Змрочны Юрек : другие произведения.

Маленькiя казкi

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:


 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    "Сказка Юрского периода", бел.
    Што трэба, каб навучыцца лётаць.
    На белорусском не говорил давненько, за найденные ляпы буду признателен.

  
Казка Юрскага перыяду
 
  
    Жыў-быў як-то на свеце маленькi, не большы вароны, археаптэрыкс - яшчэ не птушка, ужо не дыназаўр.
    Ад дыназаўра яму дасталiся зубасты дзюбу, моцныя ногi i кiпцюрастыя верхнiя канечнасцi, якiя нiяк не маглi вызначыцца - яны яшчэ лапы цi ўжо крылы.
    Хоць на крылы былi падобныя вельмi-вельмi, таму што археаптэрыкс быў увесь пакрыты цёмнымi пер'ем - уключаючы нават доўгi, амаль дыназаўрчы хвост.
    Так што маленькi археаптэрыкс выглядаў цалкам птушкай i нiшто б не перашкаджала яму лётаць,.. але ён баяўся. Ён жа быў не зусiм яшчэ птушка.
   
    Час ад часу наш археаптэрыкс залазiў на якое-небудзь высокае дрэва, сядаў блiжэй да вяршынi i заглядаўся на бясконцы, да самага гарызонту, лес. (Археаптэрыкс жыў у канцы юрскага перыяду, то есць дзе-то так сто пяцьдзесят мiльёнаў гадоў таму, калi людзей на зямлi цi яшчэ не вадзiлася, цi вадзiлiся зусiм iншыя - таму паветра быў свежым, вада - чыстай, а лесу стаялi ўсюды, дзе маглi расцi.)
    Археаптэрыксу наверсе вельмi падабалася - яму там нiхто не перашкаджаў, а пёры абаранялi ад дажджу i ветру.
    Спускацца ўнiз, праўда, было нязручна. i аднойчы ён не ўтрымаўся на слiзкай галiнцы. i пачаў падаць. Але забраўся ён, як заўсёды, высока, i падаць аказалася далёка, i тут крылы археаптэрыксу самi сабою разгарнулiся - i ён амаль паляцеў.
    Спланаваў таму што.
    Планаваць археаптэрыксу таксама вельмi спадабалася. Па-першае, гэта было прыемна. А па-другое, цяпер ён мог злавiць значна больш розных смачных казурак.
   
    I так бы гiсторыя археаптэрыксу на планаваннi i скончылася, калi б як-то раз ён не вырашыў павандраваць. Не зусiм па ўласным жаданнi, проста смачных казурак у яго лесе чаму-то стала менш, i прыйшлося шукаць, дзе б яшчэ пажывiцца.
    Падарожнiчаў археаптэрыкс, падарожнiчаў, i прыпадарожнiчаў туды, дзе лес заканчваўся, а пачыналася мора.
    Мора маленькi птушыны дыназаўр нiколi яшчэ не бачыў i здзiвiўся. Узлез, як звычайна, на дрэва вышэй, уладкаваўся ямчэй i стаў глядзець.
    Толькi не ўлiчыў (таму што - не ведаў), што мора - гэта не лес: i ветру там зусiм iншыя, i налятаюць раптоўна. i трапiў наш археаптэрыкс - у буру. i планаваць страшна, i спусцiцца - нiяк; чапляўся ён за галiнкi, чапляўся, а ўсё-ткi адарваў яго ад дрэва вецер i панёс.
    А нiкому ж не хочацца чмякнуцца вобземлю камком пёраў. Расправiў археаптэрыкс крылы, а вецер iх цярэбiць, яго падкiдвае - тут жыць захочаш, замахаеш ўсiм, чым махаць зможаш.
    Так ён з буры i выбраўся. Заадно лётаць навучыўся.
    I хоць па-ранейшаму выглядаў, як маленькi птушыны дыназаўр, стаў наш археаптэрыкс з тых часоў зусiм сапраўднай птушкай.
   
    А казуркi, скажу я вам, у юрскiм перыядзе былi ... мням!

 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"