone. Nie może przecież chodzić boso, jako osoba utytułowana, a nie plebejusz.
  Alicja zaśmiała się w odpowiedzi:
   -Więc czas na nas! Weź medalion i wypowiedz magiczne zdanie. W przeciwnym razie Leshka znowu coś pomyli.
   Dziewczyna delikatnie wzięła magiczny artefakt palcami. Błysnął na żółto. Navarro szepnęła do niego, jej czerwone usta przypominały płatki róż, po czym zamilkł.
   -Tak, jest całkowicie zimny, trzeba go naładować. Masz pierścienie, więc posyp je energią.
   Alice już miała skinąć głową, kiedy nagle jej głos się urwał. Dziewczyna wsunęła palce w niebo:
   -Spójrz, smoku.
   Rzeczywiście, zza chmur utkanych w koronce wyłonił się trójgłowy potwór. Był ogromny i płonął ogniem.
   Księżniczka zawołała:
   -Jest agresywny. Czas wyjść szybciej!
   Alicja pisnęła:
  - Rozsądny!
   - Zajmę się nim teraz. Myślę, że znam jedno zaklęcie przeciwko smokom "-czarodziej nabrał odwagi.
   -Nie rób!-
   Alice krzyknęła i szarpnęła go ostro za rękę.
   -Pomyli polaryzację, a my sami staniemy się smokami albo czymś gorszym! - Dziewczyna tupała, boso, bardzo zgrabną stopą. - Chodź, przenieś nas szybciej.
   Navarro ścisnął mocno medalion i wyszeptał. Chwilę później znowu, jak to zwykle bywa z transferami, zrobiło się ciemno. Potem ciemność rozproszyła się. Przed nimi pojawiło się niesamowite miasto. Był niebieski. Wysokie wieże w kolorze błękitnego nieba, na wieżach powiewają flagi, wszystko to zajmowało tylko część widma.
   Widząc zdumione twarze swoich przyjaciół, Navarro też tupnęła bosą stopą, spodobało jej się to i wyjaśniła:
   - Tu wszystko jest niebieskie tylko z zewnątrz. Nie bez powodu to miasto nazywa się Niebieskim Uśmiechem.
   - Cudownie! - wykrzyknęła Alicja. -Wewnątrz, za wysokimi murami, mamy dużo kwiatów, monotonia jest męcząca. Możesz iśc za mną.
   Żołnierze na wieżach, w większości srebrne niedźwiedzie, zasalutowali latającemu Navarro. Kilka chabrowych smoków krążących nad ścianami również uniosło drapieżne pyski do góry. Jednak pomimo budzącego grozę wyglądu byli życzliwi. Na plecach siedział wojownik ze złoconym łukiem. Tutaj jeden z wojowników wystrzelił, strzała rozsypała się w wdzięczne fajerwerki. Samo miasto leżące na dole wyglądało bogato, jego ulice były szerokie i proste, domy kolorowe i trochę pretensjonalne.
  Na ulicach jest wielu ludzi, większość z nich, jak spodziewała się Alicja, jest ubrana na niebiesko, ale jest też wiele innych kolorów o niewyczerpanej palecie. Kilka skrzydlatych powozów szybowało po niebie, przypominając nieco opuszczoną już stolicę królestwa Tsvetando. Miasto wyróżniało się jednak swoją odrębnością, kopuły i dachy w większości pokryte były srebrnym i diamentowym pyłem. Ponadto istniało wiele budynków przypominających minarety, zwieńczonych dużymi rubinami. Tylko cztery słońca są takie same, a promienie mienią się różnymi kolorami. Alisa Selezneva, a nawet jeszcze bardziej nasycony spektaklami Aleksiej Teteriew, mimowolnie podziwiani. Konstrukcje obracały się wokół osi, ożywiając grę świateł. Po obejrzeniu Alice prawie wpadła na wiatrowskaz, zaczepiła go bosą stopą, co bolało.
   Odwróciła się i prawie zakląła. Miasto jest duże, nie mniej niż Petersburg, a może i więcej. Ale pałac królewski jest widoczny z daleka. Na kolosalnych kopułach można zobaczyć ogromne ryby z dziesięcioma płetwami, jakby z platyny, orki, rekiny, foki trójgłowe. A oto najważniejszy symbol, osobisty herb króla - imponującego bohatera z rybim ogonem i trójzębem. Do niego należy całe podwodne królestwo.
   -Neptun! - powiedziała Alicja ze zdumieniem, nadymając zaróżowione policzki. - Wytrząsacz Ziemi.
   Chłopiec-czarownik okazał się bardziej piśmienny:
   -Nie, to jest bóg kosmicznego wiatru Somon!
  - zapytała zdziwiona Alicja, pocierając jedną ze swoich nagich, opalonych nóg o drugą:
   -Dlaczego więc z rybim ogonem?
   Tym razem Navarro odpowiedział:
   -Ponieważ symbolizuje jedność natury kosmicznej i planetarnej.
  Alicja Sielezniewa wybuchnął śmiechem, a rzęsy zamrugał, a jej oczy błyszczały z trzech kolorów widma na raz:
   -Właśnie tak! Zdarza się. Ale mam skojarzenie z syreną.
   Księżniczka się roześmiała.
   -Z syreną? Wspaniały. Nawiasem mówiąc, niektórzy z nich odwiedzą mojego ojca. Przedstawię cię twoim rodzicom. Na pewno dadzą ci coś w podziękowaniu za moje zbawienie. Proszę, nie odmawiaj im, będzie to krwawa krzywda.
   Podziwiał ją czarodziej:
   -Jesteś urocza. Zwłaszcza włosy. Jak je myjesz?
  Księżniczka gruchała z zachwytu i wodziła swoją nagą, pełną gracji podeszwą wzdłuż pasma:
   - Łzy jednorożca i sok z lotosu. Czego chcesz spróbować? Staniesz się jeszcze piękniejszym chłopcem!
  Leshka skinął głową w porozumieniu:
   - Nie ma nic wstydliwego w tym, że mężczyzna dba o włosy. Osobiście wolę magiczny szampon Listrol, nadaje im kolor gwiazdy.
   Młody mężczyzna potrząsnął krótkimi, bujnymi lokami.
   - Tak, jesteś przystojny, nie kłócę się - Księżniczka mrugnęła. - Ale wciąż jesteś taki młody jak na małżeństwa!
  Leshka insynuująco powiedział:
   -A wiesz, to zależy od jednostki, jedni rosną jak na własnej planecie, inni szybciej, choć najczęściej dzieje się to wtedy, gdy proces dorastania jest wolniejszy, podobno wynika to z faktu, że faza wczesnodziecięca jest pominięty.
   Chłopiec czarodziej westchnął. Navarro, śmiejąc się i szczerząc agresywnie zęby, odpowiedział:
   - Czy to źle być dłużej młodym? Jeśli odczuwasz jakikolwiek dyskomfort, to wszystko z powodu wspomnień z poprzedniego życia. Miałem też podobne problemy, ale byłem na to chory. Nie denerwuj się, ale raczej podnieś głowę wyżej, mój ojciec nie lubi pesymistów.
   Alisa Selezneva, bardzo młodo wyglądająca, miała na języku pytanie:
   -Jak się z nim dogadujesz? W końcu zarówno on, jak i ty mieliście bogate przeszłe życie. Dlatego jesteście zupełnie różnymi osobowościami, połączonymi jedynie warunkowym aktem narodzin.
   Navarro potrząsnęła głową.
   -Jestem księżniczką nie z powodu urodzenia, ale dlatego, że jest to zdeterminowane magią. Magiczna moc zadecydowała o tym, że zostałam księżniczką, tak jak w odpowiednim czasie zadecydowała o losie króla. Tak, dziewczyno, kogo rządzić, a kogo orać, zależy od czarowników. Więc znalazłeś tak potężny kamień nie bez interwencji wyższych mocy.
   Podczas gdy rozmowa trwała, polecieli blisko głównej kopuły pałacu. Stamtąd, jakby machnięciem ręki, wypłynęła drabina. Czterech strażników o twarzach dobrych orek, trzymających miecze i włócznie w długich płetwach, zasalutowało zbliżającym się podróżnikom. Rękojeści mieczy były złocone, a groty włóczni z brylantów, które świeciły jednocześnie w trzech słońcach.
  Leshka pewnie powiedział:
   - Teraz jesteśmy wszyscy razem. Chodźmy!
   Wylądowały trzy postacie. Schody wyglądały jakby były zrobione z kryształu. Alicja i Chłopiec-Czarownik głośno trzepnęły butami (Selezneva postanowiła założyć buty, żeby nie wyglądać zbyt biednie i nie wyglądać jak wiejska dziewczyna), a Navarro prawie milczał. Strażnicy ponownie im zasalutowali. Diamenty błyszczały w kilku słońcach, a nawet strzelały jasnymi iskrami.
  Dziewczyna machnęła ręką, a potem bosą stopą. Chłopaki wylądowali i skierowali się do luksusowych kwater.
   Wszystko tutaj, podobnie jak w poprzednim pałacu, było wspaniałe, wspaniałe, przypominało pałace Peterhofu, tylko było jeszcze bardziej majestatyczne, większe i obfite w biżuterię. Najwspanialszym dziełem sztuki była oczywiście sala tronowa. Przypominał rozmiarami stadion, a jego ściany ozdobiono wspaniałymi malowidłami. Sztuczna magia zapewniała światło, które dodatkowo potęgowało wrażenie. Podłoga była zwierciadlana i wytłoczono w niej ułożone mozaiki i obrazy. Alicja pokazała palec, odbił się i wydłużył, paznokieć lekko urósł.
  Gość z przyszłości powiedział radośnie:
   - Czary też.
   Dziewczyna odrzuciła do tyłu włosy i przezwyciężając nieśmiałość spojrzała na tron, mając nadzieję, że zobaczy tam władcę wielkiego mocarstwa. Wyobraziła go sobie w wyszytej złotem gronostajowej szacie, obwieszonej klejnotami, jak choinka bożonarodzeniowa. Ale, ku jej zaskoczeniu, na wysokim potrójnym tronie nie było nikogo. Sam tron był wspaniały, prawdziwe dzieło sztuki. To prawda, że zamiast oczekiwanych lwów czy gryfów podłokietniki podtrzymywały skrzydła narwale. Błyszczały jaśniej niż złoto i nie przyciągały swobodnie wzroku, lecz oczy jak rubinowe gwiazdy, świecące jak kwazary odległej przestrzeni. A oto sam król, stoi przed nimi, najwyraźniej wcześniej zszedł z tronu. Nie w szacie, ale w czarnym surowym garniturze, wyglądał bardziej jak lord niż monarcha w brytyjskim parlamencie. Na głowie solidny cylinder, czarne włosy, baczki. Na piersi wstążka z brylantowym porządkiem w postaci diamentowej gwiazdy. Twarz jest dostojna, a jednocześnie przyjazna.
   -Być może bardziej przypomina prezydenta mocarstwa zachodniego w XIX wieku niż dostojnego człowieka - pomyślała Alisa Selezneva z trudem powstrzymując śmiech.
   Chłopiec-czarownik, zakłopotany, skłonił się, po raz pierwszy zdobył audiencję u monarchy i dlatego był zdenerwowany. Navarro mocno podtrzymał rękę.
   -Tato, ten skromny młodzieniec i ta dziewczyna - skinęła głową w stronę Alisy Seleznevej - uratowali mi życie i, co najważniejsze, honor, kiedy dzicy żołnierze imperium Likhe próbowali mnie zgwałcić.
   Król uśmiechnął się, usta miał szerokie jak morze:
   -Jestem wdzięczny. Zwłaszcza ty odważną dziewczyną. O ile widzę na twoim palcu, pierścień smoczego oka błyszczy?
   - Tak, proszę pana - zawstydziła się Alisa Selezneva i tupnęła obcasami (oczywiście boso przed monarchą, nawet goście z przyszłości czują się niekomfortowo!). - Mam to w sklepie.
  Monarcha wątpił:
   -Tak! Takie rzeczy nie leżą na ławkach. Powiedz mi więcej.
   Król podszedł i klepnął Aleksieja Teteriewa w ramię.
   -A ty jesteś odważnym młodym mężczyzną. Mam nadzieję, że się nie przestraszyłeś?
   Navarro powiedział z wyrzutem:
   -Właściwie to on mnie uratował. Pokaż ojcu szablę, powinny być na niej plamy krwi.
   Leshka wyjął z pasa magiczną broń, w przeciwieństwie do zwykłej, można ją było złożyć do kieszeni.
   Wystarczyło jedno spojrzenie, by monarcha docenił wyczyn rycerza.
  Rozległ się grzmiący, aprobujący głos:
   -Tak, jesteś wojownikiem! I magik też. Cóż, zasługujesz na nagrodę, ale na razie podejdź do stołu.
   Gdy tylko król wypowiedział te słowa, ryknął strasznie, jakby zdarzyła się kolosalna erupcja wulkanu, może nawet spadła asteroida. Sufity zatrzęsły się, cicha muzyka ucichła, sala pociemniała.
   "Co do diabła!" Krzyknął monarcha.
   Ryk nasilił się, ściany zaczęły się zamazywać, zaczęła rozbrzmiewać żałobna muzyka pogrzebowa. Burza pachniała w powietrzu. Alice wsunęła głowę w ramiona. Król jednak rozweselił się.
   -Wróciła nasza syrena Vilcido.
   -Syrena!? - zapytał chłopiec-czarownik.
  Król chrząknął:
   -Czy jesteś zaskoczony?
  Leshka zagruchała w odpowiedzi:
   -Nie, faktycznie o nich słyszałem, ale tak desperacko nie widziałem.
   Znowu się zatrząsł, syknął niebieski dym, a do sali wpełzło niezrozumiałe stworzenie. Przede wszystkim przypominał syrenę z fioletowymi włosami i czterema ogonami.
   Alicja jednak nie była specjalnie zaskoczona. Jej chabrowe oczy zamrugały ze zdumienia. Vilcido odwrócił się i skłonił niedbale przed królem. Jej długie włosy kręciły się jak węże, a głos łamał się histerycznie:
   - Właśnie poleciałem z planety Epselon. Nastąpiło poważne zamieszanie. Dużo trupów i krwi.
   Syrena wypuściła zielonkawy promień, uderzyła w lustro i odbiła się kilkakrotnie, okrążyła pomieszczenie.
   Chociaż Vilcido nie wyglądał nieszkodliwie, Navarro uśmiechnął się i wyciągnął rękę. Chłopiec-czarownik poszedł za jej przykładem, palce syreny były mokre i lepkie, mimowolnie się skrzywił. Nagle syrena położyła dłoń na jego ramieniu.
   -Uroczy młody człowiek i najwyraźniej silny mag.
   Leshka potrząsnął głową:
   -Wciąż jestem na trzecim roku.
  Głos wylany w srebrze:
   -Ale twoje umiejętności są świetne i masz wspaniały medalion. Dzięki niemu możesz odwiedzać nie tylko inne planety, ale także wszechświaty.
   Alicja była zdumiona:
   - Ale to jest dostępne tylko dla nielicznych. Przenikanie do innego wymiaru jest trudniejsze niż przeskakiwanie z jednej planety na drugą.
   Vilcido błysnął niebiesko-lazurowym światłem:
   - Czuję magiczną zdolność, jeśli chcesz, nauczę cię.
   Alicja chciała odpowiedzieć za zgodą, ale Leshka niespodziewanie sprzeciwiła się:
   -Musimy iść do szkoły. Byliśmy już za późno.
   Król rozkwitł promiennym uśmiechem:
   - Widzę was pilnych uczniów. Ale nie pozwolę ci odejść bez prezentu. Tytuły są przedmiotem skargi za wyjątkową obsługę. Markiz do ciebie - monarcha skinął głową Aleksiejowi - a hrabina do ciebie, pani ...
   -Alice de Selezneve.
  Król zabulgotał:
   -Seleznewa! Co za cudowne nazwisko. Zostań ze mną pół godziny, twoje dokumenty i listy zostaną poprawione. Do tego czasu zjemy lunch.
   Sala, w której Jego Wysokość wydał obiad, nie ustępowała w przepychu tronowi. Był to zwyczajny posiłek, a nie górska uczta, dlatego było mało ludzi. W zasadzie byli to najszlachetniejsi szlachcice królestwa. Ogromny stół w kształcie litery "P" miał specjalną elewację, na której znajdowały się osoby koronowane. Został wyrzeźbiony z kilku cennych gatunków drewna na raz i pouczony w złocie i drogocennych kamieniach. Na suficie powyżej płonęły magiczne światła. Zachwycone dziewczyny w jasnych, pozbawionych figur strojach aranżowały obfite jedzenie i pachnące napoje.
   Chłopiec-czarownik mimowolnie ich podziwiał. Wśród dań wyróżniał się jeleń z platynowymi rozgałęzionymi rogami, a także duży jeżozwierz z diamentowymi igłami. Było wiele innych rzeczy. W szczególności chleb podawano w postaci fortec lub żaglowców, przykrytych chrupiącą skórką. Srebrne i złote tace były ogromne i bardzo misternie wykonane. Alicja zwróciła również uwagę na elegancję wykonania sztućców.
  Dziewczyna gruchała:
   - Aż trudno uwierzyć, że można to zrobić bez zaawansowanych technologii.
  Leshka zauważył:
   -To jest magia. Nie zdziw się niczym.
  Selezneva radośnie sprzeciwiła się:
   -Co za głupie słowa, bo wręcz przeciwnie, jeśli jesteś osobą, to cały świat wokół ciebie powinien być jasny i niesamowity.
   Czarodziej zaśmiał się:
   -Jeżeli dobrze nalejesz się winem, to nie będzie tak wyglądać. Na przykład wyobrażam sobie siebie jako super wojownika. Więc wypijmy za to.
  ... ROZDZIAŁ 22.
  Następnego dnia Izba Reprezentantów i Rada Republiki ogłosiły usunięcie i postawienie w stan oskarżenia białoruskiego dyktatora Aleksandra Łukaszenki.
  Po czym tyran został de iure obalony. I można było ogłosić nowe wybory zgodnie z konstytucją.
  Putin powiedział, że to wewnętrzna sprawa Rosji. Urzędnicy wojskowi i bezpieczeństwa zadeklarowali podporządkowanie się konstytucji.
  Łukaszenka poleciał do Chin w strachu na prezydenckim liniowcu. Tak więc Alice mogła zostać rozproszona przez ważną misję w równoległym wszechświecie.
   Ponieważ stanowisko ZSRR i całego świata wobec klonowanych dziewcząt jest praktycznie beznadziejne, wysłano siły szturmowe, aby wesprzeć Rosję.
   A w tym przypadku jest to wieczny chłopiec Aleksiej Teteriew, który jest zdecydowanie gotowy do walki. I dziewczyna Alisa Selezneva, która również jest w szeregach.
   Nawet z samurajami, którzy próbują nacierać ze wschodu.
   Potem chłopiec i dziewczynka, także boso i półnadzy na mrozie, kładli się przy karabinach maszynowych.
   Kiedy jesteś boso na mrozie, rosyjscy bogowie dają ci fenomenalną siłę i jesteś zdolny do wielkich cudów.
   Chłopiec i dziewczynka zaczęli strzelać z karabinów maszynowych do nacierających Japończyków. I zrobili to bardzo dobrze. Co nie jest strzałem, to trafieniem. Takiego cudu dokonały półnagie, bose dzieci na mrozie. A dzięki zimnie i temu, że bose stopy stykały się ze śniegiem, rosyjscy bogowie-demiurdzy przybyli im z pomocą.
   Aleksiej Teteriew, strzelając i kosząc Japończyka, ćwierkał:
   - Wierna Lado, pomóż nam!
   Alisa Selezneva, ta odważna złotowłosa dziewczyna eksterminująca nazistów, również zadzwoniła:
   - Źli wrogowie zostaną pokonani!
   Chłopiec Leshka rzucił granat bosą stopą, rozpraszając Japończyków, syknął:
   - Chwała Ojczyźnie - naszej matce!
   Alisa Selezneva również wystrzeliła granat bosą stopą i pisnęła:
   - Wokół wiadra będą kręcić się wrogowie!
   Chłopiec i dziewczynka walczyli z kolosalną zaciekłością. Mieli tyle woli, siły i charakteru, że można było się tylko dziwić.
   Aleksiej Teteriew, strzelając, śpiewał:
   - Chwała Svarogowi!
   Alisa Selezneva, strzelanie, wydała:
   - I Wszechmogąca Rodzina!
   Młodzi wojownicy byli wspaniali i cudowni!
   Aleksiej, wysyłając kule z karabinu maszynowego bez pudła, wydał:
   - Ojczyzna jest za nami, Biały Bóg jest ze mną!
   Alisa Selezneva ćwierkała z entuzjazmem:
   - Aby wróg zginął w bolesnej męce Ojczyzny!
   A dziewczyna pokazała swój długi język.
   Aleksiej miażdżąc Japończyków krzyknął:
   - Niech na Ziemi będzie chwała!
   Alisa Selezneva zgodziła się z tym:
   - Niech będzie chwała!
   I skosiła Japończyków.
   Setki i tysiące Japończyków zostały skoszone przez dzieci. Wspinali się i dosłownie rzucali zwłokami na wszystkie podejścia.
   Aleksiej zachichotał i zauważył, eksterminując Japończyków:
   - A Czarny Bóg pomaga w walce!
   Alisa Selezneva entuzjastycznie zgodziła się:
   - Dla nas i Czarnoboga!
   A bosą stopą wystrzeli granat.
   Aleksiej chłopiec, śpiewał:
   - Tysiące tysięcy ...
   Alisa Selezneva, miażdżąc frytki, dodała:
   - Pułk według pułku ...
   Eksterminując chłopca terminatora, pisnął:
   - Pobijemy Japończyków karabinem maszynowym!
   Dziewczyna Terminator entuzjastycznie dodała:
   - Nasi bohaterowie to piękno!
   I znowu granat leci z bosej stopy.
   Chłopiec Aleksiej pisnął:
   - Dziewczyna jest prawdziwa, piękność boso!
   A chłopak też rzuca granatem bosą stopą.
   Trzeba powiedzieć, że dziecko jest ładne i bardzo umięśnione. I jak walczy.
   Alisa Selezneva wykrzykuje, eksterminując samurajów:
   - Za świętą Rosję!
   A granat rzucony bosą stopą leci.
   Aleksiej dodaje:
   - Za rosyjskich bogów!
   A obok bosej stopy chłopca przelatuje granat. I rozprasza przeciwników.
   Alisa Selezneva, eksterminująca Japończyków, szepcze:
   - Na chwałę Ojczyzny Bogów!
   I pokazuje język!
   I znowu granat rzucony bosą stopą dziewczyny rozprawia się z Japończykami. A karabiny maszynowe wciąż bazgrają.
   Aleksiej, ścinanie wrogów, ćwierkanie:
   - Bohaterowie Ojczyzny zbierają alarm.
   I znowu daje kolejkę.
   A granat rzucony przez chłopca leci.
   Alisa Selezneva również miażdży wroga i syczy:
   -Za świętą Rosję!
   A teraz z rzutu bosych stóp dziewczyny leci granat. Rozprasza wroga we wszystkich kierunkach.
   Aleksiej, strzelając i prawie każdy pocisk leci do celu, śpiewa:
   - Moja ojczyzna...
   I znowu granat boso na Japończyków.
   Alisa Selezneva, eksterminująca samurajów, pisnęła:
   - Dumny i słodki!
   A z bosych stóp dziewczyny wylatuje granat.
   Chłopiec Aleksiej, strzelając do wroga, dodaje:
   - Moja ojczyzna...
   Dziewczyna strzelając wściekle dodaje:
   - Jesteś koroną umysłu!
   I znowu śmiercionośny granat leci z bosych stóp dziewczyny.
   Mount High jest dosłownie zaśmiecony trupami samurajów. Japończycy podlewali go bardzo obficie krwią.
   Chłopiec i dziewczynka rozświetlili się wtedy niegasnącą chwałą, ale nie zrezygnowali z Wysokiej Góry.
   Fale tsunami przewracają się. Który spada na pozycje wojsk rosyjskich. Ale dzielnie odzwierciedlają atak wroga. I pokazują swój heroizm.
   Aleksiej strzela i ćwierka:
   - Zawsze będziemy wierni!
   I granat znowu wylatuje mu z bosej stopy. I zdmuchuje Japończyków.
   Alisa Selezneva również strzela. I robi to bardzo, niezwykle trafnie, mówiąc:
   - Rosja się nie ugnie!
   A także granat wystrzelony bosą stopą trafia w samuraja.
   Dzieci Terminatora rządzą i miażdżą wroga.
   A już 1 września 1947 r. naziści świętują osiem lat wybuchu II wojny światowej.
   Sam Adolf Hitler zasiada na tronie wysadzanym drogocennymi kamieniami. Wielki zdobywca, który utrzymuje pod okupacją Europę, Afrykę, Bliski Wschód, Indie, a także część ZSRR.
   Włosy Führera na czole zaczęły mu się przerzedzać, a na skroniach pojawiło się siwienie. Ale jak dotąd wygląda wystarczająco dobrze. Ruchy są energiczne. Idol Wielkich Niemiec nie zamierza się poddać.
   Jak zawsze przed Hitlerem warzywa, owoce, zboża i zupy. Wegetariański. Ponadto Fuehrer nadal utrzymuje swój kształt, rozciągając się na symulatorach. W każdym razie kalkulacje wrogów III Rzeszy, że sam Hitler zginie, nie są jeszcze uzasadnione. Fuehrer nadal zarządza rozległym imperium. I przygotowuje się do wykończenia ZSRR.
   Trzecia Rzesza ma wystarczająco dużo czarnych i arabskich dywizji i klonów, żeby to zrobić. W każdym razie Fritzowie są pewni, że zakończą tę prawie niekończącą się wojnę.
   Führer zapytał Meinsteina:
   - Kiedy w końcu przejdziemy do decydującej ofensywy?
   Marszałek Rzeszy odpowiedział pewnie:
   - Myślę, że 1 października to mój Führer. Do Moskwy jest już niecałe dwieście kilometrów. A jej upadek nie jest daleko. Czas zakończyć wojnę, a masa czarnych bojowników została już zwerbowana i wyszkolona. Rosjanie zgarniają ostatnie rezerwy, a wojnę na wyniszczenie bez wątpienia wygramy my, o największy z największych.
   Hitler mruknął niezadowolony:
   - Od tylu lat obiecujesz mi zwycięstwo! A ona wciąż odeszła i odeszła! Robi się naprawdę głupio!
   Meinstein odpowiedział pewnie:
   - Ale mój Führer... Rosjanie zakopali się bardzo głęboko.
   Führer ryknął:
   - Więc je wykop! Musimy zakończyć cierpienia narodu niemieckiego i zakończyć wojnę!
   Meinstein powiedział gładko:
   - Rosjanie nie są przeciwko światu... Jest o czym myśleć!
   Hitler powiedział dobitnie:
   - I tak nie będzie pokoju! Tylko zwycięstwo! Trzeba raz na zawsze położyć kres bolszewickiej zarazie!
   Meinstein zgodził się z tym:
   - Tak, mój Führer musi być gotowy! Staramy się maksymalnie chronić krew Aryjczyków. A my zwykle wchodzimy w ciepło, żeby Arabowie i Murzyni szli przodem. To jest nasze credo!
   Fiihrer rozkazał szorstko:
   - Posuwaj się wzdłuż rzeki Don ... A jednocześnie fajnie byłoby wziąć Tichwina i udusić Leningrad w pierścieniu podwójnej blokady!
   Meinstein skinął głową na znak zgody.
   - Byłoby miło mój Führer! Tak ogólnie to nieźle!
   Hitler, szczerząc zęby, syknął:
   - Będziemy bić po przekątnej!
   Tymczasem zabrzmiał trąbka. Z okazji święta rozrywka: walki gladiatorów.
   Führer zabulgotał:
   - Urodziliśmy się po to, by bajka się urzeczywistniła! Musisz też być oszczędny!
   Rzeczywiście, na arenę weszły trzy czarnoskóre dziewczyny, w przepaskach na biodrach, z nagimi piersiami i boso. Uzbrojony w trójzęby i sztylety.
   Sprowadzono na nich trzy piękności o białej, ale ciemnej skórze. W tym przypadku Żydówki.
   Też prawie naga, tylko w cienkich majtkach. Uzbrojony w miecze i małe tarcze.
   Hitler bardzo lubił walczące dziewczyny. Ale nieprzyjemnie mu jest, gdy umierają dziewczyny z białej rasy. Dlatego wyprowadzano na ring Murzynów, Żydówki, Cyganów - tych, którym nie szkoda było się zużyć. Czasami walczyli też jeńcy rosyjscy.
   Ogólnie rzecz biorąc, Führer nieco zmienił swój stosunek do Słowian. Jasne i piękne słowiańskie kobiety zaczęły wychodzić za mąż za Niemców. Ponadto jako druga, trzecia i czwarta żona.
   W III Rzeszy poligamia została zalegalizowana. Co więcej, brakowało mężczyzn. Ponadto, poślubiając piękne blondynki innych narodów, Führer miał nadzieję na zwiększenie liczby Volkdeutschów. W ogóle jest zbyt mało Niemców, by rządzić światem. Dlatego musieliśmy zabrać wszystkich po kolei.
   Wielu Polaków uzyskało obywatelstwo niemieckie. Słowianie o cechach aryjskich byli również rejestrowani jako Niemcy.
   Sztuczne zapłodnienie było aktywnie wykorzystywane przez najbardziej uzdolnionych genetycznie samców. I robiono to bardzo aktywnie.
   Sam Hitler myślał o pokoju na wschodzie. Ale był uparty. Co więcej, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania mają już bombę atomową i nie można im tak po prostu iść.
   Bose i szczupłe dziewczyny: czarni i biali walczyli. Rozpoczęła się bitwa.
   Führer zapytał Speera:
   - Powiedz mi ministrowi, dlaczego jest dość niewolników, a nie ma zwycięstwa?
   Główny rusznikarz odpowiedział szczerze:
   - Bo kwalifikacje siły roboczej są niskie. Afrykanie są pracowici, choć niekontrolowani, ale słabo wyszkoleni. Dlatego z technologią nie wszystko jest takie proste.
   Hitler rozkazał:
   - Musimy szkolić niewolników! I nie oszczędzaj na nich batów i piekarników. W ogóle najwyższy czas położyć kres Rosjanom. Czego tam nie robisz?
   Speer insynuująco powiedział:
   - Nowe działo wysokociśnieniowe daje nam zdecydowaną przewagę na polu bitwy. Pod tym względem jesteśmy silniejsi niż kiedykolwiek. Plus nowa generacja czołgów piramidalnych. Technika jest ulepszana mój panie. A zwycięstwo jest bliskie!
   Fiihrer zauważył kwaśno:
   - Nie daj Boże ... Ale to nie jest pierwszy rok, w którym mi mówisz!
   Speer zauważył:
   - Rosjanie wyzbywają się ostatnich rezerw. Nie mają już prawie żadnych mężczyzn. Mamy Afrykę i Arabów, no i oczywiście Europę. Wygłodzimy ich. Oni banalnie nie mają przeciwko nam wystarczającej liczby ludności. Więc zwycięstwo jest nieuniknione, a czas jest po naszej stronie!
   Meinstein uznał za stosowne dodać:
   - Turcja również zaostrza działania wojenne, otrzymawszy od nas mnóstwo broni na kredyt!
   Führer milczał i patrzył na scenę bitwy. Żydzi walczyli bardziej harmonijnie. Jedna czarna kobieta została już zabita. Drugi otrzymał kilka ran i miał upaść. Wow, lepiej byłoby spuścić na nie lwy lub krokodyle.
   Hitler zauważył dość surowo:
   - Turcy nie są wystarczająco aktywni. To jest fakt. Konieczne będzie ich stymulowanie. A w ogóle, dlaczego nie ma strategicznych przełomów?
   Meinstein zapewnił Führera:
   - Kaukaz w tym roku będzie naszym wielkim. A wraz z nim wojna potoczy się inaczej. A Stalingrad zostanie przez nas zajęty. Jestem tego pewien. Stworzyliśmy bardzo potężne działa gazowe, które będą decydować o emanacji bitwy.
   Führer ryknął:
   - To nie zadziała - odpowiedz głową!
   A radzieckie dziewczyny bardzo aktywnie i agresywnie potrząsają i kosą Japończyków celnymi strzałami.
   Dziewczyny śpiewały i rzucały w Japończyków granatami.
   Victoria rzuciła cytrynę bosą stopą i zaśpiewała:
   - Dziewczyny są bojownikami w Rosji!
   Tutaj i Veronica wystrzeliły śmiertelny prezent gołą kończyną i wydały:
   - A my jesteśmy superklasowymi wojownikami!
   I wystrzelił serię z karabinu maszynowego. Zniszczono kilka szeregów Japończyków.
   Juliana, piękna dziewczyna, również się odwróciła. Odcięła samurajowi ... A szczerzące zęby śpiewały:
   - Wielkość Rosjan znana jest planecie!
   I będzie błyszczeć ostrymi zębami!
   Piękna i ognioodporna Anna wystrzeliła też granat. Rozproszyła samuraja i pisnęła:
   - O nowy świat! Jesteś teraz moim idolem!
   I błysną bose stopy!
   I wspaniały Angelina też weźmie i uruchomić granat. I będzie on rozproszy wszelkie przeciwników.
   Ta wojowniczka jest bardzo zdrowa. I po prostu prawdziwa bogini. Jest w tym taka energia.
   A wojownik ryknął:
   - Chwała Ojczyźnie, a do nas!
   Victoria wzięła go i syknęła, strzelając z ręki:
   - Niech nasza Ojczyzna będzie u szczytu sukcesu!
   A bosa stopa rzuca granat. Który lata i niszczy wszystkich.
   Veronica również strzela i bardzo skutecznie zabija generała spośród szlachetnych samurajów.
   A granat rzucony bosą stopą leci. Japończycy padają.
   Dziewczyna krzyczy:
   - Tylko umarli wątpią w wielkość Rosji!
   I pokaże ci perłowe zęby!
   Juliana chętnie potwierdza:
   - Wszyscy jesteśmy silniejsi! Były wczoraj, jest dzisiaj!
   Ruda Anna z entuzjazmem dodaje:
   - A jutro będziemy!
   Granat rzucony bosą stopą rozbija przeciwników.
   Angelina wystrzeliła bosymi stopami całe pudełko muszelek i podała:
   - Przyszłość jest nasza!
   Ostatnie spokojne dni Natasza wykorzystała do zniszczenia nazistów. Zszyłam, trzymając długopis przy sobie gołymi palcami.
   Naprzód szli chłopiec i dziewczynka: Oleg i Małgorzata.
   Dzieci eksterminowały Japończyków i przeniosły się do pałacu cesarskiego. Mikado uroczyście oznajmił, że nie opuści stolicy i pozostanie tam na zawsze.
   Oleg oddał serię w samuraja i rzucił granat bosą stopą, piszcząc do siebie:
   - Rosja nigdy się nie podda!
   Margarita też rzuciła bosymi stopami cytrynę i syknęła, szczerząc zęby:
   - Wygraj lub zgiń!
   I batalion dziewcząt do przebicia się do pałacu Mikado. Wszystkie dziewczyny są w mundurach, tylko w majtkach. A te prawie nagie walczą jak bohaterki.
   Victoria rzuca granatem bosą stopą i piszczy:
   - Nikołaj jesteś Mikado!
   Veronica również uruchomiła dar śmierci gołą kończyną i pisnęła, szczerząc zęby:
   - Nasz król jest najfajniejszy!
   I jak będzie błyszczeć perłami! I taka olśniewająca dziewczyna.
   Juliana też ćwierka z zachwytu i gołą stopą wystrzeliwuje granat:
   - Jestem zwycięzcą psychologicznie!
   I wystawiła język.
   Niszczy samuraj dla siebie.
   Anna, ten rudowłosy diabeł, też strzela. I robi to tak dobrze. Kosi Japończyków.
   I ryczy z głębi płuc:
   - Chwała mojej ojczyźnie świętej!
   I szczerzy zęby!
   Angelina też jest kobietą-bohaterką i weźmie całe pudło materiałów wybuchowych i wystrzeli je.
   A Japończycy latali we wszystkich kierunkach.
   Dziewczyny przechodzą do ofensywy, miażdżąc przeciwników. Osiągnięcie namacalnego sukcesu. Czują niesamowitą łaskę, niezmordowaną presję i brak słabości. A nagie piersi to najlepsza gwarancja niezniszczalności i niezatapiania.
   Victoria, odcinając Japończyków, ćwierka:
   - Dąbowe ręce, ołowiana głowa!
   I rzuca granatem bosą stopą. Rozprasza samurajów.
   Valentina też odpala.
   Miażdży Japończyków. I rozwala ich na kawałki.
   Coraz bliżej pałacu. A bosa stopa rzuca granat.
   Przerażeni Japończycy poddają się. Dzielenie na kawałki.
   Terminatorka mówi:
   - Niech Perun będzie z nami!
   Juliana to wspaniała terminatorka, która strzela do siebie i niszczy militarystów. Wyszczerzyła zęby.
   Dziewczyna syknęła:
   - Jesteśmy rycerzami największej Rosji!
   Dziewczyna rzuciła granatem bosą stopą. Rozproszył wroga.
   Juliana wzięła go i znowu zaśpiewała:
   - Suworow nauczył się patrzeć w przyszłość! A jeśli wstaniesz, stań na śmierć!
   I wyszczerzyła zęby w uśmiechu.
   Rozpalająca ogień Anna również śpiewała i szczekała:
   - Na nowe granice!
   I dodała z uśmiechem:
   - A my zawsze jesteśmy przed nami!
   Bohaterska dziewczyna Angelina również rzuciła się na wroga. Rozproszyła Gwardię Cesarską i pisnęła:
   - Za osiągnięcia epoki!
   I znowu rzucane granaty lecą bosymi stopami.
   Dziewczyny naciskają na wroga. Wspominają bohaterską obronę Port Arthur, która nie zostanie zapomniana przez wieki.
   Ech, jak taka armia mogłaby przegrać w prawdziwej historii, a nawet z Japończykami?
   To wstyd.
   Victoria rzuca granatem bosą stopą i gwiżdże:
   - Za granicę rosyjską!
   Veronica też rzuciła coś zabójczego bosą stopą i pisnęła rozpaczliwie, obnażając zęby:
   - O nowe sukcesy!
   I dała kolejkę Japończykom.
   I tu Juliana też to weźmie i pokona. A potem wzięła go bosą stopą i wystrzeliła granat.
   A potem zaśpiewała:
   - Nie ulegniemy dyktatowi wroga!
   I odsłoniła jej małą twarz!
   Piękna bardzo młoda dziewczyna o sylwetce sportowca. I bardzo odważny.
   A Anna pokona Japończyków. Miażdży je, a bosą stopą bardzo zręcznie rzuca granat.
   I rozprasza wrogów jak butelki, które wyleciały z kuli.
   Dziewczyna ryczy:
   - Czekolada, to nasza droga!
   Anna naprawdę bardzo kocha czekoladki.
   Tutejsi wojownicy mają najwyższy poziom żniw i konfiguracji bojowej.
   Walki na froncie wschodnim są ospałe i mało aktywne. Niemcy się nie spieszą. Hitler rozciąga przyjemność.
   Niemcy posuwali się wzdłuż Donu. W tym samym czasie nadal próbowali zdobyć Woroneż.
   Cztery dziewczyny walczyły dzielnie i wykazywały heroizm.
   Strzelali dokładnie.
   Tutaj Natasza rzuciła granatem bosą stopą, rozpraszając faszystów. I warknął:
   - Chwała bohaterom Rosji!
   Piękne, bardzo krągłe cztery dziewczynki. Zdjęli staniki i odsłonili piersi. A sutki są takie truskawkowe, pyszne.
   Bardzo celny ogień prowadzi również Zoya. Kosi faszystów i piszczy z zachwytu:
   - Jestem mistrzem świata!
   I rzuci też granat jak bosą stopę. Naziści rozpraszają się w różnych kierunkach, jak fale spadającego meteorytu.
   Tak, Zoya uwielbia zabijać!
   A potem jest ogień Augustine'a. Bardzo dobrze strzela. Eksterminuje frytki.
   I znowu granat leci z jej bosej stopy. Rozbija faszystów na kawałki.
   Svetlana również przybija gwoździe do frytek. A także nuci:
   - Jestem dzwoniącą dziewczyną! Będę spał w łachmanach!
   A jej bose palce u nóg sieją zniszczenie.
   Dziewczyny, oczywiście, bardzo! Piękna, kwitnąca, odważna.
   A Niemcy spowalniają postęp. Chociaż artyleria aktywnie działa. Co jest super! Po prostu najbardziej akrobacyjne arcymistrza.
   Natasza strzela... A przed oczami mignęła scena tortur.
   Niemcy złapali dziewczynę z Komsomołu. Rozbierz ją do naga. I włożyli go do kotła z wodą. Rozpalili pod nim ogień. Zaczęli gotować żywcem. Dziewczyna krzyknęła z nieznośnego bólu. Naziści pozwolili jej wyskoczyć z kotła.
   Potem ochłodzili wodę, wylali ją z powrotem i zaczęli ją podgrzewać. Więc dziewczyna była gotowana kilka razy.
   Oto potwory... Potem dziewczyna była rozbawiona na stojaku i spalona rozżarzonym prętem. Piękności torturowane na śmierć.
   No jak się nie zemścić na takich.
   Natasza rzuca granatem bosą stopą, rozrzuca frytki i uśmiecha się do siebie z uśmiechem.
   Takie jest wspaniałe piękno.
   Dziewczyna mówi:
   -Będzie fajnie!
   Zoya też ustawiła się w kolejce. Pokos faszystów. Odcięła nazistów i ich najemników.
   Potem znów rzuciła granat bosą stopą i zaćwierkała:
   - Wspaniała czwórka i bramkarz!
   Co więcej, bitwa toczyła się dalej, z presją i obrazami.
   Rudowłosa Augustine wystrzeliła bosą stopą granat. Rozproszyła faszystów, nasączyła granatem wielu ludzi. I wszystkie te Szwaby.
   Potem ryknęła:
   - Jestem ucieleśnieniem Ojczyzny!
   A dziewczyna przedstawiła się jako zgwałcona. Jakie to miłe i fajne! I bije swoich faszystów. Dziewczyna jest supermanem. Najfajniejszy z nich wszystkich i stale dążący do zwycięstwa.
   Svetlana jest także uroczą dziewczyną. Dał dobrze wycelowany zwrot i skosił faszystów. A potem gołymi palcami rzuca granat. Jak rozerwać frytki.
   I taka blondynka będzie pasować. Wszyscy zostaną skoszeni jednym strzałem. I ćwierka piekące zęby:
   - Będzie wieczne światło i świt!
   Dziewczyny tutaj i takie przejście. Wspaniali wojownicy akrobacji.
   Natasza gwizdnęła. Rzuciła granatem bosą stopą i syknęła:
   - Jestem świetną dziewczyną!
   Chociaż jest to nieskromne stwierdzenie, po części jest prawdziwe. Tacy wojownicy tutaj są ładni.
   I bardzo piękny. Z błyszczącymi oczami i perłowymi zębami.
   I walczą chwalebnie, rzucając miażdżącymi przedmiotami bosymi stopami.
   Ale pokonanie faszystów jest niezwykle trudne. To jak uderzanie w ścianę.
   Zoya wzięła i wystrzeliła linię do nazistów. A ona skosiła je jak kopyto gigantycznego konia, wybijając trawę.
   Wtedy dziewczyna rzuciła granatem bosą stopą i zagruchała:
   - Jestem takim marzeniem milionów!
   I wystawiła język. Ta dziewczyna to prawdziwy terminator. Pochwyci i rozerwie wszystkich na kawałki. I bez wątpienia tnie z dużą prędkością.
   Zoya wzięła to i zaśpiewała:
   Żołnierz jest zawsze zdrowy
   Żołnierz jest gotowy na wszystko!
   Augustyna również rzuciła granatem bosą stopą. Wyrzuciła faszystów i podała z przekonaniem:
   - A kurz jest jak z dywanów, zbijamy go z drogi!
   Swietłana, strzelanie, dodaje:
   -I nie zmieniaj nóg! Nasze twarze lśnią! Buty lśnią!
   Wojownicy jak widzimy w pełnym stroju. A dziewczyny nie potrzebują butów. Są w stanie zetrzeć każdego w kurz lub proszek, taki szary kolor.
   Natasza, strzelając do nazistów, pomyślała o tym. Rzeczywiście, dlaczego nie można odnieść sukcesu bez oszustwa? Tutaj na przykład Stalin przejął i przejął władzę przez oszustwo. Obiecał Zinowjewowi i Kamieniewowi góry złota, a sam je zastrzelił.
   Czy to logiczne? Dokładniej, jest to po prostu logiczne - nie możesz oszukiwać, nie możesz żyć!
   Natasza rzuciła granatem bosą stopą i gruchnęła:
   - Jestem wielką gwiazdą!
   Zoya też strzeliła. Trafiony i ćwierkający:
   - I ja też jestem super!
   I granat rzucony bosymi palcami leci. I jak faszyści to rozumieją. Przez największe migdałki.
   A Augustyn strzela. I uderza bardzo dobrze. I zmiażdżyła Fritzów jak uderzenie młotem kowalskim.
   A boso też rzuca granatem bardzo efektownie.
   Augustyn pisnął:
   - Nie budź się mądrze, gdy jest cicho!
   I znowu wykonał dobrze wymierzony zwrot.
   Swietłana uderzyła ponownie. Odcięła się od faszystów. I wymamrotała:
   - Jestem super dziewczyną!
   I będzie błyszczeć oczami i piszczeć głosem!
   Tak, to takie dziewczyny, z którymi nie należy wkładać palca do ust - ugryzą!
   Natasza, strzelając, powiedziała:
   - Zaczęli mówić, wszystko o długowieczności.
   Zoya, rzucając granat bosą stopą, dodała:
   - Do tej pory postanowiliśmy ssać krew...
   Augustyn rzucił granat i zaćwierkał:
   - Pyszne na trzecim!
   Swietłana gołymi palcami u stóp wypuściła dar śmierci i pisnęła:
   - O tak, jestem spoko!
   W październiku 1947 r. Niemcy prawie zajęli Woroneż i zatrzymali się. Nastąpiła chwilowa cisza.
  ... EPILOG
  Alicja Sielezniewa wrócił z tej heroicznej misji . Nadchodzące nowe, ciekawe wydarzenia. W szczególności, Swietłana Tikhanovskaya wrócił na Białoruś . Została uznana za prezydenta tymczasowego.
  
  Alisa Selezneva powiedziała, że Białorusią powinni rządzić Białorusini, a jej celem jest odbudowa ZSRR. I to jest główne kryterium. A jeśli jest wojna? Alicja powiedziała, że ludzie ze wszystkich krajów sami odbudują ZSRR. Ale komuniści potrzebują nowego przywódcy. A przede wszystkim w Rosji, gdzie Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej praktycznie zgniła. A Ziuganow został jej de facto grabarzem. Jeśli chodzi o Putina, to wyraźnie nie chce odbudowy ZSRR. I jest to konieczne!
  Alisa Selezneva śpiewała;
  Wielką Rosję będziemy mogli podnieść z kolan,
  Rosja znów stanie się supermocarstwem...
  A rosyjska flaga zabłyśnie nad planetą,
  Dajemy światu - szczęście, pokój, miłość!
  Dziewczyna z przyszłości powiedziała Putinowi w krótkiej rozmowie telefonicznej, że nadszedł czas, aby Białoruś i Rosja zjednoczyły się i ożywiły ZSRR. I to jest najważniejsze. Bez ZSRR nie będzie stabilności i porządku na świecie.
  Putin odpowiedział wymijająco. Alicja przypomniała o zdradzie Putina wobec Ormian io tym, że jest on generalnie następcą Jelcyna i kontynuuje swój destrukcyjny kurs w gospodarce. I że Chiny bardziej przypominają świat z powieści Efremowa "Godzina byka", a nie socjalizm z ludzką twarzą. I że w ZSRR potrzebne były zmiany, ale zrobiono bardzo źle.
  I nie tylko Gorbaczow jest za to winny. Tym bardziej radykalne odmłodzenie przywództwa w ZSRR jest tylko mile widziane!
  Łukaszenka ukrywał się w Chinach. Zdając sobie sprawę, że jego pozycja w Rosji jest niepewna.
  I wróciła Swietłana Tikhanovskaya. Dzień był słoneczny, stosunkowo ciepły. A Svetlana była w prostej chłopskiej sukience. Z samolotu zeszła boso młoda kobieta. Wyglądała bardzo wzruszająco. Przypomina mi Rebekę, którą również w białej sukni i boso zaprowadzono do ognia.
  Swietłana jednak szła dumnie. Przypominała raczej nie skromną żydowską dziewczynę, którą zaprowadzono do ognia, ale księżniczkę, która poszła na szafot i zachowała swoją godność.
  Dziesięć tysięcy ludzi uklękła i ucałowało ślady bosych stóp Swietłany Tichanowskiej.
  To był prawdziwy triumf i powrót prawdziwego przywódcy narodu. I jakie to wszystko było wspaniałe.
  Ludzie klaskali i skandowali:
  - Chwała Swietłanie!
  Zabrzmiała pieśń skomponowana przez największego pisarza i poetę wszechczasów i narodów Olega Rybaczenko, o największym przywódcy kraju;
   Był taki wspaniały kraj
   Nazywało się Imperium Sowietów ...
   Zniszczył go szatan,
   Najwyższy czas powołać się na jego odpowiedź!
  
   Rządził w nim Lenin - po prostu ideał,
   Kto uczynił Ojczyznę wielką ...
   I przekazał regułę Stalinowi ...
   Zmiażdżył podmuchy dzikiej hordy!
  
   Niech nasza Ojczyzna rozkwitnie
   Brzozy, topole, dęby, jarzębina...
   Zniszczę armię faszyzmu -
   W końcu Rosjanie są niezwyciężeni w bitwach!
  
   Rosja będzie słońcem nad Ziemią,
   Jego promienie, gwiazdy i komety...
   Staniesz się najlepszym krajem
   W jej bohaterstwie śpiewane są wyczyny!
  
   ZSRR, kiedy kwitł wspaniale,
   I poprowadził kraj za rękę do komunizmu ...
   Ale łysy zrujnował swojego osła,
   Pozostawiając na łasce nikczemnego faszyzmu!
  
   Ale wierzę, że naszej Rosji nie da się pokonać,
   Świeci jak słońce nad Ziemią...
   Potężny Rosjanin, Niedźwiedź Białego Boga,
   I będzie miejsce w szlachetnym raju!
  
   Kochasz Rosję całym sercem,
   To nasza wielka ojczyzna...
   Chociaż Sam otwiera usta na ziemię,
   A ataki potworów o tysiącu twarzy!
   Svetlana jest naszą jasną gwiazdą,
   To obiecuje szczęście i wolność...
   Spełniło się wielkie marzenie -
   Zbudujmy komunizm, wierz ludziom!
  
   Nikt nie może zmiażdżyć kraju
   Czyj imię to, uwierz mi, Rosja ...
   Wyrwij szatana z mocy -
   Chrystus wielki Mesjasz przyjdzie!
  
   A Lada będzie z nami na zawsze,
   I zbudujemy praktyczny komunizm...
   Minią stulecia i minuty w roku
   Będziemy w sprawiedliwym porządku!
  
   Wielkie marzenie naszej Ojczyzny
   Uczyń świat najbardziej burzliwym i pięknym ...
   Mamy góry, rzeki i lasy -
   Wszystko będzie bardzo czyste i sprawiedliwe!
  
   Stolicą jest nasza Ojczyzna Moskwa,
   Ale Kijów, Mińsk, stolice też będą ...
   Horda Mongołów zostaje pokonana,
   Bóg Wszechmogący pomógł nam wygrać!
  
   Nie, nie możesz złamać Rosjan,
   Bracia wszyscy Słowianie staną się jednym ...
   Łowca wkrótce zamieni się w grę,
   A my jesteśmy wojownikami, zawsze wierz w cios!
  Potem bosa piękność Svetlana Tikhanovskaya poszła do pałacu prezydenckiego.
   Po tym wszystkim stało się naprawdę łatwiej. A ilu dziennikarzy zagranicznych. Dosłownie obracają się jak muchy.
  I ciągle filmują. A Alisa Selezneva jest właśnie tam. I obiecuje odbudowę ZSRR w nadchodzących latach.
  I to nie są puste słowa. Swietłana Tichanowskaja zaproponowała pierwszy krok, przeprowadzenie referendum w sprawie przystąpienia Białorusi do Rosji. To spotkało się z dużą aprobatą parlamentarzystów. Izba Reprezentantów i Rada Republiki jednogłośnie zatwierdziły przeprowadzenie referendum w sprawie przystąpienia do Rosji. I oczywiście wielu to lubiło.
  Alisa Selezneva stwierdziła:
  - Tylko powrót do komunistycznej formy rządów może nas uratować!
  Na Ukrainie idea odrodzenia ZSRR została odebrana bardzo pozytywnie. Tam też ludzie są zmęczeni chaosem, chaosem, biedą, bezrobociem i koronawirusem! I to oczywiście sprawiło, że idea odrodzenia imperium sowieckiego stała się jeszcze bardziej popularna.
  Azerbejdżan, utraciwszy dziesiątki tysięcy zabitych w czasie wojny z Armenią, a także stał się złudzeń z rodziną Alijewa. Ludzie naprawdę bardzo chciał zmiany i zmiany na lepsze.
  Tak, a Azja Środkowa marzyła o dawnych, komunistycznych czasach. Pomysł Alicji: odrodzenie ZSRR w odnowionej, demokratycznej formie, okazał się bardzo popularny.
  I to nie tylko wśród ludzi, ale nawet wśród elity. A ludzie domagali się odrodzenia Czerwonego Imperium. Ludzie zrozumieli, że nic nie może być lepsze niż sowiecka gospodarka, kiedy ceny nie zmieniły się od dwudziestu lat.
  Alisa Selezneva zaproponowała przeprowadzenie wyborów prezydenckich w ZSRR.
  A naród Rosji, Ukrainy i Białorusi zdecydowanie to poparł.
  Alisa Selezneva zdecydowanie nominowała na prezydenta Swietłanę Tichanowską.
   Wybory prezydenckie w ZSRR, związku wolnych republik słowiańskich, zbliżały się jak huragan. Putin skończył siedemdziesiąt trzy lata i był postrzegany jako przeszłość, a na zewnątrz młoda Tichanowskaja symbolizowała przyszłość.
   A kiedy chodziła bosymi stopami, zgrabnymi nogami po listopadowym śniegu, ludzie naprawdę ją podziwiali. Była symbolem czystości, pokoju i dobrobytu.
   I coraz więcej fanów dołączało do Tikhanovskaya. Putin zachorował i położył się do łóżka. I praktycznie nie pojawił się publicznie. Więc Tikhanovskaya była pokazywana przez cały czas i wszyscy o niej mówili. I wydawała się jasno, słońce nadziei wzeszło nad krajem. Wielu kandydatów zaczęło nawet wycofywać swoje kandydatury na jej korzyść. I było jasne, że nadchodzi nowa era, i to nieuchronnie! Naród rosyjski się budził. Oleg Rybachenko również brał udział w kampanii i nagrywał nagrania. Genialny chłopak był po prostu super. I taki miły dzieciak. Zwłaszcza gdy przewrócił się, rzucając kruki gołymi, dziecinnymi nogami.
   Wybory prezydenckie coraz bliżej. Upada 25 listopada 2025 r.
   A głosowanie rozpoczęło się z Dalekiego Wschodu i przeniosło się na Zachód. Wybuchła fala, która groziła, że obejmie wszystkich.
   Svetlana Tikhanovskaya jak zwykle wyszła na głosowanie w prostej białej sukience i przez cały blok chodziła boso po śniegu. Całkowicie niestrzeżony, w towarzystwie tylko jednego bosego chłopca w krótkich spodenkach, Olega Rybachenko. Na jej widok ludzie uklękli i ucałowali ślady bosych stóp piękności i idącego za nią chłopca. Oleg Rybaczenko zauważył snajpera celującego w Swietłanę Tikhanowską. A chłopiec wziął go i rzucił gołymi palcami kawałek lodu. Przezroczysty punkt przebił oko wroga, a snajper chybił. Kula minęła.
   Swietłana uśmiechnęła się i odpowiedziała:
   "Kula nas nie zatrzyma!
   I znów ruszyła dalej. A za nią był bosy terminator, który zabił wiele koronawirusów i innych wrogów Rosji. Swietłana szła, a ludzie całowali ją boso, pełne wdzięku kobiece łzy na śniegu, a to było bardzo symboliczne.
   Poszła więc na miejsce, wybiła najdłuższe karty do głosowania i wrzuciła je do urny wyborczej.
   Potem powiedziała:
   - O przyszłość i Wielką Rosję!
   Nie pokazano, gdzie głosował Putin. Wygląda na to, że prezydent Rosji z powodu tytanicznych przeciążeń zachorował iw końcu zachorował. Sytuacja jest napięta.
   Głosowali także inni kandydaci na prezydenta. Było ich jeszcze dużo. Anatolij Kashpirovsky podczas głosowania powiedział:
   - Mogę zrobić to, o czym nigdy nie marzyłeś!
   Ałła Pugaczowa, głosowanie, wydała:
   - Jestem kobietą, która śpiewa!
   Vitali Klitschko w ostatniej chwili wycofał się na korzyść Svetlany Tikhanovskaya i powiedział, że może spróbować pobić rekord Hopinsa na ringu. I on też głosował. Zagrał też Lomachenko, ale Usyk został i powiedział, że pójdzie do końca. Nawiasem mówiąc, Kliczko i Usik i Lomachenko otrzymali od Putina złote zamówienia Ilji Muromca i byli z tego bardzo dumni.
   Nagrodzony został także Povetkin, któremu udało się wygrać kolejną walkę na zawodowym ringu. Aleksander Powietkin powiedział, że zostaje, aby pobić rekord Foremana, a jeśli to konieczne, nawet Hopinsa. Siergiej Kowaliow również odmówił wycofania się, a nawet powiedział, że może wznowić karierę, ze względu na walkę z Bivolem, któremu pokaże, gdzie zimują raki. I że wcale nie był słabeuszem. Denis Lebedev zagrał na korzyść Putina, za który otrzymał złoty order Ilji Muromca i gwiazdę bohatera Rosji. Povetkin i Kowaliow pokonali dystans do końca i zagłosowali na siebie. Ksenia Sobczak też szła do lokalu wyborczego, naśladując Tikhanovską boso, ale było fajnie i naturalnie nie działało dla niej.
   Inni też głosowali.
   Maksym Suraikin powiedział, że tylko komunizm uratuje Rosję, że musimy na niego głosować. A Swietłana Tihanowska zbuduje kapitalizm. I że w ogóle wszystko w Rosji jest złe i winę za to ponosi Putin.
   Było wielu innych kandydatów... Wszystko szło według rangi. Głosował także Oleg Rybaczenko. W końcu tylko wygląda jak dziecko, ale według paszportu jest dorosły.
   A teraz wszyscy głosowali, pozostaje tylko czekać na ogłoszenie wyników wyborów.
   A potem minęło osiem godzin i urny zostały otwarte. Pierwsze wyniki przyszły z Dalekiego Wschodu. I nie było sensacji, Svetlana Tikhanovskaya pewnie prowadziła. Jedyne, co okazało się nieoczekiwane: drugie miejsce nie było z Putinem, ale z Maximem Suraykinem. I tak podczas gdy Svetlana wygrała w pierwszej rundzie. I to było interesujące. Wśród innych kandydatów należy zwrócić uwagę na Demuszkina. Ten kandydat wyprzedził Żyrinowskiego i stał się głównym nacjonalistą w Rosji i Rusi Kijowskiej. Do tej pory nie było innych wrażeń. Wyniki szybko przyszły ze wszystkich regionów.
   Swietłana Tichanowskaja pewnie prowadziła, miała ponad pięćdziesiąt procent głosów. Co prawda bliżej centrum Rosji Władimir Putin wyprzedzał Suraikina, ale i tak beznadziejnie przegrywał.
   Oleg Rybaczenko zauważył:
   - Lepiej wygrać w jednej rundzie! Mniejsze koszty!
   Natasha logicznie zauważył:
   - Czasami oszczędności są bardzo marnotrawne!
   A wybory trwały. Kiedy zaczęły napływać wyniki z Ukrainy i Białorusi, przywództwo Swietłany Tichanowskiej tylko zaczęło się rozwijać. I zdobyła już ponad sześćdziesiąt procent głosów. A dziewczyna działała niezwykle pewnie.
   Zoya zauważyła z uśmiechem:
   - Przy takiej rywalizacji w pierwszej rundzie fajnie jest wygrać!
   Przywództwo Swietłany nadal rosło. Biorąc pod uwagę, że na prezydenta było jeszcze 79 kandydatów, to tak, to świetny wynik Swietłany Tichanowskiej. A jej liczba przekroczyła siedemdziesiąt procent.
   Oleg Rybaczenko zauważył:
   - To zwycięstwo! A co najważniejsze szczerze w konkursie! Dlaczego Putin nigdy nie przeprowadził wyborów w stu procentach uczciwych? A jeszcze bardziej Łukaszenka! Ale teraz wybory są naprawdę najbardziej uczciwe i przejrzyste na świecie! A konkurencja dla nich jest najbardziej rekordowa i jest niesamowita i fajna!
   Natasza zauważyła z uśmiechem:
   - Ale najważniejsze jest przed nami, po zwycięstwie! To dopiero początek? To dopiero początek! Nadal będą filce dachowe - och, och, och!
   Naprawdę za wcześnie na relaks, a ZSRR nie został jeszcze odbudowany.
   Elektronika obliczyła ostateczną liczbę: 74,5 procent dla Swietłany Tichanowskiej w pierwszej turze. To wspaniałe zwycięstwo!
   Swietłana Tichanowskaja została nowym prezydentem Rosji i Rusi Kijowskiej oraz ZSRR. Teraz pozostaje tylko złożyć przysięgę.
   A Svetlana Tikhanovskaya zorganizowała kolejny pokaz ze swojej inauguracji. Kolorowe jak zwykle z fajerwerkami i podskokami. W dniu inauguracji Vitali Klitschko walczył z Michaelem Tysonem na stadionie w Kijowie. Słynny amerykański bokser zgodził się na walkę ze względu na duże problemy finansowe. Kliczko zdominował wszystkie dwanaście rund, ale dyplomatycznie nie wysłał Tysona do pucharu.
   Formalnie rozegrano jedną z mniejszych wersji mistrza świata.
   Następnie Vitali Klitschko otrzymał diamentowy pas.
   Svetlana Tikhanovskaya otrzymała gratulacje ze wszystkich krajów świata - w tym z Chin. Co więcej, w Imperium Niebieskim nasiliły się niepokoje ludowe. Nie samym chlebem żyje człowiek. Ludzie pragnęli demokracji i wolności. Despotyzm Komunistycznej Partii Chin był znudzony, wszyscy chcieli wolności.
   Takim symbolem stał się Zełenski. Symbol władzy demokratycznej po upadku dyktatury służb specjalnych Putina.
   Svetlana Tikhanovskaya dużo mówiła o zmianach, ekonomii i nowych osiągnięciach. W Rosji i ZSRR odbył się już konkurs na stanowisko premiera. Wnioskujących było kilka tysięcy. Wybór był bardzo napięty. I wyglądało to świetnie.
   Jak dotąd wszystko szło gładko. Svetlana Tikhanovskaya zrobiła nawet salto podczas swojej inauguracji. Zebrano oklaski. Następnie wykazała się znajomością języków obcych. Działała bardzo aktywnie i energicznie.
   Wreszcie Swietłana Tichanowskaja wygłosiła i wygłosiła jeszcze kilka przemówień.
   Następnie po inauguracji nastąpiły decyzje personalne. Wiele przetasowań i nowe twarze w rządzie.
   Był prawdziwy wybór "komisarzy żelaznych". W Rosji miała miejsce rewolucja personalna.
   Svetlana Tikhanovskaya wydała wiele dekretów już w pierwszych dniach. Zezwolono na sprzedaż alkoholu w nocy i w punktach podróży. Wprowadzono nowe podatki dla bogatych. Usunięto immunitet deputowanych i sędziów. Zwiększona wydajność produkcji. Wprowadzono cła w handlu z Chinami.
   W Kazachstanie odbyło się referendum w sprawie zjednoczenia z Rosją i ZSRR. I to również przeszło na zasługę Swietłany Tichanowskiej. Większość Kazachstanu opowiada się za zjednoczeniem z Rosją i ZSRR.
   Swietłana Tichanowska skarżyła się, że Władimir Putin za bardzo zniósł swoje łaty przed wyborami, ale obiecała, że inflacja się uspokoi. I żeby nic strasznego się nie wydarzyło.
   Rzeczywiście, wkrótce wzrost cen ustał. I zaczęły rosnąć gospodarki Rosji, ZSRR i Rusi Kijowskiej. A na Kaukazie występy bojowników jakoś ucichły. Zrobiło się znacznie spokojniej.
   Swietłana Tichanowska w końcu zaproponowała kandydaturę na stanowisko premiera Rosji. Została nią Angelina Bolshakova, trzydziestodwuletnia doktor nauk. Zawody wygrała bardzo pewnie. I została najmłodszym premierem w historii Rosji. Władimir Putin wyzdrowiał z choroby i poleciał na wakacje na Wyspy Kanaryjskie, gdzie po prostu bawiąc się, otrzymał emeryturę byłego prezydenta. Do tej pory nie miał problemów. Ale Shoigu został aresztowany, oskarżony o próbę zamachu stanu. Czego chciał?
   Nie zabrakło też innych rozwiązań... W Ameryce wygrała czterdziestoletnia Demokratka. Tym samym zmienił się rząd. I doszła do władzy kobieta i najmłodszy kandydat w historii Stanów Zjednoczonych. Era Bidena i Trumpa dobiegła końca. Ale przyjaźń z Rosją dopiero zaczęła kwitnąć. Oczywiście przeciwko dyktatorskim Chinom Stany Zjednoczone i nowe Imperium Rosyjskie były teraz przyjaciółmi.
   Svetlana Tikhanovskaya przeprowadziła nawet referendum i wprowadziła inną nazwę: zamiast Rosja - Ruś Kijowska - ZSRR. To również wiele mówiło. Do federacji przystąpiły Białoruś oraz Ukraina i Kazachstan. I rozpoczęło się odrodzenie imperium... Na zasadach demokratycznych.
   Nowa kobieta, prezydent Stanów Zjednoczonych, odziedziczyła niechęć Trumpa do Chin i poświęciła się budowaniu koalicji. Ruś Kijowska - ZSRR rozwijał się pomyślnie pod rządami Tichanowskiej. Rosja nieco powstrzymywała Chiny. Następnie wstąpiła do NATO. Wkrótce do władzy w Kazachstanie doszedł wreszcie prorosyjski rząd i powstało państwo związkowe. Rosjanie wyparli Azję Środkową z Chin. Konfrontacja narastała.
   Swietłana Tichanowskaja prowadziła kampanię antystalinowska i antyputinowską. Pozbawił Stalina i Putina wszystkich nagród, które im przyznał, od populizmu.
   Ale nic nie potoczyło się pokojowo. Chociaż komuniści protestowali. Chodziliśmy na wiece.
   I tam w końcu wynieśli Lenina z Mauzoleum. Rodzaj radości dla wielu. A Kościół Prawosławny kanonizował Aleksandra II i Iwana Groźnego - carów rosyjskich. Wzrosła również liczba pomników Mikołaja II.
   Caryzm i westernizm jakoś stały się modne. Zbliżyliśmy się do Europy, a obcokrajowcy zaczęli otrzymywać wiele stanowisk. Rosja stała się częścią świata zachodniego, a po odejściu Trumpa nasilił się proces globalizacji. A Chiny popadły w izolację i stanęły w obliczu wewnętrznego zamętu.
   W tym samym czasie Svetlana Tikhanovskaya zwiększyła wskaźnik urodzeń w imperium słowiańskim. Wreszcie nastąpił długo obiecany lot na Księżyc. I wszystko wyszło jakoś cudownie.
   Sojusznicze stosunki zostały nawiązane między Rosją a Stanami Zjednoczonymi, a dokładniej między Rusią Kijowską-ZSRR a Ameryką.
   A konfrontacja to już przeszłość. Świat staje się coraz bardziej globalny i bezpieczny. Chociaż były wojny. Ruś Kijowska - ZSRR wraz ze Stanami Zjednoczonymi przeprowadził operację w Libii, w której położył kres islamistom. Potem zajmowaliśmy się Bliskim Wschodem, tworząc tam bazy razem z Ameryką. Ruś Kijowska-ZSRR i Stany Zjednoczone razem zaczęły przechylać świat i wypierać Chiny z Afryki. A tutaj nie można obejść się bez wojen. A także operacje naziemne.
   A naloty Rusi Kijowskiej-ZSRR i Stanów Zjednoczonych przeprowadzono wspólnie.
   Stopniowo Chińczycy zostali wyparci z całego świata. A imperium niebieskie popadło w głęboki kryzys gospodarczy i polityczny.
   A Rusi Kijowskiej-ZSRR rozkwitało coraz bardziej.
   Rosja nigdy nie znała takich wskaźników wzrostu gospodarczego. I że Chiny upadły - wzrosła Ruś Kijowska-ZSRR. I szybko rosło.
   W rekordowym czasie wybudowano linię kolejową do Czukotki. Co samo w sobie jest bardzo fajne.
   I wykopałem tunel pod Alaską. Amerykanie zaczęli też budować linię kolejową do połączenia z Rosją. Zbudowano też linię kolejową do Delhi... W tym samym czasie wykopano kanały z Syberii, aby nawadniać Azję Środkową.
   Stany Zjednoczone i Ruś Kijowska-ZSRR przeprowadziły wspólną operację przeciwko Iranowi. I wprowadzono rozsądny świecki reżim. Następnie zaczęli kopać kanał od Morza Kaspijskiego do Zatoki Perskiej.
   NATO rozszerzyło się o kraje arabskie. W Arabii Saudyjskiej powstał parlament. Kobiety zaczęły zdejmować welony. Rozpoczęła się budowa państwa świeckiego.
   W rosyjskich mediach wszyscy skarcili Putina za ekstremizm i obrzucali go błotem, co prawie uczyniło Rosję kolonią chińską. Chcieli go aresztować, ale dzięki Bogu zmarł na czas. Mówili nawet ostrzej niż słowa. Mimo to przeciwko Miedwiediewowi wszczęto sprawę karną. I nie tylko jeden.
   Stalin został wyniesiony z muru Kremla. Lenin znacznie wcześniej z mauzoleum.
   Symbole państwowe również bardzo się zmieniły. Pojawiło się kilka nowych typów flag. Dodano żółty do flagi rosyjskiej, a niebieski zastąpił niebieski.
   To też było ciekawe. Zmienił się herb... Nastąpiła też reforma monetarna. Wymienialiśmy pieniądze w stosunku jeden do tysiąca. Pojawił się złoty standard rubla Rusi Kijowskiej. W tym samym czasie powstały nowe, stare pieniądze - pens - pół pensa i pół pensa - ćwierć pensa.
   Wszystkie ranga po randze ...
   Zaczęły też odradzać się tytuły... Pojawiali się książęta, baronowie, hrabiowie, markizy, a nawet książęta. W szczególności księciem został mąż Swietłany Tichanowskiej. Tytuł książęcy otrzymał także Oleg Rybaczenko. Mołdawia również stała się częścią Rusi Kijowskiej. Rozmowa o wyborze cara już się rozpoczęła.
   Ale Swietłana Tichanowskaja powiedziała, że tylko ludzie wybiorą prezydenta Rusi Kijowskiej-ZSRR. I przez nie więcej niż dwie kadencje.
   Ponadto Tichanowska skróciła kadencję prezydenta Rosji z sześciu do pięciu lat. To prawda, Swietłana Tikhanovskaya spędziła pierwszą kadencję przez sześć lat.
   W tym czasie zakończyła aneksję Azji Środkowej do Rosji. I przywrócił granice ZSRR. Tylko kraje bałtyckie pozostały niezajęte.
   Ale Amerykanie nie chcieli jeszcze z tego zrezygnować. I tak zrezygnowali z Azji Środkowej i Kaukazu.
   Na Kaukazie, między Armenią a Azerbejdżanem, wybuchła nowa wojna. I szła bardzo okrutnie. Tak więc Rosja-ZSRR zdołała okupować te republiki i przeprowadzać w nich referenda akcesyjne.
   W ten sposób Swietłana Tichanowska odzyskała Kaukaz, rozszerzając Ruś Kijowską. Duża, spójrzmy prawdzie w oczy, jest zdobywcą. Co więcej, demokratka ... Jej imperium rozszerzyło się i dalej ...
   Tak więc Afganistan jest już w drugiej kadencji panowania wiecznej wiedźmy Swietłany Tichanowskiej, a część Iranu stała się częścią Rosji.
   W Stanach Zjednoczonych kobieta-prezydent również kandydowała na drugą kadencję. Dotychczas odnosiła sukcesy w gospodarce, a co najważniejsze udało jej się znokautować Chiny. Co za wspaniałe zwycięstwo. Tak, a Rusi Kijowskiej-ZSRR jest teraz sojusznikiem dowodzonym przez Swietłanę Tichanowską.
   Ale oczywiście potęga Rosji rośnie zbyt szybko. Już przyłączyła do siebie północ Iraku.
   Borzo się zachowuje. Ruś Kijowska-ZSRR pod względem tempa wzrostu, pierwszy kraj na świecie! I wyprzedził Stany Zjednoczone pod względem populacji. I już w Ameryce patrzą z niepokojem - czy Rosja-ZSRR nie stała się zbyt silna?
   Co więcej, imperium Rusi Kijowskiej-ZSRR szybko się rozwija. Już teraz kraje bałtyckie były pod jej kontrolą. Tak, to naprawdę duży problem dla Amerykanów. Svetlana Tikhanovskaya zebrała już wszystkie dawne terytoria ZSRR.
   I kontynuuje, podobnie jak rosyjski car, ekspansję na południe. Teraz Iran i Irak stały się całkowicie częścią Rusi Kijowskiej. A na drugą kadencję Swietłana Tichanowska została łatwo wybrana i już w pierwszej turze zdobyła ponad dziewięćdziesiąt procent głosów.
   Chociaż było wielu kandydatów na prezydenta, wybory były demokratyczne.
   Svetlana Tikhanovskaya powiedziała, że nie zamierza iść za przykładem Łukaszenki i rządzić do końca życia. Ponadto okoliczności zniknięcia Łukaszenki były nadal niejasne. Być może po prostu stał się niepotrzebny zarówno dla Rosji, jak i Zachodu. I zniknął ... Ale Svetlana Tikhanovskaya tylko zyskuje na sile. Rzeczywiście, jego panowanie przyćmiewa sukcesy jego poprzedników i Piotra Wielkiego.
   Rzeczywiście, nie każdy jest w stanie przywrócić terytorium ZSRR, a także Afganistanu, Iranu, Iraku i nie każda królowa odnosi takie sukcesy.
   Ale Svetlana Tikhanovskaya na tym się nie kończy. Teraz zarówno Polska, jak i Finlandia są na muszce - w końcu były kiedyś częścią imperium carskiego. Rzeczywiście, w tych krajach odbywają się referenda, a one dobrowolnie wchodzą do Rusi Kijowskiej-ZSRR.
   Są też sukcesy na froncie naukowym. Długo oczekiwany lot na Marsa minął. Wylądowali tam rosyjscy kosmonauci. Zabrali ziemię i opuścili flagę, co było wielkim triumfem.
   W tym samym czasie Ruś Kijowska-ZSRR przejęła z Chin oryginalny Port Arthur. A korzystając z wybuchu wojny domowej w Chinach, wzięli pod swoją opiekę Mandżurię.
   W tym samym czasie Ruś Kijowska-ZSRR dokonała aneksji części Turcji. Te ziemie, które zostały przekazane Rosji na mocy traktatu wersalskiego. Co również było bardzo mocnym posunięciem. Swietłana Tichanowskaja dalej rozszerzyła Ruś Kijowską jako imperium. A pod względem ekonomicznym zwyciężył - wyprzedzając Stany Zjednoczone.
   Cóż, Chiny pogrążyły się w koszmarze wojny domowej i już zaczęły ją dzielić.
   Najpotężniejszym krajem stała się Ruś Kijowska-ZSRR. A popularność Swietłany Tichanowskiej w kraju wzrosła tak bardzo, że ludzie zaczęli błagać wieczną wiedźmę na kolanach, aby nie odeszła. Zebrały się setki tysięcy ludzi.
   Wyjątkowo Swietłana Tichanowska zorganizowała referendum, które pozwoliło jej kandydować na kolejną trzecią kadencję jako szefowa Rusi Kijowskiej-ZSRR.
   Lider zmienił się w USA. To już był republikanin. I nie tak młody - starszy niż Svetlana Tikhanovskaya. Tak więc stosunki między Rusią Kijowską-ZSRR a USA ponownie zaczęły się pogarszać. Już boleśnie nasiliła się Rosja Swietłana Tichanowskaja. Przypomnieli, że razem z rządami Ukrainy i Białorusi jest to już czwarta kadencja Swietłany Tichanowskiej.
   Mówią, że uprawnienia rosyjskiego prezydenta nie zostały zmniejszone. Jedyne, co zrobiła Swietłana Tichanowska: zmieniła konstytucję, zgodnie z którą Duma Państwowa ma prawo odwołać pojedynczego ministra większością dwóch trzecich głosów lub zwykłą większością głosów poprzez dwukrotne wotum nieufności.
   I wtedy ta poprawka nie jest tak znacząca, bo prezydent i bystra wiedźma zachowali prawo do mianowania wszystkich ministrów i decydowania o strukturze rządu. A Duma Państwowa, zwolennicy Swietłany Tichanowskiej, ma większość konstytucyjną.
   Bardziej znaczące było wprowadzenie bezpośrednich wyborów do Rady Federacji, a także umożliwienie głosowania więźniom.
   Ale generalnie na tym kończy się ograniczenie uprawnień prezydenta. Zachowano prawo do usuwania gubernatorów. A w sferze legislacyjnej nawet się rozszerzył.
   W Stanach Zjednoczonych zaczęli oskarżać Swietłanę Tichanowską o autorytaryzm i to, że partia "Ojczyzna jest matką narodu" kontroluje prawie wszystkie stanowiska w państwie. Partia Liberalno-Demokratyczna i Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej przestały istnieć. Od lewej odbyła się impreza - "Sprawiedliwy Świat". Zamiast Partii Liberalno-Demokratycznej pojawili się Patrioci Rosji. Ale partia "Ojczyzna jest matką ludu" całkowicie zdominowała.
   Pewne reformy dotknęły także Kościół. Prawosławie zalegalizowało prawo do posiadania czterech żon, zbliżając się do islamu. Zmieniło się nieco podejście do ikon, zmieniło się zbliżenie z protestantyzmem. Zaczęli mówić więcej: że Bóg jest Jeden i że zwykli śmiertelnicy nie są godni czci Boga.
   W tym samym czasie zniesiono Trójcę Świętą jako symbol niebiblijny i niezrozumiały dla zwykłych śmiertelników.
   I wprowadzili: że Bóg jest Jeden, Bóg Ojciec. A terminu Bóg Syn nie ma w Biblii. Co więcej, nie ma terminu: Bóg jest Duchem Świętym. Dlaczego więc nie uprościć religii.
   Co więcej, bóg, który wisi na krzyżu, nie jest wiarygodny. Jeśli nie mógł się ochronić, to jak będzie chronił ludzi. Krótko mówiąc, przeszliśmy do monoteizmu. A sama Biblia była zmieszana ze starożytnymi mitami słowiańskimi. Powstała Ewangelia Velesa.
   Ateizm też się nasilił - mówią, przestańcie dawać się ponieść ludzkim baśniom. Mamy jedną planetę i nie trzeba ludzi wierzyć w cud, a zwłaszcza w koniec świata.
   Nie będzie i nie powinno być żadnego końca świata. A ludzkość powinna stać się imperium kosmicznym i dotrzeć do samego krańca galaktyki. A co z galaktykami? Raczej wszechświat. A po osiągnięciu krawędzi wszechświata udaj się do innej części wszechświata. W końcu wszechświaty są niezliczone. Możesz więc latać z jednego wszechświata do drugiego. A z czasem naucz się tworzyć! I praktycznie w kosmosie pojawią się nowe, niezmierzone wszechświaty.
   A planeta Ziemia jest tylko kolebką ludzkości. A w przyszłości powstanie imperium na sekstylionie w sekstylionie wszechświatów, bez zatrzymywania dalszej ekspansji i podboju kosmosu.
   A głowa i prezydent Rusi Kijowskiej-ZSRR Swietłana Tichanowskaja niczym jasne słońce nadziei wschodzi nad planetą!
   A jego przyszłość i przyszłość Rusi Kijowskiej-ZSRR - niech będzie świetlana!
   Chwała Wielkiej Rosji i jej genialnej przewodniczącej Swietłanie Tichanowskiej!
  
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"